Ο περίφημος και πολύ σημαντικός ιστότοπος «19FiftyFour» σε άρθρο του γνωστού αναλυτή Μάικλ Ρούμπιν (Michael Rubin) αναφέρει ότι καθ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου στην Ουκρανία, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής των ΗΠΑ προσπάθησαν να ισορροπήσουν σε τεντωμένο σκοινί:
Από τη μια πλευρά, τουλάχιστον μετά την αρχική συμβουλή του Συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας, Τζέικ Σάλιβαν (Jake Sullivan) στον Ουκρανό Πρόεδρο Volodymyr Zelensky να φύγει, η κυβέρνηση του Τζο Μπάιντεν (Biden) υποστήριξε την Ουκρανία με όπλα, για να καταστεί δυνατή η μάχη της.
Από την άλλη πλευρά, ο φόβος του Λευκού Οίκου ότι ο Ρώσος Πρόεδρος μπορεί να επιτεθεί έχει οδηγήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες να περιορίσουν το βεληνεκές και την ακρίβεια των όπλων που παρέχονται στο Κίεβο.
Τίτλος του άρθρου: The Dangerous Lesson Turkey’s Erdogan Learned From Putin – (Το επικίνδυνο μάθημα που πήρε ο Ερντογάν της Τουρκίας από τον Πούτιν)
Κάθε τόσο, ο Πούτιν ή οι πληρεξούσιοί του εγείρουν την προοπτική πυρηνικού πολέμου μόνο και μόνο για να διασφαλίσουν ότι οι υποστηρικτές της Ουκρανίας δεν παρέχουν στο Κίεβο κάποιο σύστημα, που θα μπορούσε να επιτρέψει στην Ουκρανία να καταπολεμήσει τη Ρωσία ή (να κερδίσει) έδαφος που η Ρωσία διεκδικεί παράνομα, όπως η Κριμαία.
Οι Αμερικανοί διπλωμάτες είναι συχνά αντιδραστικοί και προσεγγίζουν τις κρίσεις με μυωπία. Αυτό που συμβαίνει στην Ουκρανία, ωστόσο, δεν μένει στην Ουκρανία. Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ (State Department) ή το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας σπάνια εξετάζουν πώς τα προηγούμενα που δημιουργούν μπορούν να μειώσουν το κόστος της επιθετικότητας αλλού.
Σκεφτείτε την Τουρκία: Τις τελευταίες ημέρες, ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει επανειλημμένα απειλήσει ότι θα εκτοξεύσει βαλλιστικούς πυραύλους στην Αθήνα, εκτός εάν η Ελλάδα συμβιβαστεί με την κυριαρχία της στο Αιγαίο Πέλαγος. Οι απειλές του Ερντογάν ήταν τόσο προβλέψιμες, δεδομένης της «πολιτικής του αμφοτερισμού» (bothsiderism)[1] του State Department και του τρόπου με τον οποίο είδε τη βομβιστική επιχείρηση του Πούτιν.
Οι απειλές του Ερντογάν κατά της Ελλάδας προϋπήρχαν της κυβέρνησης Biden. Και οι δύο Πρόεδροι Ομπάμα (Obama) και Τράμπ (Trump) ήταν στην καλύτερη περίπτωση άνισοι όταν επρόκειτο για την Τουρκία και συμβιβαστικοί στη χειρότερη.
Οι απαιτήσεις του Ερντογάν από την Ελλάδα είναι εξίσου παράλογες και ληστρικές, όπως και οι απειλές του Πούτιν για την Ουκρανία. Ο Πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας, Ρόμπερτ Μενέντεζ, (Bob Menendez), έχει δίκιο να δηλώνει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να καταστήσουν τον Ερντογάν υπεύθυνο για τις ενέργειές του.
Ο Ερντογάν ενεργεί με την ψευδαίσθηση ότι δεν θα έχει κόστος για την μεγαλοστομία του, επειδή είδε τον Λευκό Οίκο και το State Department να μην αντιδρούν αποτελεσματικά στους ομοίους του, που, όπως ο Ερντογάν, θέλουν να ανατρέψουν τη φιλελεύθερη τάξη μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Αντί να αμφισβητούμε, ο καλύτερος τρόπος για να προχωρήσουμε είναι να δείξουμε στην Τουρκία ότι η επιθετικότητα δεν είναι χωρίς κίνδυνο. Οι απειλές που εκτοξεύει τώρα ο Ερντογάν θα πρέπει να επαρκούν για τον τερματισμό όλων των στρατιωτικών πωλήσεων και της συνεργασίας με την Τουρκία.
Ακριβώς όπως ο Πρόεδρος Ρόναλντ Ρίγκαν (Ronald Reagan) έθεσε κάποτε εμπάργκο στην Κύπρο, σήμερα είναι καιρός για τον Τζο Μπάιντεν (Biden) –ή για το Κογκρέσο, εάν ο Biden δεν προχωρήσει- να θέσει εμπάργκο στην Τουρκία. Ούτε θα πρέπει να υπάρξουν άλλες κοινές ασκήσεις. Η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ θα πρέπει να μετεγκατασταθεί από το Ιντσιρλίκ.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να εγγυηθούν τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο ένα ποιοτικό στρατιωτικό πλεονέκτημα. Η καλύτερη επίθεση είναι μια ισχυρή άμυνα: Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να αναπτύξουν αντιπυραυλικά και αντι-drone συστήματα στην Ελλάδα και την Κύπρο σήμερα, αντί μετά από οποιοδήποτε ατύχημα ή χτύπημα.
Ομοίως, ο καλύτερος τρόπος για να αποτραπεί ένας ασταθής δικτάτορας στην Τουρκία από το να επιτεθεί στη μεγαλύτερη πόλη και πρωτεύουσα της Ελλάδας είναι να διασφαλιστεί ότι η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα να αντεπιτεθεί με τον ίδιο τρόπο.
Τέλος, είναι σημαντικό να διευκρινιστεί ότι ο Ερντογάν μπορεί να θέλει να αποσπάσει την προσοχή των Τούρκων από την οικονομική κακοδιαχείρισή του, μιλώντας για αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης και της Σύμβασης του Μοντρέ, αλλά οποιαδήποτε αλλαγή δεν θα είναι προς όφελος της Τουρκίας.
Ο καλύτερος τρόπος για να διασφαλιστεί η ειρήνη είναι να αυξηθεί το κόστος του πολέμου. Το πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπίσει ο Λευκός Οίκος είναι ότι έχει πείσει τους δικτάτορες ότι μπορούν να δρουν χωρίς κόστος. Όσο ο Πούτιν, ο Σι (Xi) ή ο Ερντογάν πιστεύουν ότι είναι απρόσβλητοι από τις συνέπειες της επιθετικότητας, τότε μια επίθεση γίνεται πιο πιθανή.
Η κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο γίνεται καθημερινά πιο επικίνδυνη. Ο Λευκός Οίκος και το Πεντάγωνο δεν μπορούν πλέον απλώς να εύχονται να φύγει η αλαζονεία και η επιθετικότητα του Ερντογάν. Ήρθε η ώρα για δράση.
O Δρ. Michael Rubin είναι ανώτατο μέλος στο American Enterprise Institute. Επίσης είναι συγγραφέας και συν-εκδότης πολλών βιβλίων με αντικείμενο τη διπλωματία, την ιρανική ιστορία, τον αραβικό πολιτισμό, τις κουρδικές σπουδές και τη σιιτική πολιτική. Χαρακτηριστικά βιβλία του είναι τα εξής: “Seven Pillars: What Really Causes Instability in the Middle East?” (AEI Press, 2019); «Kurdistan Rising» (AEI Press, 2016); «Dancing with the Devil: The Perils of Engaging Rogue Regimes» (Encounter Books, 2014); και «Eternal Iran: Continuity and Chaos» (Palgrave, 2005).
ΠΗΓΗ: Ιστότοπος 19FiftyFour – άρθρο του Michael Rubin) – The Dangerous Lesson Turkey’s Erdogan Learned From Putin
