Του Διογένη Λόππα
Πρώτα από όλα δύο λόγια για τις επιπέδου μίστερ Μπιν μισο διαψεύσεις της καρικατούρας που παριστάνει τον πορτ παρόλ του Μαξίμου και για όλους εκείνους που χωρίς ίχνος ενσυναίσθησης επιμένουν ακόμα στην έωλη θεωρία περί ανυπαρξίας αποδείξεων:
Τα στοιχεία που δημοσιεύει ο εγχώριος και διεθνής τύπος προέρχονται από υπαλλήλους της ΕΥΠ και οι ένορκες μαρτυρίες τους βρίσκονται ήδη στα χέρια της δικαιοσύνης. Αν κάποιοι πιστεύουν ότι με την επανάληψη του κόλπου του »κουκουλοφόρου», θα ξεγλιστρήσουν από κατηγορίες εσχάτης προδοσίας και πολιτειακής εκτροπής, λυπάμαι που θα τους απογοητεύσω, αλλά φαίνεται ότι οι διαδικασίες έχουν δρομολογηθεί.
Συνεπώς, αποδείξεις ασφαλώς και υπάρχουν και τη στιγμή αυτή η αξιοπιστία τους ελέγχεται από τους αρμοδίους.Για αυτό άλλωστε και η κυβέρνηση αποφεύγει συστηματικά να διαψεύσει κατηγορηματικά τα δημοσιεύματα, αλλά προσπαθεί να αποπροσανατολίσει με σοφιστείες και κουτσαβακισμούς. Προσπαθεί να μειώσει την αξιοπιστία των αποκαλύψεων συνδέοντάς τες με τον κ. Βαξεβάνη, λες και ο κ. Βαξεβάνης δεν είναι ένας διεθνώς βραβευμένος δημοσιογράφος, αλλά η μετεμψύχωση του Σάρουμαν. Ένας στενός κύκλος μικρόνοων πέριξ του Μαξίμου μπορεί και να δέχεται αυτή τη λογική υπέρβαση, όμως όλοι εμείς οι υπόλοιποι μέσα και κυρίως έξω από τη χώρα, όχι. Δηλαδή αν οι υπεύθυνοι για την 108η θέση του τύπου νομίζουν ότι για παράδειγμα ο κ. Χατζηνικολάου είναι αξιόπιστος, αλλά ο κ. Βαξεβάνης όχι, απλά κυνηγούν ανεμόμυλους.
Άρα το να αναφέρεται ακόμα και σήμερα ο οποιοσδήποτε σε έλλειψη στοιχείων, δεν τον τιμάει καθόλου, ούτε ως προς τα αποθέματα ηθικής του επάρκειας, ούτε ως προς τα επίπεδα διανοητικής του ικανότητας. Κύριοι της συμπολίτευσης, αν δεν το έχετε καταλάβει ακόμα, η υπόθεση έχει ανέβει πίστα: Αμφισβητήστε (αν μπορείτε) την αξιοπιστία και τα κίνητρα έμπειρων υπαλλήλων της ΕΥΠ (πιστέψτε με, αυτό θα σας συμβουλεύσουν πολύ σύντομα οι δικηγόροι σας), αλλά μην υποτιμάτε τη νοημοσύνη μας, αμφισβητώντας το ίδιο το γεγονός ότι έγιναν υποκλοπές.
Η αξιότιμη κυρία Βλάχου, που υπέγραψε τις παρακολουθήσεις της στρατιωτικής ηγεσίας προκειμένου αυτές να καταστούν νομότυπες, οφείλει σήμερα κιόλας να μας απαντήσει στο εξής απλό ερώτημα: Ασφαλώς αντιλαμβανόμαστε ότι θεώρησε πως ο στρατηγός Φλώρος, σεβαστή προσωπικότητα στα δεξιά και αριστερά του πολιτικού φάσματος, δημοφιλής στρατιωτικός και ακέραιος στη μέχρι σήμερα καριέρα του, α. ‘Ήταν ύποπτος πώλησης ευαίσθητων πληροφοριών σε ξένες υπηρεσίες; β. Ήταν ύποπτος για διενέργεια πραξικοπήματος;
Γιατί οποιαδήποτε άλλη περίπτωση, αντιστρέφει εντελώς την κατάσταση και φέρνει σε θέση κατηγορούμενου, τόσο την εισαγγελέα, όσο και τον πολιτικό της προϊστάμενο. Για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης προς χειραγώγηση των θεσμών του κράτους και κατάλυση του πολιτεύματος.
Εδώ υπάρχουν μόνο δύο περιπτώσεις: Είτε ο στρατηγός είναι προδότης (ή τέλος πάντων υπήρξαν σοβαρές υπόνοιες διάπραξης προδοσίας ώστε να διαταχθεί η παρακολούθησή του), είτε ο πολιτικός προϊστάμενος της ΕΥΠ ενήργησε με ιδιοτέλεια προκειμένου να καταχραστεί τις εξουσίες που του παραχώρησε η Ελληνική Δημοκρατία για άγνωστους σκοπούς και κίνητρα που μένει να διερευνηθούν.
Περιμένουμε με αγωνία να μάθουμε τι από τα δύο συμβαίνει. Και τα δύο, βλάπτουν τη Συρία το ίδιο.
Μέχρι σήμερα η ΑΔΑΕ, ενώπιον μικρότερης σημασίας περιπτώσεων υποκλοπών, κωλυόταν να δημοσιοποιήσει στοιχεία, λόγω του γνωστού αντισυνταγματικού νόμου, κρίνοντας ότι δεν είναι προς το δημόσιο συμφέρον μια ανοιχτή κόντρα με την κυβέρνηση. Μετά την αποκάλυψη για τις υποκλοπές εναντίον της στρατιωτικής ηγεσίας, έχει ΚΑΘΗΚΟΝ να κάνει τη δουλειά για την οποία δημιουργήθηκε. Γιατί τώρα η σαπίλα έφυγε από δημοσιογράφους και υπουργούς και άγγιξε τον πυρήνα της εθνικής άμυνας. Αν κάποιοι πιστεύουν ότι ο μέσος Έλληνας πολίτης θα πάει ως την κάλπη χωρίς να έχει έρθει στο φως ο λόγος της εκτροπής, κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου και θα λάβουν αποστομωτικές απαντήσεις τη νύχτα των αποτελεσμάτων.
Γνωρίζω αριστερούς που σιχαίνονται την εκκλησία, δεξιούς που σιχαίνονται τον ανεξάρτητο τύπο, πολλούς από αυτούς μαζί που απεχθάνονται την ένοικο του προεδρικού μεγάρου και άλλους τόσους που σιχτιρίζουν καθημερινά την κυβέρνηση, την αντιπολίτευση, τα υπουργεία και την ίδια τη Βουλή.
Δε γνωρίζω όμως ούτε έναν, που να μην τρέφει πίστη και σεβασμό στο στράτευμα και στις ηρωικές προσπάθειες της εκάστοτε στρατιωτικής ηγεσίας, κάτω από εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες οικονομικές και αριθμητικές, να βρίσκεται σε διαρκή ετοιμότητα απέναντι σε έναν βουλιμικό και αναθεωρητικό αντίπαλο, που μπορεί να μας επιτεθεί σε κάθε στιγμή και δεν το κρύβει.
Διάολε, όλοι παρουσιαστήκαμε ένα κρύο πρωινό στα κέντρα κατάταξης, αναζητήσαμε τα όρια του κορμιού και του μυαλού μας στον Έβρο, φάγαμε αηδίες, κάναμε κρύο ντους χειμωνιάτικα, κρατήσαμε με ζόρι τα μάτια μας ανοιχτά 2 – 4 το βράδυ, με μοναδικό κίνητρο να κάνουμε το ελάχιστο χρέος για το κοινωνικό σύνολο και να απολυθούμε με το κεφάλι ψηλά.
Τον ΑΓΕΕΘΑ, βρε αθεόφοβοι;;; Την ώρα που βάλατε τον κοριό στις επικοινωνίες του Φλώρου, να ξέρετε ότι την ίδια στιγμή τον βάλατε σε όλους εμάς που κάποτε δώσαμε τα ψυχικά μας αποθέματα υπό τις αυστηρές διαταγές του εκάστοτε Φλώρου. Και αυτό δε θα περάσει έτσι.
Ποιες εκλογές;
Ασφαλώς κάτω από τις ιδιάζουσες αυτές περιστάσεις, δεν είναι δυνατόν να διεξαχθούν ομαλά εκλογές. Τουλάχιστον όχι αν δεν αρθεί το απόρρητο και δεν έρθει στο φως όλη η αιτιολόγηση γύρω από την απόφαση να υποκλαπούν οι συνομιλίες του μισού υπουργικού συμβουλίου, της αντιπολίτευσης, της στρατιωτικής ηγεσίας, στελεχών της ΕΥΠ, δημοσιογράφων, ευρωβουλευτών και δεκάδων υπηρεσιακών παραγόντων.
Τι εκλογές θα είναι αυτές, όταν ο κάτοχος του υλικού των υποκλοπών, θα έχει τη δυνατότητα να εκβιάζει τον οποιονδήποτε με βάση τα ευρήματα της προσωπικής του ζωής;
Αν η κυβέρνηση και η αφασική ΚΟ του κυβερνώντος κόμματος (που θα μπορούσε να μας απαλλάξει από τον σύγχρονο Εφιάλτη) συνεχίσουν στον ίδιο παραλογισμό, φοβάμαι ότι η μόνη διέξοδος που απομένει σε αυτούς που τα ονόματά τους βρέθηκαν στις λίστες των υποκλοπών, είναι η παραίτηση. Σε διαφορετική περίπτωση, θα είναι διαρκώς υπόλογοι ως εκβιαζόμενοι, συνεπώς ανίκανοι στο να τους εμπιστευθούν οι πολίτες αξιώματα, είτε κυβερνητικά, είτε αντιπολιτευτικά, είτε εθνικής ασφάλειας.
Υποθέτω ασφαλώς και ότι η αντιπολίτευση δύσκολα θα συναινέσει στο να οδηγηθεί στις κάλπες ως πρόβατο επί σφαγή, με το σύνολο του κρατικού μηχανισμού υπό διαρκή εκβιασμό από ένα ανώμαλο επιτελικό παρακράτος με καθεστωτικές αντιλήψεις που θα έκαναν τον Μπατίστα να κοκκινίσει από συστολή.
Ας μη ζήσουμε τη μοναδική φορά στην ιστορία της Ε.Ε. όπου σε εκλογές κράτους μέλους η αντιπολίτευση θα μποϊκοτάρει εκλογές.
Επιμέλεια αναρτήσεως: Μιχάλης Τσολάκης
