ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΙΔΕΡΗΣ, HELLAS JOURNAL
Στα μέσα της εβδομάδας, τουλάχιστον για το Πολεμικό Ναυτικό, κλείνει ο φάκελος «κορβέτες».
Οι επιτελείς που εργάζονται κυριολεκτικά νυχθημερόν στοχεύουν, η ηγεσία τους, να έχει στα χέρια της τις τελικές αξιολογήσεις. Και τότε αυτές θα παραδοθούν στην πολιτική ηγεσία του υπουργείου εθνικής άμυνας αλλά και στον πρωθυπουργό, με την κυβέρνηση να καλείται να πάρει την τελική απόφαση.
Η τελική μελέτη των δυο φακέλων, των εταιρειών Naval Group & Fincantieri, έχει δώσει την ευκαιρία επιλογής- αναλόγως του βαλαντίου- και τελικής θα λέγαμε διαμόρφωσης σε πολλά συστήματα, από ραντάρ και ηλεκτρονικά μέχρι τα όπλα.
- Και αυτό διότι παραδείγματος χάριν, άλλη τιμή ίσως να έχουν ορισμένα γαλλικά όπλα φορτωμένα στις Gowind κι εντελώς διαφορετική στον οπλικό φόρτο των Doha.
Το παραπάνω είναι μόνο ένα μικρό παράδειγμα και μια λεπτομέρεια, που δείχνει όμως τον τρόπο με τον οποίο εργάζονται υπολογιστικά οι επιτελείς την παρούσα στιγμή καθώς η κυβέρνηση συρρίκνωσε το κονδύλι για τις κορβέτες στο 1,5 δις ευρώ.
Ωστόσο οι δυο προσφορές, Γάλλων και Ιταλών για 3+1 κορβέτες ξεπερνά περίπου κατά 200 εκ. ευρώ την Ελληνική οροφή.
Το συμπέρασμα των παραπάνω πάντως είναι ότι σε λίγα 24ωρα το δίλλημα περνά σε πολιτικά χέρια και από τις μετέπειτα κινήσεις θα φανεί προς τα που θα γύρει η πλάστιγγα της γεωπολιτικής κατάστασης και των συμμαχιών, συμπεριλαμβανομένων πάντα των προσφορών Γαλλίας και Ιταλίας για τα Ελληνικά ναυπηγεία.
Το πέρασμα στην τελική ευθεία της προεκλογικής περιόδου δεν αφήνει περιθώριο στραβοτιμονιάς ή λάθους, κυρίως από την ώρα που για τα ναυπηγεία έγιναν πολλές κινήσεις και προσπάθειες ώστε να ξεκολλήσουν από την κινούμενη άμμο στην οποία έχουν πέσει εδώ και πολλά χρόνια.
Naval Group & Fincantieri έχουν δώσει τα δικά τους δείγματα γραφής και μέσα από τις προτάσεις που είχαν καταθέσει την περασμένη εβδομάδα έχουν φανεί πράγματα που δεν μπορεί κανείς να πει με σαφήνεια πως σώζουν τα Ελληνικά ναυπηγεία.
Πολιτικά η Αθήνα και σαφώς η κυβέρνηση δεν θέλει απλά να πάρει πόντους ελέω του προεκλογικού αγώνα. Κύκλοι του υπουργείου Εθνικής άμυνας είχαν επισημάνει πως το πρόγραμμα αυτό είναι ευκαιρία να σπάσει το ευρωπαϊκό κατεστημένο που κρατά πολλά χρόνια και προβλέπει ορισμένα μνημόνια κατανόησης και λιγοστά υποσκευαστικά έργα.
Στόχος δηλαδή και αντικείμενο πολιτικής διαπραγμάτευσης (σ.σ. όχι μόνο σε επίπεδο Γενικών Διευθύνσεων Εξοπλισμών και Επενδύσεων) γίνεται η μεσοπρόθεσμη επιστροφή κερδών στην Ελλάδα, κέρδη τα οποία να αγγίζουν ένα σημαντικό μέρος των επενδύσεων που έχει κάνει η Αθήνα για την άμυνά της, εμπιστευόμενη την Ευρωπαϊκή οικογένεια.
Ο παραπάνω είναι ένας εκ των βασικών λόγων που τα όσα αναγράφονται ή υπονοούνται στις δυο προτάσεις Γάλλων και Ιταλών για τη ναυπήγηση κορβετών στην Ελλάδα, από την στιγμή που η «ναυμαχία» περάσει καθαρά σε πολιτικό επίπεδο θ’ ακολουθήσει μια άλλου είδους συζήτηση ώστε η κορβέτα made in Greece να είναι περισσότερες από την 4η (σ.σ. η 4η κορβέτα αφορά αυτή της ενεργοποίησης της προαίρεσης για τέταρτο καράβι) καθώς η Αθήνα μάλλον δεν αισθάνεται ευχάριστα να υπάρχει συναρμολόγηση τμημάτων των κορβετών και μόνο αυτό.
Παράλληλα απαιτείται αποσαφήνιση και επενδυτικές απαντήσεις στις προτάσεις, κυρίως από τους Ιταλούς για την Ελευσίνα διότι οι Γάλλοι έχουν συμφωνήσει ήδη τόσο με ναυπηγεία της Σαλαμίνας αλλά και με εκείνα του Σκαραμαγκά.
Και με τον τρόπο αυτόν το Παρίσι βάλλει κατά της Ρώμης στο συγκεκριμένο πεδίο, θέτοντας εαυτόν ως περισσότερα υποσχόμενο.
Υποσχόμενο πως στο πρόγραμμα των κορβετών δεν θα αμελήσουν τα Ελληνικά ναυπηγεία και την Ελληνική αμυντική βιομηχανία, όπως έκαναν με το πρόγραμμα των φρεγατών Belh@rra, παρά τις εν συνεχεία προσπάθειες να επανορθώσουν.
