 |
| Ο Ρόμπερτ Μενέντεζ τζούνιορ με τη σύζυγο του, τον Τάσο Ζαμπά και τη σύζυγό του σάρον. Φωτογραφία Hellas Journal |
Του ΝΙΚΟΥ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗ* – Νέα Υόρκη
Λίγοι γνωρίζουν με ακρίβεια τι και πώς κινείται η Ομογένεια και τα λόμπι μας στην Washington D.C.. Ακόμη κι εμείς, εδώ στη Νέα Υόρκη, τους βλέπουμε, τους χαιρόμαστε και χαιρόμαστε, που κάποιοι δικοί μας άνθρωποι κρατάνε τα σύνορα της Ελλάδας και της Κύπρου ακόμη ζωνταντά.
Ειδικά σε μια περίοδο που ο χιλιοπληγωμένος Ερντογάν ψάχνει εναγωνίως συμμάχους και παράλληλα προκαλεί, με στόχο να στρέψει τα φώτα όπουδήποτε αλλού εκτός από την αλήθεια: ότι δηλαδή χάνει. Εκτός φυσικά κι αν…!
Σε σχέση με τη γενική εικόνα των αμερικανικών εκλογών, και ενώ ακόμη δεν έχουν καταμετρηθεί όλες οι ψήφοι, μέχρι στιγμής, στη Γερουσία, οι Ρεπουπλικανοί κερδίζουν 48 από τις 100 έδρες, οι Δημοκρατικοί 46, και δύο θέσεις πάνε σε άλλα κόμματα, τα οποία θα μπορούσαν να ενισχύσουν τους Δημοκρατικούς. Κι ενώ παραμένει ανοικτή η καταμέτρηση σε τέσσερις Πολιτείες, οι Ρεπουπλιακανοί, ως τώρα, χάνουν μία έδρα και οι Δημοκρατικοί κερδίζουν μία.
Κάτι που δείχνει ότι οι Δημοκρατικοί θα κρατήσουν τον έλεγχο της Γερουσίας, μιας και σε περίπτωση ίσων εδρών (50-50) θα υπερισχύει η ψήφος της Αντιπροέδρου Καμάλα Χάρις. Μια εξέλιξη, που σίγουρα σώζει την καταρρακωμένη δημοτικότητα Μπάιτεν, μιας και η απώλεια ελέγχου της Γερουσίας θα έθετε θέμα ακόμη και παραίτησης του.
- Σε σχέση με τη Βουλή, φαίνεται ότι οι Ρεπουπλικανοί θα έχουν τον έλεγχο (εξασφάλισαν ήδη 211 έδρες και υπολείπονται 7 έδρες για να φτάσουν το όριο του 218/435). Όμως, παρ’ όλη την αισιοδοξία για “κόκκινο κύμα” (Ρεπουμπλικανοί), ακόμη και στη Βουλή χάνουν ως τώρα 7 έδρες (οι Δημοκρατικοί κερδίζουν 9, έχοντας εξασφαλίσει 192 ως τώρα). Μια εικόνα που φαίνεται η ίδια και στην εκλογή Κυβερνητών, με τους Δημοκρατικούς να κερδίζουν μέχρι στιγμής επιπλέον δύο (23/50) και τους Ρεπουπλικανούς να χάνουν δυο (24/50).
Σε σχέση με Ελλάδα και Κύπρο, σίγουρα η Γερουσία μας ενδιαφέρει περισσότερο λόγω της δυναμικής και ουσιαστικής παρουσίας του φιλέλληνα γερουσιαστή Ρόμπερτ Μενέντεζ. Ευχή όλων μας (θα πρέπει να) είναι να καταφέρουν οι Δημοκρατικοί να την κρατήσουν στα χέρια τους.
Παράλληλα, όπως ορθά σημειώνει ο Μιχάλης Ιγνατίου σε χθεσινό ρεπορτάζ του, “η προσθήκη του Ρόμπερτ Μενέντεζ τζούνιορ θα αποδειχθεί καταλυτική στη συνέχεια, διότι πέραν της ισχύς του πατέρα του, του γερουσιαστή Ρόμπερτ Μενέντεζ, είναι και από τα ανερχόμενα αστέρια των Δημοκρατικών. Η αίσθηση που επικρατεί είναι ότι πάει για μεγάλα πράγματα ο μικρός Μενέντεζ”.
Μακάρι, έχουμε ανάγκη τέτοιους ανθρώπους – πολιτικούς που γνωρίζουν το Κυπριακό πρόβλημα από μέσα. Να’ ναι καλά ο Ομογενής Τάσος Ζαμπάς, που πριν χρόνια πήρε όλη την οικογένεια Μενέντεζ και είδε με τα μάτια της τη βαρβαρότητα των Τούρκων. Κάτι που έμελλε να αποτελέσει βάλσαμο στις δικές μας πληγές και την ανάγκη μας για συμμάχους. οι οποίοι να γνωρίζουν “που” είναι το πρόβλημα. Και δεν είναι άλλο από τη βάρβαρη Τουρκική εισβολή και κατοχή.
Πέραν των πιο πάνω, ο Τραμπ βγήκε αποδυναμωμένος από τα αποτελέσματα των εκλογών και “η ήττα του Τούρκου πράκτορα Μεχμέτ Όζ στην καταλυτικής σημασίας Πολιτεία της Πενσυλβάνια αλλά και άλλων πολιτικών που υποστήριξε (ο Τραμπ), μπορεί να θάψει τα όνειρά του για μία νέα προεδρική θητεία” (Μιχ. Ιγνατίου). Σίγουρα, αυτή η εξέλιξη δημιουργεί τροχοπέδη στα πλάνα, τόσο του ίδιου του Τραμπ, όσο και των Ρεπουπλικανών, με την όποια μελλοντική απόφαση τους να μην είναι εύκολη.
Επανερχόμενοι σε Ελλάδα και Κύπρο, σίγουρα αυτές οι εκλογές ήταν μια μεγάλη ανάσα, μιας και όλοι οι ομογενείς νομοθέτες έχουν εκλεγεί και παράλληλα προστέθηκαν νέοι υποστηρικτές της Ελλάδας και της Κύπρου. Μια τέτοια εξέλιξη θα ενισχύσει την προώθηση των εθνικών θέματων του Ελληνισμού και πιο ειδικά του Κυπριακού προβλήματος στο Κογκρέσο.
Τα πιο πάνω πρέπει να απασχολήσουν σοβαρά τις Κυβερνήσεις Ελλάδας και Κύπρου. Όπως φάνηκε επανειλημμένα, η δουλειά όλων των ομογενών μας ήταν εξαιρετική. Με πρωτεργάτες τις Κυπριακές οργανώσεις, που κινητοποιήθηκαν γρήγορα και αποτελεματικά.
Όπως σημείωσε η HellasJournal και ο Εκδότης της Μιχάλης Ιγνατίου, ο οποίος για χρόνια τώρα βλέπει από πρώτο χέρι τις δράσεις και τα επιτεύγματα τους, “οι Hellenic Leaders (HALC) έδειξαν μία απίστευτη δυναμική σε όλη τη χώρα, ιδιαίτερα όμως στην Πενσυλβάνια, όπου ηττήθηκε ο εκλεκτός του Ταγίπ Ερντογάν και του Ντόναλντ Τραμπ. Τυχόν επικράτηση του Δρ. Μεχμέτ Όζ, θα ήταν καταστρεπτική για την Ομογένεια, την Ελλάδα και την Κύπρο.”.
- Θα συμφωνήσω με το φίλο δημοσιογράφο Μιχάλη Ιγνατίου ότι “Οι άνθρωποι μας στην Ελληνοαμερικανική Κοινότητα, που ασχολούνται σε μόνιμη βάση με την υποστήριξη των ελληνικών στρατηγικών συμφερόντων, χρειάζεται να ακούσουν ένα ηχηρό και παρατεταμένο χειροκρότημα. Τους αξίζει…”.
Όμως, νιώθω ότι ένα απλό χειροκρότημα είναι λίγο. Θα υπήρχε η Κυπριακή Δημοκρατία χωρίς τη δουλειά αυτών; Θα βρίσκονταν στην ατζέντα των ΗΠΑ τα εθνικά μας θέματα χωρίς τους κόπους αυτών; Η Τουρκία θα έκοβε απλά βόλτες έξω από την Ελλάδα και την Κύπρο (ή θα έμπαινε μέσα) χωρίς τις ενέργειες αυτών;
Σίγουρα αξίζουν το χειροκρότημα όλων. Όμως, πάνω από όλα αξίζουν την αναγνώριση ΟΛΩΝ. Οι ενέργειες του (θα έπρεπε να) αποτελούν τη βάση μιας Εθνικής Στρατηγικής και τα εσωτερικά τους βήματια (θα έπρεπε) να αποτελούν τα βήματα της εξωτερικής πολιτικής Ελλάδας και Κύπρου.
Αλήθεια όμως, όλα αυτά τα χρόνια πόσους “δικούς μας” ακούσαμε να μιλάνε για αυτά τα επιτεύγματα; Πόσους δικούς μας είδαμε να θυμούνται την Ομογένεια πέραν των στιγμών που πολλοί έτρεχαν να αποθανατιστούν μαζί τους; Και να’ταν μόνο αυτό; Πόσες φορές “κάποιοι” τα έβαλαν με την Ομογένεια επειδή μάχεται καθημερινά να φράξει το δρόμο στον Τούρκο;
Με το πρόσχημα ότι “δεν πρέπει να προκαλούμε και πρέπει να λέμε ναι κάθε φορά”; Πόσες φορές τα έβαλαν ακόμη και με τον ίδιο τον Μενέντεζ που ενεργεί περισσότερο ελληνικά από πολλούς ελλαδίτες και κύπριους Έλληνες;
Ο κάθε ΤούρκΟΖ προπαθεί να απλώσει πλοκάμια παντού. Και αυτοί οι άνθρωποι στην Ομογένεια, όχι μόνο τους τα κόβουν, αλλά κρατάνε παράλληλα τα εθνικά θέματα στην αμερικανική ατζέντα. Σίγουρα, δεν θέλω να σκεφτώ που θα ήμασταν χωρίς αυτούς! Ως πρόσφυγας όμως, που ξέρει καλά τι σημαίνει Τουρκική εισβολή και κατοχή, το λιγότερο που τους οφείλω είναι ένα απλό αλλά εγκάρδιο “ευχαριστώ”!
*Ο Δρ. Νίκος Αντωνιάδης είναι Associate Professor στην Νέα Υόρκη σε θέματα Επικοινωνίας, Στρατηγικής & Πολιτικού Μάρκετινγκ και Συντάκτης στις εφημερίδες ikypros.com, L.A. Voice και Hellas Journal. Έχει βραβευτεί με το βραβείο Διδασκαλικής Αριστείας (Νέα Υόρκη) και το Βραβείο Καλύτερου Καινοτόμου Μοντέλου Ανάπτυξης Πολιτικών Προτάσεων (Ηνωμένο Βασίλειο). Από το 2019, είναι ο πρώτος επιστήμονας στη Νέα Υόρκη που σχεδίασε και διδάσκει το Πολιτικό Μάρκετινγκ στο Πανεπιστήμιο St. John’s.
