 |
| Η 4η φρεγάτα FDI είναι η εναλλακτική λύση για το Πολεμικό Ναυτικό έναντι του προγράμματος των 3+1 κορβετών, αν και το ναυτικό Επιτελείο θα ήθελε να υλοποιηθούν και αυτές οι δυο λύσεις ώστε να ενισχυθεί πολύ σημαντικά ο Ελληνικός στόλος. Πηγή εικόνας: Naval Group |
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΙΔΕΡΗΣ//HELLAS JOURNAL
Το σπριντ που επιχειρείται εδώ και περίπου δεκαπέντε ημέρες, το οποίο αφορά τις εξελίξεις γύρο από την ενίσχυση του Πολεμικού Ναυτικού, σίγουρα δεν είναι μια εύκολη υπόθεση σημειώνουν στρατιωτικές πηγές.
Το συγκεκριμένο παζλ συμπεριλαμβάνει την κυβέρνηση, που λαμβάνει την τελική απόφαση, την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εθνικής άμυνας, το ναυτικό Επιτελείο, επενδυτές εσωτερικούς και από το εξωτερικό και τις εταιρείες «μνηστήρες» που ναυμαχούν καιρό τώρα για μια θέση σ’ έναν από τους πιο ισχυρούς και πολυπράγμονες στόλους της νοτιοανατολικής πτέρυγας της Συμμαχίας.
Η προ ημερών συνεδρίαση του Ανώτατου Ναυτικού Συμβουλίου κατ’ ουσία ενεργοποιεί το πρόγραμμα έως και 2 δις ευρώ, τα οποία αφορούν την ενίσχυση με μονάδες κρούσης, δηλαδή πλοία πρώτης γραμμής και βεβαίως ανάσας για το Πολεμικό Ναυτικό.
Σ’ ότι αφορά το στρατιωτικό σκέλος αυτού του «θρίλερ», όπως έχει εξελιχθεί διότι οι αποφάσεις καθυστέρησαν και τώρα «τρέχουμε», τα δεδομένα με 2 δις ευρώ φέρνουν συμπίεση στις πραγματικές ανάγκες.
Στρατιωτικές πηγές σημειώνουν πως το 3+1 κορβέτες για παράδειγμα, είναι μια λύση η οποία ακολουθεί κατά βήμα την προσέγγιση που υιοθετήθηκε με τις φρεγάτες Belh@rra. Και με αυτό τον τρόπο επισημαίνουν οι ίδιες πηγές, μένουν χρήματα για την αναβάθμιση των υφιστάμενων φρεγατών τύπου ΜΕΚΟ και ταυτόχρονα δεσμεύεται ένα πλοίο για το μέλλον εφόσον αποφασιστεί η ενεργοποίηση της προαίρεσης.
Πάντως ο καταιγισμός εξελίξεων στο πολιτικό σκηνικό δεν αποκλείεται τελικά ν’ αποτελέσει τον καταλυτικό παράγοντα επίσπευσης των διαδικασιών που αφορούν την προμήθεια των τριών ή τεσσάρων κορβετών, αλλά και την απόκτηση της τέταρτης φρεγάτας κλάσης ΚΙΜΩΝ.
Τα εθνικά θέματα άλλωστε, όπως και η προσπάθεια που έχει γίνει για την αποτρεπτική ισχύ των Ενόπλων Δυνάμεων, είναι σημεία της πολιτικής που ασκεί η κυβέρνηση, τα οποία δίνουν έως σήμερα πόντους.
Το μόνο σίγουρο που υπάρχει για το ναυτικό Επιτελείο είναι ένα, πως σ’ ότι έχει να κάνει με τις κορβέτες, κατά την επιχειρησιακή αξιολόγηση δεν είχαν οι Ναύαρχοι ν’ αντιμετωπίσουν «αγκάθια» όπως είχε γίνει με τις φρεγάτες. Και όποιο πλοίο από τα τρία που έχουν περάσει την αξιολόγηση κι αν κόψει το νήμα, είναι 100% κατάλληλο να καλύψει τις ανάγκες που υπάρχουν στον στόλο.
Το brasdefer των ναυπηγείων
Από μια άλλη πλευρά, τόσο τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά, όσο και αυτά της Ελευσίνας είναι τα σημεία ενδιαφέροντος όπου οι εγχώριοι επενδυτές έχουν ποντάρει στις διαβουλεύσεις που έχουν κάνει με την κυβέρνηση αλλά και με τους «μνηστήρες».
Η ΟΝΕΧ, για το στρατιωτικό σκέλος των ναυπηγείων Ελευσίνας ποντάρει στην κυβερνητική «προίκα» με μια ενδεχόμενη απόφαση που θα προκρίνει τις Ιταλικές κορβέτες Doha, ένα πλοίο δηλαδή που πέρασε πρώτο την επιχειρησιακή αξιολόγηση κυρίως λόγω του αυξημένου σε σχέση με τ’ άλλα καράβια όγκου του.
Από την άλλη πλευρά στον Σκαραμαγκά ο νέος ιδιοκτήτης που παίρνει επίσημα τα κλειδιά του ναυπηγείου από την 1η Ιανουαρίου, έχει έρθει πολύ κοντά με τους Γάλλους και σύμφωνα με πληροφορίες από το Παρίσι, έχουν γίνει συζητήσεις και αναπτύχθηκαν πολυποίκιλες λύσεις οι οποίες φτάνουν μέχρι και στη μεταβίβαση των σχεδίων για τις κορβέτες Gowindακόμη και των φρεγατών FDI.
Και μπορεί πρώτη προτεραιότητα για την κυβέρνηση να είναι οι made in Greece κορβέτες, όμως ουδείς αποκλείει πως τουλάχιστον τα πρώτα blocksθα κατασκευαστούν σε ναυπηγεία του εξωτερικού και θα φτάνουν στην Ελλάδα για να συνδέονται μεταξύ τους σχηματοποιώντας σταδιακά το νέο πλοίο αλλά παράλληλα αυτό θ’ αυξάνει και το ποσοστό συμμετοχής της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας και επιχειρηματικότητας.
Η πολιτική διαπραγμάτευση
Από την περασμένη Κυριακή η Hellasjournalείχε επισημάνει πως ο υπουργός Εθνικής άμυνας Νίκος Παναγιωτόπουλος είναι το πρόσωπο της κυβέρνησης που έχει πάρει το πράσινο φως να βγει μπροστά στο κομμάτι της πολιτικής διαπραγμάτευσης.
Η στάση του υπουργού, σε όλα τα εξοπλιστικά είναι τέτοια που έδινε πάντα τον χώρο που απαιτείται στα Επιτελεία ώστε να αξιολογήσουν επιχειρησιακά και να διαπραγματευτούν σε επίπεδο τεχνικών κλιμακίων και στη συνέχεια, αθόρυβα τον λόγο έπαιρνε το υπουργείο. Οι πιέσεις που άσκησε στην Γαλλική πλευρά τόσο για τα Rafale, όσο και για την αναπτέρωση των πολύπαθων Mirage 2000-5 ήταν καταλυτική.
Για τον υπουργό, δυο είναι τα κλειδιά που θα ξεκλειδώσουν την πύλη για το επόμενο βήμα. Η ναυπήγηση στα Ελληνικά ναυπηγεία και ένα βιώσιμο χρηματοδοτικό πρόγραμμα με το οποίο θα μπορεί η Ελληνική πλευρά να πορευτεί για αρκετά χρόνια, το οποίο όμως δεν θα είναι ούτε εμπροστοβαρές, ούτε δυσβάστακτο σε τόκους και σε χρόνο.
Αυτά τα δυο σημεία είναι ένα από τα κυριότερο της ατζέντας που έχει με τους δυο ομολόγους του, Γαλλίας και Ιταλίας.
