Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ, Hellas Journal
Ο ισλαμιστής πρόεδρος της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν συντηρεί μία πολεμική ατμόσφαιρά εναντίον της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας, γνωρίζοντας δύο βασικά πράγματα:
Πρώτον, ότι δεν δικαιούται κανένα ελληνικό νησί και ότι οι ισχυρισμοί του, ότι του ανήκουν, αποτελούν αρρωστημένες φαντασιώσεις του, και
Δεύτερον, ότι το ΝΑΤΟ και ειδικά οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα του επιτρέψουν να ανάψει τη φωτιά του πολέμου στο Αιγαίο Πέλαγος. Όχι επειδή έχουν επιλέξει την Ελλάδα, όπως ισχυρίζεται (και φυσικά πιστεύει), αλλά επειδή ΔΕΝ πρέπει. Και το δεν πρέπει ισχύει για τώρα, και θα ισχύσει και στο μέλλον. Οι Αμερικάνοι κάνουν λάθη, δεν είναι αθώες περιστέρες. Αλλά ποτέ δεν θα βάλουν τα χέρια τους για να βγάλουν τα μάτια τους.
Το έχουμε τονίσει πολλές φορές και πρέπει να το επαναλάβουμε: Η Δύση δεν μπορεί να αντέξει ένα ελληνοτουρκικό πόλεμο για πολλούς λόγους με πιο βασικό ότι η διάλυση του ΝΑΤΟ θα ήταν το πρώτο αποτέλεσμα αυτής της σύγκρουσης μεταξύ των δύο νατοϊκών συμμάχων. Διότι αν κτυπήσει η Τουρκία, η Ελλάδα θα απαντήσει οπωσδήποτε. Δεν θα κάτσει με σταυρωμένα τα χέρια. Είναι ΑΠΟΦΑΣΗ.
Αυτό, ο ελληνοτουρκικός πόλεμος δήλαδη, θα υλοποιούσε το σχέδιο που έχουν στα συρτάρια τους στη Μόσχα από την εποχή της Σοβιετικής Ένωσης: Να διαλυθεί η Δυτική Συμμαχία.
Και επειδή ομιλούμε για δεδομένα είναι απορίας άξιο γιατί ο Ερντογάν συνεχίζει αυτό το επικίνδυνο παιγνίδι εναντίον της Ελλάδας, το οποίο δεν μπορούν να επιτρέψουν οι δυτικοί σύμμαχοι να συμβεί. Διότι -και επαναλαμβάνουμε το αυτονόητο: Ποιος θα ασχολείται πιά με την Ουκρανία και τον Πούτιν και τον στρατηγικό στόχο του ΝΑΤΟ να βγάλει από τη μέση, με πολιτικά μέσα και κατάρρευση εκ των έσω, τον αυταρχικό πρόεδρο της Ρωσίας;
Τούτη τη στιγμή, αυτός είναι ο στόχος των Δυτικών: Να βοηθήσουν την Ουκρανία να νικήσει τον πόλεμο που της επιβλήθηκε από τη Μόσχα, Και να ταπεινώσουν τον Πούτιν, «εκβιάζοντας» μία επανάσταση που θα τον τελειώσει εκ των έσω από την ηγεσία της Ρωσίας.
Έτσι έχουν τα πράγματα και τη δεδομένη αυτή στιγμή, με ανοικτό το μέτωπο της Ουκρανίας, ουδείς εκ των αναλυτών αναμένει κάτι διαφορετικό:
- Την πίεση, ας πούμε από την Ουάσιγκτον και τις Βρυξέλλες, προς την Αθήνα για να συνθηκολογήσει και να οδηγηθεί σε συμβιβασμό στο Αιγαίο, (συμβιβασμό) που θα είναι υπερβολικά πικρός και τον οποίο θα απορρίψει ο ελληνικός λαός στη συντριπτική του πλειοψηφία. Δεν υπάρχει άνθρωπος στην Ελλάδα, εκτός αν βρεθεί ένας νέος Δημήτριος Ιωαννίδης, που θα προδώσει την Πατρίδα.
Σε κάποιες άλλες εποχές του πρόσφατου παρελθόντος, ίσως να ίσχυαν τα παραπάνω, διότι κατά καιρούς αποτυχημένοι Αμερικανοί αξιωματούχοι, που βρίσκονται τώρα στο «μισθολόγιο» του Ταγίπ Ερντογάν, άσκησαν ασφυκτική πίεση στην Αθήνα «για να τα βρει», με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, με την Τουρκία. Και προφανώς, η σκέψη τους τότε ήταν να δώσει η χώρα μας στους Τούρκους κάποιες περιοχές ελέγχου, που θα περιλάμβαναν ακατοίκητα νησιά.
Βεβαίως, όποτε αυτό ειπώθηκε με περισσή προσοχή, διότι πρόκειται για εθνική ασέβεια προς την Ελλάδα, οι Αμερικανοί αξιωματούχοι πήραν την κατάλληλη απάντηση. Θα την πάρουν και τώρα, ας μην έχουμε αμφιβολία. Αν και -για να είμαστε δίκαιοι- δεν ακούσαμε κανένα αξιωματούχο της παρούσας αμερικανικής κυβέρνησης να κάνει τέτοιες απαράδεκτες σκέψεις.
Η προκλητική στάση του Ερντογάν εναντίον της Ελλάδας, και η επιμονή του αυτή τη δεδομένη στιγμή που η Δύση πολεμά τον Πούτιν, να δημιουργεί πολεμικό «πυρετό» στο Αιγαίο, δεν μπορεί παρά να υποψιάζει τους αξιωματούχους στην Ουάσιγκτον και τις Βρυξέλλες.
Προσωπικά δεν έχω καμία αμφιβολία ότι η στάση του ισλαμιστή προέδρου της Τουρκίας ανάγκασε τους φιλότουρκους γραφειοκράτες του Στέιτ Ντιπάρτμεντ να μαζευτούν. Και αναφέρομαι και σε συγκεκριμένους αξιωματούχους, οι οποίοι στο παρελθόν είχαν ξεπεράσει τα όρια του διπλωματικού «ανθελληνισμού».
Είναι άλλο να εισηγείσαι ένα συμβιβασμό για να «κλείνει» ένα θέμα σε περίοδο ειρήνης, και άλλο να υποστηρίζεις ανοικτά και μυωπικά ότι η Ελλάδα έχει άδικο και η Τουρκία δίκιο. Είχαμε συναντήσει στο παρελθόν τέτοιες συμπεριφορές, που έχουν καταδικαστεί και αν επιστρέψουν, θα πέσει διπλωματικό «ξύλο».
Πάντα κρατάω μικρό καλάθι, επειδή πολλές φορές στο παρελθόν διαψεύστηκαν οι προσδοκίες του Ελληνισμού, από μία χώρα, τις Ηνωμένες Πολιτείες, που ισχυρίζεται ότι υποστηρίζει το Διεθνές Δίκαιο και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Πόσες φορές μας πρόσφεραν υποσχέσεις με το τσουβάλι και δεν υλοποιήθηκε καμία.
Τούτο το διάστημα βλέπουμε τα πράγματα διαφορετικά και αισιοδοξούμε ότι η Ουάσιγκτον θα αποφασίσει να ξεκαθαρίσει μία δια παντός τα πράγματα με την Τουρκία, επειδή ο Ταγίπ Ερντογάν έχει αφαιρέσει τα φρένα και το τρένο οδεύει -χωρίς ο οδηγός να κοιτάει πίσω του- ολοταχώς προς τη Μόσχα και μακριά από την Αμερική.
Αρκετοί πλέον πιστεύουν ότι η ξεκάθαρη αποδοκιμασία της Άγκυρας από τον εκπρόσωπο του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και η απόρριψη της νέας παράνομης συμφωνίας της Τουρκίας με την προσωρινή κυβέρνηση της Λιβύης, θα μπορούσε να είναι η αρχή της αλλαγής της αμερικανικής κυβέρνησης και στα μεγάλα εθνικά μας θέματα του Αιγαίου και της Κύπρου. Μακάρι…
- Ο Μιχάλης Ιγνατίου είναι διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο και συγγραφέας. Είναι ο ιδρυτής της ιστοσελίδας Hellas Journal
