Συμπληρώθηκαν οκτώ μήνες από την εισβολή στην Ουκρανία και είναι φανερό ότι η αποκαλούμενη «Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση» της Ρωσίας δεν έχει πετύχει τους κυρίους αντικειμενικούς σκοπούς που είχε διακηρύξει ο πρόεδρος Πούτιν και ήταν η αποτροπή της ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, η προστασία του ρωσικού πληθυσμού που κατοικεί σ’ αυτήν και η «αποναζιστικοποίηση» του καθεστώτος της Ουκρανίας .
Γράφει ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΖΙΑΖΙΑΣ
Επίτιμος Α/ΓΕΣ
Ο αντικειμενικός σκοπός αποτροπής της ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, ώστε αυτό να μη βρεθεί σε «απόσταση αναπνοής» από τα σύνορα και τα ζωτικά διοικητικά, στρατιωτικά και οικονομικά κέντρα της Ρωσίας έχει αποτύχει πλήρως.
Είναι φανερό πλέον στην διεθνή κοινότητα ότι η Ουκρανία έχει καταστεί de facto νατοϊκή χώρα διοτι :- Στο έδαφός της έχουν αναπτυχθεί σύγχρονα οπλικά συστήματα, προερχόμενα από διάφορα νατοϊκά κράτη, που σήμερα έχουν κύριο ρόλο στις επιχειρήσεις των ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων . Ο στρατός της εκπαιδεύεται στη χρήση των όπλων και στις στρατιωτικές τακτικές από δυτικούς « ειδικούς» . Τα ηλεκτρονικά και δορυφορικά συστήματα πληροφοριών της Δύσης έχουν τεθεί στην διάθεση των Ουκρανών και φαίνεται ότι πλέον διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη των επιχειρήσεων .
- Επι του πεδίου έχει επιταχυνθεί πλέον η ενσωμάτωση της Ουκρανίας στις νατοϊκές δομές. Αυτό οφείλεται στη ρωσική αδυναμία, όπως αποδείχτηκε, κατά τις επιχειρήσεις, που έδωσαν και δίνουν άπλετο χρόνο στις νατοϊκές χώρες να μετατρέψουν την Ουκρανία σε χώρα με κυρίως νατοϊκό εξοπλισμό .
- Ο Ουκρανός Πρόεδρος, μετά την προσάρτηση στη Ρωσία των τεσσάρων επαρχιών της χώρας του, ζήτησε την ένταξη, με συνοπτικές διαδικασίες, στο ΝΑΤΟ. Παρ’ όλο που οι Δυτικές χώρες είναι επιφυλακτικές, αυτό δεν αλλάζει επί της ουσίας τα πράγματα. Ακόμη και να ενταχθεί de jure η Ουκρανία στο ΝΑΤΟ δε θα μεταβληθεί ουσιαστικά η κατάσταση επί του πεδίου.
- Πέραν των ανωτέρω , είναι γεγονός ότι η εισβολή των Ρώσων ανάγκασε την Σουηδία και την Φινλανδία, η τελευταία με εκτεταμένα σύνορα με τη Ρωσία, να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ και τελικά έφερε πιο κοντά στα ρωσικά σύνορα το ΝΑΤΟ.
Η Ρωσία κατέλαβε εδάφη, στα ανατολικά και νότια της Ουκρανίας , που κατοικούνται κυριως από ρωσικό πληθυσμό. Σήμερα κατέχει το 100% του Λουγκάνσκ, το 70% του Ντονέτσκ, το 72% της Ζαπορίζια και το 90% της Χερσώνας. Όμως, μεγάλο μέρος του ρωσικού πληθυσμού εξακολουθεί να διαβιεί σε εδάφη που βρίσκονται υπό τον έλεγχο της Ουκρανίας .
Ο πόλεμος βέβαια συνεχίζεται και δε γνωρίζουμε την τροπή και την έκταση που μπορεί να λάβει, αλλά, φαίνεται ότι η Ρωσία, τη στιγμή που δέχεται ισχυρή ουκρανική αντεπίθεση, περιορίζεται στο Ντομπάς και στη στρατηγική προάσπιση της Κριμαίας, με την εξασφάλιση της ενδοχώρας της (Χερσώνα). Ο στόχος της προστασίας του ρωσικού πληθυσμού της Ουκρανίας έχει εν μέρει μόνο επιτευχθεί .
Η ρωσική εισβολή έχει ενδυναμώσει την κυβέρνηση του Κιέβου και δεν την έχει αποδυναμώσει όπως προσδοκούσε η Ρωσία. Η «αποναζιστικοποίηση» δεν μπορεί να επιτευχθεί όσο ο πρόεδρος Ζελένσκι, η κυβέρνησή του και όλος ο κρατικός μηχανισμός παραμένουν στη θέση τους.
Αντίθετα ο πόλεμος με τους Ρώσους, με τις τραγικές ανθρώπινες και υλικές απώλειες, ενισχύει το πατριωτικό φρόνημα, τη συνοχή και την αποφασιστικότητα των Ουκρανών. Ο ρωσικός στόχος της «αποναζιστικοποίσης» έχει αποτύχει πλήρως.
Η αποτυχία των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων να επιτύχουν τους παραπάνω κυρίους αντικειμενικούς σκοπούς που έθεσε η πολιτική ηγεσία της χώρας τους,είναι γεγονός ότι μειώνει το κύρος και την αξιοπιστία της ως Μεγάλη Δύναμη. Οι ένοπλες δυνάμεις της αδυνατούν να καταβάλουν το μικρότερο ουκρανικό στρατό και μάλιστα δέχονται επώδυνες αντεπιθέσεις αναγκαζόμενες σε μερική υποχώρηση σε ορισμένους τομείς .
Ασφαλώς, ο πόλεμος δεν έχει κριθεί. Όλα, ακόμα και οι οικονομικές κυρώσεις της Δύσης, εξαρτώνται από τις μελλοντικές εξελίξεις επί του πεδίου. Η Ρωσία όμως ήδη έχει χάσει πολύτιμο χρόνο. Ο χρόνος πάντοτε κυλάει σε βάρος του επιτιθέμενου και αυτό το «γεύονται» πλέον οι ρωσικές Ένοπλες Δυνάμεις .
Οι ήττες του ρωσικού στρατού στην ανατολική περιοχή του Χάρκοβο οδήγησαν σε ριζική αλλαγή της στρατηγικής του Κρεμλίνου με αλλαγή της στρατιωτικής ηγεσίας των δυνάμεων που επιχειρούν στην Ουκρανία , με μερική επιστράτευση αλλά και με πιο έντονες πλέον απειλές για χρήση τακτικών πυρηνικών όπλων , αν απειληθούν ζωτικά συμφέροντα και η εδαφική ακεραιότητα της Ρωσίας .
Η «μερική επιστράτευση» που κήρυξε ο Βλαντιμιρ Πούτιν αποτελεί, αναμφίβολα, βήμα προς την κατεύθυνση της κλιμάκωσης του πολέμου στην Ουκρανία .Ταυτόχρονα, είναι μια απόδειξη για το γεγονός ότι οι επιχειρήσεις στο πεδίο δεν εξελίσσονται καλά για τη Ρωσία .
Το πιο σοβαρό ωστόσο, είναι ότι ο Πούτιν παρουσίασε για μια ακόμη φορά στο τραπέζι το «χαρτί» των πυρηνικών και μάλιστα ακόμη πιο απειλητικά και αποφασιστικά. Ακόμη και στην περίπτωση που το έκανε για αποτροπή προς τους Δυτικούς ,δεν μπορεί πια κανείς να μην λάβει σοβαρά υπόψη αυτή την παράμετρο. Ο ίδιος ο Πούτιν στο διάγγελμά του είπε : «Εάν η εδαφική ακεραιότητα της χώρας μας απειληθεί, τότε θα χρησιμοποιήσουμε όλα τα μέσα που έχουμε στη διάθεσή μας για να προστατεύσουμε τον λαό μας», αφήνοντας σαφώς να εννοηθεί ότι αναφέρεται στα πυρηνικά. Για να προσθέσει, ότι «δεν πρόκειται για μπλόφα».
Επι πλέον δραματική τροπή παίρνει ο πόλεμος στην Ουκρανία, με την πρόσφατη «έκρηξη» στην γέφυρας της Κριμαία , η οποία για τη Ρωσία συμβολίζει τη φυσική «επανένωση» της Κριμαίας με τη ρωσική ενδοχώρα .
Η γέφυρα διασχίζει το στενό του Κερτς, το οποίο συνδέει τη Μαύρη Θάλασσα με την Αζοφική Θάλασσα, στην οποία βρίσκονται βασικά ουκρανικά λιμάνια, συμπεριλαμβανομένης της Μαριούπολης. Ο ρωσικός στρατός χρησιμοποιει τη γέφυρα της Κριμαία εκτενώς για τον ανεφοδιασμό των δυνάμεών του στη Χερσώνα και τη Ζαπορίζια και δεν είναι σαφές πώς η έκρηξη θα επηρεάσει τις αλυσίδες εφοδιασμού του. Η γέφυρα είναι βασική γραμμή εφοδιασμού, όχι μόνον για τις ρωσικές δυνάμεις που βρίσκονται στην Κριμαία αλλά και για άλλες περιοχές της νότιας Ουκρανίας, όπου οι ρωσικές δυνάμεις υποχώρησαν τις τελευταίες ημέρες.
Είναι αναμφισβήτητο γεγονός ότι η Ρωσία δέχθηκε ενα ισχυρό και στρατηγικό πλήγμα από την έκρηξη στην γέφυρα της Κριμαίας . Η Ρωσία μπορεί να αποκαταστήσει τις ζημιές σε γρήγορο χρόνο, όμως θα χρειαστεί περισσότερο για το γόητρο της. Η γέφυρα δεν έχει καταστραφεί, αλλά η εικόνα του Πούτιν και πάλι έχει πληγεί…
Γενικά όμως ο πόλεμος και οι αυξανόμενες οικονομικές του επιπτώσεις δεν θα αποσταθεροποιήσουν το καθεστώς Πούτιν ούτε θα τον αναγκάσουν σε σημαντική αλλαγή στη στρατηγική του στην Ουκρανία. Ο πόλεμος θα συνεχιστεί με τους Ουκρανούς, βοηθούμενοι στρατιωτικά και οικονομικά από την Δύση, να επιδιώκουν την απελευθέρωση των εδαφών τους και τους Ρώσους να υπερασπίζονται τα ρωσικά πλέον, μετά την προσάρτηση, εδάφη και με το «βλέμμα» τους προς την Οδησσό .
Η ελληνική Κυβέρνηση, σε αυτό το γεωστρατηγικό περιβάλλον, όφειλει, έστω και τώρα , να κρατήσει τις δυνατές αποστάσεις από τον πόλεμο στην Ουκρανία , μέσα στο θεσμικό βέβαια πλαίσιο της Συμμαχίας και σύμφωνα με την βασική αρχή της εξωτερικής μας πολιτικής , που είναι η εξυπηρέτηση των εθνικών μας συμφερόντων . Ο πόλεμος αυτός υπερβαίνει κατά πολύ τις ελληνικές δυνατότητες. Η πλειονότητα των Δυτικών Χωρών κράτησαν τέτοιες αποστάσεις. Τον ελληνισμό , αυτή την περίοδο, θα έπρεπε να τον απασχολεί αποκλειστικά η αντιμετώπιση της απέραντης τουρκικής απειλής και όχι η «κήρυξη πολέμου» κατά της Ρωσίας.
