28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940-Χρόνια Πολλά Ελλάδα
Μείωση στρατιωτικού αποτυπώματος ή ενίσχυση νήσων;
Γράφει ο ΚΟΣΜΑΣ ΧΡΗΣΤΙΔΗΣ
Επίτιμος Α/ΓΕΝ
Με την ευκαιρία της επετείου της μεγάλης αυτής ημέρας έχουμε το δικαίωμα να υπερηφανευόμαστε και την ιερή υποχρέωση να γονατίσουμε με ευλάβεια, στρέφοντας τη σκέψη μας «προς δόξα, τιμήν και μνήμην αιωνίαν» των ηρωϊκών νεκρών και αγνοουμένων, που με το αίμα τους και την αυταπάρνησή τους έγραψαν το Έπος του 40.
Τις πρώτες πρωϊνές ώρες της 28ης Οκτωβρίου 1940, ο γενναίος Κυβερνήτης, απηχώντας πλήρως το λαϊκό αίσθημα, έδωσε αδίστακτα την απάντηση στον Ιταλό Πρέσβη στην Αθήνα Εμμανουέλε Γκράτσι «Εε τότε έχουμε πόλεμο», το γνωστό ΟΧΙ του Λαού, η οποία ερχόταν σαν συνέχεια της ιστορικής παρακαταθήκης του «Μολών Λαβέ» του Λεωνίδα, του «Ου φεισόμεθα της ζωής ημών» το” δε την πόλιν σοι δούναι …”του Κ. Παλαιολόγου και του «Ελευθερία ή Θάνατος»των αγωνιστών του 1821.
Όμως ας δούμε τη γενική εικόνα των Ελληνικών Ε.Δ. πριν από το 1936; Σύμφωνα με το Πρακτικό του Ανωτάτου Στρατιωτικού Συμβουλίου υπ’ αριθμόν 122 της 14-12-32: «Η κατάστασις αμύνης της Χώρας είναι αυτόχρημα τραγική» και «απαιτείται η από τούδε μεθοδική συμπλήρωσις των ελλείψεων προς εξασφάλισιν μιας στοιχειώδους αμύνης, άνευ της οποίας κινδυνεύει η υπόστασις ημών ως Κράτους.»
Η Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, της Εκδοτικής Αθηνών, μας πληροφορεί ότι «Το Ναυτικό διέθετε ελάχιστες ετοιμοπόλεμες και σύγχρονες μονάδες, ενώ υπήρχε παντελής έλλειψη Παρακτίου Οχυρώσεως. Η Αεροπορία δεν αποτελούσε υπολογίσιμη δύναμη, από άποψη αεροπλάνων και προσωπικού». Η όλη η προς πόλεμο Ελληνική προπαρασκευή έγινε επιτυχώς κατά την τετραετία 1936 –1940, όπου η κυβέρνηση Μεταξά έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στο εξοπλιστικό πρόγραμμα της χώρας, διαθέτοντας πιστώσεις ύψους 15.7 δις δραχμών, και μάλιστα χωρίς ξένη δωρεάν οικονομική βοήθεια και με ίδια μέσα, δηλαδή ποσό υπέρ πενταπλάσιο των διατεθέντων κατά την προηγηθείσα δωδεκαετία 1923–1935, ύψους 3 δις δραχμών.
Η Γερμανία, για να κερδίσει την ουδετερότητα μας σε ένα μελλοντικό πόλεμο, ενίσχυε αποτελεσματικά την οικονομία της Ελλάδας, μέχρι σημείου να αγοράζει όλα τα καπνά μας για περίοδο 6 ετών, να καλύπτει σχεδόν όλο το εξαγωγικό μας εμπόριο και να μας χορηγεί σημαντικά δάνεια για εξοπλισμούς, δεχόμενη επίσης πληρωμές με συμψηφισμό (κλήριγκ). Η Αμερική και οι άλλες Ευρωπαϊκές Χώρες με τις οποίες συμμαχήσαμε το 1940, όπως π.χ. η Αγγλία και Γαλλία, δεν έδιναν την αναμενόμενη οικονομική συμπαράσταση στην Ελλάδα και για τις παραγγελίες πολεμικού υλικού απαιτούσαν πληρωμές σε συνάλλαγμα.
Εν τούτοις το 1936 ετέθη παραγγελία τεσσάρων Α/Τ στην Αγγλία, εκ των οποίων παρελήφθησαν τα δύο στις αρχές του 1939. Επρόκειτο για τα άριστα Αντιτορπιλλικά, «Β. ΓΕΩΡΓΙΟΣ» και «Β. ΟΛΓΑ». Το 1938 παρελήφθησαν από την Βρετανία τέσσερα ναρκαλιευτικά/ ναρκοθετικά. Παράλληλα ανελήφθη εντατική μέριμνα για την οργάνωση, εκπαίδευση και άσκηση του Στόλου, ενώ εστράφη ιδιαίτερα η προσοχή στην οχύρωση ακτών και νήσων, και στην δημιουργία ασφαλών εσωτερικών θαλασσίων οδών και βάσεων, τόσο για τον ανεφοδιασμό της χώρας, όσο και για την αύξηση του ειδικού βάρους της Ελλάδος έναντι της συμμάχου Αγγλίας.
Αντίστοιχα μέχρι το τέλος του 1939 παρελήφθησαν 128 Α/Φ Διώξεως Βομβαρδισμού, Στρατιωτικής και Ναυτικής Συνεργασίας, καθώς και 75 εκπαιδευτικά. Σε εράνους στους οποίους προέβη η κυβέρνηση το 1935 και κυρίως το 1937, προς τον σκοπό αυτό, υπήρξε πάνδημη ανταπόκριση του ελληνικού λαού καθώς και της ελληνικής ομογένειας.
Παρά την ομολογουμένως σημαντική προσπάθεια ενισχύσεως των Ε.Δ., στα αλβανικά σύνορα, 35.000 Έλληνες με 40 πυροβολαρχίες, θα αντιμετώπιζαν 135.000 Ιταλούς, με 135 πυροβολαρχίες και ο Ελληνικός Στόλος συνολικού εκτοπίσματος 14.600 τν. θα αντιπαρατίθετο με τον αντίστοιχο ιταλικό, συνολικού εκτοπίσματος 658.400 τν.
Ογδονταδύο χρόνια μετά η Ελλάδα βιώνει τρέχουσες σοβαρές και σύνθετες προκλήσεις από την Τουρκία, με διακύβευμα τα ζωτικά της συμφέροντα. Η χώρα μας εφαρμόζει κατευναστική πολιτική προς κάθε κατεύθυνση. Έχουμε αποσυρθεί οικειοθελώς από την Α. Μεσόγειο η οποία για πολλαπλούς λόγους αποτελεί τον φυσικό μας χώρο με ότι αυτό συνεπάγεται για το γεωπολιτικό ειδικό μας βάρος, την Κύπρο, την ενέργεια, την εμπορική μας ναυτιλία και την Αποκλειστική Οικονομική μας Ζώνη την οποία δεν τολμούμε ούτε καν να καθορίσουμε επισήμως, έστω και τώρα που οι συγκυρίες θεωρούνται ευνοϊκές. Η Θράκη διαβρώνεται ανεξέλεγκτα από την Τουρκία. Το Αιγαίο από φυσικό κέντρο του ελληνισμού, έχει μετατραπεί σε φθίνουσα παραμεθόριο περιοχή, εντός της οποίας έχουμε αποδεχθεί ενυπογράφως την ύπαρξη ζωτικών τουρκικών εθνικών συμφερόντων. Διευκολύνουμε τη τουρκική στρατηγική του πειθαναγκασμού, με προκλητική μείωση του στρατιωτικού αποτυπώματος των νήσων, έτσι ώστε η Τουρκία να επιτυγχάνει σταδιακά τους στόχους της, επ’ απειλή πολέμου.
Σε αντίθεση προς την σημερινή εποχή, κατά την οποία υπερτονίζονται κυρίως τα δικαιώματα του Πολίτη, ενώ παρασιωπούνται συνήθως οι υποχρεώσεις του, το έπος του 1940 δεν ήταν θαύμα. Η τότε παγκόσμια κρίση και οι απειλές κατά της χώρας μας βρήκαν τον Ελληνικό Λαό ενωμένο, με υψηλό φρόνημα, έτοιμο να ανταποκριθεί και να θυσιασθεί. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι πρώτοι οι ταγοί του κράτους (πολιτικοί, διανοούμενοι, δημοσιογράφοι μεγαλο-επιχειρηματίες και οι γόνοι τους), από όπου και εάν ευρίσκοντο, έσπευσαν να καταταγούν και να προωθηθούν στο μέτωπο, δεικνύοντας δια του παραδείγματος τον δρόμο της τιμής. Τότε το ύψιστο αγαθό δεν ήταν η ειρήνη, αν και επιθυμητή, αλλά το εθνικό συμφέρον. Η κοινή γνώμη προετοιμάζετο συστηματικά από το κράτος, το σχολείο και την οικογένεια και ήταν κοινωνός των απειλών. Οι νέοι εδιδάσκοντο την ιστορία τους δίχως στρογγυλεύματα, τα τότε Μ.Μ.Ε. με αίσθημα ευθύνης, έθεταν το εθνικό συμφέρον υπεράνω της ακροαματικότητας.
Πιστοί στις αρχές της δημοκρατίας, της ελευθερίας, της Εθνικής ενότητας πρέπει να είμαστε έτοιμοι να ανταποκριθούμε σε κάθε πρόκληση και κάθε απειλή. Ο δρόμος του χρέους για κάθε Έλληνα είναι πασίγνωστος. Ας προετοιμαζόμαστε να τον ακολουθήσουμε!
