Τη δεκαετία του 1960,οι Τούρκοι βαρυποινίτες κρατούμενοι που έμεναν σε μια τοπική ανοιχτή φυλακή στην Ίμβρο, είχαν τη δυνατότητα να περιφέρονται στο νησί και να προβαίνουν σε ωμότητες σε βάρος του ελληνικού πληθυσμού, οδηγώντας τον στη μετανάστευση τους στην Ευρώπη και αλλού.
"Η Τουρκία μπορεί να δώσει υπηκοότητα σε απογόνους Ελλήνων που ήταν Τούρκοι υπήκοοι, λέει ο Ερντογάν", είναι ο τίτλος άρθρου Διεθνούς ΜΜΕ του οποίου τα κυριότερα σημεία είναι τα ακόλουθα:
"Η Άγκυρα μπορεί να εξετάσει το ενδεχόμενο να ανοίξει το δρόμο για την ιθαγένεια σε απογόνους Ελλήνων που ήταν Τούρκοι υπήκοοι, δήλωσε την Πέμπτη ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Κατά τη διάρκεια συνέντευξης με Τούρκους δημοσιογράφους, ο Ερντογάν είπε ότι η κυβέρνησή του δεν προσπάθησε ποτέ να μειώσει τον αριθμό των ελληνοτουρκικών πολιτών στην Τουρκία, παρά τους ισχυρισμούς της Αθήνας.
Πρόσθεσε ότι είχε επισκεφθεί κάποτε τα τουρκικά νησιά Bozcaada και Gokceada και μίλησε στη μειονότητα των Τούρκων πολιτών ελληνικής καταγωγής που ζουν εκεί.
«Τους ρώτησα για τα παιδιά τους και ένας από αυτούς είπε ότι τα παιδιά της ζούσαν στις ΗΠΑ», είπε ο Ερντογάν. «Θα μπορούσαμε να δώσουμε την τουρκική υπηκοότητα σε αυτό το παιδί αν δεν την είχε».
Ο Ερντογάν έκανε τις δηλώσεις ως απάντηση στον Έλληνα υπουργό Εξωτερικών Νίκο Δένδια που είπε την Τρίτη ότι ο ελληνικός πληθυσμός στην Κωνσταντινούπολη μειώθηκε από 100.000 σε λιγότερο από 5.000 τις τελευταίες δεκαετίες και ζήτησε εξηγήσεις από την Άγκυρα.
Ο Τούρκος Πρόεδρος είπε επίσης ότι η κυβέρνησή του παρείχε υπηκοότητα σε μη Τούρκους μέλη της Ιεράς Συνόδου του Ορθοδόξου Οικουμενικού Πατριαρχείου για να τους επιτρέψει να διατηρήσουν το θεσμικό τους πλαίσιο.
«Η πόρτα είναι πάντα ανοιχτή»
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης εκλέγεται από μια ομάδα επισκόπων που ονομάζεται Ιερά Σύνοδος, τα μέλη της οποίας πρέπει να είναι Τούρκοι πολίτες σύμφωνα με το τουρκικό δίκαιο.
«Η πόρτα μας είναι πάντα ανοιχτή. Θα τους δίναμε την υπηκοότητα. Δεν έχουμε εξορίσει ποτέ κανέναν Έλληνα από την πατρίδα μας», είπε ο Ερντογάν.
Πρόσθεσε ότι οι Έλληνες, από την άλλη, κακομεταχειρίζονται την τουρκική μειονότητα που ζει στη Δυτική Θράκη, αρνούμενοι το δικαίωμα να εκλέγουν τον δικό τους θρησκευτικό κλήρο.
«Δεν διορίζουμε τους ιερείς στην Τουρκία», τόνισε.
Μια απόρρητη απόφαση του τουρκικού Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας που λήφθηκε στις 17 Μαρτίου 1964 είχε σκοπό να «τουρκοποιήσει» τα νησιά Bozcaada και Gokceada μέσω πολιτικών που περιλάμβαναν την απαγόρευση της εκπαίδευσης στα ελληνικά και το κλείσιμο των ελληνικών σχολείων ως αντίποινα στην κυπριακή κυβέρνηση που πίεζε την τουρκική κοινότητα στην Κύπρο τότε.
Χιλιάδες Έλληνες έφυγαν από την Gokceada στα τέλη της δεκαετίας του 1960 μετά από πολιτικές που τρόμαξαν τους ντόπιους.
Εκείνη την εποχή, οι κρατούμενοι που έμεναν σε μια τοπική ανοιχτή φυλακή στο Gokceada είχαν τη δυνατότητα να περιφέρονται στο νησί και να παρενοχλούν τον ελληνοτουρκικό πληθυσμό, οδηγώντας στη μετανάστευση τους στην Ευρώπη και αλλού.
Αν και οι Έλληνες μετανάστες έχουν διατηρήσει την τουρκική υπηκοότητα, οι απόγονοί τους δεν τη δικαιούνται.
Οι εντάσεις μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας είναι υψηλές από την άνοιξη λόγω μιας σειράς ζητημάτων, που κυμαίνονται από αμφισβητούμενες διαφωνίες για τα χωρικά ύδατα και τον εναέριο χώρο μέχρι την απώθηση των προσφύγων από την Ελλάδα"
Διαπιστώσεις-Συμπεράσματα
Στα παραπάνω λεγόμενα του Ερντογάν ότι "η κυβέρνησή του δεν προσπάθησε ποτέ να μειώσει τον αριθμό των ελληνοτουρκικών πολιτών στην Τουρκία, παρά τους ισχυρισμούς της Αθήνας", έχουμε να του πούμε ότι φρόντισαν γιαυτό συστηματικά οι προηγούμενες τουρκικές κυβερνήσεις με μια πληθώρα ενεργειών, όπως:
O φόρος Βαρλίκ Βεργκισί του 1942
O περιβόητος Βαρλίκ Βεργκισί ένας εφάπαξ ειδικός φόρος κεφαλαίου που επεβλήθη στη Τουρκία το 1942, όπου σημειωτέον η Ελλάδα στέναζε κάτω από τη Γερμανική κατοχή
Συγκεκριμένα την εποχή εκείνη η τουρκική κυβέρνηση, εξέδωσε ειδικό νόμο εφάπαξ φορολόγησης παντός είδους ακινήτων, επιχειρήσεων, εργοστασίων και μεγαλοκαταθετών σε τράπεζες, μη μουσουλμάνων, που τις περισσότερες φορές έφθανε ακόμα και στη πραγματική αξία του ακινήτου ή της επιχείρησής τους
Ο νόμος της υπέρμετρης αυτής οικονομικής επιβάρυνσης εισήχθη στη τουρκική βουλή από τον τότε πρωθυπουργό Σουκρού Σαράτζογλου και ψηφίστηκε στις 11 Νοεμβρίου του 1942, τον οποίο και προσυπέγραψε ο τότε πρόεδρος της Τουρκίας Ισμέτ Ινονού.
Η δε προθεσμία καταβολής του ήταν μόλις 30 ημέρες.
Όσοι δεν κατάφερναν να αποδώσουν τον φόρο αυτό μέσα στη τακτή αυτή προθεσμία, συλλαμβάνονταν και στέλνονταν σε στρατόπεδα καταναγκαστικών έργων της επαρχίας Ερζερούμ στην ανατολική Ανατόλια και στο Ντιγιάρμπακιρ.
Αντιθέτως, ο αντίστοιχος φόρος που επιβλήθηκε στους Τούρκους έφτανε στο 5% των περιουσιακών τους στοιχείων και όσοι δεν μπόρεσαν να τον πληρώσουν καταδικάστηκαν σε πολύ ελαφρύτερες ποινές.
Από τον κυριολεκτικά εξοντωτικό αυτό νόμο επήλθε τεράστια καταστροφή κυρίως των Ελλήνων, των Εβραίων και των Αρμενίων της Κωνσταντινούπολης, εναντίον των οποίων ουσιαστικά και στρέφονταν ο νόμος αυτός, καθώς ειδικά για τις μειονότητες ο φόρος υπολογιζόταν από τις τοπικές αρχές αυθαίρετα, χωρίς κάποιο συγκεκριμένο συντελεστή, αλλά κυριολεκτικά από ένα καπρίτσιο της στιγμής.
Τεράστιες περιουσίες χάθηκαν τότε ή και εγκαταλείφθηκαν, ενώ κάποια άτομα από τις μειονότητες που καταστράφηκαν, έφτασαν ακόμα και στην αυτοκτονία.
Τελικά ο νόμος αυτός καταργήθηκε στις 15 Μαρτίου του 1944 λόγω διεθνών πιέσεων από τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο, αν και πλέον είχε επέλθει τεράστια οικονομική εξαθλίωση των θρησκευτικών μειονοτήτων.
Μετά την κατάργηση του νόμου, όσοι είχαν οδηγηθεί στα καταναγκαστικά έργα και επέζησαν γύρισαν στα σπίτια τους.
Η κυβέρνηση της Τουρκίας υποσχέθηκε να τους αποδώσει πίσω και τις περιουσίες τους, αλλά στην πράξη δεν συνέβη ποτέ κάτι τέτοιο σε κανέναν.
Τα "Σεπτεμβριανά" του 1955
Μία από τις κορυφαίες ενέργειες κατά του Ελληνισμού της Τουρκίας, ήταν τα "Σεπτεμβριανά του 1955", όπου έμεινε στην ιστορία το οργανωμένο πογκρόμ της νύχτας της 6ης Σεπτεμβρίου 1955, εξ ου και η ονομασία, που συνέβη στη Κωνσταντινούπολη, όταν καθοδηγούμενος τουρκικός όχλος προκάλεσε βίαια επεισόδια κατά των περιουσιών των Ελλήνων ομογενών και των Αρμένιων, πλην όμως Τούρκων υπηκόων, καθώς και άλλων μη μουσουλμανικών μειονοτήτων, λεηλατώντας και πυρπολώντας ελληνικά καταστήματα, σπίτια, σχολεία και βεβηλώνοντας εκκλησίες ακόμα και νεκροταφεία δημιουργώντας τρομοκρατία και ανασφάλεια για τις υφιστάμενες μειονότητες.
Αφορμή έδωσε μια βομβιστική επίθεση στο πατρικό σπίτι του Κεμάλ Ατατούρκ στην Θεσσαλονίκη, που όπως αποδείχτηκε στην συνέχεια ήταν σκηνοθετημένη προβοκάτσια από την ίδια την τουρκική κυβέρνηση, με εκτελεστές τον θυρωρό του Προξενείου που τοποθέτησε την βόμβα και τον φοιτητή Οκτάυ Εγκίν που μετέφερε την βόμβα στην Θεσσαλονίκη
Τα «Σεπτεμβριανά» αποτέλεσαν ένα μέρος ενός μακρύ καταλόγου διώξεων κατά αλλοθρήσκων μειονοτήτων, οι οποίοι ξεκίνησαν περίπου στα τέλη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και εντάθηκαν από την εποχή των Νεοτούρκων και ύστερα.
Ιμβρος 1960
Εκείνη την εποχή, οι Τούρκοι βαρυποινίτες κρατούμενοι που έμεναν σε μια τοπική ανοιχτή φυλακή στην Ίμβρο, είχαν τη δυνατότητα να περιφέρονται στο νησί και να προβαίνουν σε ωμότητες σε βάρος του ελληνικού πληθυσμού, οδηγώντας τον στη μετανάστευση τους στην Ευρώπη και αλλού.
Διαπιστώσεις-Συμπεράσματα
Από τα παραπάνω αντιλαμβανόμαστε, τους τρομερούς διωγμούς που υπέστη ο Ελληνισμός της Μικράς Ασίας, ακόμη και μετα το 1922.
Ο Ερντογάν προέβη σε αυτή τη δήλωση ότι μπορεί να δώσει υπηκοότητα σε απογόνους Ελλήνων που ήταν Τούρκοι υπήκοοι, για τους εξής λόγους:
1.Γνωρίζει ότι σε αυτό θα προβεί ένα μικρό μέρος των απογόνων των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, αφού οι περιουσίες των προγόνων τους δεν υφίστανται πλέον, ως αποτέλεσμα του φόρου Βαρλίκ Βεργκισί του 1942, των Σεπτεμβριανών του 1955 και των γεγονότων στην ίμβρο το 1960.
2 Επιχειρεί να αγιοποιήσει την Τουρκία του παρελθόντος η οποία εξαφάνισε την Ελληνική μειονότητα , φορώντας ο ίδιος το πρόσωπο του διαλακτικού και του σεβόμενου τον Ελληνισμό.
Όμως τα έργα και οι πράξεις του, με την μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί και το επιθετικό μένος του κατά της Ελλάδας-Κύπρου, δείχνουν ακριβώς το αντίθετο.
3. Θα προσπαθήσει μέσω αυτής της κίνησης, να απαιτήσει στη συνέχεια την μετονομασία της μουσουλμανικής μεινότητας στη Δυτική Θράκη σε τουρκική, κατά παράβαση της Συνθήκης της Λωζάνης, παρεμβαίνοντας έτσι στα εσωτερικά ζητήματα της χώρας μας και αξιώνοντας την εκλογή των Μουφτήδων.
Τελικά πόσο "Τούρκος", είναι ο Τούρκος Ερντογάν!
