Του Νίκου Λακόπουλου
Η θλιβερή εικόνα -κατά την Republica- του Κυριάκου Μητσοτάκη στο διάγγελμα όπου επιχείρησε να πει πως έγινε ένα θεσμικό ατόπημα, αλλά δεν το έκανε ο ίδιος – αποκάλυψε πως ο Πρωθυπουργός -που όταν μιλούσε για τις πυρκαγιές και γελούσε- δεν έχει συναίσθηση των πραγμάτων που συμβαίνουν γύρω του.
Αυτή τη φορά όσοι τον σκηνοθετούν μάλλον δεν ήταν εκεί να τον προστατεύσουν: μιλάει για ένα πολιτικό έγκλημα με ποινικές προεκτάσεις και από κάπου γύρω του ακούγονται… τζιτζίκια. Δεν έχει αντιληφθεί πως σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα ο εισαγγελέας που χτυπάει την πόρτα οφείλει να καλέσει τον ίδιο.
Σαν μονάρχης που υπόσχεται στο λαό Σύνταγμα για να παραμείνει στη θέση του τιμώρησε τον διοικητή της ΕΥΠ για κάτι που όμως ήταν νόμιμο, άρα προς τι η τιμωρία; Επειδή έκανε τη δουλειά του;
O ίδιος αν το γνώριζε «δεν θα το επέτρεπε», αλλά -όπως θα γράψει ο Ευ. Βενιζέλος:
«Αν ήταν νόμιμη η εντολή του Πρωθυπουργού να μη διενεργηθεί παρακολούθηση, είναι παράνομη η απόφαση του διοικητή της ΕΥΠ να τη διενεργήσει και η έγκριση της με εισαγγελική διάταξη».
Κι αν ήταν παράνομη μια απόφαση του διοικητή της ΕΥΠ να παρακολουθεί έναν μελλοντικό αρχηγό κόμματος -για λόγους που δεν μάθαμε ακόμη, αλλά ούτε… πρέπει να μ΄άθουμε -κατά τον ΄Άδωνι Γεωργιάδη- τις πολιτικές ευθύνες μπορεί να έχει ένας πρωθυπουργός κι όχι ένας γενικός γραμματέας.
Και τις ποινικές ευθύνες έχει αυτός που έχει την εποπτεία της ΕΥΠ που συμβαίνει να είναι ο ίδιος ο Πρωθυπουργός που εν προκειμένω αντί να αναλάβει τις ευθύνες του παίρνει το ρόλο αυτού που θα τις αποδώσει.
Μόνο που τις ευθύνες για τις πράξεις ενός πρωθυπουργού δεν τις απονέμει ο ίδιος, αλλά η Δικαιοσύνη που εν προκειμένω μάλλον αργεί πολύ με τον κίνδυνο μια πολιτική κρίση να μετατραπεί σε κρίση θεσμών και εξελίξεις που θα χρειαστεί ένας άλλος εισαγγελέας μεταπολίτευσης να ελέγξει τον νυν πρωθυπουργό και τον νυν εισαγγελέα.
Αν ο Πρωθυπουργός δηλαδή επιχειρήσει να εμποδίσει την Δικαιοσύνη ή ίδια αυτοακυρωθεί και δεν παίξει το θεσμικό ρόλο οι εξελίξεις θα οδηγήσουν σε μια ανώμαλη κατάσταση με απρόβλεπτες προεκτάσεις.
Η παραίτηση του Πρωθυπουργού και το θεσμικό βραχυκύκλωμα
Ο Μητσοτάκης κατηγορείται για την απόπειρα εγκαθίδρυσης ενός αυταρχικού καθεστώτος συγκεντρώνοντας όλες τις εξουσίες στο πρόσωπό του με την εργαλειοποίηση της Βουλής, την περιθωριοποίηση της ίδιας της κυβέρνησης και τον έλεγχο μιας μυστικής υπηρεσίας που παρακολουθούσε πολιτικούς, δημοσιογράφους και -είκοσι χιλιάδες πολίτες.
Η αυτοάμυνα της δημοκρατίας απέναντι σε τέτοιες επιβουλές μοιάζει να είναι δύσκολη όπως σε ένα καθεστώς που μπορεί να νομιμοποιείται σε μια Βουλή -όπου έχει την πλειοψηφία -όπως και σε όλες τις εξεταστικές ή άλλες επιτροπές.
Όπως σε καταστάσεις όπως την εποχή του Πάγκαλου που η Βουλή αποφάσισε δημοκρατικά την αυτοκατάργησή της. Ή όπως στη Χούντα των Συνταγματαρχών που ένας «Πρόεδρος Δημοκρατίας» παρέδωσε την εξουσία σε έναν πολιτικό που δεν είχε εκείνη τη στιγμή λαϊκή νομιμοποίηση.
Περίπου ως νονός ο Πρωθυπουργός απονέμει ο ίδιος δικαιοσύνη και επιβάλλει ενός είδους κάθαρση για ένα έγκλημα που δεν αποδέχεται και εμφανίζει ως παραχώρηση την συζήτηση τη Βουλή και την συγκρότηση Εξεταστικής Επιτροπής την οποία όμως δεν μπορεί να αποτρέψει.
Αντίθετα ο Πρόεδρος της Βουλ΄ής αρνείται την σύγκληση της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας αποκαλύπτοντας ένα ακόμα βραχυκύκλωμα στην δημοκρατική λειτουργία: ο έλεγχος της κυβέρνησης εξαρτάται από την κυβέρνηση που έχει στην επιτροπή την πλειοψηφία!
Η περίφημη «ενίσχυση της λογοδοσίας της ΕΥΠ και της εποπτείας του κοινοβουλίου μέσω της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας» που ανακοίνωσε ο Πρωθυπουργός είναι δηλαδή μια απάτη -όπως και άλλες «ανεξάρτητες αρχές» όπου ανάμεσα στα πρόσωπα που τις συγκροτούν μπορεί όπως βρίσκουμε στο ρόλο του επόπτη της ΕΥΠ τον ανηψιό του Πρωθυπουργού να συναντήσουμε έναν… κουμπάρο του.
Τα πράγματα όμως είναι ευχάριστα μπροστά στο βραχυκύκλωμα των θεσμών που διαφαίνεται: ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου κάλεσε με τετράμηνη καθυστέρηση τον δημοσιογράφο που έκανε πριν τον Ανδρουλάκη καταγγελίες για την παρακολούθησή του από την ΕΥΠ.
Επιπλέον ένας άσχετος υπουργός με… sms κάλεσε τον Νίκο Ανδρουλάκη για να τον ενημερώσει -πιθανόν να πιούνε και καφέ- για ένα τρομακτικό λάθος: η ΕΥΠ παρακολουθούσε νόμιμα, αλλά αν το ήξερε ο Πρωθυπουργός δεν θα το έκανε -μάλλον…. παράνομα.
Στη Δημοκρατία ο Πρωθυπουργός ελέγχεται, δεν ελέγχει
Πολύ σωστά ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ αρνείται τον καφέ με τον Γεραπετρίτη -που έχει πει ήδη ψέματα στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας και πρέπει να απαντήσει στον ευατό του πρώτα αν ήταν ο ίδιος ανάμεσα στα πρόσωπα που παρακολουθήσει η ΕΥΠ.
«Εσείς με παρακολουθούσατε παράνομα με την ΕΥΠ» λέει ο Νίκος Ανδρουλάκης και θυμίζει πως θύμα έπεσε και ο δημοσιογράφος Θανάσης Κουκάκης και ως τώρα δεν έχει ελεγχθεί η εταιρεία, που φέρεται να σχετίζεται με το Predator.
Kαι θέτει ένα ερώτημα: «Ποιος είναι ο σοβαρός λόγος που με καθιστούσε εκείνη τη συγκεκριμένη περίοδο «εθνικό κίνδυνο» . Άραγε γιατί δεν ήμουν τα προηγούμενα εφτά χρόνια ως Ευρωβουλευτής και πως αυτός ο «εθνικός κίνδυνος» ξεκινά με την υποψηφιότητα μου και παύει να υφίσταται λίγες μέρες μετά την εκλογή μου στην Προεδρία του Κινήματος;»
Tι θα πει «αν και αφορούσε προβεβλημένο πολιτικό πρόσωπο, ο χειρισμός της υπήρξε ελλιπής κι ακριβώς γι’ αυτό απομακρύνθηκε αμέσως ο Διοικητής της ΕΥΠ»; Δεν τον παρακολουθούσε αρκετά δηλαδή η ΕΥΠ;
Kι αφού ο διοικητής της ΕΥΠ απομακρύνθηκε -και δεν παραιτήθηκε τελικά- γιατί «ο Γενικός Γραμματέας του Γραφείου του Πρωθυπουργού ανέλαβε την αντικειμενική πολιτική ευθύνη» και παραιτήθηκε δεν παραιτείται και ο Πρωθυπουργός που την έχει σε υπέρτατο βαθμό;
Το μόνο βέβαιο είναι πως καθώς η οπερέτα με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τελειώνει η επόμενη κυβέρνηση ιδιαίτερα αν προκύψει ως μεταπολίτευση στο καθεστώς Μητσοτάκη θα έχει πολύ δουλειά να κάνει.
Πρώτα – πρώτα να κάνει την ΕΥΠ εθνική κι όχι πρωθυπουργική υπηρεσία και να δημιουργήσει ανεξάρτητες αρχές και ανεξάρτητη Δικαιοσύνη. Να καταργήσει δηλαδή την δημοκρατία των ανιψιών και των κουμπάρων και να απαντήσει στο πρόβλημα πώς απομακρύνεται ένας πρωθυπουργός που παρανομεί, αλλά δεν παραιτείται.
Το ότι αποδίδεται η δικαιοσύνη με όρους κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας για πολιτικά πρόσωπα είναι που επιτρέπει σε έναν πρωθυπουργό να παρανομεί όσο διαθέτει στη Βουλή αυτή την πλειοψηφία.
https://www.anoixtoparathyro.gr
______________________
Αναρτήθηκε από τον Μιχάλη Τσολάκη
