Του Πάνου Φ. Κακούρη
Ο τρόπος αντιμετώπισης της ενεργειακής κρίσης από τις ηγεσίες της Ευρώπης, όσο πλησιάζει ο χειμώνας, αποδεικνύεται όλο και περισσότερο προβληματικός.
Την απόλυτη αδυναμία της έδειξε από την αρχή της κρίσης η ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά αποδείχτηκε στη συνέχεια ότι και οι ηγεσίες των κρατών-μελών δεν λειτουργούν καλύτερα, με αποτέλεσμα να πληρώσουν οι οικονομίες τους την κοντόφθαλμη πολιτική του τελευταίου εξαμήνου.
Οι ευρωπαίοι ηγέτες δεν πρόβλεψαν το βασικότερο. Πως οι οικονομικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας θα φέρουν αντι-κυρώσεις από το Κρεμλίνο, οι οποίες μάλιστα ήρθαν σε μια περίοδο που η Ευρώπη δεν μπορεί να αντιδράσει.
Για κάποιο διάστημα, μέχρι τις αρχές του καλοκαιριού, είχαν την εντύπωση ότι το φυσικό αέριο, αφού εξαιρείται από τις ευρωπαϊκές κυρώσεις, θα συνεχίσει να ρέει απρόσκοπτα προς την Ευρώπη και άρα θα περάσουμε έναν κανονικό χειμώνα.
Συνηδειτοποίησαν τι ακριβώς έρχεται μόλις άρχισαν να «χαλάνε» οι τουρμπίνες στις εγκαταστάσεις της Gazprom και έπεσε πανικός, καθώς οι τωρινές μειωμένες ροές δεν επιτρέπουν τον σχηματισμό αποθεμάτων για να βγει ο χειμώνας.
Εν όψη και των αντιδράσεων των πολιτών για το ενεργειακό κόστος, που θα κλιμακωθούν, αλλάζουν μέχρι και πολιτική φιλοσοφία. Οι Γάλλοι αρχικά και τώρα οι Γερμανοί (ποιος να το ’λεγε) στρέφονται προς τις εθνικοποιήσεις των ενεργειακών εταιρειών.
Συγχρόνως, επιμένουν στην εκστρατεία για εξοικονόμηση ενέργειας. Όμως, για να μειώσουν την κατανάλωση ενέργειας οι βιομηχανίες, θα πρέπει να μειώσουν την παραγωγή τους. Το θέλουμε;
Όσο για τα νοικοκυριά, η εκτόξευση των τιμών του ρεύματος και του φυσικού αερίου υποχρεώνει αυτομάτως σε οικονομία στο μέτρο του δυνατού και χωρίς την παραίνεση της Κομισιόν.
Κι ενώ δεν επαρκούν όλες αυτές οι «ιδέες», ουδείς ασχολείται με την αντιμετώπιση του προβλήματος στη ρίζα του.
Μάλλον γιατί χρειάζεται θάρρος.
