Γράφει ο Δημήτρης Σταυρόπουλος
Δυο τα αξιοσημείωτα από αυτή την (ξεχασμένη) ναυτική πολεμική ιστορία.
Στα επίσημα ιστορικά αρχεία του Ναυτικού της Γερμανίας, η ελληνική νικηφόρα επίθεση, παρουσιάζεται ως η πλέον εντυπωσιακή επιτυχία των ελληνικών πλοίων επιφανείας.
Και το δεύτερο και πιο σημαντικό.
Μετά τον τορπιλισμό της «Έλλης» οι κυβερνήτες των αντιτορπιλικών μας διψούσαν για εκδίκηση.
Η βύθιση του υποβρυχίου U-458, αν και δεν ήταν ιταλικό, ανήκε στις δυνάμεις του Άξονα και δρούσε και αυτό στην Μεσόγειο και τα ελληνικά νερά.
Οι δέκα βόμβες βυθού, που εκτόξευσε το πλήρωμα του «Πίνδος» ακριβώς τρία χρόνια μετά, και το έστειλαν στον πάτο της θάλασσας, ήταν η ελληνική απάντηση στην μνήμη των αδικοχαμένων ναυτικών στην Τήνο!
ΤΟ «ΠΙΝΔΟΣ» ΚΑΙ ΤΟ U-458
Το Β.Π. Α/Τ ΠΙΝΔΟΣ (πρώην L-63, 15, L-65), D-72, ήταν αντιτορπιλικό συνοδείας κλάσης Hunt II, που παραχωρήθηκε από το Βρετανικό Βασιλικό Ναυτικό στο Ελληνικό Βασιλικό Ναυτικό στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Σύμφωνα με ειδική ελληνοβρετανική συνθήκη της κυβέρνησης Τσώρτσιλ και της της ελληνικής κυβέρνησης Εμμανουήλ Τσουδερού, που υπογράφηκε στις 9 Μαρτίου του 1942, αποφασίστηκε η διάθεσή πολεμικών πλοίων στο τότε Ελληνικό Βασιλικό Ναυτικό για την ενίσχυσή του στον διεξαγόμενο πόλεμο.
Έτσι στις 3 Ιουνίου 1942 παραχωρήθηκε στο Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό από το Βρετανικό Ναυτικό.
Την επομένη 4 Ιουνίου του 1943 έγινε η ύψωση της ελληνικής σημαίας στον λιμένα Νιούκαστλ σε επίσημη τελετή παρουσία του Βασιλέως των Ελλήνων Γεωργίου Β΄ μετά του επιτελείου του.
Το πλήρωμα του πλοίου αποτελούσε ομάδα αξιωματικών και ναυτών που είχαν έλθει από την Αλεξάνδρεια καθώς και Έλληνες υπήκοοι κάτοικοι στην Αγγλία. Κυβερνήτης του πλοίου ανέλαβε ο αντιπλοίαρχος Β.Ν. Βασίλειος Κύρης.
Μετά την ικανοποιητική συμπλήρωση των δοκιμών του κατευθύνθηκε στη ναυτική βάση του βρετανικού μητροπολιτικού στόλο Σκάπα Φλόου όπου και παρέμεινε εκεί επί έξι εβδομάδες, προκειμένου να ολοκληρωθεί η αναγκαία εξάσκηση του πληρώματος.
Στη συνέχεια απέπλευσε ως μονάδα συνοδείας νηοπομπής και δια του περίπλου της Αφρικής συνδέθηκε με τον στόλο στο Πορτ Σάιντ στις αρχές του 1943.
Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας μαζί με τα υπόλοιπα πλοία της ίδιας κατηγορίας κατέπλευσε στα ελληνικά χωρικά ύδατα συνεχίζοντας όμως να συμμετέχει ως μοναδικό πλοίο του 12ου στολίσκου στις συμμαχικές νηοπομπές μέχρι της σύναψης ανακωχής με τους Γερμανούς στις 8 Μαΐου του 1945.
Έκτοτε συμμετείχε σε επιχειρήσεις του εμφυλίου και παρέμεινε σε ενέργεια μέχρι το 1950 όταν το Ελληνικό Βασιλικό Ναυτικό παρέλαβε τα νέα αμερικανικά αντιτορπιλικά τύπου «ΛΕΩΝ».
Την εποχή εκείνη όλα τα πλοία τύπου Χαντ τέθηκαν σε κατάσταση εφεδρείας και συντήρησης στο Ναύσταθμο Σαλαμίνας.
Τελικά στις 18 Δεκεμβρίου του 1959 επεστράφη στο Βρετανικό Ναυτικό.
Το μέγιστο εκτόπισμα του σκάφους ήταν 1037 τόνοι, μήκος 85,3 μέτρα, πλάτος 9,6 μέτρα και βύθισμα 3,6 μέτρα.
Ανέπτυσσε μέγιστη ταχύτητα 29 κόμβων και ο οπλισμός του αποτελείτο από 2 δίδυμα πυροβόλα των 4’’ (102 χλστ.), 1 τετράκανο Pom-Pom των 40 χιλιοστών, 3 πυροβόλα 20 χιλιοστών και ένα διπλό τορπιλοσωλήνα των 21‘’ (533 χλστ.).
Ιδίου τύπου αδελφά πλοία τα οποία και παραχωρήθηκαν ομοίως στο ελληνικό Βασιλικό Ναυτικό ήταν τα : Β.Π. Α/Τ ΜΙΑΟΥΛΗΣ, Β.Π. ΑΤ ΚΑΝΑΡΗΣ, Β.Π. Α/Τ ΑΔΡΙΑΣ και το Β.Π. Α/Τ ΑΣΤΙΓΞ.
Το γερμανικό υποβρύχιο U-458 ήταν ένα U-boat τύπου VIIC που κατασκευάστηκε για το Kriegsmarine της Ναζιστικής Γερμανίας για υπηρεσία κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου .
Οι εργασίες κατασκευής του ξεκίνησαν στις 16 Οκτωβρίου 1940 από την εταιρία Deutsche Werke AG , Kiel με αριθμό 289, καθελκύστηκε στις 4 Οκτωβρίου 1941 και τέθηκε σε λειτουργία στις 12 Δεκεμβρίου 1941.
ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΗΛΙΚΙΑΣ… ΤΡΙΩΝ ΕΤΩΝ!
Το υποβρύχιο είχε μέγιστη επιφανειακή ταχύτητα 17,7 κόμβων (32,8 km/h, 20,4 mph) και μέγιστη ταχύτητα βύθισης 7,6 κόμβων (14,1 km/h, 8,7 mph).
Όταν βυθιζόταν, το σκάφος μπορούσε να λειτουργήσει για 80 ναυτικά μίλια (150 km, 92 mi) με 4 κόμβους (7,4 km/h, 4,6 mph). όταν έβγαινε στην επιφάνεια, μπορούσε να ταξιδέψει 8.500 ναυτικά μίλια (15.700 km, 9.800 mi) με 10 κόμβους (19 km/h, 12 mph).
Το U-458 ήταν εφοδιασμένο με πέντε τορπιλοσωλήνες 53,3 cm (21 ίντσες) (τέσσερις τοποθετημένοι στην πλώρη και ένας στην πρύμνη), δεκατέσσερις τορπίλες , ένα ναυτικό πυροβόλο SK C/35 8,8 cm (3,46 ίντσες) , 220 φυσίγγια και ένα Αντιαεροπορικό πυροβόλο C/30 2 cm (0,79 in.)
Το σκάφος είχε ένα πλήρωμα μεταξύ σαράντα τεσσάρων και εξήντα ατόμων.
Η επιχειρησιακή δράση του πλοίου, ξεκίνησε με εκπαίδευση στον 8ο Στόλο U-boat στις 12 Δεκεμβρίου 1941, ακολουθούμενη από ενεργό υπηρεσία την 1η Ιουλίου 1942 ως μέρος του 3ου Στόλου όπου έμεινε μόνο τέσσερις μήνες, πριν μεταφερθεί στις επιχειρήσεις της Μεσογείου με τον 29ο Στόλο την 1η Νοεμβρίου 1942.
Σε 7 περιπολίες βύθισε δύο εμπορικά πλοία, για σύνολο 7.584 μικτών νηολογίων (GRT).
Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΟΥ «ΠΙΝΔΟΣ»
Τις βραδινές ώρες της 22ας Αυγούστου 1943, το ελληνικό αντιτορπιλικό με κυβερνήτη τον Πλωτάρχη Δημήτρη Φοίφα και τα βρετανικά HMS Easton και HMS Belvoir, συνοδεύουν συμμαχική νηοπομπή νότια της Σικελίας.
Τα βρετανικά πλοία συλλαμβάνουν με το ηχοεντοπιστικό τους ύποπτο θόρυβο και ρίχνουν 3 βόμβες βυθού το πρώτο, και πέντε το δεύτερο.
Στις 22:30 το βράδυ η Πίνδος αποκτά επαφή μέσω της συσκευής αναγνώρισης υποβρυχίων και ρίχνει δέκα βόμβες βυθού.
Το εχθρικό υποβρύχιο ήταν το γερμανικό U-458 που αναγκάστηκε να αναδυθεί και τότε το ελληνικό αντιτορπιλικό βάλλει εναντίον του με όλα τα μέσα.
Ενώ το γερμανικό υποβρύχιο βυθιζόταν το HMS Easton το εμβόλισε.
Το «Πίνδος» αφού περισυνέλλεξε 5 αξιωματικούς και 25 ναύτες του γερμανικού υποβρυχίου, ρυμούλκησε στη Μάλτα το βρετανικό αντιτορπιλικό που είχε υποστεί ζημιά στα ύφαλα του από τον εμβολισμό.
Στη συνέχεια έδρασε σε δύσκολες επιχειρήσεις στη θάλασσα της Δωδεκανήσου (Σεπτέμβριος – Νοέμβριος ΄43) συμμετέχοντας σε νηοπομπές από Πορτ Σάιντ προς Γιβραλτάρ.
Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας μαζί με τα υπόλοιπα πλοία της ίδιας κατηγορίας κατέπλευσε στα εθνικά χωρικά ύδατα συνεχίζοντας όμως να συμμετέχει ως μοναδικό πλοίο του 12ου στολίσκου στις συμμαχικές νηοπομπές μέχρι της σύναψης ανακωχής με τους Γερμανούς στις 8 Μαΐου του 1945.
Πληροφορίες
epilekta.com
