Της UZAY BULUT, Gatestone Institute
Η Τουρκία χρησιμοποιεί τώρα το γεγονός της ενασχόλησης του κόσμου με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία ως προπέτασμα για να αυξήσει την πιθανότητα προσάρτησης του βόρειου [Κατεχόμενου] τμήματος της Κύπρου.
- Τα Κατεχόμενα, δεν είναι απλά τμήμα της χώρας και νήσου Κύπρου, το οποίο είναι υπό ξένη κατοχή και υποβαθμίζεται [πολιτισμικά και οικονομικά]. Αυτό το οποίο είναι υπό κατοχή, αποικείται και καταστρέφεται πολιτισμικά είναι ένα σημαντικό μέρος της ιστορίας και του πολιτισμού της Δύσης. Αποτελεί μέρος του σχεδίου για τη «Μεγάλη Αντικατάσταση», όπως είχε προβλεφθεί για την Ευρώπη, και γελοιοποιηθεί ως «θεωρία συνομωσίας». Το μόνο που έχει να κάνει κάποιος είναι να μελετήσει την αντικατάσταση της Χριστιανικής Βυζαντινής Αυτοκρατορίας από την Οθωμανική Αυτοκρατορία στη σημερινή Τουρκία, ή την αντικατάσταση των ιθαγενών Κοπτών στην Αίγυπτο. Πού είναι οι αρχές, η ισχύς και η θέληση της Δύσης, τώρα που η Τουρκία επιτίθεται σε Ελλάδα και Κύπρο;
Η Τουρκία έγινε μέλος του ΝΑΤΟ το 1952. Είκοσι δύο χρόνια αργότερα, το 1974, η Τουρκία εισέβαλε στην Κυπριακή Δημοκρατία, και μέχρι σήμερα συνεχίζει να έχει υπό στρατιωτική κατοχή το 36 % του νησιού. Η Τουρκία έχει φέρει εις πέρας εθνοκάθαρση όλων των κατοίκων των Κατεχομένων που δεν είναι Τουρκικής καταγωγής, και έχει εν πολλοίς καταστρέψει την Χριστιανική και Ιουδαϊκή πολιστική κληρονομιά των Κατεχομένων περιοχών.
Εξ αιτίας της Τουρκικής εισβολής του 1974, η Κύπρος έχει παράνομα και διά βίας χωριστεί στα δύο. Το βόρειο-Κατεχόμενο-τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας, όπως και η υπόλοιπη χώρα, είχε πλειοψηφία Ελληνοκυπρίων κατοίκων. Η Τουρκία άλλαξε τη δημογραφική σύνθεση των Κατεχομένων όταν ο Τουρκικός στρατός κατοχής εκδίωξε τις περίπου 170.000 Ελληνοκυπρίων που κατοικούσαν εκεί. Αυτή η βίαιη εκδίωξη επηρέασε περίπου το ένα τρίτο του Ελληνοκυπριακού πληθυσμού της Κύπρου. Από τότε τα Κατεχόμενα έχουν εποικηθεί από εποίκους από τη Τουρκία. Περίπου 40.00 Τουρκικού στρατού κατοχής βρίσκονται παράνομα στα Κατεχόμενα, γεγονός που τα καθιστά, σύμφωνα με τον ΟΗΕ, μια από τις πιο στρατικοποιημένες περιοχές στον κόσμο. Περίπου το 80 % των πλουτοπαραγωγών πηγών της Κύπρου βρίσκονται στα Κατεχόμενα.
Η Τουρκία εκμεταλλεύεται το γεγονός ότι η προσοχή του κόσμου όλου είναι στραμμένη στη Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, ώστε να μπορέσει να προσαρτήσει και επίσημα το Κατεχόμενο βόρειο τμήμα της Κύπρου. Στις 14 Απριλίου υπογράφτηκε πρωτόκολλο μεταξύ της Τουρκίας και της παράνομης Ψευδο-διοίκησης στα Κατεχόμενα, η οποία κυβερνά ντε-φάκτο τη κατεχόμενη περιοχή. Παρ’ όλο που η Τουρκία έχει ήδη δια βίας φέρει εις πέρας εθνοκάθαρση στα Κατεχόμενα, αλλάζοντας τη δημογραφική σύνθεση του πληθυσμού, το νέο πρωτόκολλο παρέχει στους Τούρκους υπηκόους ακόμη πιο εύκολη πρόσβαση στη περιοχή αυτή.
Το πρωτόκολλο επίσης προβλέπει την ισχυροποίηση του Τμήματος Θρησκευτικών Υποθέσεων της περιοχής, καθώς και το κτίσιμο ολόκληρων συγκροτημάτων θρησκευτικού χαρακτήρα, όπως τζαμιών, και την ανακατασκευή ιστορικών χώρων Ισλαμο-Τουρκικής κληρονομιάς. Το πρωτόκολλο καθόλου δεν κρύβει την πρόθεση της Τουρκίας να προσαρτήσει τα Κατεχόμενα. Το προοίμιό του αναφέρει «Το νησί της Κύπρου έχει γίνει μέρος της Ανατολίας, πολιτικά και πολιτισμικά, από το 1571 [ΣτΜ κακοήθες ψέμα στο οποίο η Κυπριακή Δημοκρατία και η Ελλάδα και Αγγλία ως εγγυήτριες δυνάμεις οφείλουν να αντιταχθούν]. Το 1571 είναι η χρονιά που Η Οθωμανική Αυτοκρατορία άρχισε την κατοχή της Κύπρου.
Το 1570 τα Οθωμανικά στρατεύματα εισέβαλαν στη Κύπρο και την λεηλάτησαν, σκοτώνοντας στο διάβα τους πολλές χιλιάδες κόσμου. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία, προφανώς για να κρατήσει τους αυτόχθονες Έλληνες κατοίκους της Κύπρου υπό έλεγχο, μετέφερε Τούρκους εποίκους στη Κύπρο. Το 1878 η Οθωμανική Αυτοκρατορία παρέδωσε [με ενοίκιο] την Κύπρο στη Βρετανία, και το 1914 [μετά την είσοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο υπέρ της Γερμανίας] η Βρεττανία προσάρτησε τη Κύπρο. Το 1923 η Τουρκία αποκήρυξε κάθε δικαίωμα έναντι της Κύπρου, υπέρ της Βρετανίας μέσω της Συνθήκης της Λωζάνης, η οποία είναι και η ιδρυτική πράξη της Τουρκικής Δημοκρατίας. Το 1960, η Κύπρος κέρδισε την ανεξαρτησία της από την Αγγλική κατοχή, και έγινε μια ανεξάρτητη δημοκρατία. Οι Βρετανία, Ελλάδα και Τουρκία κατέστησαν εγγυητές «της ανεξαρτησίας, εδαφικής ακεραιότητας και ασφάλειας» της Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω της Συνθήκης Εγγυήσεως (1960). Δεκατέσσερα χρόνια αργότερα, η Τουρκία παρέβη την συγκεκριμένη συνθήκη και το διεθνές δίκαιο, εισβάλλοντας με στρατό στη Κύπρο σε δύο φάσεις—στις 20 Ιουλίου και στις 14 Αυγούστου, 1974.
Το 1983, η Τουρκία ανακήρυξε την ούτω καλούμενη «Τουρκική Δημοκρατία Βορείου Κύπρου» [ψευδοκράτος] στη κατεχόμενη βόρεια περιοχή της Κύπρου. Το ψευδοκράτος έχει αναγνωριστεί μονομερώς από τη Τουρκία [ως γνωστόν, η ίδρυση και η αναγνώριση έχουν καταδικαστεί από σχετικό ψήφισμα του ΣΑ του ΟΗΕ από το 1983] και παραμένει μέχρι σήμερα ανύπαρκτη οντότητα για τη διεθνή κοινότητα.
Το ψευδοκράτος στη κατεχόμενη βόρεια Κύπρο εξακολουθεί να καθοδηγείται από τις αρχές του νέο-Οθωμανισμού. Στις 28 Απριλίου 2022, εγκαινιάστηκε στα Κατεχόμενα το «μαυσωλείο του Μάρτυρα Περτέβ Πασά», ενός από τους διοικητές που συμμετείχε στην Οθωμανική εισβολή της Κύπρου. «Κάναμε αυτά τα εγκαίνια σύμφωνα με τον νόμο», είπε ο ψευδοπρόεδρος του ψευδοκράτους Ερσίν Τατάρ. Όμως, ο νόμος στον οποίο αναφερόταν δεν είναι ούτε το διεθνές δίκαιο, και ούτε ο Καταστατικος Χάρτης του ΟΗΕ. Δεν είναι άλλος από την σαρία, το Ισλαμικό αστικό δίκαιο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η οποία κατείχε τη Κύπρο από το 1571 έως το 1878. Σύμφωνα με ένα δελτίο τύπου από το γραφείο του ψευδο-προέδρου του ψευδοκράτους:
«Μετά το 1571, αυτά τα μέρη ήρθαν πίσω στο ιστορικό μας γίγνεσθαι ως περιουσία των ιδρυμάτων (Διοίκηση Κυπριακών Ιδρυμάτων/ΕΒΚΑΦ, που ιδρύθηκε από τους Οθωμανούς το 1571). Υπάρχουν πολύ έντονα ίχνη των προγόνων μας εδώ», είπε ο Τατάρ, προσθέτοντας ότι οι περιοχές του Μαράς (μέρος της υπό Τουρκική κατοχή πόλης της Αμμοχώστου), οι (Οθωμανικές) προγονικές περιουσίες του ιδρύματος (ΕΒΚΑΦ), δόθηκαν (παράτυπα/παράνομα) σε (κάποια άτομα) κατά τη διάρκεια της Αγγλικής αποικιακής διοίκησης, κατά παράβαση του συμβολαίου μεταξύ της Αγγλίας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
«Το Μαράς είναι στη δική μας κυριαρχία. Δεν πρόκειται ποτέ να δεχτούμε να μπει υπό έλεγχο του ΟΗΕ [όπως προβλέπει σχετικό ψήφισμα του ΟΗΕ για τα Βαρώσια] ή να μπούμε στη λογική του πάρε-δώσε ως μέρος μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης», πρόσθεσε ο Τατάρ.
Η κινητήρια δύναμη για την εισβολή και κατοχή αυτού του Ελληνικού νησιού, ήταν το δόγμα του Ισλαμικού ιερού πολέμου και ο Τουρκικός εθνικισμός. Με προσήλωση σε αυτούς τους στόχους, οι προπαρασκευές της Τουρκίας για εισβολή στη Κύπρο ξεκίνησαν δεκαετίες πριν το πραγματικό γεγονός. Ξεκινώντας οπωσδήποτε από τη δεκαετία του 1950-60, η Τουρκία προκάλεσε δι-εθνοτικές εντάσεις στη Κύπρο, στέλνοντας εκεί μαχητές και όπλα. Το 1953, ιδρύθηκε στη Τουρκία η «Ομάδα Τακτικής Κινητοποίησης» (Seferberlik Tetkik Kurulu), σύμφωνα με τον Τούρκο στρατηγό Σαμπρί Γιερμιμπέσογλου, η οποία ομάδα και έστελνε όπλα στη Κύπρο, για να χρησιμοποιηθούν εναντίον των Ελληνοκυπρίων: «Η ομάδα αυτή είχε τρεις αξιωματικούς στην Άγκυρα. Ήταν ένας νέος οργανισμός (που ιδρύθηκε) για να στ΄λενει όπλα τα οποία θα χρησιμοποιούνταν εναντίον της ΕΟΚΑ».
- Οι «Μουτζαχεντίν» εναντίον της Κύπρου
Αυτοί [οι Τουρκοκύπριοι] που συμμετείχαν στην στρατιωτική εισβολή της Κύπρου, ή στις χρόνιες προπαρασκευές της, ονομάστηκαν mücahit στα Τουρκιά. Η λέξη προκύπτει από την Αραβική mujahid (πληθυντικός: mujahideen, μουντζαχεντίν) και σημαίνει «Μουσουλμάνοι ιεροί πολεμιστές», τζιχαντιστές όπως επικράτησε να λέγονται και στα Ελληνικά, οι οποίοι συμμετέχουν σε ιερό πόλεμο εναντίνον των μη-Μουσουλμάνων. Πολλές Ισλαμικές ένοπλες ομάδες, όπως οι Ταλιμπάν, αυτοαποκαλούνται μουτζαχεντίν.
Μια Τουρκική ομάδα μουτζαχεντίν η οποία λειτουργούσε παράνομα στη Κύπρο ήταν η ΤΜΤ, ή αλλιώς η Τουρκική Οργάνωση Αντίστασης, μια παραστρατιωτική ομάδα που ιδρύθηκε το 1958. Η ΤΜΤ ήταν ενεργός για πολλά χρόνια στη Κύπρο, και συμμετείχε σε εκτεταμένες πράξεις βίας. Σύμφωνα με τις δικές τους δημόσιες δηλώσεις, η ΤΜΤ δολοφονούσε όχι μόνο Ελληνοκυπρίους, αλλά επίσης και πολλούς Τουρκοκυπρίους (κυρίως «αριστερούς»), για «εγκλήματα» όπως «απιστία», «βοήθεια σε Έλληνες», «δοσοληψίες με Έλληνες εμπόρους», ή «συμπεριφορά ως μη πραγκατικοί Τούρκοι». Το 1976, η ΤΜΤ μετονομάστηκε σε «Διοίκηση Δυνάμεων Ασφαλείας» στη Κατεχόμενη Κύπρο. Η ιστοσελίδα της αυτο-αποκαλούμενης «Διοίκησης Δυνάμεων Ασφαλείας» είναι www.mucahit.gov.ct.tr. Συνεπώς, η σημερινή στρατιωτική διοίκηση ασφάλειας στα Κατεχόμενα, είναι μια «περήφανη» επέκταση του κινήματος των Τ/Κ μουτζαχεντίν. Η ιστοσελίδα των αναφέρεται στην αιμοσταγή στρατιωτική εισβολή της Κύπρου το 1974 ως μια «Ευτυχή Ειρηνευτική Επιχείρηση»:
«Μεχμετζίκ» (Μικρός Μεχμέτ, από ένα κοινό ανδρικό όνομα) είναι ένα προσφιλές όνομα με το οποίο αναφέρεται κανείς στους Τούρκους στρατιώτες.
Το κρατικό Τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων, TRT, σε συνέντευξη με μερικούς από αυτούς τους μουτζαχεντίν, το 2020, ονόμαζαν περιοχές της Κύπρου ως «σαντζάκια», όρος από την εποχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που αναφέρεται σε διοικητικές επαρχίες οι οποίες αποτελούν μέρος μιας μεγαλύτερης περιοχής («βιλαέτι»). Το TRT ανέφερε:
«Οι μουτζαχεντίν της Κύπρου οργανώθηκαν χρόνια πριν από την επιχείρηση (του 1974). Αυτοί οι οργανισμοί στη συνέχεια ενώθηκαν κάτω από την ομπρέλα της Τουρκικής Οργάνωσης Αντίστασης (ΤΜΤ).
«Η ΤΜΤ παρέμεινε ως μια μυστική οργάνωση για πολλά χρόνια. Στήθηκαν στρατόπεδα εκπαίδευσης στην Άγκυρα και την Αττάλεια. Ο πρώτος στόχος ήταν να εξοπλιστούν και να εκπαιδευτούν 5.000 μουτζαχεντίν. Εκεί εκπαιδεύτηκαν και οι αξιωματικοί [του Τουρκικού στρατού] οι οποίοι θα υπηρετούσαν στην ΤΜΤ με πλαστές ταυτότητες ως δάσκαλοι, επιθεωρητές και ιερωμένοι.
«Για να μην δώσουν στόχο (οι μουτζαχεντίν) στους Έλληνες, οι αξιωματικοί που θα υπηρετούσαν στην ΤΜΤ πήραν κωδικά ψευδώνυμα.
«Οι εκπαιδευμένοι αξιωματικοί και Τουρκοκύπριοι που στέλνονταν από τη Τουρκία υπό άλλες ιδιότητες (τίτλους) εκείνα τα χρόνια και έθαβαν τα όπλα και τα πυρομαχικά τα οποία στελνόταν στη Κύπρο με μεγάλη μυστικότητα».
“TMT was getting organized in such a secret manner that no one knew who was a mujahid. The names of the sanjaks established at that time were also coded so that the negotiations and the regions would not be found out by the Greeks.
Άλλο ένα Τουρκικό κυβερνητικό πρακτορείο ειδήσεων, το Πρακτορείο Ανατολού (ΠΑ), πήρε συνεντεύξεις από τρεις από τους συγκεκριμένους μουτζαχεντίν. Σύμφωνα με αυτό το ρεπορτάζ του 2019, ο ένας δήλωσε «ότι ήταν δηλωμένος ως δημοσιογράφος τότε και είχε συμμετάσχει και στις δύο (στρατιωτικές) επιχειρήσεις του 1974». Δηλώνοντας ότι ήταν εν υπηρεσία στο Αρχηγείο του Σαντζακίου της Λευκωσίας κατά τη διάρκεια της επιχείρησης, ανέφερε επίσης ότι είχε υπηρετήσει στον στρατό για 5 χρόνια πριν την επιχείρηση, την οποία μάλιστα ονόμασαν «μουτζαχεντίν»:
«Τότε ήρθε ο Πρωθυπουργός Μπουλέντ Ετσεβίτ στη Κύπρο μετά την επιχείρηση, και είχε σε εκείνους τους μαχητές: «η Τουρκία δεν θα μπορούσε να είχε κάνει αυτή την απόβαση αν εσείς, οι μουτζαχεντίν, δεν είχατε αντισταθεί μέχρι σήμερα»». [ΣτΜ προφανής παραποίηση των γεγονότων, από έναν κατ’ επάγγελμα ψεύτη].
- Ο «Αττίλας» εναντίον της Κύπρου
Όταν οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις εισέβαλαν στη Κύπρο το 1974, οι επιχειρήσεις ονομάστηκαν με τον κωδικό Αττίλα («Σχέδιο Αττίλα», ή «Επιχείρηση Αττίλα»), όπως φαίνεται και στο Λεξικό της Οξφόρδης.
Ο Αττίλας ήταν, από το 434 μέχρι τον θάνατό του το 453 μ.Χ., αρχηγός των Ούνων, ενός νομαδικού λαού ο οποίος είχε ξεκινήσει τις περιπλανήσεις του από την Κεντρική Ασία. Ο Αττίλας έγινε γνωστός για την βιαιότητα των εκστρατιών και των εισβολών του σε ξένα εδάφη, κατά τη διάρκεια των οποίων οι άμαχοι πολίτες σφαγιάζονταν και ολόκληρες πόλεις ληελατούνταν ή καταστρέφονταν. Ο Αττίλας, σύμφωνα με την Εγκυκλοπαίδια Μπριττάνικα, «ήταν ένας από τους μεγαλύτερους ηγέτες των βαρβάρων οι οποίοι επιτέθηκαν στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, εισβάλλοντας στις νότιες Βαλκανικές επαρχίες της και στην Ελλάδα, καθώς στη συνέχεια στη Γαλατία και την Ιταλία».
Η επίσημη ιστοσελίδα των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων (ΤΕΔ) αναφέρεται στην Αυτοκρατορία των Ούνων ως την απαρχή της δικής των στρατιωτικής παράδοσης: «Οι πρώτοι πειθαρχημένοι και κανονικοί σχηματισμοί του Τουρκικού Στρατού χρονολογούνται από το 209 π.Χ., κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Αυτοκρατορίας των Ούνων».
Η ιστορική κληρονομιά του Αττίλα, σκορπίζοντας απ’ όπου περνούσε θάνατο και καταστροφή, φαίνεται να είναι αυτό που προσδοκά η Τουρκία να εξάγει στη Κύπρο. Το καλοκαίρι του 1974, τα Τουρκικά στρατεύματα έφεραν εις πέρας μαζική εθνοκάθαρση εναντίον όλων των μη-Μουσουλμάνων Κυπρίων στο βόρειο τμήμα της Κύπρου, μέσω βίαιου μαζικού εκτοπισμού. Σύμφωνα με επιστολή, στις 6 Δεκεμβρίου του 1974, του Μόνιμου Αντιπροσώπου της Κύπρου στα Ηνωμένα Έθνη, που απευθυνόταν στον Γενικό Γραμματέα του οργανισμού,
«Η Τουρκία—έχοντας αδιαμφισβήτητη κυριαρχία σε αέρα και θάλασσα και χρησιμοποιώντας παρανόμως όπλα και τελευταίου τύπου πολύπλοκο εξοπλισμό, τα οποία κατείχε μόνον για σκοπούς αυτοάμυνας βάσει σχετικής συμμαχικής συμφωνίας [προφανώς του ΝΑΤΟ]—ξεκίνησε μια ευρείας κλίμακας επιθετική εισβολή εναντίον της Κύπρου, μιας μικρής αδέσμευτης και ουσιαστικά ανυπεράσπιστης χώρας, χωρίς καθόλου δική της πολεμική αεροπορία, καθόλου ναυτικό και καθόλου στρατό εκτός από μια μικρή δύναμη της Εθνικής Φρουράς. Συνεπώς, η ακαταμάχητη στρατιωτική μηχανή της Τουρκίας επεδόθη σε μια ένοπλη επίθεση, συμπεριλαμβανομένων αεροπορικών βομβαρδισμών με βόμβες ναπάλμ, ανυπεράσπιστων κωμοπόλεων και χωριών, προκαλώντας καταστροφές, δασικές πυρκαγιές, και σκορπώντας αδιάκριτα θάνατο και ανθρώπινο πόνο στον άμαχο πληθυσμό του νησιού.
«Η απόβαση των Τουρκικών δυνάμεων στο έδαφος της Κύπρου κατέστη από τη στιγμή της σύλληψής της μια φρικτά απάνθρωπη πράξη εναντίον του άμαχου πληθυσμού, κατά παράβαση όλων των αρχών του διεθνούς δικαίου και τις γενικώς παραδεκτές έννοιες της πολιτισμένης κοινωνίας».
Τα εγκλήματα πολέμου που έχουν διαπραχθεί από τις ΤΕΔ περιλαμβάνουν την εν ψυχρώ δολοφονία αμάχων, την παράνομη κράτηση αμάχων και στρατιωτικών, εξαναγκασμένες εξαφανίσεις, μαζικούς και κατ’ επανάληψη βιασμούς, βίαιη εκδίωξη Ελληνοκυπρίων από τη νόμιμη γή των και τα σπίτια των, λεηλασία των σπιτιών τους και των επιχειρήσεών τους, καθώς και την κατάσχεση και διανομή των σπιτιών, γης και λοιπής περιουσίας των κυρίως σε παράνομους εποίκους από την Τουρκία. Αυτές και άλλες βαρβαρότητες τεκμηριώθηκαν σε μια δίτομη έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που εγκρίθηκε το 1976, στη συνέχεια αποφασίστηκε η μη δημοσιοποίησή του [!!], και τελικά δημοσιεύτηκε στους Βρετανικούς Κυριακάτικους Τάιμς το 1977 και τελικά αποχαρακτηρίστηκε το 1979.
Το παράνομο καθεστώς των Κατεχομένων—με την υποστήριξη της Τουρκίας—έχει εν πολλοίς εξαφανίσει κάθε ίχνος Ελληνικού και όποιου άλλου μη Τουρκικού πολιτισμού στη περιοχή που ελέγχει. Τα Ελληνικά ονόματα των πόλεων και των χωριών έχουν αντικατασταθεί από Τουρκικά ονόματα.
Σύμφωνα με την έκθεση «Η απώλεια ενός Πολιτισμού: καταστροφή της πολιστικής κληρονομιάς στην Κατεχόμενη Κύπρο»:
«Οι εκκλησίες έχουν υποστεί την πιο βίαιη και συστηματική καταστροφή και βεβήλωση. Περισσότερες από 500 εκκλησίες και μοναστήρια έχουν συληθεί ή καταστραφεί: περισσότερες από 15.000 εικόνες αγίων, αναρίθμητα ιερά σκεύη, ευαγγέλια και άλλα αντικείμενα μεγάλης αξίας έχουν κυριολεκτικά εξαφανιστεί. Μερικές εκκλησίες είχαν διαφορετική κατάληξη μια και μετατράπηκαν σε τζαμιά, μουσεία, κέντρα διασκέδασης, ή ακόμη ξενοδοχεία, όπως η Αγία Αναστασία στη Λάπηθο. Τουλάχιστον τρία μοναστήρια έχουν μετατραπεί σε στρατόπεδα του Τουρκικού στρατού (του Αγίου Χρυσοστόμου στα βουνά του Πενταδακτύλου, της Αχειροποιήτου στον Καραβά, και του Αγίου Παντελεήμονα στη Μύρτου). Μοναδικής έχνης Βυζαντινές τοιχογραφίες και μωσαϊκά σπάνιας καλλιτεχνικής και ιστορικής αξίας έχουν αφαιρεθεί από τις εκκλησίες από Τούρκους αρχαιοκάπηλους και έχουν πουληθεί παράνομα στην Αμερική, την Ευρώπη και την Ιαπωνία [ορισμένοι έχουν καταδικαστεί από ξένα δικαστήρια]. Πολλές Βυζαντινές εκκλησίες έχουν υποστεί ανεπανόρθωτες ζημιές”
Οι Τούρκοι έχουν επίσης καταστρέψει Ελληνικά νεκροταφεία στη προσπάθειά τους να εξαφανίσουν κάθε ίχνος Ελληνικού πολιτισμού και Χριστιανοσύνης από τα Κατεχόμενα.
Η Αντιγόνη Παπαδοπούλου, μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, υπέβαλε την εξής γραπτή ερώτηση στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή το 2013:
“Τα οστά, τα οποία είχαν μεταφερθεί από το κοιμητήριο [προφανώς μετά από βεβήλωση των τάφων] και σκορπίστηκαν εδώ και εκεί σαν να ήταν σκουπίδια. Στην Ελληνορθόδοξη παράδοση, τέτοιες πράξεις βεβήλωσης κοιμητηρίων και έλλειψης σεβασμού προς τους νεκρούς θεωρούνται ως φρικτές παραβιάσεις των θρησκευτικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων».
Εν τω μεταξύ, όλα αυτά τα χρόνια η Δύση έχει στρέψει το βλέμμα αλλού, επιτρέποντας την Τουρκική κατοχή του βόρειου τμήματος της Κύπρου.
Τα Κατεχόμενα, δεν είναι απλά τμήμα της χώρας και νήσου Κύπρου, το οποίο είναι υπό ξένη κατοχή και υποβαθμίζεται [πολιτισμικά και οικονομικά]. Αυτό το οποίο είναι υπό κατοχή, αποικείται και καταστρέφεται πολιτισμικά είναι ένα σημαντικό μέρος της ιστορίας και του πολιτισμού της Δύσης. Αποτελεί μέρος του σχεδίου για τη «Μεγάλη Αντικατάσταση», όπως είχε προβλεφθεί για την Ευρώπη, και γελοιοποιηθεί ως «θεωρία συνομωσίας». Το μόνο που έχει να κάνει κάποιος είναι να μελετήσει την αντικατάσταση της Χριστιανικής Βυζαντινής Αυτοκρατορίας από την Οθωμανική Αυτοκρατορία στη σημερινή Τουρκία, ή την αντικατάσταση των ιθαγενών Κοπτών στην Αίγυπτο. Πού είναι οι αρχές, η ισχύς και η θέληση της Δύσης, τώρα που η Τουρκία επιτίθεται σε Ελλάδα και Κύπρο;
*Η Uzay Bulut, Τουρκάλα δημοσιογράφος, έχει θέση Διακεκριμένου Ανώτερου Εταίρου στο Gatestone Institute.
