Την παρθενική τους πτήση, στο πλαίσιο της πρώτης φάσης του προγράμματος αναβάθμισης των αεροσκαφών F-16 της Πολεμικής Αεροπορίας σε έκδοση Viper, πραγματοποίησαν τα πρώτα δύο υπερσύγχρονα μαχητικά αεροσκάφη που βρίσκονται στις εγκαταστάσεις της Ελληνικής Αεροπορικής Βιομηχανίας (το πρωτότυπο πετάει ήδη στις ΗΠΑ).
Στο Πενταπόσταγμα αναφέραμε: Μεγαλείο! Η πρώτη πτήση των εκσυγχρονισμένων F-16 Viper από την Τανάγρα, τονίζοντας ότι κατά τη διάρκεια της δοκιμαστικής πτήσης έγινε έλεγχος των αναβαθμισμένων συστημάτων των F-16, ο οποίος στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία, δίδοντας το έναυσμα για την απρόσκοπτη συνέχιση των εργασιών και των υπολοίπων προς αναβάθμιση αεροσκαφών της Πολεμικής Αεροπορίας.
Μια «γεφύρωση» ανάμεσα στην υπάρχουσα με τη μελλοντική τεχνολογία επιχειρείται από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας, σε συνεργασία με την κατασκευάστρια εταιρία των F-16 μέσω των «SSI», που αντικατέστησαν τα γνωστά από το παρελθόν Αντισταθμιστικά Ωφελήματα.
Οι επιτελείς του ΓΕΕΘΑ και του ΓΕΑ, προσπάθησαν να βρουν τις ασφαλείς διόδους ώστε τα θεμέλια που πέφτουν ακόμη και τώρα, να είναι πολύ σταθερά και ότι δημιουργηθεί μελλοντικά, ν’ αντέχει στις επερχόμενες προκλήσεις.
Έως το 2027 -τουλάχιστον-, η Πολεμική Αεροπορία θα βασίζεται επιχειρησιακά σε τρεις διαφορετικές εκδόσεις του F-16, από τις τέσσερις που διαθέτει σήμερα, ενώ η τεχνολογική διαφορά και επιχειρησιακή ικανότητα μεταξύ των F-16V και των 32 F-16C/D Block 30 (που παραλήφθηκαν την περίοδο 1989 – 1990) θα είναι χαοτική.
Στα θετικά είναι ακόμη η απόφαση για την αναβάθμιση των F-16 Block 50 σε F-16 Block 50+ Advanced, ενός προγράμματος που θα περιορίσει την πολυτυπία στην Πολεμική Αεροπορία και επομένως, το κόστος υποστήριξης. Το κόστος αναβάθμισης υπολογίζεται σε λιγότερο από 10.000.000 ευρώ ανά αεροσκάφος, τη στιγμή που για να αγοραστεί καινούργιο μαχητικό, αντίστοιχων τουλάχιστον δυνατοτήτων, το κόστος εκτοξεύεται σε τουλάχιστον 60 με 80 εκατομμύρια ευρώ.
Ως προς τα παλαιότερα αεροσκάφη (32 F-16 Block 30 / 32 Mirage 2000-5), η ΠΑ θα μπορούσε να προχωρήσει σε μικρά προγράμματα αναβάθμισης, που θα βελτίωναν δραστικά τις επιχειρησιακές τους ικανότητες. Τα πρώτα θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν τα συστήματα που θα προέλθουν από τα Block 52+ και Block 52+ Advanced, αξίας άνω των 100.000.000 δολαρίων (32 συλλογές), που με την εγκατάσταση Link 16 μετατρέπονταν σε καθόλα αξιόμαχα Block 50M.
Τα δε Mirage, με την επένδυση σχετικά περιορισμένων κονδυλίων για την εγκατάσταση Link-16, την πιστοποίηση του αντιπλοϊκού ΑΜ-39 Exocet και του ατρακτιδίου ELINT/SIGINT τύπου ASTAC που η Πολεμική Αεροπορία έχει στις αποθήκες της, θα βελτίωναν δραστικά την αποτελεσματικότητά τους.
Ο ΥΕΘΑ έχει τονίσει ότι, υπάρχει απαίτηση από την Πολεμική Αεροπορία για την απόκτηση 48 προηγμένων μαχητικών αεροσκαφών την περίοδο 2020-2025, προδιαγραφή που πληρούν τα Rafale. Σήμερα, μετά τις παραλαβές όλων των νέων και αναβαθμισμένων αεροσκαφών, η ΠΑ θα διαθέτει 24 Rafale, 154 F-16C/D διαφόρων εκδόσεων, 25 Mirage 2000-5 και 35 F-4E PI2000. Τα τελευταία αναμένεται να αποσυρθούν έως το 2027, δημιουργώντας ένα σημαντικό έλλειμα μαχητικών αεροσκαφών που θα πρέπει να καλυφθεί με επιπλέον παραγγελία Rafale ή F-35.
Στην Αεροπορία επεξεργάζονται την πρόταση, που αφορά τη διασκευή ενός μεταγωγικού αεροσκάφους σε «κατασκοπευτικό» ηλεκτρονικού πολέμου, κάτι που είναι μια επιχειρησιακή αναγκαιότητα και κενό στο Ελληνικό οπλοστάσιο. Παλαιότερα, όπως εξηγούν ιπτάμενοι, υπήρχε ένα σύστημα το οποίο τοποθετούνταν ως προσθήκη μέσα σε αεροσκάφος C-130 την δεκαετία του 1980, τότε που υπήρχε και «πλεόνασμα» αυτών των αεροπλάνων, διότι στις μέρες μας τα δεδομένα αυτά έχουν αλλάξει δραματικά.
Η τεχνολογία εκείνη θεωρείται όχι μόνο παρωχημένη αλλά ιδιαίτερα πεπαλαιωμένη, με συνέπεια την επιχειρησιακή απαξίωσή της. Το αν θα μετατραπεί πλήρως ένα αεροσκάφος με μόνιμες προσθήκες ή θα ακολουθηθεί η συνταγή των προηγούμενων ετών δεν έχει ξεκαθαρίσει.
Η Τουρκία με τα CN-235 καθημερινά προσπαθεί να καταφέρει «πράγματα» στο Αιγαίο, είτε αυτό λέγεται ηλεκτρονικός πόλεμος, είτε αυτό λέγεται κατασκοπία από τον αέρα. Μάλιστα και μέσω των CN προσπάθησε πριν λίγους μήνες, να ρίξει ένα πέπλο στις επικοινωνίες των αεροσκαφών και των ελικοπτέρων που πετούσαν στο Αιγαίο.
Η δραστηριότητα εκείνη, έγινε γρήγορα αντιληπτή με τις Ένοπλες Δυνάμεις να ενεργοποιούν αντίμετρα ασφαλείας ώστε να μην υπάρξει κάποιο ατύχημα. Σε αυτό, βοήθησαν πολύ τ’ αντανακλαστικά τόσο των στελεχών που είναι στα ραντάρ, όσο και των αεροπόρων που πετούσαν.
Οι ίδιες πηγές μιλούν για την «γεφύρωση» των Ενόπλων Δυνάμεων μέσω των SSI, που ενσωματώνει το «Link 16» και σε άλλες επίγειες και όχι μόνο μονάδες, άρα στους στόχους που είχε βάλει το Επιτελείο ήταν μέσα από το πρόγραμμα της «Οχιάς», να συμβεί η απαραίτητη δικτυοκεντρική επικοινωνία. Τα επίγεια τερματικά φέρνουν το τεχνολογικό όπλο που μέχρι στιγμής απολαμβάνουν τα 30 F-16 M της 116 Πτέρυγας Μάχης του Αράξου. Και είναι επιπλέον, το χέρι που θα δέσει τις ΕΔ με το μέλλον της Πολεμικής Αεροπορίας, την 5η γενιά και το F-35.
Μέσα από αυτή την προσφορά, μπορεί ο καθένας να καταλάβει πως εν έτη 2022 ξεκινούν ουσιαστικά να χτίζονται τα θεμέλια για την αλλαγή σελίδας στην αεροπορία, αλλά και για το Πολεμικό Ναυτικό από την στιγμή που οι νέες μονάδες επιφανείας είναι ψηφιακά πλοία.
Οι κινήσεις αυτές εξασφαλίζουν επί της ουσίας, τον τρόπο μάχης πέρα από το 2025, μέσα στον οποίο περιλαμβάνεται η ψηφιακή ανταλλαγή δεδομένων ώστε όλα τα μαχητικά να μιλάνε με αντιαεροπορικές συστοιχίες των Patriot, με τα Κέντρα Διοίκησης και Ελέγχου, με μονάδες επιφανείας και φυσικά μεταξύ τους, ώστε ν’ ανταλλάσσουν στοιχεία και να γνωρίζουν ποιος στοχοποιεί, που και πότε.
Η πλήρης ψηφιακή εικόνα του σύγχρονου αεροπορικού πεδίου μάχης και επιφανείας, θεωρείται το πλέον τακτικό πλεονέκτημα που συντελεί τα μέγιστα στην ταχεία στοχοποίηση εχθρικών δυνάμεων.
Είναι πετυχημένο μοντέλο που εφαρμόστηκε με τα F-16 του Αράξου στην 116 Πτέρυγα Μάχης με τα 30 Block 52 M, που είναι τα πρώτα μαχητικά της Πολεμικής Αεροπορίας που διαθέτουν Link 16, ικανά να ομιλούν και με τα ιπτάμενα ραντάρ. Αυτή η εμπειρία έδειξε αμέσως στην Πολεμική Αεροπορία ότι, τα πλεονεκτήματα είναι τεράστια στα αεροσκάφη που έχουν αυτή την «πολυτέλεια» η οποία επιτρέπει ν’ ανταλλάσσουν εικόνα και δεδομένα μεταξύ τους, με αποτέλεσμα να επιταχύνονται οι διαδικασίες στην εναέρια μάχη.
Στην 4+ και 5η γενιά μαχητικών τα πάντα βρίσκονται σε μια οθόνη ή ακόμη καλύτερα, αν η κάσκα του ιπταμένου έχει το σκοπευτικό σύστημα και ο ιπτάμενος βλέπει εκεί όλες τις πληροφορίες.
Άρα μια ματιά είναι υπέρ αρκετή για να γνωρίζει ο αεροπόρος ποιος είναι, τι είναι, που είναι, τα φίλια και ποια τα εχθρικά αεροσκάφη, εντοπίζοντας ακαριαία τον αντίπαλο. Φυσικά είναι κι ένα δόγμα του ΝΑΤΟ που τα επόμενα χρόνια, έως το 2023 η Ελλάδα θα πρέπει να περάσει αυτές τις «εξετάσεις» από την Συμμαχία. Ανάμεσα στα νέα ΑΩ βρίσκεται και η αναβάθμιση των συστημάτων επιτήρησης, ελέγχου και ηλεκτρονικού πολέμου που θα επιτρέψουν αναβαθμισμένες δυνατότητες.
