Του Δημ. Σταθακόπουλου
Σύμφωνα με τη δήλωση του Τούρκου Προέδρου , στις 9 Ιουνίου τρέχοντος, όπου ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του στις επόμενες Προεδρικές εκλογές, η γείτονα , κρατάει από τη Δύση τα εργαλεία και τα οφέλη που πήρε και παίρνει διαχρονικά, στρέφοντας όμως πλέον ( πανηγυρικά) προς την Ευρασία την οποία εκτός από φυσικό της χώρο, θεωρεί και πλήρως επικρατέστερο στο άμεσο μέλλον, αφού υπερτερεί δημογραφικά της Δύσης, έχει επάρκεια/ αυτονομία ενέργειας και τροφίμων, σε αντίθεση με τη Δύση, ενώ η Ευρασία κατέχει και το αθροιστικό σύνολο πυρηνικών όπλων .
Πιθανολογεί πως το 2053 ( 600 χρόνια από την Άλωση) η Τουρκία θα είναι στους G7, ενώ το 2071 ( 1000 χρόνια από το Μάτζικερτ ) θα είναι στις 3-4 ισχυρότερες χώρες της γης .
Αυτά θέλει να αφήσει ως κληρονομιά/ παρακαταθήκη στις μελλοντικές γενιές, ενώ τον ενδιαφέρει η υστεροφημία του και η αντικατάσταση του πορτραίτου του Κεμάλ, από το δικό του.
Αναφορικά με τα εκλογικά , μείωσε το μέτρο εισόδου στην Τουρκική Βουλή στο 7% ( από το 10%) για να βοηθήσει τον συνέταιρό του ΜΗΡ , έναντι της ενωμένης πλέον αντιπολίτευσης.
Εξήγησε γιατί θαυμάζει τον Σουλτάνο Αβδούλ Χαμίτ ( των γενοκτονιών). Διότι ήταν κυρίως Χαλίφης, που ένωσε το Ισλάμ και η αποικιοκρατική Δύση τον χρησιμοποίησε ως ” Πάπα” του Ισλάμ, προκειμένου με παρεμβάσεις του να αδρανοποιήσει την αντίσταση των μουσουλμάνων , παγκοσμίως, στα μέρη όπου είχαν γεωπολιτικά/ οικονομικά συμφέροντα οι Δυτικοί .
Τέλος , αναφορικά με τα Ελληνοτουρκικά, αφενός επιδιώκει την “προβολή σημαίας ” ισχύος στην περιοχή, κυρίως για να βλέπει το ΝΑΤΟ ( ΗΠΑ) τη χρησιμότητα της Τουρκίας ως άμεσου συμμάχου ( έλεγχος Στενών βάσει Συνθήκης του Μοντρέ) στην περιοχή, αλλά και ως proxy ( πληρεξουσίου) σε περιοχές που δεν εμπλέκεται φανερά το ΝΑΤΟ.
Αφετέρου ” εξισώνει ” την Ελλάδα ως παρανομούσα σε θέματα διεθνούς δικαίου και Συμβάσεων, με σκοπό να απολογηθεί και αυτή ενώπιον διεθνών οργάνων όταν έρθει η στιγμή.
Με γνώμονα τα παραπάνω πιθανολογώ ως εναρκτήρια ημέρα των θερμών επεισοδίων, την έξοδο του νέου drill-ship Abdülhamid, που θα συνοδεύεται από πολεμικά πλοία, μάλλον στην Κυπριακή ΑΟΖ ( αρχικά).
Όλο αυτό θα ενταθεί στις 20 Ιουλίου ( Κυπριακό/Αττίλας) μέχρι 9 Σεπτεμβρίου (Dokuz Eylül 1922) , ημέρα ολικής κατάληψης της Σμύρνης , ενώ μέχρι 10 Νοεμβρίου 2022 ( ημέρα θανάτου του Κεμάλ, το 1938) θα έχουν εκδηλωθεί όλες οι μεθοδεύσεις.
Στις 10 Φεβρουαρίου 2023 ( ημέρα μνήμης θανάτου του Abdülhamid ) και εφόσον δεν έχουν γίνει πρόωρες εκλογές ή κοσμογονικές αλλαγές θα κάνει την ” μητέρα όλων των μαχών” του στην εσωτερική σκηνή ( κινδυνεύει ποινικά από την ενωμένη αντιπολίτευση) , αλλά και στη διεθνή σκηνή με αιχμή τα Ελληνοτουρκικά ( πλήρη διεκδικητική αναθεώρηση ) . Έχει γενέθλια στις 26 Φεβρουαρίου 2023 , όπου θα κλείνει τα 69.
Οι παγκόσμιες συνέπειες του πολέμου στην Ουκρανία , με την ενεργειακή και επισιτιστική κρίση το χειμώνα 2022-2023 θα επισπεύσουν και δρομολογήσουν συμβιβαστική επίλυση διαφορών ( mediation in Aegean disputes) μεταξύ Ελλάδος – Τουρκίας, που θα παρουσιαστεί στην κοινή γνώμη ως επιτυχία ( πόλεμο θέλετε ή Ειρήνη ; ) , προκειμένου η ΝΑΤΟική συμμαχία να δείχνει αρραγής.
Πρόθυμοι που θα χρυσώσουν το χάπι, ήδη υπάρχουν στον ακαδημαϊκό χώρο, ενώ εύκολα θα βρεθούν και οι κατάλληλοι πολιτικοί ( εκλεγμένοι ή υπηρεσιακοί ).
Εξάλλου με παρόμοιες καταστάσεις η Ελλάδα υποχώρησε ιστορικά στο θέμα της Σμύρνης ( 1922-1923) και Κύπρου (1974).
Φυσικά όλα τα παραπάνω μην τα πάρετε τοις μετρητοίς, μάλλον λέω τερετίσματα ( ανοησίες) , ή μήπως όχι ;
Αναρτήθηκε από τον Μιχάλη Τσολάκη
