Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ*, Hellas Journal
Η συμφωνία του Ισραήλ με την Αίγυπτο και τις Βρυξέλλες, για τη μεταφορά του ισραηλινού φυσικού αερίου στην Ευρώπη, είναι μία συγκλονιστική εξέλιξη που πρέπει να της δοθεί η ανάλογη σημασία. Ιδιαίτερα από τις κυβερνήσεις της Αθήνας και της Λευκωσίας.
Όχι μόνο επειδή αυτή η εξέλιξη αποκλείει πλέον την «ενεργειακή οδό» της Τουρκίας (προς την Ευρώπη), αλλά και για ένα άλλο λόγο που είναι ο πιο σημαντικός: όλα δείχνουν ότι το Εβραϊκό Κράτος πήρε τις αποφάσεις του, ότι δηλαδή η πόρτα που επιχείρησε να ανοίξει στο Ισραήλ η κατοχική Τουρκία κρίνεται ως αναξιόπιστη, σύμφωνα με διπλωματικές πηγές.
Θα πρόσθετα ότι είναι και επικίνδυνη, καθώς το Ισραήλ -αν προτιμούσε τη συμφωνία με την Τουρκία- θα παρέδιδε τα κλειδιά των ενεργειακών του πόρων σε ένα ισλαμιστή ηγέτη, ο οποίος και θα εκβίαζε το Ισραήλ σε κάθε ευκαιρία. Θα έκλεινε τη στρόφιγγα ανάλογα με τα κέφια του Ταγίπ Ερντογάν, αλλά και των ισλαμιστών που θα τον ακολουθήσουν στην ηγεσία του AKP. Ως γνωστό, ουδείς ζει αιώνια σε τούτο τον μάταιο κόσμο και ο ισλαμιστής ηγέτης της Τουρκίας δεν θα είναι η εξαίρεση.
- Έχει πάντως ενδιαφέρον ότι με τα νέα δεδομένα η νέα σχέση του Ισραήλ με την Τουρκία, που δήθεν οραματίστηκε ο Ερντογάν, έχει συναντήσει ανυπέρβλητα προβλήματα που δεν οφείλονται στην Ιερουσαλήμ.
- Ο Τούρκος πρόεδρος υποσχέθηκε στον Ισραηλινό ομόλογό του, ότι ως πρώτο βήμα για την εξομάλυνση των σχέσεων, θα έκλεινε τα γραφεία της Χαμάς, Το χρονοδιάγραμμα που ετέθη εξέπνευσε και ο Ερντογάν αντί να διώξει την εν λόγω τρομοκρατική οργάνωση συνέχισε να την ενισχύει.
Μετά το σοκ της συμφωνίας του Ισραήλ με την Αίγυπτο και την Ε.Ε. κάτι άλλο θα σκαρφιστεί ο Ερντογάν για να επιδιώξει την επαναπροσέγιση, αλλά για το φυσικό αέριο του πουλί επέταξε, που λένε και στην Κύπρο. Και ένας από τους βασικούς λόγους για τους οποίους η Άγκυρα επιθυμούσε αυτή την επαναπροσέγγιση ήταν η κατασκευή αγωγού, που θα περνούσε από την κατεχόμενη Κύπρο και θα έφτανε στην Τουρκία. Κάτι στο οποίο το Ισραήλ δεν θα συναινούσε ποτέ, διότι μας έχει συνηθίσει να σέβεται τις συμφωνίες του και τις συμμαχίες του.
Η στρατιωτική άσκηση των ισραηλινών Ενόπλων Δυνάμεων με την κυπριακή Εθνική φρουρά ήταν το επιστέγασμα της στρατηγικής και στρατιωτικής συνεργασίας της Κυπριακής Δημοκρατίας με το Ισραήλ.
Όταν ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Μεβλούτ Τσαβούσογλου βρέθηκε στη γειτονική χώρα, κάτι είχε ακούσει προφανώς για την εν λόγω άσκηση και ζήτησε την ακύρωση της. Αλλά την απάντηση την πήρε επί του πεδίου. Να σημειώσω ότι εκτός της Άγκυρας, καταδίκασε την άσκηση και το ΑΚΕΛ. Οι «σύντροφοι» παραμένουν αγκυλωμένοι στο παρελθόν.
Όπως έχω τονίσει πολλές φορές και έχω παρεξηγηθεί, οι Παλαιστίνιοι δέχθηκαν απλόχερα τη βοήθεια μας, αλλά στο τέλος τοποθέτησαν όλα τα «αυγά» τους στον Ερντογάν, ο οποίος τους ενέπαιξε. Τους χρησιμοποίησε και στο τέλος τους πέταξε διότι δεν εννοούσε ποτέ όσα κατά καιρούς δήλωνε για τους άμοιρους Παλαιστίνιους. Ήταν και αυτοί αναλώσιμοι όπως και τόσοι άλλοι πριν από αυτούς. Η ατζέντα του Τούρκου προέδρου δεν ταυτίστηκε ποτέ με αυτή των Παλαιστινίων.
Το μείζον ερώτημα, υπό το φως της συμφωνίας για τη μεταφορά του ισραηλινού φυσικού αερίου στην Ε.Ε., είναι που βρίσκεται η Κύπρος αλλά και η Ελλάδα. Σε ότι αφορά την Ελλάδα, αν και δεν τόλμησε να προχωρήσει σε έρευνες, πόσο μάλλον σε εξόρυξη του φυσικού της πλούτου, πιθανότατα θα ευεργετηθεί από τη συμφωνία εάν αποφασιστεί η κατασκευή αγωγού από την Αίγυπτο προς την Ευρώπη που αναγκαστικά θα πρέπει να περάσει από ελληνικό έδαφος.
Η Κύπρος, που διαθέτει κάποιες καλές ποσότητες, κωλυσιεργεί εκτός αν συμβαίνουν πράγματα στο παρασκήνιο, που δεν τα γνωρίζουμε. Μακάρι να συμβαίνουν και ας μην τα μάθουμε ποτέ. Αλλά, έχοντας ως δεδομένη την εξαιρετική σχέση της Λευκωσίας με την Ιερουσαλήμ, ο κάθε καλόπιστος πολίτης δικαιούται να αναρωτηθεί για τους λόγους για τους οποίους η Κύπρος δεν προστέθηκε στο κάδρο.
Αρμόδιος να απαντήσει είναι ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Και πρέπει να δώσει απαντήσεις στις απορίες των πολιτών και να μιλήσει με τη γλώσσα της αλήθειας. Διότι αν ο φόβος της Τουρκίας σταματά την εκμετάλλευση του φυσικού αερίου, θα μπορούσε να επιδιώξει μία συμφωνία με το Ισραήλ ή με την Αίγυπτο ή και με τις δύο χώρες. Τι δεν καταλαβαίνουμε κ. Αναστασιάδη;
Το βασικό ερώτημα είναι αυτό: Έχουν καταλάβει στην Αθήνα και τη Λευκωσία τη σημασία της συμφωνίας του Ισραήλ και της Αιγύπτου με την Ε.Ε. για το ισραηλινό φυσικό αέριο;
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Ο Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν επέλεξε την κ. Τζούλι Φίσερ ως τη νέα πρέσβειρα των Ηνωμένων Πολιτειών στη Λευκωσία. Δεν γνωρίζουμε πολλά για την κ. Φίσερ, αλλά ένα είναι σίγουρο. Ότι θα εκφράζει, όπως και οι προηγούμενοι πρέσβεις, την πάγια θέση της Ουάσιγκτον για λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας και φυσικά θα είναι εναντίον της απαράδεκτης διευθέτησης που προωθεί η κατοχική Τουρκία για τα «δύο κράτη». Η Αμερική δεν θα αποδεχθεί ποτέ αυτή τη «λύση» εκτός βέβαια αν ο επόμενος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας προωθήσει αυτή την απαράδεκτη διευθέτηση. Κατά τα άλλα, όταν παρουσιαστεί ενώπιον της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων της Γερουσίας, της οποίας προεδρεύει ο γερουσιαστής Ρόμπερτ Μενέντεζ, θα απαντήσει σε ερωτήσεις που θα τεθούν και έτσι θα γνωρίζουμε αν κομίζει κάτι νέο στη Λευκωσία. Η κ. Φίσερ θα ασχοληθεί και με τη στρατηγική (πλέον) σχέση της Κύπρου με τις Ηνωμένες Πολιτείες και με τη ρωσική «διείσδυση» στο νησί. Πάντως, όσα κυκλοφορούν για παρέμβαση της Ρωσίας στην προεδρική εκλογή, είναι μπαγιάτικα αστεία και μία προσπάθεια παραγόντων της Ευρωπαϊκής Ένωσης να επηρεάσουν το εκλογικό αποτέλεσμα.
- Ο Μιχάλης Ιγνατίου είναι διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο και συγγραφέας. Είναι ο ιδρυτής της ιστοσελίδας Hellas Journal
https://hellasjournal.com
