 |
| Έχει υπ όψη του ο αμερικανόφιλο; "δωρητής" ότι αν υπάρξει κάποια ήττα εξ αιτίας της ελλείψεως των δωρηθέντων οπλικών συστημάτων ( ιδιοκτησίας του Ελληνικού Λαού ) ότι θα παραπεμθεί δεόντως για τη πράξη του αυτή; Juan |
Ας τα πάρουμε, όμως, ένα-ένα. Πρώτα τη δήλωση του Αμερικανού υπουργού Άμυνας, ο οποίος έκανε λόγο όχι μόνο για πυρομαχικά, αλλά και για συστήματα πυροβολικού. Αυτό σημαίνει ότι δωρήσαμε άγνωστο αριθμό από τους 116 ανατολικής προέλευσης πολλαπλούς εκτοξευτές ρουκετών RM-70 που υπήρχαν στο ελληνικό οπλοστάσιο.
Εδώ εγείρονται δύο προβλήματα: Το πρώτο είναι θεσμικό, ότι η Βουλή και οι Έλληνες πολίτες μαθαίνουν για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα όχι από την κυβέρνησή τους, αλλά από τον Αμερικανό υπουργό Άμυνας. Κι όχι μόνο αυτό. Παρά τις διαμαρτυρίες και τη σχετική ερώτηση της αντιπολίτευσης, η κυβέρνηση επιμένει να σιωπά, κατά τρόπο που δεν συνάδει με το δημοκρατικό πολίτευμα.Το δεύτερο πρόβλημα αφορά στην ουσία. Περιττό να υπενθυμίσουμε ότι η Ελλάδα αντιμετωπίζει ευθεία απειλή και ως εκ τούτου οφείλει να ενισχύει με κάθε τρόπο την αποτρεπτική ισχύ των ενόπλων δυνάμεών της. Με απλά λόγια, δεν έχει οπλικά συστήματα για χάρισμα. Αυτό, προφανώς, δεν αφορά το φορτίο με τα Καλάσνικοφ, αφορά όμως τους πολλαπλούς εκτοξευτές και τις ρουκέτες.
Εάν οι ΗΠΑ αντικαθιστούσαν όσα RM-70 στείλαμε στην Ουκρανία με αμερικανικούς πολλαπλούς εκτοξευτές ρουκετών MLRS, δεν θα προέκυπτε κενό στην ελληνική άμυνα. Θα παρέμενε μόνο το πολιτικό-διπλωματικό ζήτημα της επίπτωση που έχει η αποστολή στις ελληνορωσικές σχέσεις. Ο Αμερικανός υπουργός Άμυνας, πάντως, μίλησε για ελληνική δωρεά κι όχι για αντικατάσταση. Όχι μόνο, λοιπόν, οι Αμερικανοί δεν καλύπτουν το κενό, αλλά έχουν ζητήσει 1.000.000.000 δολάρια για να αναβαθμίσουν τα MLRS!
Μερική αποστρατιωτικοποίηση
Είναι ενδεικτικό ότι ο πρωθυπουργός είχε επιχειρήσει με δημόσια δήλωσή του να απαξιώσει τα ανατολικής προέλευσης οπλικά συστήματα που αποτελούν βασική συνιστώσα της άμυνας των νησιών (μαζί με τους αμερικανικούς ), χαρακτηρίζοντάς τα παρωχημένα. Πρόκειται για δήλωση, για την οποία σε μία σοβαρή χώρα θα είχε κληθεί να απολογηθεί. Πώς τα χαρακτήρισε περίπου άχρηστα; Θα ήταν δικαιολογημένος εάν αυτή ήταν η θέση της στρατιωτικής ηγεσίας.
Μερικές ημέρες αργότερα, όμως, ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ είχε με δήλωσή του πει το αντίθετο. Κι όποιον ανώτερο αξιωματικό κι αν ρωτήσαμε, η απάντηση ήταν η ίδια: Η ελληνική άμυνα έχει ζωτική ανάγκη τα RM-70. Γι’ αυτό και συζητείται πρόγραμμα αναβάθμισής τους, ώστε η εμβέλεια των ρουκετών να αυξηθεί από 20 σε 40 χλμ. Κατά συνέπεια, η δήλωση Μητσοτάκη εγείρει ερωτηματικά για ενδεχόμενη κρυφή πρόθεσή του.
Έχει σημασία να υπογραμμισθεί ότι όταν η Άγκυρα ζητάει αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του ανατολικού Αιγαίου δεν την ενδιαφέρουν οι στρατιώτες. Την ενδιαφέρει κυρίως η απομάκρυνση από τα νησιά των πολλαπλών εκτοξευτών ρουκετών και των υπόλοιπων πυραυλικών συστημάτων. Αυτά θέλουν να διώξουν και η αποστολή των RM-70 στην Ουκρανία είναι μία έμμεση μερική αποστρατιωτικοποίηση. Κι αυτό ισχύει ακόμη κι αν οι αποστολές στην Ουκρανία έγιναν από αποθήκες στην ηπειρωτική Ελλάδα. Τα RM-70 που ήταν εκεί προορίζονταν κυρίως για την άμυνα των νησιών.
Η κυβέρνηση μέχρι τώρα ισχυρίζεται πως δεν επηρεάζεται η ελληνική άμυνα από την αποστολή όπλων στην Ουκρανία. Είναι ασαφές εάν αυτό το λέει για την πρώτη αποστολή ή και για τις επόμενες, τις οποίες είχε αποκρύψει. Σε κάθε περίπτωση, για ένα τόσο κρίσιμο ζήτημα δεν αρκεί μία γενικόλογη διαβεβαίωση. Πολύ περισσότερο όταν έχει συμπεριφερθεί κατά τρόπο που δικαιολογεί κάθε επιφύλαξη εκ μέρους και της αντιπολίτευσης και των πολιτών. Εδώ κολλάει και η προαναφερθείσα δήλωση Μητσοτάκη. Τα κατεστημένα Μίντια, πάντως, έχουν “θάψει” το θέμα, προφανώς για να μην φέρουν την κυβέρνηση σε δυσχερή θέση.
Η έξοδος του “Γιουνούζ”
Ας έλθουμε τώρα στο δεύτερο ζήτημα, την έξοδο του τουρκικού “Γιουνούζ” στο Αιγαίο. Είναι προφανές ότι ο Ερντογάν το έστειλε στην δυνάμει ελληνική υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ κυρίως ως εργαλείο πολιτικής πρόκλησης. Είναι ασαφές εάν πρόκειται για σεισμογραφικό, ή υδρογραφικό σκάφος. Το πιθανότερο είναι ότι ισχύει το δεύτερο, οπότε το πρόβλημα συνίσταται ότι διεξήγε έρευνες με παράνομη τουρκική NAVTEX, δηλαδή συγκριτικά μικρότερο το κακό.
Ανεξαρτήτως, πάντως, της εξόδου του “Γιούνουζ” στο Αιγαίο, το σχεδόν “πολεμικό” μήνυμα του Ερντογάν είναι ένα σημάδι ότι το καλοκαίρι πιθανότατα θα δοκιμάσει τις ελληνικές αντοχές, στέλνοντας σεισμογραφικό σκάφος για σεισμικές έρευνες σε δυνάμει ελληνική υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ. Το εάν ένα τουρκικό σεισμογραφικό θα διαθέτει ή όχι σύγχρονο εξοπλισμό δεν σημαίνει τίποτα στο πολιτικό επίπεδο. Ούτε τα σεισμογραφικά που χρησιμοποιούσαν οι Τούρκοι στις δεκαετίες του 1970 και του 1980 είχαν καλύτερο εξοπλισμό. Παρόλα αυτά και στη δεκαετία του 1970 προέκυψε ελληνοτουρκική κρίση όταν βγήκε τουρκικό σεισμογραφικό για έρευνες στο Αιγαίο και για τον ίδιο λόγο το 1987 οι δύο χώρες βρέθηκαν στα πρόθυρα πολέμου.
Ο λόγος που είχε αντιδράσει έντονα τόσο η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή όσο και η κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου ήταν επειδή με εκείνες τις έρευνες η Άγκυρα επιχείρησε να καταπατήσει ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα. Ακόμα και το 2018, όταν τουρκικό σεισμογραφικό σκάφος επιχείρησε να πραγματοποιήσει έρευνες σε δυνάμει ελληνική υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο, η φρεγάτα “Νικηφόρος Φωκάς” παρενέβη και με ελιγμούς κατέστρεψε την τουρκική προσπάθεια.
Όπως θα θυμούνται οι αναγνώστες, το καλοκαίρι του 2020 το Oruc Reis πραγματοποίησε για μεγάλο διάστημα σεισμικές έρευνες σε θαλάσσιες περιοχές που δυνητικά είναι ελληνική υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ. Αντιδρώντας, η κυβέρνηση Μητσοτάκη είχε προσπαθήσει να εμπλέξει την ΕΕ με σκοπό την επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία για τις πειρατικές-επεκτατικές ενέργειές της. Το αποτέλεσμα το γνωρίζουμε. Ευρωπαϊκές υποσχέσεις δόθηκαν στην Αθήνα, αλλά κυρώσεις ποτέ δεν επιβλήθηκαν.
Η “κόκκινη γραμμή” στα έξι μίλια!
Ήταν εκείνη την περίοδο, μάλιστα, που η κυβέρνηση διέπραξε ένα βαρύ εθνικό ολίσθημα. Όταν το Oruc Reis πραγματοποιούσε σεισμικές έρευνες 8-10 μίλια έξω από το Καστελλόριζο, κορυφαίο κυβερνητικό στέλεχος είχε δηλώσει ότι “κόκκινη γραμμή” για την Ελλάδα είναι η παραβίαση των έξι μιλίων, δηλαδή των χωρικών υδάτων. Οι Τούρκοι, όμως, δεν αμφισβήτησαν ποτέ τα χωρικά ύδατα των έξι μιλίων. Αντιθέτως, δηλώνουν ότι μόνο αυτά αναγνωρίζουν. Κατά συνέπεια, δεν τίθεται θέμα “κόκκινης γραμμής”.
Ας σημειωθεί, επίσης, ότι στα χωρικά ύδατά της κάθε χώρα ασκεί κυριαρχία, είναι μέρος της επικράτειας, όπως το έδαφος. Πέρα από τα χωρικά ύδατα, εκτείνεται η υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ, στην οποία το κάθε παράκτιο κράτος έχει κυριαρχικά δικαιώματα, όπως π.χ. είναι η αλιεία και η εκμετάλλευση πιθανών κοιτασμάτων. Επειδή, λοιπόν, η Τουρκία αμφισβητεί –κόντρα στο Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας– ότι τα νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ, το διακύβευμα ήταν και παραμένει τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα στην ελληνική υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ.
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι με εκείνη τη δήλωση περί κόκκινης γραμμής στα έξι μίλια των χωρικών υδάτων, η κυβέρνηση Μητσοτάκη έστειλε εμμέσως πλην σαφώς το μήνυμα στην Άγκυρα ότι δεν πρόκειται να αντιδράσει δυναμικά στην κατάφορη παραβίαση της δυνάμει ελληνικής υφαλοκρηπίδας-ΑΟΖ από το τουρκικό σεισμογραφικό. Με άλλα λόγια, βάζοντας την “κόκκινη γραμμή” στα έξι μίλια εμμέσως πλην σαφώς αποδέχθηκε την τουρκική διεκδίκηση επί ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, επί της δυνάμει ελληνικής υφαλοκρηπίδας-ΑΟΖ.
Επειδή, όμως, η λογική της κατηφόρας είναι ο πάτος, έχει σημασία εάν η κυβέρνηση θα ξεκαθαρίσει ότι δεν θα ανεχθεί παραβίαση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Το γεγονός ότι ο Μητσοτάκης απάντησε στη πρωτοφανούς οξύτητας ρητορική του Ερντογάν με μία εθνικά υπερήφανη αλλά γενικόλογη δήλωση, δεν σημαίνει πολλά. Αυτό που μετράει είναι να θέσει την “κόκκινη γραμμή” εκεί που την θέτει κάθε χώρα.
Αναρτήθηκε από τον Στρατηγό εα κ. Αθανάσιο Καραντζίκο
