Μια διαδομένη διατυπωμένη άποψη, στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο, είναι αυτή για την αγορά των F-16 από την Τουρκία και η σχέση με τις αντιδράσεις στην ένταξη Σουηδίας – Φινλανδίας στο NATO. Σύμφωνα με την άποψη αυτή, ο Ερντογάν αντέδρασε για να λάβει παραχωρήσεις από την κυβέρνηση Μπάιντεν σε διάφορα θέματα .
Ωστόσο, εάν ο στόχος του είναι να πείσει και να πιέσει τις Ηνωμένες Πολιτείες να άρουν τις κυρώσεις όπλων, δεν μπορούμε να πούμε ότι η Σουηδία και η Φινλανδία το διευκόλυναν ανακοινώνοντας πως η Τουρκία θα ασκήσει βέτο στην ένταξη στο ΝΑΤΟ, με τόσο ηχηρές και μάλιστα προσβλητικές κατηγορίες εναντίον των δύο χωρών, και ειδικά της Σουηδίας. Όπως είχα αναφέρει σε πρόσφατο άρθρο (εδώ), «η άποψη πως η στάση της Τουρκίας έχει ως αιτία την αγορά των F-16 και όχι την στάση των ΗΠΑ απέναντι στους Κούρδους της Συρίας, θα πρέπει να λάβει υπόψη πως οι Αμερικανοί πολίτες έχουν διάθεση να δούνε νέα μέλη του ΝΑΤΟ υπό τις υπάρχουσες συνθήκες, παρά να ασχοληθούν με τα συμφέροντα της Τουρκίας, είτε αυτά αφορούν πολεμικά αεροσκάφη, είτε την πορεία του πολέμου στην Συρία.»
Ο Ερντογάν είναι έμπειρος και διατεθιμένος να κάνει τα πάντα για να ολοκληρώσει την θητεία του με «Ασφάλεια», για τον ίδιο, την οικογένεια του, και τις επιχειρήσεις του. Αν μπορούσε να έχει οφέλη για την αγορά των F-16 από την διαδικασία ένταξης Σουηδίας – Φινλανδίας θα ήταν πιο πιθανό να πετύχει τον στόχο του φέρνοντας τις αντιρρήσεις και τις απαιτήσεις του πίσω από κλειστές πόρτες.
Ένα μήνυμα στον Αμερικανό Πρόεδρο, μέσω διπλωματικών καναλιών, «εάν δεν υπάρξει θετική εξέλιξη σχετικά με τα αιτήματά μου για κρίσιμα όπλα όπως τα F-16, μπορεί να βάλω σε αναμονή τη διαδικασία ένταξης της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ», θα περισσότερες ελπίδες από την δημόσια αντίδραση που προλάλεσε την διεθνή κοινή γνώμη.
Άλλο ένα βήμα για την μετάβαση από το «Απολυταρχικό» καθεστώς σε «Ολοκληρωτικό»
Την εκτίμηση μου για την Τουρκία και το μέλλον της, την έχω γράψει (εδώ) από την στιγμή που ο Ερντογάν επέμενε για την αγορά των S-400. Σε ένα άλλο κείμενο από τον Δεκέμβριο του 2021 με τίτλο «Τέλος το NATO για την Τουρκία – Τέλος ο ρόλος της Τουρκίας για το NATO», ανέφερα, «μέσα στο ΝΑΤΟ υπάρχει και ένα «μέλος υβρίδιο» το οποίο είναι στις παρυφές των παραπάνω ηγετών και καθεστώτων, ο Αγιατολάχ του ΝΑΤΟ, ο Τούρκος Πρόεδρος. Μπορεί ο καθεστωτικός ηγέτης της Τουρκίας να μην κατηγορεί το ΝΑΤΟ για εγκλήματα και παρεμβάσεις σε ξένες χώρες, αλλά ο ΄ίδιος επιτίθεται με όπλα και υβριδικές επιχειρήσεις σε άλλα μέλη της Συμμαχίας, όπως στην Ελλάδα και Γαλλία, ενώ βρίσκεται απέναντι στα συμφέροντα της Συμμαχίας όπως στην περίπτωση των Βαλτικών Χωρών. Όπως τα παραπάνω καθεστώτα, έτσι και η Τουρκία απομακρύνεται από Διεθνείς Συμβάσεις που προστατεύουν γυναίκες, φυλακίζει δημοσιογράφους και όσους τολμούν να ασκούν κριτική στον καθεστωτικό ηγέτη, δημιουργεί προσωπικούς στρατούς για παρεμβάσεις σε τρίτες χώρες όπως οι Wagner της Ρωσίας, καταδικάζεται από την Δύση για την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και τέλος, δέχεται κυρώσεις από σύμμαχο και όχι έχθρο, τις ΗΠΑ.»
Ο Ερντογάν έχει δώσει μια τέτοια κατεύθυνση στην κοινωνία και την οικονομία της Τουρκίας, όπου οι νέοι υποψήφιοι ηγέτες, αν θέλουν να παραμείνει ως έχει η χώρα, θα πρέπει να προσαρμοστούν στην μετάβαση από «Απολυταρχικό» καθεστώς σε «Ολοκληρωτικό». Σήμερα, όλη η αντιπολίτευση κατηγορεί τον Τούρκο Πρόεδρο για τις καθεστωτικές πρακτικές του, αλλά την επόμενη ημέρα θα κληθούν να διαχειριστούν αυτό που δημιούργησε ο Τούρκος Πρόεδρος.
Μάλιστα, θα είναι οι ίδιοι που θα τον προστατεύσουν την επόμενη ημέρα και αυτό θα συμβεί γιατί η Τουρκία θα ανήκει στον κόσμο των «Ολοκληρωτικών Καθεστώτων». Ένας κόσμος που θα συνεργάζεται και θα λειτουργεί ως ανταγωνιστής απέναντι στις αξίες τις δύσης. «Το ΝΑΤΟ ιδρύθηκε υπό την ομπρέλα του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, και σε πολλές περιπτώσεις η Συμμαχία λειτούργησε ως εγγύηση της νομιμότητας. Αν η Δύση και οι Οργανισμοί της αποτύχουν να σταματήσουν την Ρωσική επέκταση, αυτό θα έχει αντίκτυπο σε όλο τον κόσμο, δημιουργώντας νέες σφαίρες επιρροής. Από την Βόρεια Κορέα, και την Κίνα, μέχρι το Ιράν και την Τουρκία, θα δούμε τις παραπάνω χώρες να λειτουργούν εκτός νομιμότητας έναντι των άλλων Εθνών.»
Αυτό σημείωνα σε άρθρο μου τον Ιανουάριο (Στην Ουκρανία κρίνονται οι θεμελιώδεις αρχές των Ηνωμένων Εθνών και η συνέχεια τους), και το οποίο κατέληγε, «εξάλλου η Τουρκία έχει ήδη ακολουθήσει τον δρόμο της Μόσχας. Ήταν η πρώτη χώρα που καταπάτησε την Συνθήκη της Λωζάνης εισβάλοντας στην Κύπρο, την Βόρεια Συρία και το Ιράκ, δεν αναγνωρίζει το Διεθνές Δίκαιο στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, ενώ διαχειρίζεται ένα αριθμό τζιχαντιστών για να τους χρησιμοποιεί σε διάφορα μέτωπα ως μισθοφόρους.»
