Ομολογώ ότι το φοβόμουν, αλλά δεν περίμενα να εκδηλωθεί τόσο γρήγορα σαν μήνυμα εθνικού επαναπροσδιορισμού κομμένου και ραμμένου στα μέτρα των ΕΛΙΑΜΕΠιστών συμβούλων, φίλων και παρατρεχάμενων της εξουσίας, οι οποίοι ξεσπάθωσαν για τα καλά μετά το ταξίδι του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ.
Γράφει η
Κρινιώ Καλογερίδου
Ξεσπάθωσαν και, με αφορμή την ομιλία του στη Βουλή των Αντιπροσώπων του Κογκρέσου, άφησαν να ξεχειλίσουν οι χοληφόρες απόψεις τους στα ΜΜΕ και τα ΜΚΔ αποδεικνύοντας αποκαλυπτικά το ποιοι κρύβονται πίσω απ’ τη πολιτική του ”ψυχρού ρεαλισμού” ο οποίος έχει προσαρμόσει στα ξένα συμφέροντα την Εξωτερική πολιτική μας.
Ποιοι κρύβονται πίσω από την πολιτική χωρίς συναισθήματα, η οποία — στην προσπάθειά της να μας απαλλάξει απ’ το χρόνιο σύνδρομο της Ψωροκώσταινας — έφτασε ήδη στο άλλο άκρο. Στην ταύτιση των διακοσίων χρόνων της εθνικής παλιγγενεσίας μας με τα χρόνια της εθνικής ύπαρξής μας.
Και όλα αυτά προς χάριν της σύγκλισης ελληνικών και δυτικών συμφερόντων! Γιατί η προσπάθεια απαλλαγής μας απ’ τον αυτοπροσδιορισμό με βάση τη συμπεριφορά του Τούρκου, δεν μας οδήγησε στον αυτοπροσδιορισμό με βάση τα ”θέλω” του Έλληνα, αλλά τα ”θέλω” του ”δυτικού ανθρώπου” (άλλοτε Γερμανού κι άλλοτε Αμερικανού), τον οποίο κατέστησε η καθεστηκυία πολιτική τάξη θεματοφύλακα του εθνικού βίου της χώρας μας.
Με τη λογική αυτή θυσιάστηκαν τα… ”κλισέ” της εθνικής μας παράδοσης και των πατρογονικών αξιών μας (όπως τα αποκαλούν οι ευρωλάγνοι) στα δυτικά νεοαποικιακά πρότυπα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι προτιμητέα τα ευρωασιατικά.
Με τη λογική αυτή μετατράπηκε η άλλοτε πλουσιόδωρη δημοκρατία μας σε ”μεταδημοκρατία” με κόμματα και κυβερνήσεις που χειραγωγούν τους πολίτες. Σε δημοκρατία κομμένη και ραμμένη στα όρια της πολιτικής των δύο μέτρων και δύο σταθμών των ”Μεγάλων” της Δύσης.
Είχε προηγηθεί ήδη απ’ τη δεκαετία του ’90 η υπερ-νεωτερικότητα της παγκοσμιοποίησης, του κοσμοπολιτισμού, της πολυπολιτισμικότητας και της δυτικής κουλτούρας. Έτσι άνοιξε ο δρόμος για τις ”προκλήσεις” του 21ου αιώνα στον εθνικό βίο μας.
”Προκλήσεις” που τσουβαλιάζουν και ρίχνουν στην πυρά τα σύμβολα των συνεκτικών δεσμών των Ελλήνων: πετραχήλια, σταυρούς, φουστανέλλες, παρελάσεις και εθνικές σχολικές γιορτές. ”Προκλήσεις” που, σε κάθε ευκαιρία ρήξης και ”αναστοχασμού”, γυρίζουν την πλάτη στα κλέη των αρχαίων προγόνων μας χαρακτηρίζοντας ”αρρωστημένη προγονοπληξία” και ”ιδεολογικές εμμονές” την προσπάθειά μας να μη χάσουμε την επαφή με το ιστορικό παρελθόν μας.
”Προκλήσεις” που, αντί να ενώνουν, χωρίζουν τους Έλληνες με το να χαρακτηρίζουν ”εθνική αυτογνωσία” την τουρκική εκδοχή ότι η Γενοκτονία των Ποντίων απ’ τους Τούρκους (1919-’22) δεν διαφέρει από τα ”εγκλήματα στην Τριπολιτσά” των επαναστατημένων Ελλήνων.
Απάντηση στις θέσεις του Θάνου Τζήμερου περί ”σφαλμάτων και αγριοτήτων στην Ελληνική Επανάσταση” έδωσε ο Αντώνης Σαμαράς λέγοντας ότι μόνο όσοι τιμούν το παρελθόν είναι ικανοί να κερδίσουν το μέλλον. Ήταν όμως ήδη αργά, γιατί πρόλαβαν οι Τούρκοι να τις κάνουν σημαία (βλ. ανακοίνωση τουρκικού ΥΠΕΞ για ”ελληνικά εγκλήματα στην Τριπολιτσά το 1821”).
Κι αυτό, για να αμαυρώσουν την 103η Επέτειο Μνήμης των αιμοσταγών προγόνων τους, οι οποίοι ”έριξαν στον πάτο της θάλασσας τους Έλληνες του Πόντου”), καθ’ ομολογίαν Ντεβλέτ Μπαχτσελί, ηγέτη του ακροδεξιού ΜΗΡ (Ιούνιος 2018), που συνεργάζεται με το κυβερνών AKP του Ταγίπ Ερντογάν στην Τουρκία.
Τώρα θα με ρωτήσετε, με το δίκιο σας:
– Ποιος ”ήρξατο χειρών αδίκων” για τον ανιστόρητο συγκριτισμό μεταξύ της Γενοκτονίας 353.000 Ποντίων (της δεύτερης μεγαλύτερης του 20ου αιώνα μετά από εκείνην των Αρμενίων) και του αιματηρού ξεσπάσματος των υπόδουλων στους Τούρκους Ελλήνων που ζητούσαν να εκδικηθούν για τα πάθη 400+ χρόνων Τουρκοκρατίας ;
Έχετε δίκιο, ότι κι αν πείτε. Κυλάει στο αίμα μας, προφανώς, το μικρόβιο της αυτοκαταστροφής. Αλλιώς δεν εξηγείται το αυτομαστίγωμα που εκδηλώνουμε σε τακτά χρονικά διαστήματα με δηλώσεις που δίνουν χέρι βοήθειας στον Τούρκο και δοκιμάζουν την εθνική συνοχή μας.
Στις τάσεις αυτοκαταστροφής εντάσσονται και οι απόπειρες διχασμού των Ελλήνων σε ”σταλινοαριστερούς” (κοινώς…”πουτινόφιλους” ή ”ρωσόφιλους”) και ”ψεκασμένους δεξιούς” (Έλληνες της ”ιδιοτελούς προγονολατρείας”). Απόπειρες που ΔΕΝ πιάνουν, ευτυχώς, γιατί έρχονται κόντρα με το εθνικό DNA μας.
Και το εθνικό DNA μας δεν κάνει διαχωρισμούς. Αναγνωρίζει τη προσφορά των Ελλήνων όλων των εποχών που τίμησαν με τα λόγια και τις πράξεις τους τα οράματα της πατρίδας. Αναγνωρίζει και τιμά εξ ίσου τους Έλληνες οι οποίοι αναδείχθηκαν ως εθνικά, ιστορικά και θρησκευτικά ορόσημα αναφοράς των προγονικών καταβολών μας, με τους Έλληνες του Νεοελληνικού Διαφωτισμού που στήριξαν τον Αγώνα για την Εθνική Ανεξαρτησία μας και μεταλαμπάδευσαν τον Ευρωπαϊκό Διαφωτισμό στην Ελλάδα.
Αυτοί οι τελευταίοι, βέβαια, δεν έχουν καμιά σχέση με τους δυτικόδουλους Έλληνες της εποχής μας οι οποίοι κήρυξαν ολοκληρωτική αποστασία από τον ορθόδοξο πολιτισμό και μετέτρεψαν την Ελλάδα σε παζάρι εκποίησης των πάντων, από ιστορικά ονόματα (βλ. ”Μακεδονία”, 2018) μέχρι εδάφη (Ίμια”, 1996).
Μετέτρεψαν τους Έλληνες σε ”ανθρώπους που πάσχουν βαριά από ξενομανία και ξενοδουλεία, έτσι που να μην έχουν επάνω τους τίποτα ελληνικό πέρα απ’ το σώμα και το πνεύμα τους”, όπως έλεγε ο Φώτης Κόντογλου για την εποχή του, η οποία είχε κοινά σημάδια αλλοίωσης της εθνικής ταυτότητας με τη δική μας. Την εποχή των ”εθνικά παραμορφωμένων Ελλήνων”.
Των εραστών της παγκοσμιοποιημένης Δύσης, δηλαδή, που δηλώνουν ”μινιμαλιστές” και χαρακτηρίζουν ”μαξιμαλιστές” και ”ψεκασμένους” μεγαλοϊδεάτες τους Έλληνες οι οποίοι διεκδικούν τα πλήρη κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας στο Αιγαίο [επέκταση των ΕΧΥ στα 12 νμ, με σφραγίδα ΟΗΕ (βλ. Σύμβαση για το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας (ΟΗΕ, UNCLOS), Montego Bay-1982)].
”Τοῦ δὲ πολέμου οἱ καιροὶ οὐ μενετοί”, όμως, και οι ευκαιρίες έρχονται και παρέρχονται. Δεν περιμένουν, όπως λέει ο Θουκυδίδης (”Περικλέους Ἐπιτάφιος Λόγος”). Κι αυτό ας το έχουν υπόψη τους οι ”μινιμαλιστές” και οι… ”μαξιμαλιστές” Έλληνες.
Όπερ σημαίνει ότι δεν πρέπει να αφήνουμε τις εθνικές ευκαιρίες αναξιοποίητες, αλλά σε κάθε περίπτωση να διατρανώσουμε ενωμένοι τα δίκαια του Ελληνισμού και την αποφασιστικότητά μας να μην επιτρέψουμε να σκιάσει το δίκαιο της πυγμής της Τουρκίας τα ιστορικά δίκαια των κοιτίδων του Ελληνισμού.
Η ειρήνη στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο δεν μακροημερεύει με μονόπλευρες (κατευναστικές) πολιτικές υποχώρησης της Ελλάδας και της Κύπρου προ των εκφοβιστικών απειλών της Τουρκίας, αλλά με σεβασμό της εθνικής κυριαρχίας τους και των Συνθηκών, Συμβάσεων και Αρχών του Διεθνούς Δικαίου.
Με δεδομένα αυτά και κρατώντας ζωντανή στην μνήμη μας την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, δεν πρέπει να επιτρέψουμε να περάσει η εκκολαπτόμενη από ξένα κέντρα (με στήριξη των ημεδαπών ”προθύμων” της πολιτικής μας σκηνής) η ”συνεκμετάλλευση” του Αιγαίου (που ισοδυναμεί με διχοτόμηση).
Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να περάσει η διχοτόμηση της Κύπρου (την οποία προτείνουν οι Τούρκοι), αλλά και η ”δημοκρατία” των δύο μέτρων και δύο σταθμών την οποία εφηύραν οι Δυτικοί και διαχωρίζει το Ουκρανικό απ’ το Κυπριακό με κριτήριο την ταυτότητα του εισβολέα και τους βομβαρδισμούς σε καλούς (ΝΑΤΟϊκούς) και κακούς (ρωσικούς) ανάλογα με το ποιος εισβάλλει και ποιος βομβαρδίζει.
Κάτι που αντιβαίνει στο Δίκαιο, γιατί αφήνει στο απυρόβλητο την τρις εισβολέα Τουρκία (Κύπρος-Συρία-Ιράκ). Την Τουρκία που (κρυμμένη πίσω από προβιά λύκου) εκτρέφει τον μεγαλοϊδεατικό αναθεωρητισμό της με πρόσωπο ”ειρηνοποιού” ο οποίος επιβουλεύεται ανενόχλητος τα κυριαρχικά δικαιώματα Ελλάδας και Κύπρου…
