«ΛΗΘΗ ΤΩΝ ΙΔΙΩΝ ΚΑΚΩΝ ΘΡΑΣΥΤΗΤΑ ΓΕΝΝΑ.»
Επιμέλεια – Συνοπτική Έρευνα από Αντώνη Αντωνά.
Η «πρόστυχη» θρασύτατη ενέργεια αυτή του Τούρκου υπουργού Τσαβούσογλου, να προκαλεί κάνοντα το σήμα το εγκληματιών Γκρίζων Λύκων προς Αρμενίους διαδηλωτές, στην Ουρουγουάη έγινε μία ημέρα πριν τη συμπλήρωση 107 χρόνων από τη Γενοκτονία των Αρμενίων.
Μια χειρονομία, που προκάλεσε για ακόμη μια φορά, έκανε ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου κατά τη χθεσινή άφιξή του στην Ουρουγουάη. Το όχημα, που μετέφερε τον Τούρκο Υπουργό Εξωτερικών «έπεσε» πάνω σε Αρμένιους διαδηλωτές, που εξέφραζαν τη δυσαρέσκειά τους προς τον αξιωματούχο της Τουρκίας.
Ο ίδιος, ωστόσο, όχι απλά δεν τους αγνόησε, αντιθέτως, τους προκάλεσε. Συγκεκριμένα, ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου, ενώ τους κοιτούσε και γελούσε ειρωνικά, έκανε τη χειρονομία των «Γκρίζων Λύκων», της γνωστής τουρκικής εγκληματικής εθνικιστικής οργάνωσης.
Σημειώνεται πως η ενέργεια αυτή του Τούρκου υπουργού έγινε μία ημέρα πριν τη συμπλήρωση 107 χρόνων από τη Γενοκτονία των Αρμενίων.
Τζον Μπάιντεν. «Σήμερα, 107 χρόνια μετά ο αμερικανικός λαός συνεχίζει να τιμά όλους τους Αρμένιους που χάθηκαν στη γενοκτονία», σημειώνει ο πρόεδρος Μπάιντεν στο μήνυμα του για την Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Αρμενίων. Υπενθυμίζεται ότι ο Τζο Μπάιντεν έγινε πέρσι ο πρώτος Αμερικανός πρόεδρος που αναγνώρισε επίσημα την Αρμενική Γενοκτονία, καθώς όλοι οι προκάτοχοι του περιορίζονταν στο να χρησιμοποιούν τον αρμενικό όρο Meds Yeghern (Μεγάλη Καταστροφή) προκειμένου να μην διαταράξουν τις σχέσεις με Τουρκία: Οργή κατά Μπάιντεν για τη γενοκτονία των Αρμενίων από την Τουρκία… «Επανάληψη του λάθους που έκανε το 2021» χαρακτηρίζει το υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας την ανακοίνωση του προέδρου των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν για τη γενοκτονία των Αρμενίων, ενώ ο υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου κάνει λόγο για «υποκρισία» ορισμένων δυτικών ηγετών.
Αυτοί είναι οι Τούρκοι και τα εγκλήματα κατά των Ελλήνων, Αρμενίων και άλλων αδύναμων μικρών λαών και χριστιανικών μειονοτήτων ανά τους αιώνες…
Όσο και αν κάποιοι επιθυμούν να μας παρουσιάσουν την ομορφιά ενός τέρατος, παραγνωρίζοντας, πως αναφέρονται σε «κράτος εγκληματία» με πονικό μητρώο και, που αυτό είναι οι Τούρκοι!
Ο ρόλος της Τουρκίας στην διεθνή σκηνή σήμερα δείχνει να αναβαθμίζεται όσο ποτέ άλλοτε. Αυτό αν και συμβαίνει καθαρά λόγω συγκυριών της διεθνούς γεωπολιτικής σκηνής και κυρίως λόγω των ενεργειακών δρόμων που σχεδιάσθηκαν να περάσουν μέσα από την Τουρκία, δεν είναι σε θέση να αναιρέσει ή να διαγράψει την πραγματική Τουρκία, η οποία δεν θα διστάσει σε καμία περίπτωση να μετατραπεί σε δυνάστη της ευρύτερης περιοχής των Βαλκανίων, της Ανατολικής Μεσογείου, του Αιγαίου (ή και του Καυκάσου). Εάν κάποιοι αποφασίσουν να της δώσουν ισχύ όπως έπραξε ο αμερικανός πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα, ο Τράμπ, αλλά και κάποιοι σημερινοί δόλιοι ηγέτες των μεγάλων δυνάμεων, ακόμη και της Ρωσίας, σε ένα αποκορύφωμα απερισκεψίας και φιλοτουρκισμού … λόγω οικονομικών συμφερόντων κλπ. Ο ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΤΡΟΠΗ. ΜΟΝΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ. Τουρκική παροιμία.
Η δράση της Τουρκίας, η μηδενιστική ανθρωπιστική αντίληψη που διακατέχει το «είναι» των τούρκων και η αντίληψη της κτήσης μέσω της αρπαγής και της χρήσης οποιουδήποτε μέσου απαιτηθεί, είναι στοιχεία καταγεγραμμένα ιστορικά και αποδεικνύουν πως ίσως η διεθνής κοινότητα θα πρέπει να αναθεωρήσει πολλά για την Τουρκία και την πραγματική της εικόνα.
Ο άτυπος συμπυκνωμένος «κατάλογος» εγκλημάτων, που κατατίθεται στη συνέχεια, δυστυχώς δεν μπορεί να καταγράψει όλα τα εγκλήματα της «ανθρωπιστικής» και «πολιτισμένης» Τουρκίας κατά των Αρμενίων, Ελλήνων, όπως επίσης και άλλων λαών.
Ολίγα ενδεικτικά εγκλήματα και απεχθείς πράξεις των Οθωμανών……. Μια σταγόνα μνήμης και γνώσης, από τα μύρια εγκλήματα των Τούρκων Βαρβάρων … Παραβλέποντας τα απεχθή εγκλήματα επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που είναι τοις πάσι γνωστά ας αναφερθούμε στα λίγα πιο κάτω εν συντομία …
Απρίλιος του 1821 – Εκτέλεση του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Γρηγορίου, και εξαπόλυση πλήθους εξαγριωμένων Τούρκων κατά Ελλήνων κατοίκων της Τουρκίας, ως αντίποινα για την εξέγερση των Ελλήνων στην Πελοπόννησο.
1822 – Νεά αντίποινα από τον Σουλτάνο για να τρομοκρατήσει τους χριστιανούς στο νησί της Χίου. Δολοφονούνται 50.000 Έλληνες.
1850 – 12.000 Αρμένιοι και Νεστοριανοί σφαγιάζονται από Κούρδους υπό την ηγεσία του Μπεντέρ Χαν Μπέγκ, οι οποίοι είναι οπλισμένοι με καραμπίνες, ειδικά κατασκευασμένες για την τουρκική κυβέρνηση και οι οποίοι χρηματοδοτούνται και υποστηρίζονται επίσης από την τουρκική κυβέρνηση.
7 Απριλίου του 1860 – Ο Σουλτάνος διατάζει την σφαγή των Μαρωνιτών χωρικών στον Λίβανο.
6 Ιουλίου 1860 – Σύριοι σφαγιάζονται μετά από διαταγή του Αχμέντ πασά. Ο αριθμός των σφαγιασθέντων συμπεριλαμβανομένων και των Μαρωνιτών του Λιβάνου στις 7 Απριλίου, ανέρχεται στις 11.000.
1876 – Εξαπολύονται συμμορίες Τούρκων για να καταπνίξουν εξέγερση στην Βουλγαρία. 15.000 σφαγιάζονται στην περιοχή της Φιλλιπούπολης, μεταξύ αυτών και Αρμένιοι της τοπικής κοινότητας. Καταστρέφονται 58 χωριά και 5 μοναστήρια.
28 Ιουνίου 1877 – Κατά την αποχώρηση των ρωσικών δυνάμεων, προς την λήξη του Ρωσο-τουρκικού πολέμου, πάνω από 6.000 Αρμένιοι δολοφονούνται, όταν ο τουρκικός στρατός και κουρδικές άτακτες ομάδες καταστρέφουν τα χριστιανικά χωριά της περιοχής.
4 Ιουνίου 1878 – Η Τουρκία πουλά τη Κύπρο στην Αγγλία.
Καλοκαίρι του 1892 – Σφαγιάζονται 8.000 Γιεζίδες κοντά στο Μοσούλ, και καίγονται τα χωριά τους διότι αρνούνται να ασπαστούν το Ισλαμ, μετά από εντολές του Φερίκ πασά.
Σεπτέμβριος του 1894 έως Αύγουστο του 1896 – Ο Σουλτάν Χαμίτ εφαρμόζει την τακτική της γενοκτονίας στους Αρμένιους.
Αύγουστος και Σεπτέμβριος του 1894 – 12.000 Αρμένιοι σκοτώνονται στο Σασούν.
Οκτώβριος του 1895 – Λαμβάνει χώρα η πρώτη οργανωμένη γενοκτονία στην Κωνσταντινούπολη και στην Τραπεζούντα.
Νοέμβριος και Δεκέμβριος του 1895 – Οι τουρκικές αρχές οργανώνουν μεγάλης έκτασης σφαγές σε όλη τη χώρα.
Ιούνιος του 1896 – Σφαγή των Αρμενίων της πόλης Βαν.
1896 – Σφαγή 300.000 Αρμενίων στην Κωνσταντινούπολη.
12 Μαΐου 1896 – Δολοφονίες 55.000 Ελλήνων και διαμάχες μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων στην Κρήτη.
Μάρτιος του 1909 – Νέες σφαγές 30.000 Αρμενίων και Αμερικανών ιεραποστόλων, στα Άδανα και άλλες πόλεις της Κιλικίας, οργανωμένες από τους Νεότουκρους.
1909 – Οι Νεότουρκοι αντιμετωπίζουν την επανάσταση των Αράβων στην Υεμένη με αιματοχυσίες.
1 Οκτωβρίου 1911 – Δολοφονείται ο Επίσκοπος Γρεβενών, Αιμιλιανός από τους Τούρκους.
1912 – Ο τουρκικός στρατός κατά την υποχώρησή του από την ανατολική Θράκη, λεηλατεί τα χωριά της περιοχής του Διδυμοτείχου και της Ανδριανούπολης. Τα χωριά της περιοχής Μαλγάρα καίγονται. Το ίδιο συμβαίνει και στο Κεσσάνι. Δολοφονίες και σφαγές συνοδεύουν την καταστροφή και λεηλασία της ελληνικής αυτής περιοχής.
1913 – Η ανακατάληψη της ανατολικής Θράκης με τις θηριωδίες που ακολουθούν έχει ως αποτέλεσμα τη σφαγή 15.690 Ελλήνων.
Φεβρουάριος 1913 – Οι Έλληνες κάτοικοι της περιφέρειας Κριθέα της Ανατολικής Θράκης τρέπονται σε φυγή από τις Τουρκικές αρχές. Ακολουθούν βάρβαρες λεηλασίες.
Ιανουάριος έως Δεκέμβριος του 1914 – Πάνω από 250.000 Έλληνες εκτοπίζονται από τις περιοχές της ανατολικής Θράκης και Σμύρνης. Τα υπάρχοντά τους κατάσχονται.
27 Μαΐου 1914 – Οι Τουρκικές αρχές διατάζουν το χριστιανικό πληθυσμό της Περγάμου να εγκαταλείψουν τη πόλη μέσα σε δύο ώρες. Οι τρομοκρατημένοι κάτοικοι καταφεύγουν στη Μυτιλήνη.
Μάιος και Ιούνιος του 1914 – Οι Τούρκοι επιδίδονται σε όλες τις μορφές διωγμών που σαν στόχο έχουν τους Έλληνες της δυτικής Μικράς Ασίας. Τα παράλια της Μικράς Ασίας έχουν καταστραφεί. Στην Ερυθραία και στη Φωκαία οι Έλληνες σφαγιάζονται ανελέητα.
Ιούλιος και Αύγουστος 1914 – Η τουρκική κυβέρνηση δημιουργεί «τάγματα καταναγκαστικών έργων». Πρόκειται για μια νέα μέθοδο εξόντωσης των Ελλήνων – οθωμανών πολιτών που έχουν καταταγεί στον τουρκικό στρατό. Με τον τρόπο αυτό 400.000 Έλληνες εξοντώθηκαν από την πείνα και την κακοποίηση.
Αύγουστος του 1914 – 12.000 Ασσύριοι δολοφονούνται από τον Τζεβτέτ Χαλίλ Μπέι. Ο αριθμός των Ασσυρίων όλων των θρησκειών που έχουν δολοφονηθεί από τους Τούρκους από το 1895 ανέρχεται στις 424.000.
Σεπτέμβριος 1914 – Με διάταγμα της Τουρκικής κυβέρνησης πολλά χωριά της Ανατολικής Θράκης, όπου πλειοψηφεί το Ελληνικό στοιχείο, εκκενώνονται δια της βίας (Νεοχώριο, Γαλατάς, Καλλίπολη, κτλ.). Ακολουθούν λεηλασίες σε σπίτια και καταστήματα. Χιλιάδες αφήνουν τα πατρογονικά τους εδάφη και καταφεύγουν στην Ελλάδα.
Νοέμβριος – Δεκέμβριος 1914 – Με διάταγμα της Τουρκικής κυβέρνησης η περιοχή Βιζύη και μέρος της περιοχής Σαράντα Εκκλησιές εκκενώνονται. 19.000 Έλληνες εξορίζονται στην Ανατολία και οι περιουσίες τους λεηλατούνται. Σύμφωνα με τα αρχεία του Οικουμενικού Πατριαρχείου 119.940 Έλληνες απελάθηκαν από την Ανατολική Θράκη.
Απρίλιος του 1915 – Το τουρκικό καθεστώς προχωρεί σε οργανωμένες συλλήψεις ενός μεγάλου αριθμού Αρμενίων διανοουμένων και εθνικών ηγετών στην Κωνσταντινούπολη και στις επαρχίες. Στη συνέχεια εκτοπίζονται στην Ανατόλια και καθοδόν σφαγιάζονται. Οι Αρμένιοι στρατιώτες που υπηρετούν στον τουρκικό στρατό αφοπλίζονται και σφαγιάζονται κατά χιλιάδες. Ο ανυπεράσπιστος αρμενικός πληθυσμός οδηγείται στην έρημο της Συρίας και σφαγιάζεται κατά δεκάδες χιλιάδες από τον τουρκικό στρατό, από άτακτα στρατεύματα και πολίτες ή αφήνεται στην έρημο για να πεθάνει από την ασιτία και την κακοποίηση. 1.500.000 Αρμένιοι εξαλείφθηκαν από τις τουρκιές θηριωδίες.
1915 – Οι Τούρκοι θέτουν σε εφαρμογή μια άγρια καταδίωξη κατά των Σύριων Ορθοδόξων και Νεστοριανών κατοίκων των περιοχών Χακάρι, Μαρντίν και Μιντιάτ. Από τα πρώτα θύματα της καταδίωξης είναι ο Αντάι Σερ, Αρχιεπίσκοπος του Σερτ. Η καμπάνια αυτή, γεμάτη σφαγές και καταστροφές, συνεχίστηκε έως το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, φτάνοντας σχεδόν στον στόχο της.
20 Αυγούστου 1915 έως 6 Μαΐου 1916 – Οι Οθωμανοί απαγχονίζουν 35 χριστιανούς Λιβανέζους και Σύριους εθνικούς ηγέτες στις πλατείες Αλ Μπουρτζ του Λιβάνου και Αλ Μαρτζά της Συρίας, με την κατηγορία ότι «αγωνίζονται για την ελευθερία». 130.000 Λιβανέζοι και Σύριοι δολοφονούνται κάτω από τον Οθωμανικό ζυγό.
1916 – Οι Τούρκοι αναγκάζουν τους κατοίκους διαφόρων περιοχών του Πόντου να μεταναστεύσουν στο Σίβας. Κατά την παραπάνω μετακίνηση, από τους 16.750 κατοίκους των περιοχών Ελέβι και Τρίπολης, επέζησαν μόνον οι 550. Και από τους 49.520 κατοίκους της Τραπεζούντας, παρέμειναν ζωντανοί μόνο οι 20.300.
1916 – Καταστροφή της περιοχής Ρισέου-Πλατάνου του Πόντου. Λεηλασίες των πόλεων Οφίς, Σούρμενα και Γέμουρα. Οι λεηλασίες οργανώθηκαν από τους αξιωματούχους του Οθωμανικού κράτους και εκτελέστηκαν υπό την ηγεσία του Αχμέτ Μπέη και του στρατάρχη της περιοχής Βελίπ Πασά.
27 Δεκεμβρίου 1916 – Σύλληψη των διακεκριμένων πολιτών της Αμισού καθώς και 4.000 Ελλήνων πολιτών και εκτόπισή τους στην Ανατολία.
Άνοιξη του 1917 – Οι Τούρκοι διατάσσουν τον διωγμό 23.000 Ελλήνων, κατοίκων της Κυδωνίας.
Νοέμβριος του 1917 – 400 ελληνικές οικογένειες εκτοπίζονται από τους Τούρκους από τη Ν.Δ. Μικρά Ασία, ενώ λεηλατούνται οι περιουσίες τους.
Απρίλιος του 1918 – Άλλες 8000 ελληνικές οικογένειες εκτοπίζονται από τη Ν.Δ. Μικρά Ασία.
1920 – Ο Επίσκοπος της Τραπεζούντας Χρύσανθος, καταδικάζεται ερήμην σε θάνατο από το Στρατοδικείο της Άγκυρας. Καταδικάζεται επίσης και ο Επίσκοπος του Ζήλων ο οποίος αποδημεί στη φυλακή.
1920 – 30.000 Αρμένιοι σφαγιάζονται στην περιοχή του Κάρς από Κεμαλικούς.
Σεπτέμβριος 1920 – Η Κεμαλική Τουρκία επιτίθεται στην Δημοκρατία της Αρμενίας. Οι Αρμένιοι μάχονται ενάντια στα ισχυρά τουρκικά στρατεύματα. Οι Τούρκοι επικρατούν τη 2-12-1920. Τη νίκη αυτή των Τούρκων επακολουθεί η προσάρτηση του 50% της επικράτειας της Δημοκρατίας της Αρμενίας, που είχε συσταθεί στις 28 Μαΐου 1918, στη Τουρκία.
1920 έως 1921 – Άλλοι 50.000 Αρμένιοι εκτελούνται από Κεμαλικούς
3 Ιουνίου 1921 – Κεμαλικοί συλλαμβάνουν 1.320 επιφανείς Έλληνες κάτοικους της Σαμσούντας. Την επομένη δολοφονούν 701 από τους κρατούμενους. Τα θύματα θάβονται σε ομαδικό τάφο πίσω από την οικία του Μπεκίρ πασά. Οι υπόλοιποι των κρατουμένων εξορίζονται στο εσωτερικό της Ανατόλιας.
24 Αυγούστου 1922 – Ο Τουρκικός στρατός καταλαμβάνει τη Πέργαμο. Οι Έλληνες τρέπονται σε φυγή για να σωθούν.
9 Σεπτεμβρίου του 1922 – Οι Τούρκοι εισβάλλουν στη *Σμύρνη και πυρπολούν την πόλη. Οργανώνονται μεγάλης έκτασης σφαγές κατά των Ελλήνων και των Αρμενίων. Δολοφονούνται περίπου 250.000 άτομα.
*Συνολικά, το φθινόπωρο του 1922 έφθασαν στην Ελλάδα άνω του ενός εκατομ, Μικρασιάτες πρόσφυγες.
Ο πλήρης απολογισμός της καταστροφής αυτής που συντελέσθηκε ιστορικά σε δύο περιόδους, (αμφότερες τετραετίες), 1914-1918 και 1920-1924 είναι πράγματι πολύ δύσκολος. Οι αρπαγές και οι λεηλασίες σπιτιών και περιουσιών, οι γεωργικές και κτηνοτροφικές καταστροφές, το γκρέμισμα σχολείων, ναών και άλλων ευαγών ιδρυμάτων, η καταστροφή βιοτεχνικών και βιομηχανικών επιχειρήσεων, με τον παράλληλο ευτελισμό κάθε ανθρώπινης αξιοπρέπειας στον οποίο περιλαμβάνονταν βασανισμοί αιχμαλώτων, ακρωτηριασμοί, θανάτωση βρεφών, βιασμοί, η ηθική οδύνη υπό το κλίμα του τρόμου και της απειλής του θανάτου, αλλά και ατέλειωτες πορείες στα περιώνυμα "τάγματα εργασίας", με άγνωστο αριθμό ανθρώπων που χάθηκαν σ' αυτά, οι απαγχονισμοί, τα δημόσια λυντσαρίσματα, καθώς και οι εκτελέσεις με αποφάσεις των τουρκικών Δικαστηρίων της Ανεξαρτησίας δεν έχουν μέχρι σήμερα ολκληρωθεί πλήρως. Άπατη η πίθος των Δαναϊδών για τα τουρκικά εγκλήματα …
10 Ιουλίου 1924 – Ο 7ος τουρκικός στρατός καταπνίγει την κουρδική εξέγερση στο Χακάρι. Σε διάστημα 79 ημερών, 36 χωριά έχουν καταστραφεί και 12 έχουν ολοσχερώς χαθεί από το χάρτη.
Φεβρουάριος του 1925 – 30.000 Κούρδοι σφαγιάζονται κατά τη διάρκεια εξέγερσης κατά των τουρκικών αρχών. Υπολογίζεται ότι γύρω στους 500.000 Κούρδους έχουν θανατωθεί από σφαγές και εκτοπισμούς.
7 Οκτωβρίου 1927 – Κατάπνιξη κουρδικής επανάστασης, η οποία είχε ξεσπάσει το Μάρτιο του 1925 στο Ελαζίκ. Καταστρέφονται παντελώς 48 χωριά και το χώμα βάφεται κόκκινο από κουρδικό αίμα.
7 Οκτωβρίου 1927 – Κατάπνιξη κουρδικής επανάστασης, η οποία είχε ξεσπάσει στις 30 Μαΐου 1927, στο Ντιαρμπακίρ και στο Αγρί. Το αίμα 2.000 Κούρδων πολεμιστών κυλά άφθονο στον ποταμό Μουράτ.
23 Μαΐου 1937 – Η Τουρκική κυβέρνηση απαγορεύει την έκδοση της Κωνσταντινουπολίτικης εφημερίδας, «SON TELEGRAPH», επειδή η εφημερίδα είχε θετική στάση απέναντι στα προβλήματα των Κούρδων.
1938 – Η Τουρκία προσαρτίζει τη πόλη Σανγιάκ της περιοχής Αντιοχεία-Χατάι. Οι Αρμένιοι και Άραβες κάτοικοι της περιοχής εξορίζονται.
Μάιος του 1941 – Επιστράτευση 20 ελληνικών και αρμενικών κοινοτήτων που ζουν με τουρκική υπηκοότητα στην Τουρκία. Σκοπός, η εξόντωσή τους, με τον ίδιο τρόπο που είχε εφαρμοστεί και κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, το γνωστό πλέον «τάγμα καταναγκαστικών έργων».
11 Νοεμβρίου 1942 – Ψηφίζεται νόμος για τη φορολογία των περιουσιών των μη Μουσουλμάνων Τούρκων υπηκόων (Varlik Vergisi). Πρόκειται για μια βάναυση προσπάθεια οικονομικής εξόντωσης των Ελληνικών, Αρμενικών και Εβραϊκών κοινοτήτων, οι οποίες βρίσκονται εκτεθειμένες και ανυπεράσπιστες στις υπερβάσεις και στις καταχρήσεις εξουσίας των Τουρκικών αρχών.
6 Σεπτεμβρίου 1955 – Οι τουρκικές αρχές οργανώνουν μεγάλης έκτασης διωγμούς κατά των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης. 29 εκκλησίες καίγονται ενώ 46 λεηλατούνται. Βεβηλώνοται οι τάφοι των Οικουμενικών Πατριαρχών όπ,ως επίσης και τα χριστιανικά νεκροταφεία. Εκατοντάδες γυναίκες βιάζονται και καταστρέφονται χιλιάδες ελληνικά καταστήματα.
1963. Η Τουρκία υπονομεύει την σταθερότητα στη νεοσύστατη Κυπριακή Δημοκρατία με πράκτορες και υποκινεί σε ανταρσία τους ΤΚ κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας. Σφαγές και πυρπόληση ελληνικών περιουσιών. Ευτυχώς η αυτοθυσία και ο ηρωϊσμος των εθελοντών Κυπρίων έσωσαν την υστάτη στιγμή την ολοκληρωτική άλωση της Κύπρου.
1964 – Η Τουρκία αποκηρύσσει μονομερώς την συνθήκη για Εμπορική και Ναυτιλιακή συνεργασία του 1930 (μεταξύ Βενιζέλου – Ατατούρκ). Οι Έλληνες πολίτες αναγκάζονται να φύγουν από την Τουρκία δια της βίας. Οι συγγενείς αυτών, αν και Τούρκοι υπήκοοι, υποχρεώνονται να επισπεύσουν την αναχώρηση τους από τη χώρα. Με νόμο που δεν δημοσιοποιείται οι Έλληνες στερούνται του δικαιώματός τους επί των περιουσιακών τους στοιχείων.
1964 – Κλείνουν τα ελληνικά μειονοτικά σχολεία στην Ίμβρο και στη Τένεδο. Παράλληλα ανεγείρονται τουρκικές φυλακές για βαρυποινίτες και απαγορεύεται η δυνατότητα μεταβίβασης των περιουσιών των Ελλήνων, έχοντας ως συνέπεια την φυγή των Ελλήνων από τα νησιά. Αξιοσημείωτο είναι ότι και τα δύο Ελληνικά νησιά Ίμβρος και Τένεδος, παραχωρούνται στη Τουρκία, σύμφωνα με τους όρους της Συνθήκης της Λωζάνης, για την ασφάλεια των Στενών επειδή βρίσκονται στο στόμιο του Ελλησπόντου. Σύμφωνα με το άρθρο 14 της ίδιας συνθήκης, εγγυάται η προστασία των προσώπων και περιουσιών του μη μουσουλμανικού ιθαγενούς πληθυσμού. Παρόλα αυτά εφαρμόζεται, για μια ακόμη φορά, η πάγια τουρκική πολιτική ξεριζωμού και αφανισμού των μη τουρκικών εθνοτήτων και έπειτα από τη συστηματική προσπάθεια εκτουρκισμού των νησιών με την ομαδική εγκατάσταση Τούρκων, από τους 12.000 Έλληνες κατοίκους, σήμερα μένουν εκεί μόνο 300 υπερήλικες για τους οποίους δεν έχει πια νόημα ο εκπατρισμός.
1967. Και πάλι η Άγκυρα υποκινεί τους στασιαστές ΤΚ της ΤΜΤ σε επιθέσεις κατά των Κυπρίων. Τους ενισχύει με βαρύ οπλισμό και γιουρούκκηδες και βομβαρδίζει ανελέητα αμάχους. Η αντεπίθεση της νεοσύστατης Εθνικής Φρουράς υπό την αιγίδα ηρωϊκών Ελλήνων ηγητόρων οδηγεί σε πανωλεθρία και ήττα τους στασιαστές, αλλά και σε οδυνηρή διπλωματική ήττα την Ελληνική και Κυπριακή κυβέρνηση καθώς αποδέχωντια τους όρους των δόλιων συμμάχων και αποσύρουν την Ελληνική μεραρχία και τον Διγενή από Κύπρο.
1967 – Βανδαλισμοί στην εκκλησία της Αγίας Άννας στο χωριό Αγρίδια της Ίμβρου. Άλλο ένα παράδειγμα της μόνιμης τουρκικής πολιτικής «εθνικής κάθαρσης».
1973 – 1974 – De facto αμφισβήτηση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στην υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου, με τη χορήγηση άδειας ερευνών στην Τουρκική κρατική πετρελαϊκή εταιρεία (TRAO) και την αποστολή του ερευνητικού πλοίου ΚΑΡΝΤΑΛΙ για την διεξαγωγή ερευνών στην περιοχή.
1974 – De facto αμφισβήτηση του Ελληνικού εναερίου χώρου των 10 ν.μ. για πρώτη φορά από το 1931.
Συνεχόμενες και μαζικές παραβιάσεις του Ελληνικού εναερίου χώρου. Περισσότερες από το 80% αυτών είχαν γίνει σε απόσταση μικρότερη των 6 ν.μ. από τις ελληνικές ακτές αλλά και πάνω από ελληνικά νησιά. Η αμφισβήτηση αυτή του FIR Αθηνών συνεχίζεται μέχρι και σήμερα και οι Τούρκοι συνεχίζουν να παραβιάζουν Ελληνικές θάλασσες και εναέριο χώρο…..μέχρι σήμερα ..
20 Ιουλίου 1974 – Ο τουρκικός στρατός με αιτιολογία το προδοτικό πραξικόπημα της χούντας, εισβάλλει στο ανεξάρτητο, αλλά και άοπλο νησί της Κύπρου, μέλος του Ο.Η.Ε., και καταλαμβάνει το 37% των εδαφών της, με το πρόσχημα ότι αυτή ήταν ειρηνευτική. Κατά τη διάρκεια εισβολής, 6.000 Κύπριοι σκοτώθηκαν, 1619 αγνοούνται έως τις μέρες μας, εκατοντάδες βασανίστηκαν και εξορίστηκαν στην Τουρκία. 850 όμηροι γυναίκες κακοποιήθηκαν βάναυσα.Περί τις 350000 Κυπρίων εκδιώχθηκαν βάναυσα από τις πατρογονικές τους εστίες……. 550 εκκλησίες συλήθηκαν …
25 Δεκεμβρίου 1978 – Τούρκοι φασίστες σφάζουν εκατοντάδες Κούρδων στο Μαράς.
28 Δεκεμβρίου 1978 – Ανακήρυξη στρατιωτικού νόμου σε 15 επαρχίες του τουρκικού Κουρδιστάν με σκοπό την εμπόδιση εξωτερίκευσης στοιχείων και πληροφοριών των δεινών του κουρδικού λαού.
Δεκέμβριος του 1978 – 110 Κούρδοι σφαγιάζονται στην πόλη Καχραμανμαράς.
Δεκέμβριος του 1979 έως Σεπτέμβριο του 1980 – Διαμάχες μεταξύ Κούρδων και του τουρκικού κράτους ήταν η αφορμή για το ξέσπασμα βίας με αποτέλεσμα το θάνατο 2.812 Κούρδων πολιτών κατά πλειοψηφία, σε διαφορετικά γεγονότα.
Ιούλιος του 1980 – Ξαφνικό ξέσπασμα βίας στο Κορούμ, κεντρική Ανατόλια, με αποτέλεσμα το θάνατο 30 ατόμων και τη μαζική έξοδο του πληθυσμού της περιοχής.
Καλοκαίρι του 1983 – Σύμφωνα με ένα νέο νόμο, απαγορεύεται η χρήση γλώσσας, κατά τις καθημερινές συνομιλίες ή τις συγκεντρώσεις, η οποία δεν είναι αναγνωρισμένη ως η επίσημη γλώσσα από άλλη χώρα (το όλο θέμα αναφερόταν στην κουρδική γλώσσα).
1984 – Η Τουρκία φράζει την τροφοδότηση νερού από τον ποταμό Αλκουίκ, ο οποίος πηγάζει από την Τουρκία και φτάνει έως το νότιο Αλλέπο, στη Συρία, με σκοπό την ερήμωση της περιοχής εφόσον η πεδιάδα καταστραφεί από την ξηρασία.
Φεβρουάριος 1988 – Οργανωμένη σφαγή κατά τη διάρκεια της νύχτας ενάντια του Αρμενικού πληθυσμού των πόλεων Μπακού και Σουμγκάιτ. Πρόκειται για μια πανομοιότυπη νύχτα σφαγής με αυτή της Κωνσταντινούπολης το 1955.
Αύγουστος έως Δεκέμβριο του 1991 – Η Τουρκική Αεροπορία και ο στρατός επιτίθενται σε ομάδες του PKK στο βόρειο Ιράκ και βομβαρδίζουν ασταμάτητα κουρδικά χωριά. Πάνω από 1000 Κούρδοι, μεταξύ των οποίων ήταν και γυναικόπαιδα, σκοτώθηκαν και 150 τραυματίστηκαν.
1992 – Η Άγκυρα χτίζει το φράγμα «Ατατούρκ» στον Ευφράτη ποταμό, μειώνοντας έτσι δραματικά τη ροή του προς το Ιράκ και την Συρία, με σκοπό να απειλήσει τη γεωργία και την οικονομική επιβίωση των δύο παραπάνω χωρών.
Ιανουάριος του 1992 έως τον Οκτώβριο του 1993 – Οι Τούρκοι βομβαρδίζουν κουρδικά χωριά. 4.800 τραυματίζονται από τους οποίους οι 2.000 υποκύπτουν στα τραύματά τους.
Μάιος έως Αύγουστο του 1994 – Πραγματοποιούνται τουρκικές επιδρομές των οποίων ο απολογισμός είναι 1400 Κούρδοι χωρικοί νεκροί και πάνω από 200 τραυματίες.
1995 – Η Τουρκική κυβέρνηση οργανώνει σφαγή κατά τη διάρκεια της νύχτας ενάντια των Αλεβιτών στη περιοχή Γκαρί Οσμάν Πασά της Κωνσταντινούπολης.
20 Μαρτίου 1995 – 35.000 Τούρκοι στρατιώτες εισέρχονται στο βόρειο Ιράκ για να πολεμήσουν ομάδες του PKK, οι οποίες είχαν βρει εκεί καταφύγιο, σύμφωνα με την Άγκυρα. 500 Κούρδοι, η πλειοψηφία των οποίων ήταν άμαχοι, σκοτώθηκαν μετά από βομβαρδισμούς, βασανισμούς και αναγκαστικές πεζοπορίες μέσα από ναρκοπέδια.
6 Μαΐου 1996 – Μετά από στρατιωτική επιχείρηση έξι εβδομάδων στο βόρειο Ιράκ, η Τουρκία αποσύρει τους τελευταίους στρατιώτες της. Οι κουρδικές απώλειες σε ανθρώπινες ζωές ανέρχονται σε 800. Οι τραυματισμένοι είναι ακόμη περισσότεροι.
Αύγουστος του 1996 – Κατά τη διάρκεια ειρηνικών διαδηλώσεων για την επανένωση της Κύπρου, που διάρκεσαν μία εβδομάδα στην πράσινη γραμμή, οι τουρκικές δυνάμεις κατοχής και παραστρατιωτικές οργανώσεις δολοφονούν άνανδρα δύο διαδηλωτές και τραυματίζουν σαράντα.
Φεβρουάριος του 1997 – Η Άγκυρα απειλεί την Κύπρο με εισβολή και κατάκτηση των ελεύθερων περιοχών του νησιού εφόσον η δεύτερη, αγοράσει τους αμυντικούς πυραύλους S-300. Τέτοιου είδους απειλές είναι γνώριμες στην Κύπρο μετά το 1974.
2020 – Η Τουρκία συνεχίζει να απειλεί την Ελλάδα και Κύπρο και εισβάλλει στην Κυπριακή ΑΟΖ με στόχο να κλέψει και επικαρπωθεί τον ορυκτό θαλάσσιο πλούτο της Κύπρου…..
Ολόκληρη η ιστορία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και της σημερινής Τουρκίας, είναι μια συνέχεια εγκληματικού ιμπεριαλισμού σφαγών και λεηλασιών και μιας ατελείωτης αιματοχυσίας και γενοκτονίας λαών, που είχαν την ατυχία να κατακτηθούν, από βαρβάρους εισβολείς, όπως πρόσφατα το 1974 συνέβη στην μικρή ανυπεράσπιστη και μόνη Ελληνική Κύπρο, που έκειτο μακράν της μητέρας πατρίδας Ελλάδας……
Είναι σημείο των καιρών μας και της ηθικής παρακμής, που μας διακατέχει, η Διεθνής Κοινή Γνώμη να ανέχεται αυτές τις πράξεις της Τουρκίας, που υποβαθμίζουν την ανθρωπότητα και τον πολιτισμό της, και να μην επιβάλλει, μια δίκαιη τιμωρία στους κατά συρροή εγκληματίες.
Το στοιχείο της αγριότητας που ένας… «Αλλάχ» ξέρει πως ανά τους αιώνες παρεισέφρησε στα τουρκικά γονίδια, φαίνεται ότι ενυπάρχει ακόμα μέσα στο DNA του τουρκικού λαού και το οποίο, κάτω από ορισμένες περιστάσεις, επανέρχεται ως κληρονομικό κατάλοιπο και βγαίνει στην επιφάνεια. Εξ ου και η Ιστορία του τουρκικού έθνους είναι γεμάτη από τέτοιες μαζικής φύσεως εγκληματικές πράξεις και συμπεριφορές – κάνοντας τον αείμνηστο Νεοκλή Σαρρή να μιλά για Ποινικό Μητρώο και όχι για Ιστορία του τουρκικού λαού!…
Βεβαίως, το βασικό ερώτημα στο θέμα αυτό είναι κατά πόσο η ιστορική πορεία του τουρκικού λαού, δείχνει να βαδίζει το δρόμο του πολιτισμού και της ωριμότητας ή αν συνεχίζει την εκφυλιστική του διαδρομή διά μέσου της βαρβαρότητας και της παρακμής. Τα πολύ πρόσφατα γεγονότα, που ακολούθησαν το αποτυχόν πραξικόπημα και, κυρίως, η απήχηση που έχουν μέσα στις τουρκικές μάζες, οι βίαιες και απάνθρωπες μέχρι αγριότητας αντιλήψεις του Ερντογάν, δείχνουν ότι η Τουρκία δεν βρίσκεται σε διαδικασία εκσυγχρονισμού, αλλά συνεχιζόμενου φασιστικού βαρβαρισμού και θα γίνουμε μάρτυρες πολλών ακόμα σκληρότερων βάρβαρων εικόνων και πράξεων για δεκαετίες, αν οι «εταίρες» μεγάλες δυνάμεις συνεχίσουν να ανέχονται και να θωπεύουν την άπιστη τους πόρνη εκδιδομένη παλλακίδα Τουρκία και να υπονομεύουν και προδίδουν τον Ελληνισμό, που πάντα πιστός τους σύμμαχος ήταν και ποτέ δεν τους πρόδωσε σε αντίθεση με την Τουρκία……. (Αυτός ο δυστυχισμένος μου Ελληνικός λαός, ο καλός και αγαπημένος, ο πάντα ευκολόπιστος και πάντα προδομένος. Δ. Σολωμός.)
«Από την πρώτη μαύρη μέρα που μπήκαν στην Ευρώπη, ήταν το μόνο δείγμα της ανθρωπότητας που έδειξε τη μεγαλύτερη έλλειψη ανθρωπισμού. Οπουδήποτε κι αν πήγαν, μια πλατιά κηλίδα αίματος έδειχνε τα ίχνη της διαβάσεώς τους και σ΄ όλη την έκταση της κυριαρχίας τους ο πολιτισμός εξαφανιζόταν».
Γλάδστων, Πρωθυπουργός της Βρετανίας, 1876
«Δεν υπάρχει περίπτωση στην Ευρώπη, στην Ασία ή στην Αφρική, η εγκαθίδρυση της τουρκικής κυριαρχίας να μην είχε σαν συνέπεια την υποβάθμιση του πολιτισμού. Η Τουρκία, όπου βγήκε νικήτρια έφερε την καταστροφή».
Κλεμανσώ, πρωθυπουργός της Γαλλίας (Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος)
· «Γνωρίζετε ότι το Σύνταγμα διακηρύσσει ισότητα μεταξύ Μουσουλμάνων και Γκιαούρηδων, αλλά αντιλαμβάνεστε και αισθάνεστε όλοι ότι αυτό είναι αδύνατον. Λένε οι Τούρκοι: «Ο ιερός νόμος του Κορανίου , όλο το παρελθόν μας και τα αισθήματα εκατοντάδων χιλιάδων Μουσουλμάνων, αλλά και των ίδιων των Γκιαούρηδων, που πεισματικά αντιδρούν σε κάθε προσπάθεια να τους «εξοθωμανίσουμε», αποτελούν ανυπέρβλητο εμπόδιο για την επιβολή πραγματικής ισότητας».
Αυτοί είναι οι Οθωμανοί, που από την στέπα της βαθύτερης βάρβαρης Ανατολής, βρέθηκαν μέσα σε ανθρώπινες κοινωνίες και από κυνηγοί και βοσκοί ζώων, μεταβλήθηκαν σε κυνηγούς και βοσκούς ανθρώπων. Καθιέρωσαν τον Γενιτσαρισμό και επιδόθηκαν στο συστηματικό εξισλαμισμό των υπόδουλων πληθυσμών.
Άρνολντ Τόϋνμπι, σημαντικός ιστορικός
· «Στα ανθρώπινα παρατηρούνται κύκλοι ακμής και παρακμής. Και είναι φανερό ότι διερχόμαστε κύκλο πλήρους παρακμής, αλλιώς δεν θα υπήρχε τρόπος οι ηγέτες της Τουρκίας, της χώρας που κατ΄ εξοχή παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα των πολιτών της, να διακηρύσσουν ότι ο 21ος αιώνας θα είναι αιώνας της Τουρκίας και να μην προκαλείται καμιά αντίδραση από πουθενά».
Ο. Σπενγκλερ, μεγάλος φιλόσοφος της Ιστορίας
Όποτε μαθαίνουμε για μια σφαγή Αρμενίων στη Μικρά Ασία, όλοι υποθέτουν ότι έγινε μετά από διαταγές του ενός ή του άλλου. Κανένας δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται ότι απλά μπορεί να υπάρχουν άνθρωποι που κάπου-κάπου τους αρέσει να σκοτώνουν τους γείτονές τους.
Hector Hugh Munro (Saki), 1870-1916, Βρετανός διηγηματογράφος
Τέλος ένα συμβολικό αφιέρωμα για την γενοκτονία των Αρμενίων … και όχι μόνο …AUCTION OF SOULS ..
To μαρτυρικό τέλος για χιλιάδες Αρμένισσες που τις παλούκωσαν και τις σταύρωσαν οι Τούρκοι. Η απόδραση της 14χρονης που κατήγγειλε τους βιασμούς και τα σκλαβοπάζαρα
Πρόκειται για δραματοποίηση για της ανάγκες ταινίας του 1919. Η πραγματικότητα, σχολιάζουν οι ιστορικοί, ήταν τρισχειρότερη. Η 24η Απριλίου του 1915 θεωρείται η ημερομηνία που ξεκίνησε η γενοκτονία Αρμενίων. Η αρχή έγινε στην Κωνσταντινούπολη με τη σύλληψη περίπου 500 ατόμων που ανήκαν στην ηγεσία της αρμένικης κοινότητας. Ακολούθησαν μαζικές συλλήψεις, δολοφονίες, βασανισμοί και εκτοπισμοί Αρμενίων. Ο ακριβής αριθμός των νεκρών δεν έχει προσδιοριστεί, καθώς υπάρχει διαφωνία στις καταγραφές, αλλά βέβαιον είναι ότι υπερβαίνει το 1,5 εκατομ. Αν προστεθούν και οι νεκροί Έλληνες είναι άνω των 3,5 εκατ. Η Τουρκία, ως διάδοχο κράτος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δεν αποδέχτηκε ότι υπήρξε Γενοκτονία των Αρμενίων, ούτε και Ποντίων Ελλήνων και άλλων Μικρασιατών. Η τουρκική εκδοχή της ιστορίας υποστηρίζει ότι επρόκειτο για μία επιχείρηση καταστολής κατά μιας μερίδας Αρμενίων, που είχαν συνεργαστεί με τις ρωσικές δυνάμεις εισβολής στην ανατολική Τουρκία. Αποδέχονται ότι υπήρξαν θύματα, αλλά ότι οι νεκροί ήταν μερικές δεκάδες …
Και η στάση των φιλότουρκων Γερμανών επίσης γενοκτόνων και εγκληματιών πολέμου .. Ακόμα και οι Γερμανοί που επί σειρά ετών αρνούνταν να χρησιμοποιήσουν την λέξη «γενοκτονία», επειδή κατά την διάρκεια του Α Παγκοσμίου ήταν σύμμαχοι με τους Οθωμανούς και ενθάρρυναν την πολιτική της εθνοκάθαρσης. Μόνο στις 23 Απριλίου 2015 ο Γερμανός πρόεδρος Γιοακίμ Γκάουκ έκανε μια γενναία δήλωση σε επιμνημόσυνη δέηση υπέρ των θυμάτων από το Βερολίνο: «Η σφαγή των Αρμενίων πριν από 100 χρόνια υπήρξε γενοκτονία, το κλασικό παράδειγμα εθνοκάθαρσης, μαζικής καταστροφής και απέλασης. Το σίγουρο είναι πως αφανίστηκε συστηματικά το μεγαλύτερο ποσοστό του Αρμενικού και Ελληνικού λαού. Οι οθωμανικές αρχές πέτυχαν τον στόχο τους που ήταν να εκμηδενίσουν χριστιανικούς λαούς που ζούσαν στην περιοχή επί πολλούς αιώνες. Το τηλεγράφημα του Υπουργού Εσωτερικών Ταλαάτ Πασά στις 28 Απριλίου 1915 προς τους νομάρχες πέρασε στις μαύρες σελίδες της ιστορίας : Αποφασίσθηκε να τεθεί τέρμα στο ζήτημα των Αρμενίων και Ελλήνων με εκτόπισίν τους στις ερήμους και την εξόντωση αυτού του ξενικού στοιχείοΠρόθετο για Γενοκτονία Αρμενίων. Η μαρτυρία, που έγινε ταινία … Παρόλο που οι Τούρκοι, δεν αναγνωρίζουν τη γενοκτονία των Αρμενίων, οι μαρτυρίες όσων επέζησαν, συγκλονίζουν. Μία από αυτές έγινε βιβλίο και στη συνέχεια ταινία, που αν και προβλήθηκε για πρώτη φορά το 1919, σοκάρει ακόμα. Χιλιάδες βιβλία κυκλοφορούν με τεκμηρωμένα στοιχεία που αφορούν γενοκτονίες των Τούρκων. Φωνή βοώντος εν τη ερήμω… Η Ορόρα (ή Αουρόρα) Μαρντιγκανιάν (Aurora Mardiganian) ήταν η αυτόπτης μάρτυρας που διηγήθηκε όσα εκτυλίχθηκαν μπροστά στα μάτια της και όσα έζησε όταν τη συνέλαβαν οι Τούρκοι. Η κοπέλα ήταν τότε 14 ετών και η εύπορη οικογένειά της ζούσε στο Χαρπούτ, δολοφονήθηκε. Μόνο αυτή επέζησε. Συνελήφθη και μαζί με άλλες κρατούμενες εξαναγκάστηκαν σε πεζοπορία περίπου 1.400 μιλιών, μέχρι να φτάσουν στα σκλαβοπάζαρα για να την πουλήσουν σε κάποιο χαρέμι. Η Ορόρα κατάφερε να αποδράσει και διέφυγε στην Τιφλίδα, μετά στην Αγία Πετρούπολη, στο Όσλο και μετά από μια συγκλονιστική περιπέτεια κατέληξε στη Νέα Υόρκη. Εκεί γνωρίστηκε με ένα νεαρό σεναριογράφο, ο οποίος τη βοήθησε να καταγράψει όσα έζησε και η διήγησή της έγινε σενάριο ταινία. Τα γυρίσματα έγιναν υπό την πίεση των ανείπωτων εγκλημάτων των Τούρκων, το 1918-19 στην Καλιφόρνια και η Ορόρα έπαιξε στην ταινία, ενσαρκώνοντας τον εαυτό της. Όπως δημοσίευσαν οι New York Times, στο πρώτο μέρος της ταινίας φαίνεται πώς ήταν η Αρμενία πριν από τη γενοκτονία και πώς έγινε μετά. Η ταινία σήμερα δεν σώζεται ολόκληρη, αλλά μόνο ένα μέρος … Μια από τις πιο σοκαρίστηκες σκηνές δείχνει τις γυναίκες των Αρμενίων γυμνές και καρφωμένες πάνω σε σταυρούς. Ήταν η τιμωρία τους επειδή δεν αλλαξοπίστησαν και αρνήθηκαν να πάνε στα χαρέμια. Η σκηνή ήταν ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της βιαιότητας των Οθωμανών …Δυστυχώς για τις γυναίκες, η πραγματικότητα ήταν ακόμα πιο σκληρή τόσον για τις ίδιες, όσον και για τις Ελληνίδες σκλάβες, που έτυχαν το χείριστο βασανιστήριο του βιασμού και ανασκολοπισμού. Όπως ανέφερε η κοπέλα, ο τρόπος με τον οποίο συνήθιζαν οι Οθωμανοί να σκοτώνουν δεν ήταν μόνο η σταύρωση, αλλά και το παλούκωμα, η τοποθέτηση μυτερών ξύλινων πασσάλων μέσα στον κόλπο των γυναικών (ανασκολοπισμός), αφού πρώτα τις βίαζαν. Η φωτογραφία τεκμηριώθηκε ότι προέρχεται από την αμερικάνικη ταινία του 1919 Auction of souls. Η πραγματικότητα, σχολιάζουν οι ιστορικοί, ήταν χειρότερη. Εκατοντάδες χιλιάδες Αρμένιοι και Αρμένισσες και Έλληνες και Ελληνίδες βρήκαν τραγικό θάνατο στα χέρια των Οθωμανών. Μια ωμή πραγματικότητα, που δεν μπορούσε ούτε σε κινηματογράφο να αναπαρασταθεί ….
ΚΑΙ ΤΙ ΑΛΛΟ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΟΥΚ ΗΜΠΟΡΩ ΚΑΙ ΤΙ ΑΛΛΟ ΝΑ ΛΑΛΩ ΟΥΚ ΟΙΔΑ, ΣΤΕΡΕΥΕΙ ΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΙ Ο ΘΥΜΟΣ ΘΕΡΙΕΥΕΙ … ΜΟΝΟ ΑΙΔΩΣ ΒΑΡΒΑΡΟΙ…..
Επιμέλεια από Αντώνη Αντωνά.
Αποσπασματικές πληροφορίες με πρόσθετα σχόλια, από άρθρα και ιστορικά βιβλία του ιδίου.
