Διάβασα ότι γίνονται προσπάθειες ο Ουκρανός Πρόεδρος Ζελένσκι να μιλήσει και στη Βουλή των Αντιπροσώπων της Κυπριακής Δημοκρατίας μετά το ελληνικό κοινοβούλιο.
Ε, λοιπόν, εξελίχτηκε και αυτό σε... τραγικό χόμπι πλέον. Ενώ το δράμα των Oυκρανών πολιτών συνεχίζεται ανελέητα με βομβαρδισμούς από τον εισβολέα Ρωσία, ισοπέδωση της Μαριούπολης, τα διάφορα Κοινοβούλια χειροκροτούν τον Ουκρανό Πρόεδρο για τον αγώνα του από τις πολυθρόνες τους!
Έχοντας την ψευδαίσθηση ότι... συμπαραστέκονται στον ουκρανικό λαό για την ελευθερία του! Έλα και σε μας, Ζελένσκι, έλα και από εδώ, Ζελένσκι, σε θέλουμε και εμείς...
Όμως, αν μιλήσει στη Βουλή των Αντιπροσώπων δεν θα έχει προηγούμενο η υποκρισία. Γιατί ο Ζελένσκι, τον οποίο κάποιοι υποτιμούσαν ότι είναι ηθοποιός, είναι το ένα, είναι το άλλο, στάθηκε στο ύψος τού αξιώματός του και αρνήθηκε να φυγαδευτεί, όταν του το πρότειναν οι Αμερικανοί, από τις πρώτες ημέρες.
Έμεινε κοντά στη χώρα του, στον λαό του να υπερασπίζονται την πατρίδα τους. Σε αντίθεση με τον Μακάριο, που στις 15 Ιουλίου 1974, από την «πρώτη τουφεκιά», πήρε τα ρούχα του, άφησε τα ξένα παιδιά που είχε στο Προεδρικό, και έτρεξε να σωθεί και εντός 24 ωρών βρέθηκε υπό την προστασία των Βρετανών στο Λονδίνο!
Για να συνεννοηθεί με τους σωτήρες του πώς να συνεργάζονταν με την Τουρκία για την αποκατάστασή του και πώς θα κατηγορούσε την Ελλάδα 7 φορές στον ΟΗΕ ως εισβολέα... Και είπε το ασυγχώρητο «ο κίνδυνος από την Ελλάδα ήταν μεγαλύτερος από εκείνον από την Τουρκία»...
Για κλάματα...
Φανούλα Αργυρού
