ΗΠΑ και ΕΕ κατέληξαν σε μια σημαντική συμφωνία για το υγροποιημένο φυσικό αέριο, μια κίνηση που αποσκοπεί στη μείωση της εξάρτησης των «27» από τη ρωσική ενέργεια. Τι σημαίνει όμως στην πράξη και πόσο θα αλλάξει τα δεδομένα;
Ακόμα κι αν οι ΗΠΑ αυξήσουν σημαντικά τις προμήθειες υγροποιημένου φυσικού αερίου προς την Ευρώπη, για τα 27 κράτη μέλη της ΕΕ θα είναι μόνο η αρχή, λένε οι αναλυτές. Η ΕΕ θα πρέπει να βρει άλλους παραγωγούς εάν θέλει να απομακρυνθεί από το ρωσικό φυσικό αέριο και να πετύχει τον στόχο της να μειώσει τις εισαγωγές κατά 2/3 φέτος.
Πέρυσι η ΕΕ εισήγαγε 155 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα ρωσικού φυσικού αερίου. Αυτό αντιστοιχεί περίπου στο 40% των εισαγωγών αερίου της. Η Γερμανία μόνη της εισάγει το 55% του φυσικού της αερίου από τη Ρωσία και έχει ήδη αναστείλει το άνοιγμα του νέου ρωσικού αγωγού Nord Stream 2.
Το Κατάρ και η Ρωσία είναι οι άλλοι μεγάλοι εξαγωγείς και το Κατάρ λέει ότι δεν μπορεί να εκτρέψει πολύ μεγαλύτερες ποσότητες προς την Ευρώπη. Επιπλέον, υπάρχει περιορισμένη διαθεσιμότητα στους τερματικούς σταθμούς υγροποιημένου φυσικού αερίου στην Ευρώπη, οι οποίοι ήδη λειτουργούν με υψηλή χωρητικότητα.
Υπάρχουν 24 τερματικά μεγάλης κλίμακας στην ΕΕ, τα οποία είναι απαραίτητα για την «επαναεριοποίηση» των υγροποιημένων εισαγωγών. Η Ισπανία έχει τη μεγαλύτερη χωρητικότητα αλλά περιορισμένους αγωγούς προς την υπόλοιπη Ευρώπη. Η Γερμανία αναζητά προμήθειες LNG πέρα από τις ΗΠΑ και συνομιλεί ήδη με τη Νορβηγία για αποστολές εγκαίρως για τον επόμενο χειμώνα.
Eκτός ΗΠΑ, το Αζερμπαϊτζάν, το Κατάρ, οι ΗΠΑ και οι Σκανδιναβικές χώρες θεωρούνται οι κύριες επιλογές μεταξύ των χωρών της ΕΕ όσον αφορά το φυσικό αέριο, ενώ στο πετρέλαιο, πολλοί στρέφονται προς τη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.
Μερικές χώρες βλέπουν τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας ως βασική λύση, αλλά τα άμεσα σχέδια για την παραγωγή πράσινης ενέργειας αναβάλλονται. Ο άνθρακας παραμένει εφεδρική επιλογή για τη Γερμανία και την Τσεχία. Ωστόσο, όλες οι στρατηγικές για τον τερματισμό της εξάρτησης από τους ρωσικούς πόρους θα χρειαστούν χρόνο.
Ορισμένες χώρες, όπως η Γαλλία, η Σλοβακία και η Τσεχία, πιστεύουν ότι αυτός ο στόχος μπορεί να επιτευχθεί μέχρι το τέλος της δεκαετίας. Η μόνη εξαίρεση είναι η Ιταλία. Αν και η χώρα εισάγει το 40% του φυσικού της αερίου από τη Ρωσία, ο διευθύνων σύμβουλος της ENI Claudio Descalzi δήλωσε ότι η Ιταλία θα μπορούσε να τερματίσει την εξάρτησή της από το ρωσικό φυσικό αέριο έως το 2023.
Οι ηγέτες της ΕΕ έχουν δεσμευθεί ότι «θα εργαστούν από κοινού για την από κοινού αγορά φυσικού αερίου, LNG και υδρογόνου».Ωστόσο, η εξεύρεση εναλλακτικών λύσεων για τον ενεργειακό εφοδιασμό της Ρωσίας θα είναι μια δύσκολη εξίσωση.
