ΘΕΛΟΥΜΕ ΜΙΑ ΚΥΠΡΟ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

14.3.22

ΘΕΛΟΥΜΕ ΜΙΑ ΚΥΠΡΟ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

γράφει η Φανούλα Αργυρού*

Τα παραλειπόμενα για τα δύο μέτρα και δύο σταθμά

Στις 31 Μαΐου 1989, και λίγο πριν την επανένωση της Γερμανίας και την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης ο τότε Πρόεδρος των ΗΠΑ George H. W. Bush, σε ομιλία του στη Γερμανία είπε μεταξύ άλλων «The world haswaited long enough. The time is right. Let Europe be whole and free. … I set forth four proposals to heal Europe’s tragic division, to help Europe become whole and free.»

«Ο κόσμος περίμενε αρκετά. Είναι η κατάλληλη ώρα. Ας αφεθεί η Ευρώπη να είναι ολόκληρη και ελεύθερη… Έχω θέσει τέσσερεις προτάσεις για επούλωση της τραγικής διαίρεσης της Ευρώπης να βοηθήσει την Ευρώπη να γίνει ολόκληρη και ελεύθερη».

Με αφορμή την ρωσική εισβολή στην ανεξάρτητη Ουκρανία, ακούμε, γράφουμε, διαβάζουμε άρθρα για τερματισμό των δύο μέτρων και δύο σταθμών έναντι του Κυπριακού από τους ξένους. Ζητούμε ναι, από τον ΟΗΕ, την ΕΕ και όλη τη διεθνή κοινότητα, την ίδια συμπαράσταση και στην ΚΔ όπως στην Ουκρανία. Δικαιολογημένες σίγουρα οι απαιτήσεις μας. ΄Όμως, θα πρέπει να δούμε και τι διατηρεί για μας ο καθρέφτης της Ιστορίας.

Εδώ και 48 σχεδόν χρόνια, ζούμε σε ένα λαβύρινθο διγλωσσίας.

‘Όπως έθεσε το θέμα ο συμπατριώτης μας Ιωάννης Σιεκέρσαββας της Αδούλωτης Κερύνειας, σε μια ανταλλαγή μηνυμάτων , εκφράζοντας τη γνώμη του για ένα εύστοχο σκίτσο που κυκλοφόρησε στην Αθήνα: « η δραματική αλήθεια μιας εικόνας – τραγική για εμάς αλλά εικόνα που ξεσκεπάζει την υποκρισία των υποκριτών που μας περιβάλλουν. Επιβεβαιώνει όμως και κάτι άλλο: την χρεωκοπία ηγετών μας διαχρονικά οι οποίοι άβουλοι εκτρέφουν την υποκρισία των ξένων».

Ακριβώς σ΄αυτή τη διαχρονική χρεωκοπία των δικών μας θα αναφερθώ σήμερα και η οποία βοήθησε την διατήρηση από τους ξένους υποκριτές τα δύο μέτρα και δύο σταθμά έναντι της Κύπρου.

Η θλιβερή ιστορία ξεκινά με την διάσωση του Αρχ. Μακαρίου από τους Βρετανούς στις 16 Ιουλίου 1974 και την μεταφορά του στο Λονδίνο όπου πρώτον συνεννοήθηκε με τους σωτήρες του, την Εργατική Κυβέρνηση της «εγγυήτριας» Βρετανίας (Γουίλσον/Κάλλαχαν), ότι θα μιλούσε στον ΟΗΕ κατηγορώντας την Ελλάδα ως «εισβολέα». Δεύτερον τους έδωσε την «έγκρισή» του να συνεργαστούν με την Τουρκία (Ετσεβίτ) έχοντας την τραγική ψευδαίσθηση ότι θα τον αποκαθιστούσαν ως Πρόεδρο. Έτσι είχαμε το ψήφισμα 353 της 20.7.74 του Σ.Α (που γράφουν οι Βρετανοί), στο οποίο πουθενά δεν αναφέρεται η τουρκική εισβολή και η οποία ξεκινούσε. Γιατί η αναφορά σε αποχώρηση ξένων στρατευμάτων εννοούσε τους Έλληνες αξιωματικούς όχι τους Τούρκους, εφόσον ο Μακάριος ήταν την Ελλάδα που κατηγόρησε 7 φορές ως εισβολέα!

(Σημ. Οι Βρετανοί στα σχέδιά τους είχαν ήδη περιλάβει διάσωση του Μακαρίου μαζί με την συνοδεία του, αν σε κάποιο στάδιο το ζητούσε, λίγο μετά την αποχώρηση της Ελληνικής Μεραρχίας. Εκτελέστηκε κατά γράμμα το 1974. Μόνο ένας ανώτερος αξιωματούχος στη Βάση Επισκοπής γνώριζε, ούτε ο ΄Υπ. Αρμοστής).

Παράλληλα στις 19 Ιουλίου 1974 έγινε κάτι πολύ σημαντικό αλλά αποδεσμεύθηκε μετά τον θάνατο του Γλαύκου Κληρίδη. Πιστεύω είμαι η πρώτη που το εντόπισα και το περιέλαβα στο βιβλίο μου «Διζωνική vsΔημοκρατία» 2019.

Ο βρετανός πρέσβης Peter Ramsbotham στον Γλ. Κληριδη

Μία άκρως μυστική και αστραπιαία επαφή με τον Γλαύκο Κληρίδη είχε ο βρετανός πρέσβης στην Ουάσιγκτον Peter Ramsbotham στις 19.7.1974 παραμονές της πρώτης τουρκικής εισβολής (και την ημέρα που ο Μακάριος μίλησε στον ΟΗΕ). Τα πρακτικά της συνάντησης αποδεσμεύθηκαν ένα χρόνο μετά τον θάνατο του Γλ. Κληρίδη, για λόγους ασφάλειας του Κληρίδη.

Ο Κληρίδης συμφώνησε με τον πρέσβη ότι έπρεπε να γίνουν παραχωρήσεις, η Αθήνα έπρεπε να δώσει κάτι στους Τούρκους, για να γλυτώσουν το γόητρο των Τούρκων. Ο Αρχιεπίσκοπος είχε εκτιμήσει λανθασμένα τις προθέσεις της χούντας… Ο Νίκος Σαμψών δεν ήταν αποδεκτός από τους Τούρκους ούτε από την πλειοψηφία των Ελληνοκυπρίων… Ακόμα και αν οι Τούρκοι δέχονταν να καθίσουν δίπλα του, ο ίδιος θα ηρνείτο. Ο Κληρίδης ήταν εναντίον της επιστροφής Μακαρίου το είχε παίξει ευκαιριακά για να πάρει υποστήριξη από τους αριστερούς…

Στις 27.7.1974 ο Γλ. Κληρίδης είπε στον βρετανό ΄Υπ. Αρμοστή στη Λευκωσία, συμφωνώντας με τον Ρ. Ντενκτάς, ότι δύο πιθανότητες υπήρχαν , διχοτόμηση ή ομοσπονδιακή λύση (ρεαλιστική γι΄αυτόν).

Στη Γενεύη Ι στις 30.7.1974 οι τρείς ΥΠΕΞ Ηνωμένου Βασιλείου, Ελλάδας και Τουρκίας και ενόσω η τελευταία συνέχιζε επί εδάφους την αιματηρή της εισβολή, υπέγραψαν συμφωνία με την οποία αναγνώριζαν στο νησί ΔΥΟ ΑΥΤΟΝΟΜΕΣ ΔΙΟΙΚΗΣΕΙΣ. (Η Τουρκία απαίτησε να μην ονομάζεται εισβολέας. Δεν είχε κάνει εισβολή!).

Συνάντηση Μακαρίου/Κίσινγκερ 29.7.1974

Ο Μακάριος εκλιπαρεί του Δρ. Χένρι Κίσινγκερ

Στη συνάντησή του με τον Δρ. Κίσινγκερ στις 29.7.1974 ο Μακάριος : «Έλεγα του Υπουργού (Κίσινγκερ) ότι οι Σοβιετικοί προσπαθούν να εκμεταλλευθούν τη κατάσταση και ότι το ενδιαφέρον τους για το πρόβλημα δεν είναι γνήσιο. Χθες ζήτησαν συνάντηση στο Σ. Ασφαλείας και απογοητευθήκαμε αποδείχθηκε σπατάλη χρόνου…»

Αφού οι σωτήρες του τον είχαν εγκλωβίσει πια με την συνεννόησή τους στις 17.7.1974 και στις 16 Αυγούστου 1974 το Φόρειν ΄Οφις πήρε την οριστική απόφαση να προωθήσει ως «λύση» την γεωγραφική ομοσπονδία (ΔΔΟ) με πρωτοπαλίκαρο τους τον Γλ. Κληρίδη (με τον οποίο συμφωνούσε και το ΑΚΕΛ) , ο Μακάριος έτρεχε να βρει σωσίβιο στον Δρ. Χένρι Κίσινγκερ. Στην συνάντησή τους στις 2 Οκτωβρίου 1974 του είπε «αν εγώ και εσύ συμφωνήσουμε σε μια λύση θα συνεισφέρει σε μια λύση». Τον παρακαλούσε να επηρεάσει τους Τούρκους να δεχόντουσαν ομοσπονδία γεωγραφικής βάσης με περισσότερα από πέντε καντόνια. Και σε περίπτωση που ο Κίσινγκερ δεν θα επιτύγχανε, του ζήτησε να δοκίμαζε να πείσει τους Τούρκους να επέστρεφαν την ελληνική πόλη της Αμμοχώστου… (Από τα πρακτικά της συνάντησης αμερικανικό έγγραφο).

Ο Μακάριος επέστρεψε στην Κύπρο τον Δεκέμβριο του 1974 αλλά είχε πλέον ξεκινήσει ο «αγώνας» της υποταγής που θα διαρκούσε μέχρι σήμερα. ΄Όχι για απελευθέρωση, αλλά για αποδοχή των τετελεσμένων δύο βάρβαρων τουρκικών εισβολών και των αποτελεσμάτων της.

Έτσι ξεκίνησε η χρεωκοπία των ηγετών μας οι οποίοι άβουλοι εκτρέφουν μέχρι σήμερα την υποκρισία των ξένων. Προωθώντας την διαιρετική απαρτχάιντ βρετανο-τουρκική Δικοινοτική , Διζωνική , Ομοσπονδία και όχι μόνον…

Το Κυπριακό πέρασε απαράδεκτες υποχωρήσεις και παραχωρήσεις, ειδικά μετά το ψήφισμα 649/90 που το «πολύτιμο κεφάλαιο» των βρετανών Γ. Βασιλείου τους έκανε την ευκολία να το δεχθεί. Έτσι τροχοδρομήθηκαν τα διάφορα βρετανικά σχέδια, «Ιδέες Γκάλι», ΜΟΕ, «Σχέδιο Ανάν» ( με Σερ Ντέιβιντ Χάνει και δικούς μας βοηθούς) ψηφίσαμε και το ΟΧΙ στις 24.4.2004, αλλά δεν ξεφορτωθήκαμε την ΔΔΟ. Χάρη στον Τ. Παπαδόπουλο που διαβεβαίωσε τον Κόφι Ανάν ότι δεν αλήθευε ότι με το ΟΧΙ την είχαμε απορρίψει. Μπήκαμε στην ΕΕ αλλά τα βέτο τα βρήκαμε για τους «μεγάλους όχι για τους μικρούς»…Πέρασε η Κύπρος και από τα βουνά της Ελβετίας με Μον Πελεράν και Γκραν Μοντανά και φθάσαμε στο σήμερα η Τουρκία να απαιτεί αποδοχή δύο κρατών και ο Ιωάννης Κασουλίδης να επανέρχεται στο ΥΠΕΞ για να εκλιπαρεί ΜΟΕ που προσφέρουν αναγνώριση! Πότε; Παράλληλα με την βάρβαρη ρωσική εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία για την οποία ολόκληρος ο κόσμος, (ΟΗΕ, ΕΕ) καταδικάζει…

Επομένως τα δύο μέτρα και δύο σταθμά πρώτα περνούν από εμάς…

Η μόνη περίπτωση να μας λάβουν υπόψη, είναι να βρεθούν νέες θαρραλέες ηγεσίες που να ξέρουν τι να απαιτούν. Που να μην εκτρέφουν την υποκρισία των ξένων. Που να μην ακολουθούν με παρωπίδες «υποθήκες» καταστροφής. Να μην παίρνουν εντολές από ξένες πρεσβείες και καθοδηγήσεις από τα υπουργεία τους… Που θα μιλήσουν στους ξένους από το βήμα του ΟΗΕ, της ΕΕ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΑ.

Συνάντηση Μακαρίου/Κίσινγκερ 2.10.1974

«Κύριοι, το θέμα μας είναι εισβολή και συνεχιζόμενη ΤΟΥΡΚΙΚΗ κατοχή, απαιτούμε τα δίκαιά μας, ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΚΡΑΤΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥ και ΤΕΡΜΑΤΙΣΜΟ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑΣ».

Καθάρισμα του Πενταδακτύλου από το έκτρωμα του Ντενκτάς.

Και εφόσον βάλουμε το σπίτι μας σε τάξη και ξέρουμε τι θέλουμε, απαλλαχτούμε από τους δικούς μας υποκριτές, τότε να το απαιτήσουμε με ψηλά το κεφάλι και να ξεσκεπάσουμε τους ξένους υποκριτές. Μπορούμε;

Τέρμα τα δύο μέτρα και δύο σταθμά από την Λευκωσία και την Αθήνα. Είτε ΔΔΟ/ Δύο κράτη και εκτουρκισμό είτε Απελευθέρωση.

Ας πούμε και εμείς, ΟΛΟΙ μαζί για την Κύπρο μας :