Ο εισβολέας της Κύπρου ειρηνοποιός στον πόλεμος μεταξύ Ρωσίας Ουκρανίας. Απίστευτο και όμως αληθινό. Η Τουρκία που εισέβαλε στην Κύπρο , στο Ιράκ , τη Συρία και τη Λιβύη ανέλαβε ρόλο διαμεσολαβητή στον παράλογο πόλεμο που διεξάγεται στην Ευρώπη… Φυσικά όλα αυτά με την ανοχή και τις ευλογίες της Δύσης.
Της ΛΙΑΝΑΣ ΜΥΣΤΑΚΙΔΟΥ
Ο σύμβουλος του Ερντογάν Ιμπραχήμ Καραγκιουλ εξυμνεί τον σουλτάνο επειδή αναβιώνει την οθωμανική αυτοκρατορία, μετέτρεψε την Τουρκία σε περιφερειακή υπερδύναμη και τολμά να χαρακτηρίζει τον 21ο αιώνα που διανύουμε ως αιώνα των Τούρκων.
Φαινομενικά ο Καραγκιούλ έχει δίκαιο, όταν βλέπει τον Μακρόν και άλλους ηγέτες που ο Ερντογάν εξύβριζε να κάθονται στο τραπέζι και να συνομιλούν μαζί του, αντί να τον φτύνουν . Η εικόνα που πουλάει η Άγκυρα τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό είναι αυτή της διπλωματικής δεινότητας, την οποία κληρονόμησε από την περίοδο των Οθωμανών , των ικανότατων πασάδων που την κυβέρνησαν, οι οποίοι στο σύνολο τους προέρχονταν από το παιδομάζωμα.
Ποια, όμως η αλήθεια πίσω από την φαινομενική επιτυχία του Ερντογάν και της παρέας του; Ας δούμε συνοπτικά την διεθνή εικόνα .
Παράλληλα με την Σύνοδο του ΝΑΤΟ, της Ε.Ε και των G7, ο Πρόεδρος της Αιγύπτου Σίσσι υποδέχθηκε τον πρωθυπουργός του Ισραήλ Μπένετ και τον πρίγκιπα διάδοχο των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων Μωχάμετ Μπιν Ζάγιετ για συνομιλίες στη χώρα του.
Ακολούθησε η Σύνοδος τεσσάρων αραβικών χωρών, του Αμερικανού υπουργού των εξωτερικών και του ομολόγου του, του Μπαχρέιν στο Ισραήλ. Ο τόπος της Συνόδου είναι άκρως σημαντικός. Οι μετέχοντες σε αυτήν πήγαν στην πόλη Negev στο Sde Boker που ήταν η κατοικία του ιδρυτή του κράτους του Ισραήλ Δαυίδ Μπενγκουριόν. Εκπρόσωποι της Αιγύπτου, των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, του Μαρόκου και του Μπαχρέιν συζήτησαν για το ενδεχόμενο συμφωνίας ΗΠΑ-Ιράν για τα πυρηνικά, κάτι που ενοχλεί το Ισραήλ, αλλά και τους Σουννίτες Άραβες. Η Σιιτική Τεχεράνη είναι το κόκκινο πανί τόσο για το Ισραήλ όσο και για τους υπόλοιπους Άραβες,Οι συνομιλητές εξέφρασαν επίσης, την ενόχληση τους για τις φήμες που κυκλοφορούν σχετικά με την πρόθεση των ΗΠΑ να εξαιρέσει από τον κατάλογο των τρομοκρατικών οργανώσεων τους Φρουρούς της Επανάστασης του Ιράν.
Ο Αμερικανός υπουργός των Εξωτερικών προσπάθησε να τους καθησυχάσει και ζήτησε την συμβολή τους στην ενεργειακή κρίση.
Το Ισραήλ αύξησε πρόσφατα κατά 50% το φυσικό αέριο που διοχετεύει στην Αίγυπτο. Πιθανότατα το φυσικό αέριο μέσω του αγωγού Ιορδανίας-Συρίας πηγαίνει στο Λίβανο.
Η έλλειψη σιτηρών λόγω του Πολέμου και ο κίνδυνος λοιμού στις χώρες της Βορείου Αφρικής ανησυχεί τις ΗΠΑ, γιατί ελλοχεύει ο κίνδυνος ενός νέου κύκλου αίματος , όπως την περίοδο της αραβικής άνοιξης.
Από τις τεκτονικές αλλαγές που γίνονται στη Μέση Ανατολή απουσιάζει η «περιφερειακή υπερδύναμη» Τουρκία.
Ο Αμερικανός Πρόεδρος αρνήθηκε παρά τις πιέσεις να συναντηθεί με τον Ερντογάν, αλλά και ο υπουργός εξωτερικών Μπλίνκεν δεν συμπεριέλαβε την Τουρκία στον κατάλογο των χωρών που επισκέφθηκε στη Μέση Ανατολή κατά την τελευταία περιοδεία του.
Ο γνωστός καθηγητής του Πανεπιστημίου EHESS στο Παρίσι, υποστηρίζει ότι η Τουρκία με τον πόλεμο έπεσε στην παγίδα του Πούτιν. Κατά την άποψη του η Άγκυρα είναι αιχμάλωτη της Ρωσίας. Εάν τολμήσει να ενεργήσει σε βάρος της Ρωσίας θα πληρώσει βαρύ τίμημα. Πρώτα απ’ όλα οικονομικό γιατί εξαρτάται από το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο της Ρωσίας. Η τουρκική παρουσία στην Ιντλίμπ και την Αφρίν στη Συρία επιτυγχάνεται χάρη στην επιείκεια της Ρωσίας. Με λίγα λόγια η Ρωσία λέει:«Δεν μπορείς να απομακρυνθείς από εμένα και δεν μπορείς να πλησιάσεις περισσότερο την Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Είσαι κάτω από τον ζυγό μου».
Από την άλλη πλευρά η Δύση δεν θέλει να χάσει την Τουρκία από το ΝΑΤΟ. Δεν θέλει δηλαδή την Τουρκία δίπλα στη Ρωσία κι ενδεχομένως στον άξονα Μόσχας-Πεκίνου. Έτσι, η Άγκυρα μπορεί και συμπεριφέρεται σαν το χαϊδεμένο παιδί του ΝΑΤΟ.
Δεν τηρεί τις κυρώσεις γιατί φοβάται ότι θα κληθεί να αντιμετωπίσει τα ίδια για τις εισβολές που έκανε στις γειτονικές της χώρες.
Η Άγκυρα συνεπώς είναι αναγκασμένη να ακολουθεί αυτή την πολιτική της «ουδετερότητας». Δεν πρόκειται για επιλογή αλλά για αναγκαιότητα. Φυσικά δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ευφυΐα για να αντιληφθεί κανείς τους κινδύνους που εμφιλοχωρούν σε τέτοιες καταστάσεις.
Δεν οφείλεται επίσης σε διπλωματική ικανότητα, αλλά για κυβίστηση μη μας πάρει κι εμάς η μπάλα…