Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία αποτελεί την κορονίδα μιας σειράς αναθεωρητικών κινήσεων του Βλαντιμίρ Πούτιν που αρχίζουν το 2008 από τη Γεωργία και έρχονται ως απάντηση στην επέκταση της νατοϊκής συμμαχίας προς Ανατολάς.
Με την ομιλία του στη Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου τον Φεβρουάριο του 2007, ο Ρώσος πρόεδρος έθετε τα όρια της Μόσχας στην εν εξελίξει επέκταση του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Ευρώπη.
15 χρόνια μετά οι ρωσικές δυνάμεις εισέβαλαν στην Ουκρανία, την οποία η Μόσχα θεωρεί ως κοιτίδα του ρωσικού έθνους. “Μπορούμε να είμαστε αδιάφοροι παρατηρητές σε όσα συμβαίνουν; Θα προσπαθήσω να απαντήσω στην ερώτηση. Φυσικά και όχι” είχε δηλώσει ο Βλαντιμίρ Πούτιν.Επικαλούμενος τις κινήσεις της δυτικής συμμαχίας, ο Πούτιν διευρύνει οργανωμένα και συστηματικά τη σφαίρα της ρωσικής επιρροής. Πρώτος σταθμός της αναθεωρητικής πολιτικής της Μόσχας η επέμβαση στη Γεωργία το καλοκαίρι του 2008 και η αναγνώριση της αυτονομίας της Νότιας Οσετίας και της Αμπχαζίας. Είχε προηγηθεί η αμερικανική πρόταση για είσοδο της χώρας στο ΝΑΤΟ.
“Αυτή η στρατηγική της δημιουργίας μιας ζώνης ασφαλείας δεν είναι καινούργια αλλά έρχεται από το βάθος των αιώνων. Την είχαν αυτή τη στρατηγική από την εποχή της τσαρικής αυτοκρατορίας, συνέχισε με έναν τρόπο η κομμουνιστική Σοβιετική Ένωση” τόνισε ο επίκουρος καθηγητής Διπλωματικής Ιστορίας, Αντώνης Κλάψης.
Ο Πούτιν έζησε εκ του σύνεγγυς, ως μεσαίο στέλεχος της KGB στο ανατολικό Βερολίνο, την πτώση του τείχους και τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. Η πραγματικότητα της επί πολλά χρόνια καταρρέουσας Ρωσικής Δημοκρατίας τραυμάτισε τόσο τον ίδιο, όσο και μεγάλο μέρος της κοινωνίας.
“Μέσα σε αυτό το νέο περιβάλλον, που η Ρωσία αισθάνεται ότι πατάει πιο σταθερά στα πόδια της, προκύπτουν και αυτές οι επεκτατικές διαθέσεις της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής” σχολίασε ο κ. Κλάψης.
Ο Ρώσος πρόεδρος διατυμπανίζει ότι το ΝΑΤΟ εξακολουθεί να παραβιάζει τις συνθήκες και παρά τη διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας το 1991 επεκτείνεται προς ανατολάς. Όπως έγινε με τη συμπερίληψη στη Συμμαχία των βαλτικών δημοκρατιών, της Πολωνίας, της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας. Πριν από την εισβολή στην Ουκρανία, η Ρωσία προσάρτησε το 2014 την Κριμαία, ενώ την ίδια ώρα έχει αυξήσει κατά κόρον την επιρροή στη Συρία, το Ιράν και τη Λιβύη.
“Έχει ξεκαθαρίσει ότι θα ήθελε να ανασυστήσει τη Σοβιετική Αυτοκρατορίας” ήταν η δήλωσε του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Άντονι Μπλίνκεν. Στην Ουάσινγκτον είναι βέβαιοι πως ο Πούτιν δεν θα σταματήσει στην Ουκρανία. Η ατμόσφαιρα θυμίζει εντόνως τη σκληρή εποχή του Ψυχρού Πολέμου. “Ο πρόεδρος Πούτιν έχει μεγαλύτερες φιλοδοξίες στην Ουκρανία” δήλωσε η εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου, Τζέιν Ψάκι.
Προκειμένου να νομιμοποιήσει την υποταγή τμημάτων των γειτονικών χωρών ο πρόεδρος Πούτιν επικαλείται αφενός το ιστορικό παρελθόν της Ρωσίας, αφετέρου την καταπίεση των ρωσόφωνων πληθυσμών, αποδιαρθρώνοντας το διεθνές σύστημα ισορροπιών. Τι θα γίνει όμως αν η Μόσχα στραφεί μελλοντικά κατά και άλλων πρώην σοσιαλιστικών δημοκρατιών, όπως οι Βαλτικές, που ανήκουν πλέον στη δυτική συμμαχία; Τότε είναι βέβαιο πως θα υπάρξει στρατιωτική απάντηση του ΝΑΤΟ, με το ενδεχόμενο μιας μεγάλης σύγκρουσης να καραδοκεί.
Ρεπορτάζ: Πιέρρος Τζανετάκος
