Τιμής και αφύπνισης ένεκεν από Αντώνη Αντωνά.
Πράξεις αυτοθυσίας προς μίμηση.
Ο ΑΓΕΡΩΧΟΣ ΣΗΜΑΙΟΦΟΡΟΣ ΜΕ ΤΙΣ ΠΕΡΗΦΑΝΕΣ ΣΥΜΜΑΘΗΤΡΙΕΣ ΚΑΙ ΣΥΜΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΜΙΚΡΟΣ ΜΑΘΗΤΗΣ ΠΕΤΡΑΚΗΣ ΓΙΑΛΛΟΥΡΟΣ. 17 ΧΡΟΝΩΝ, ΣΕ ΜΑΘΗΤΙΚΗ ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ – ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ. ….
ΠΟΛΥΒΟΛΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΑΓΓΛΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΨΕΛΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΟ ΥΜΝΟ ΑΦΗΣΕ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΟΥ ΠΝΟΗ ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ, ΣΤΙΣ 7 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1956 ΣΤΗΝ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟ…..
ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΩΝ ΜΙΚΡΩΝ ΗΡΩΩΝ. ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ 55-59. ΡΟΚΟΛΟΙ, ΜΠΟΜΠΙΡΕΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ ΑΓΓΛΟΥΣ ΜΕ ΚΟΤΡΩΝΕΣ… ΣΕΒΕΡΕΙΟΣ ΣΧΟΛΗ … ΚΑΘΕ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΙ ΜΕΤΕΡΙΖΙ..
Ναι, ηρωικά μάχονται τα Κυπραιόπουλλα Ελληνόπουλλα, μικροί Δαυίδες όλων των σχολείων και από τους γύρω δρόμους έχουν την υποστήριξη των μικρότερων μαθητών πόμπιρων και μαθητριών, που με σφενδόνες με σιδερένιες μπίλιες και σβώλους, κτυπούν τους πάνοπλους κατακτητές πισώπλατα και τους νικούν…Δαυίδ κατά Γολιάθ…
Και ….τους τρέπουν σε άτακτο φυγή τους θρασύδειλους κατακτητές Άγγλους και Τούρκους πραιτωριανούς….
Η αγάπη του Πετράκη Γιάλλουρου για την πατρίδα φαίνεται από τα γραπτά κείμενα που έστειλε στον πατέρα του, λίγο πρίν αφήσει την ύστατη του πνοή για την αγαπημένη του πατρίδα, αφήνοντας τα ως ιερά παρακαταθήκη για τις επόμενες γενεές Ελλήνων στην Κύπρο: «Δεν συμφωνώ αγαπητέ μου πατέρα στο ότι ένας άνθρωπος πρέπει πρώτα να κοιτάξει για τον εαυτό του και ύστερα για την πατρίδα του. Τότε αυτός, καταντά άκρως εγωιστής, τομαριστής και μπορώ να πω αναίσθητος. Διότι όταν δεν κυριαρχεί μέσα του το αίσθημα της φιλοπατρίας, το ευγενέστερο των αισθημάτων, δεν είναι δυνατό να κυριαρχεί κανένα άλλο ευγενές αίσθημα… Εξ άλλου, αγαπητέ μου πατέρα, η ορμή του ανθρώπου προς την ύλη, δηλαδή τον πλούτο και την καλοπέραση και η ικανοποίηση τούτη, δεν προσφέρει την πραγματική ευτυχία του ανθρώπου. Την απόλυτη ευτυχία προσφέρει στους ανθρώπους και ιδίως όταν είναι Έλληνες, η ορμή προς τα ανώτερα ιδανικά την αγάπη προς την Πατρίδα και τον πόθο ακόμη και να θυσιαστεί για την ελευθερία της που είναι και δική του ατομική ελευθερία και αξιοπρέπεια».
Και άλλα πολλά κείμενα ιστορικής παρακαταθήκης και αυτοθυσίας μας κληροδότησε ο Σημαιοφόρος του Γυμνασίου Αμμοχώστου, ο λατρεμένος και αξέχαστος στοχαστής των οραμάτων όλων των συμμαθητών και συμμαθητριών του, αλλά και όλου του Κυπριακού Ελληνισμού.
Δακρύζει απ τα ουράνια, τρίζουν τα ιερά οστά του μαζί με όλων των εθνομαρτύρων μας, όταν μας κοιτούν νοερά με λύπη να … «υποστέλλουμε» Ελληνικές σημαίες και να κοντεύουμε να ξεχάσουμε το …
«Ω,παίδες Ελλήνων, ίτε, ελευθερούτε πατρίδ’, ελευθερούτε δε παίδας, γυναίκας, θεών τε πατρώων έδη, θήκας τε προγόνων` νυν υπέρ πάντων αγών».
«Ω δαιμόνιοι, μέχρι τίνος πρύμνην ανακρούεσθε;»
Μετά τη δημιουργία της Κυπριακής Δημοκρατίας, ανεγέρθη μνημείο προς τιμήν του Γιάλλουρου στο Ριζοκάρπασο, το οποίο ωστόσο απομακρύνθηκε μετά την κατάληψη της κωμόπολης από τον τουρκικό στρατό ως συνέπεια της εισβολής του 1974, ενώ στο νεκροταφείο διασώζονται χαλάσματα από το μνήμα του.
ΑΙΩΝΙΑ ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΤΙΜΗ ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΜΙΚΡΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ, ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΙΔΑΞΑΝ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΑΙ ΩΡΑΙΟΤΕΡΟ ΜΑΘΗΜΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ…
ΚΥΠΡΟΣ, ΑΘΑΝΑΤΗ ΨΥΧΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ .….
Επιμέλεια από το συνεργάτη μας, Αντώνη Αντωνά – Συγγραφέα.
