Του συνεργάτη μας Δημήτρη Κωνσταντάρα
Δεν ξέρω τι τον έπιασε – αλλά «κάτι» τον έπιασε και φαντάζομαι σύντομα θα το μάθουμε – τον συμπαθή κύριο Τσακαλώτο και άρχισε τις «καρπαζούλες » στον κ. Τσίπρα στη συνέντευξή του στην Καθημερινή. Και τον αποκαλώ συμπαθή όχι γιατί συμφωνώ με τις αριστερόστροφες «παρεκτροπές» του αλλά για το γούστο του στις γυναίκες λόγω επιλογής της Σκάρλετ Τζοχάνσεν (και στον σωστό τρόπο προφοράς του επωνύμου της) και τα «χαριτωμένα» Ελληνικά του. Και ορθώς άρχισαν γκρίνιες εσωκομματικές.
Μπορεί να ισχυρίζεται ο δημοσιογράφος κ. Βαξεβάνης ότι ο κ. Τσακαλώτος είναι «ένας λόρδος της Αριστεράς» και να έκανε μια κίνηση που «δεν αποτελεί παρεκτροπή από κάποιου είδους πολιτική ορθότητα, αλλά εκτροπή από την ηθική γιατί αν δεν σου αρέσει ο αρχηγός του κόμματος, το λες ξεκάθαρα και δεν παράγεις χαρακτηρισμούς με διάθεση δήθεν χαριτωμένης κριτικής». Διότι μπορεί ο πρώην υπουργός να απάντησε σε ερώτημα που δέχτηκε για τα ελαττώματα του Αλέξη Τσίπρα ότι «έχει μια ανασφάλεια που δεν δικαιολογείται» και πως «σ’ ένα πράγμα που είναι χειρότερος από τον Κυριάκο Μητσοτάκη είναι στην επιλογή συμβούλων» αλλά τίποτε «χαριτωμένο» δεν βρίσκω ότι είπε, όχι τουλάχιστον τόσο όσο τα Ελληνικά του ( τα οποία τα προτιμώ χίλιες φορές από τις …..Ελληνικούρες κάποιων άλλων). Πολύ σοβαρά ήταν όλα. Πολύ σοβαρά.
Και ένα πράγμα με προβληματίζει: Γιατί ένας κατά τεκμήριο σοβαρός άνθρωπος που αποφάσισε να εκφέρει γνώμη και άποψη και μάλιστα σε δηλώσεις του στην "Καθημερινή της Κυριακής" που συζητήθηκαν έντονα, έκρινε αναγκαίο να … δικαιολογηθεί την επομένη, αμέσως μόλις πολλοί «σύντροφοι» έκαναν λόγο για ανοιχτή αμφισβήτηση του Αλέξη Τσίπρα ενόψει του Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ. Τι φοβήθηκε;
Ο ίδιος ο Ευκλείδης Τσακαλώτος θεώρησε ότι οι τοποθετήσεις του παρεξηγήθηκαν και γι αυτό προέβη στη διευκρινιστική δήλωσή του υπογραμμίζοντας ότι « είναι καλό να ξεκαθαριστούν κάποια πράγματα». Μα γιατί να αισθανθεί αυτή την ανάγκη; Γιατί σχεδόν όλοι όσοι λένε ανοιχτά τη γνώμη τους –πόσω μάλλον όταν το κάνουν στην πιο έγκριτη εφημερίδα- επανέρχονται , λόγω αντιδράσεων, την επομένη επεξηγώντας ότι «κάποιοι δεν κατάλαβαν»; Τόσο χαζούς τους θεωρούν τους αναγνώστες και τόσο δυσνόητα αυτά που είπαν; Ή μήπως αντιλαμβάνονται εκ των υστέρων ότι δεν έπρεπε να τα πουν;
Λέει στην επανόρθωσή του:
« Μίλησα για τα προνόμια που είχα στην εκπαίδευση όπως πρέπει να μιλάμε για το αντρικό προνόμιο στην πατριαρχία, το λευκό προνόμιο στον σύγχρονο καπιταλισμό (και πριν), τα προνόμια που έχει ένας straight λευκός αστός άντρας. Πρέπει να τα συζητάμε ή να κάνουμε ότι δεν υπάρχουν;
«Είμαι πάντα εδώ, λέω πάντα αυτά, γιατί αυτά πρέπει να νικήσουν, γιατί αυτή είναι η αντίληψη μας για τη δίκαιη κοινωνία). Αναγνωρίζω όμως ταυτόχρονα ότι ως άνθρωπος έχω συγκεκριμένες προσλαμβάνουσες που με έχουν καθορίσει. Προσπαθώ να κρατήσω τα θετικά κομμάτια τους».
«Είπα ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν πρέπει να είναι ανασφαλής, γιατί δεν έχει κανένα λόγο να είναι: ηγείται αυτού του αγώνα στον οποίο όλοι συστοιχούμαστε. Έχουμε καταφέρει τόσα πολλά και αυτό πρέπει να το θεωρούμε ισχυρή βάση επανάκαμψης και νίκης».
«Είναι καθήκον μας να του εκφράζουμε την κριτική μας σε σημαντικά ζητήματα και να προστατεύουμε το δικαίωμα στη διαφορετική άποψη, με συντροφικότητα, χωρίς ανθρωποφαγία, και με το βλέμμα στην προετοιμασία μιας καλύτερης διακυβέρνησης, ουσιαστικής, αποτελεσματικής για τα συμφέροντα της κοινωνικής πλειοψηφίας».
«Δεν μπορούμε να είμαστε ισχυρότεροι αν δεν κατανοούμε τα όπλα του αντιπάλου. Και είναι γεγονός ότι ο κ. Μητσοτάκης διαλέγει συμβούλους ικανούς στο να φιλοτεχνούν επικοινωνιακά το προφίλ του (δύσκολη δουλειά ομολογουμένως) και να κάνουν τη βρώμικη δουλειά της υλοποίησης της πολιτικής της ΝΔ».
«Όταν κρίνεται η γνώμη κάποιου είναι κρίσιμο να έχει διαβαστεί ολόκληρη και να μη δημοσιεύεται πετσοκομμένη για να δημιουργηθούν εντυπώσεις».
Όπως καταλαβαίνετε, δεν προσθέσατε τίποτε στα όσα είπατε στη συνέντευξή σας. Και την ηθική σας, δεν μπορώ καν να τη σχολιάσω . Τις προθέσεις σας μπορώ. Για τη δική μου λογική, μια χαρά τα είπατε στην Καθημερινή. Και κακώς νομίσατε ότι χρειάζονταν διευκρινίσεις. Κύριε Ευκλείδη μου, τα κάνατε χειρότερα τα πράγματα με τις….. διευκρινίσεις σας. Περιμένουμε νέα σας.
