του ΣΑΒΒΑ ΙΑΚΩΒΙΔΗ
Μια βασική αρχή στις διακρατικές και διεθνείς σχέσεις είναι η αξιοπιστία. Ένα πρόσφατο παράδειγμα: Οι ΗΠΑ έχασαν την όποια αξιοπιστία και σοβαρότητά τους με τις βροντώδεις ανοησίες τους για εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, την περ. Τετάρτη!
Κι αν μεν οι μεγάλοι δικαιούνται, εν πολλοίς, να ανοητολογούν, επειδή μπορούν να αντιμετωπίσουν οποιοδήποτε κόστος, ο ηγέτης μιας μικρής χώρας ούτε δικαιούται ούτε νομιμοποιείται να ενεργεί με επιπολαιότητα και ελαφρότητα. Θέτει σε κίνδυνο την ύπαρξη του κράτους!
Αυτό πράττει ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Ν. Αναστασιάδης. Για πολλοστή φορά. Η περίπτωση της Ουκρανίας και η εντεύθεν υποκριτική στάση των ΗΠΑ και των Ευρωπαίων εταίρων μας προσφέρονταν προς πολιτική και διπλωματική αξιοποίηση. Πώς;
- Αίφνης, Αμερικανοί, Ευρωπαίοι και ειδικά οι Εγγλέζοι, ανακάλυψαν την κρατική κυριαρχία, την εδαφική ακεραιότητα, τα ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες και το Διεθνές Δίκαιο, τα οποία απαιτούν να γίνουν σεβαστά.
Απαίτησαν έντονα από τη Ρωσία να μην εισβάλει στην Ουκρανία, διαφορετικά θα υποστεί σκληρές κυρώσεις. Ταυτόχρονα, ζήτησαν να αποσύρει τα στρατεύματά της από τα σύνορα με την Ουκρανία και από την κατεχόμενη Κριμαία.
Φαρισαϊσμός; Υποκρισία; Κυνισμός; Κυρίως, ωμή άσκηση χυδαίας πολιτικής δύο μέτρων και δύο σταθμών. Στην περίπτωση της Ουκρανίας τα συμφέροντα των Δυτικών απαιτούσαν να εκμανούν, ακόμα και να οδηγηθούν σε πόλεμο κατά της Ρωσίας.
Αντίθετα, τα ίδια συμφέροντα, όταν αναφέρονται στην Τουρκία, επιβάλλουν στους Δυτικούς να βγάζουν έναν βροντερό σκασμό. Η Ουκρανία αντιμετωπίζει μία μεγάλη δύναμη, τη Ρωσία, που οι Δυτικοί βδελύσσονται.
- Η Κύπρος αντιμετωπίζει μία κατοχική Τουρκία, που οι Δυτικοί, με προεξάρχουσες τη Βρετανία, τη Γερμανία και την Ιταλία, με την επίνευση των ΗΠΑ, κανακεύουν και ανέχονται επειδή είναι πολύτιμη εξαιτίας οικονομικών, επιχειρηματικών, αμυντικών, στρατηγικών συμφερόντων. Και ενεργειακών εξαρτήσεων.
Έτσι, η μικρή και αδύναμη Κύπρος, που δεν διαμαρτύρεται, δεν ενοχλεί, δεν προκαλεί, δεν διεκδικεί τα δίκαιά της, θυσιάζεται στον βωμό των συμφερόντων των Δυτικών με την Τουρκία του τζιχαντιστή, εχθρικού σύμμαχου και υπονομευτή της δυτικής Συμμαχίας, Ερντογάν.
Αυτόν τον εισβολέα και κατακτητή, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, μέχρι πρόσφατα, ορκιζόταν ότι επιδίωκε να τιμωρήσει με κυρώσεις και άλλα μέτρα.
Αντί, όμως, να αξιοποιήσει το διεθνές κλίμα, εξαιτίας της Ουκρανίας, ως γλοιώδης ικέτης στα τουρκικά Σούσα προσφέρει στον Ερντογάν τα ξαναζεσταμένα ΜΟΕ. Και, δι’ αυτών, αναγνώριση του κατεχόμενου, παράνομου αεροδρομίου της Τύμπου, με αντάλλαγμα την επιστροφή της Αμμοχώστου.
- Δηλ. προσφέρει στον κατακτητή και στο παράνομο μόρφωμα, κρατική κυριαρχία και αναγνώριση, με την προσδοκία να εισπράξει επιστροφή της Αμμοχώστου και λύση του Κυπριακού.
Αναστασιάδης-Κασουλίδης είναι έτοιμοι, είπαν, να πληρώσουν ένα «ακριβό αντίτιμο». Για πρώτη φορά, ο Ν. Αναστασιάδης εμπλέκει ευθέως και επισήμως την κατοχική Τουρκία στην αξιοποίηση και διαχείριση του φυσικού πλούτου της Κύπρου, με την ελπίδα ότι θα την κατευνάσει διά του φυσικού αερίου. Μιλώντας κατά την εορτή του Αγίου Μάρωνα, στην Παναγία των Χαρίτων (Λευκωσία, 13/2/2022), ο Πρόεδρος είπε αυτά τα πρωτοφανή:
«Η λύση του Κυπριακού θα συμβάλει σημαντικά και στην επαναξιολόγηση του όλου ενεργειακού προγράμματος, ώστε να μην παραγνωριστούν οι βλέψεις ή οι προγραμματισμοί, οραματισμοί της Τουρκίας, να έχει λόγο και ρόλο όσον αφορά ενδεχόμενα τη διέλευση ή τη συμμετοχή στις διεργασίες για την αξιοποίηση του φυσικού πλούτου. Αρκεί να τηρηθεί το διεθνές δίκαιο της θαλάσσης, αρκεί να σεβαστούν την ΑΟΖ των γειτονικών κρατών».
Απορεί και εξανίσταται οργίλως κάθε Έλληνας:
>Ποιος εξουσιοδότησε τον Πρόεδρο να αναγνωρίσει στην κατοχική Τουρκία βλέψεις, ρόλο και λόγο στα ενεργειακά της Κυπριακής Δημοκρατίας;
>Ποιος εγγυάται ότι, σε αντάλλαγμα για την Τύμπου, οι Τούρκοι θα επιστρέψουν την Αμμόχωστο;
>Ποιος εξουσιοδότησε τον Αναστασιάδη να εκχωρήσει κρατική κυριαρχία σε ένα κατοχικό ψευδοκράτος;
>Ποιο είναι το «ακριβό αντίτιμο», που ο Αναστασιάδης είναι έτοιμος να καταβάλει για να σώσει, δήθεν, την Αμμόχωστο;
>Ενημέρωσε προηγουμένως την Ελλάδα, το Ισραήλ και την Αίγυπτο;
Όταν όφειλε να ενεργήσει για να την σώσει, επιδιδόταν σε ανέξοδες δηλώσεις, επιστολές και υπομνήματα. Αν η Τουρκία ελέγχει τη διέλευση του κυπριακού φυσικού αερίου, ποιος θα την εμποδίσει να μη κλείσει τις στρόφιγγες, όταν κρίνει πρόσφορο για τα δικά της συμφέροντα; Ποιος θα την αποτρέψει να εκβιάζει όποτε θεωρήσει ότι την συμφέρει;
Τα τρία τελευταία χρόνια, η επίσημη εξωτερική πολιτική Αναστασιάδη εστιαζόταν κυρίως στην επιβολή κυρώσεων και μέτρων κατά της Τουρκίας εξαιτίας απειλών και έκνομων ενεργειών της στην Κυπριακή ΑΟΖ και κατά ξηράν και για μη συμμόρφωσή της σε αποφάσεις της ΕΕ.
- Αίφνης, με τον επαναδιορισμό του Γ. Κασουλίδη στο ΥπΕξ, αυτή η πολιτική ανατράπηκε και η Λευκωσία επέστρεψε ξανά στην ολέθρια πολιτική του κατευνασμού και της εξημέρωσης του τουρκικού θηρίου.
Ο Πρόεδρος αγνόησε ξανά επιδεικτικά το Εθνικό Συμβούλιο που ΘΑ ενημερώσει την 1η Μαρτίου. Τραγικές αστειότητες. Πριν εξαγγελθούν τα ξαναζεσταμένα ΜΟΕ, προηγήθηκε βαθιά, σοβαρή και εμπεριστατωμένη μελέτη όλων των πολιτικών, νομικών, οικονομικών και άλλων παραμέτρων;
Αξιολογήθηκαν πιθανές αρνητικές επιπτώσεις ή αντιδράσεις από φίλες χώρες; Λήφθηκαν υπόψη τοπικές, περιφερειακές, διεθνείς εξελίξεις, ευαισθησίες και συμφέροντα; Μάλλον, η απόφαση για ΜΟΕ είναι ακόμα μια κουτουρού ενέργεια μιας πανικόβλητης Αναστασιάδειας Προεδρίας…
*Πρώην Αρχισυντάκτης-Διευθυντής, Αρθρογράφος-αναλυτής στην κυπριακή εφημερίδα “Η Σημερινή”. ΜΑ στις Διεθνείς Σχέσεις και Ευρωπαϊκές Σπουδές του Πανεπιστημίου Λευκωσίας- Πτυχιούχος της Ανωτάτης Σχολής Δημοσιογραφίας της Lille – Universite Catholique de Lille – France
Αναρτήθηκε στην Efenpress, από την Σοφία Παπανικολάου
