Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
Μετά από μια περίοδο αφωνίας, εμφανίσθηκε στο προσκήνιο ο Ύπατος Εκπρόσωπος για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας της Ε.Ε., Ζοζέπ Μπορέλ. Λειτούργησαν τα αντανακλαστικά του, όχι για ένα κράτος-μέλος που δεχόταν και συνεχίζει να δέχεται επίθεση, αλλά για την Ουκρανία.
Το ουκρανικό πρωτίστως αφορά τα στρατηγικά παιχνίδια των Αμερικανών και των Ρώσων και η Ε.Ε. σύρεται από την Ουάσινγκτον. Ο κ. Μπορέλ, που έτυχε και ενημέρωσης από τον Κύπριο υπουργό για τα ΜΟΕ, έχοντας προφανώς την προσοχή στο Κίεβο και τη Μόσχα, έσπευσε μετά το Συμβούλιο να μοιράσει προειδοποιήσεις και να δηλώσει «ετοιμότητα»:
- «Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι έτοιμη να αποτελέσει κοινό και ενωμένο μέτωπο κατά της Ρωσίας, ανάλογα με τις αποφάσεις που θα ληφθούν στη Μόσχα σε σχέση με την αναγνώριση ή όχι των αποσχισθεισών περιοχών της Ουκρανίας».
Και εξήγησε ότι έχει επεξεργασθεί και μάλιστα με εναλλακτικά σενάρια τα επόμενα βήματα: «Αν η απόφαση του Ρωσικού Συμβουλίου Ασφαλείας είναι η προσάρτηση των παράνομα αποσχισθεισών περιοχών του Ντονέτσκ και του Λουχάνσκ, τότε θα υπάρξουν κυρώσεις, ενώ αν υπάρξει αναγνώριση, θα καταθέσει την πρόταση για κυρώσεις στο τραπέζι για έγκριση από το Συμβούλιο της Ε.Ε.».
Υπάρχει ήδη ένα πακέτο κυρώσεων με διαβαθμίσεις μέτρων ανάλογα με τις εξελίξεις. Είναι όλα έτοιμα. Χωρίς καμία καθυστέρηση, αλλά με «αποφασιστικότητα» προχωρά η Ένωση. Όπως και για τη Λευκορωσία, τότε, που αποφασίσθηκαν κυρώσεις. Άμεση ήταν η αντίδραση. Αλλά και προχθές η Λευκορωσία εισέπραξε προληπτικά προειδοποίηση πως εάν η εισβολή (των Ρώσων στην Ουκρανία) περάσει από τα εδάφη της θα έχει κόστος.
Για την Κύπρο; Αν και οι ανακοινώσεις όλων για την Ουκρανία θα μπορούσαν να αφορούσαν και την Κύπρο, ωστόσο, καμία σχέση. Το παιχνίδι των κυρώσεων, που έθεσε στην Ε.Ε. η Λευκωσία, διαδραματίσθηκε από αναβολή σε αναβολή. Προσφέροντας χρόνο στην κατοχική Τουρκία να… συνετιστεί και στη Λευκωσία να βρει νέα δώρα για να πεισθεί και να συνεργασθεί.
Η πολιτική του κατευνασμού σε πλήρη ανάπτυξη. Να μην ενοχληθεί η κατοχική δύναμη. Η τότε καγκελάριος Μέρκελ έλεγε στον Πρόεδρο Αναστασιάδη πως εάν επιβληθούν κυρώσεις, την επόμενη φορά που θα προβεί σε παράνομες ενέργειες ο Ερντογάν, «μην έλθετε να μου πείτε να τον πάρω τηλέφωνο».
Η Μέρκελ ήταν «αφοπλιστική» αλλά και «πειστική». Και η συζήτηση μετατίθετο για το κάθε επόμενο Συμβούλιο «για να δοθεί χρόνος στη διπλωματία».
Η πολιτική των κυρώσεων, που εσχάτως εγκαταλείφθηκε για τα αδιέξοδα ΜΟΕ, προφανώς και δεν απέδωσε το αναμενόμενο. Η Λευκωσία έβρισκε συνεχώς εμπόδια και δεχόταν πιέσεις από εταίρους μας και μη, ενώ αντιμετώπιζε και χλευασμό στο εσωτερικό από τους εραστές του κατευνασμού.
Ο στόχος ήταν να εγκαταλείψει αυτό το εργαλείο. Όπως και έγινε. Και τώρα, που οι κυρώσεις έχουν μπει στο αρχείο, ξεκίνησε το κουβεντολόι για τα ΜΟΕ. Οι Γερμανοί και οι υπόλοιποι τα υποδέχθηκαν θετικά καθώς με τα μέτρα, μέχρι να τεθούν, αν βολιδοσκοπηθεί η κατοχική δύναμη και τα απορρίψει, ο χρόνος θα περάσει και ο «πονοκέφαλος» θα απομακρύνεται.
Ένα εργαλείο πολιτικής ακόμη και να μην αποδίδει στη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία, συντηρείται. Άλλωστε για να ασκούνται τόσες πιέσεις για να εγκαταλειφθεί τούτο, σημαίνει πως ενοχλεί.
Η Κύπρος δεν είναι Ουκρανία για να εκφραστεί αμέσως η αλληλεγγύη και να ανασυρθούν έτοιμα μέτρα, κυρώσεις. Η Τουρκία, παρά τα νταηλίκια του Ερντογάν, τους ηγεμονικούς σχεδιασμούς του, είναι χρήσιμη για τη λεγόμενη δυτική συμμαχία. Η Ρωσία είναι απέναντι.
- Τα συμφέροντα της Ε.Ε. δεν εξυπηρετούνται με έναν πόλεμο, καθώς γειτνιάζει με το θέατρο του παράλογου. Ένας πόλεμος θα επηρεάσει τα κράτη-μέλη, ενώ κόστος θα έχουν και από τις κυρώσεις, που θα αποφασίσουν. Την ίδια ώρα, που η αμερικανική πολιτική, οι σκληράδες του Μπάιντεν δεν φαίνεται να έχουν πρακτικό αντίκρισμα.
Η Μόσχα δεν έκανε εισβολή, έκανε μια κίνηση, με την αναγνώριση των δυο περιοχών, του Ντονέτσκ και του Λουχάνσκ αναμένοντας την επόμενη αμερικανική κίνηση, που ενδεχομένως να έλθει —καθ΄ υπόδειξη των ΗΠΑ— από το Κίεβο. Η Μόσχα θα κάνει προφανώς τα επόμενα βήματα, μετά από κυρώσεις.
Η αλλαγή συνόρων, η απόσχιση περιοχών, οι προσαρτήσεις παραβιάζουν το διεθνές δίκαιο, το οποίο όλοι επικαλούνται. Δεν μπορούν να γίνονται αποδεκτές επεκτατικές πολιτικές, όποιες και να είναι οι δικαιολογίες, τα επιχειρήματα.
Εμείς στην Κύπρο το αισθανόμαστε πολύ περισσότερο από κάθε άλλο, καθώς είμαστε θύμα εισβολής και κατοχής και η αντίδρασή μας είναι δεδομένη. Παραβίαση του διεθνούς δικαίου συνιστούν ταυτόχρονα και οι πολιτικές των δυο μέτρων και δυο σταθμών.
