H ακατάσχετη αιμορραγία της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας έγινε και πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης, με τον ηγέτη του Λαϊκού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος ( CHP) ν’ αμφισβητεί ευθέως τις πολιτικές επιλογές του Ταγίπ Ερντογάν και της κυβέρνησής του, οι οποίες έχουν οδηγήσει λίγο πριν το πλήρες αδιέξοδο την πάλαι ποτέ ισχυρής -και προκλητική για τα Ελληνικά δεδομένα- TuAF.
- Ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου ούτε λίγο, ούτε πολύ έδειξε με τις αναφορές του ότι αμφισβητεί ευθέως την προμήθεια του αντιαεροπορικού συστήματος S-400. Βεβαίως αυτή η αναφορά ακούγεται αντιφατική, καθώς πως είναι δυνατόν από τη μία πλευρά να απαξιώνει τις επιχειρησιακές δυνατότητες της αεράμυνας της χώρας του, ενώ παράλληλα τάσσεται αντίθετος στην προμήθεια ενός εκ των κορυφαίων παγκοσμίως συστημάτων αντιαεροπορικής άμυνας μεγάλου βεληνεκούς;
Να θυμίσουμε εδώ πως οι τουρκικοί S-400 είναι μόνο ένα σημαντικό αντιαεροπορικό σύστημα, διότι ως γνωστό, οι Ρώσοι δεν προμήθευσαν τους Τούρκους με πυραύλους αναχαίτισης βαλλιστικών βλημάτων που θα τους καθιστούσε και «αντιβληματικής προστασίας».
Πάντως στρατιωτικές πηγές σημειώνουν με νόημα ότι η αναφορά στην έννοια της «αεράμυνας», δηλαδή της «από αέρος άμυνας», συμπεριλαμβάνει τόσο τα συστήματα αντιαεροπορικής προστασίας, όσο και τον στόλο μαχητικό αεροσκαφών.
Κατά συνέπεια εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με μια ερμηνεία που έχει να κάνει με το εσωτερικό πολιτικό σκηνικό της Τουρκίας ανάμεσα στους δυο ηγέτες αντιπολίτευσης και κυβέρνησης, αλλά για μια επιπλέον δημόσια παραδοχή (σ.σ. μετά απ’ όσα έχουν πει σε συνεντεύξεις του και δηλώσεις τους οι κύριοι Ερντογάν και Ακάρ) για την τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκεται από το 2016 και μετά η τουρκική πολεμική αεροπορία.
Ρόγχος για τα τουρκικά F-16
Η ραχοκοκαλιά του τουρκικού αεροπορικού στόλου στηρίζεται στα μαχητικά F-16 σηκώνοντας το βάρος της προώθησης των αναθεωρητικών της σχεδιασμών σε βάρος της Ελλάδας.
- Τα προβλήματα εξασφάλισης προηγμένων πακέτων αναβάθμισης για το μέλλον του στόλου, όπως αυτού στο επίπεδο Viper, που αναβαθμίζονται 83 Ελληνικά μαχητικά, αναδεικνύουν ακόμη περισσότερο το μείζον για την TuAF ζήτημα ισορροπίας αεροπορικών δυνάμεων. Eιδικά τώρα, αν λάβει κανείς υπόψιν και την έλευση των πρώτων Rafale F3R τις επόμενες ημέρες στο αεροδρόμιο της Τανάγρας, τα οποία θα ενισχύσουν σημαντικά με τις δυνατότητές τους την προηγμένη δυναμική της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας μόλις ενταχθούν επιχειρησιακά στον στόλο. Και αυτό το θέμα που είναι άμεσο και καθημερινό για τον αναθεωρητισμό της Άγκυρας έγινε στόχος των αναφορών Κιλιτσντάρογλου.
Τα τουρκικά F-16 έχουν ανταλλακτικά με το σταγονόμετρο και μετρημένα για να πετάνε έστω στη σημερινή τους διαμόρφωση. Πρόκειται για μια διαπίστωση που δεν την εφηύρε ο ηγέτης της αντιπολίτευσης στην Τουρκία.
Η παράνοια Ακάρ και το «ξεχασμένο» casus belli…
Ο ίδιος ο Ερντογάν έχει κάνει λόγο για «εξοπλιστικό εμπάργκο» υπό το οποίο τελεί η Τουρκία και πρόκειται για μια κατάσταση που ξυπνά στην Τουρκία εφιάλτες του παρελθόντος, καθώς σε τέτοια κατάσταση είχε βρεθεί μετά την εισβολή στην Κύπρο το 1974. Και ήταν αυτή η εμπειρία που οδήγησε στη στρατηγική απόφαση ανάπτυξης της εγχώριας βιομηχανίας, ώστε η χώρα να απεξαρτηθεί όσο είναι δυνατόν από ξένους προμηθευτές.
- Όμως το βάρος του ολισθήματος προμήθειας των S-400 ήταν τόσο σοβαρό, που έχει επηρεάσει καθοριστικά τις διαθεσιμότητες στην τουρκική Αεροπορία, ενώ σφυροκοπά και την αμυντική βιομηχανία.
Έχουμε ξαναγράψει στην HJ, ότι αυτός είναι ένας από τους λόγους που βλέπουμε στα «καθήκοντα» των παραβιάσεων του Ελληνικού Εναέριου Χώρου και των παραβάσεων των κανόνων διεθνούς ναυσιπλοΐας, ν’ ανατίθενται σε Μη Επανδρωμένα αεροσκάφη, άλλωστε την δουλειά που θέλει η Άγκυρα γίνεται. Σε περίπτωση όμως σύγκρουσης, η ζημιά που μπορούν να προκαλέσουν τα drones έχουν όρια.
Στο ίδιο πλαίσιο μπορεί να ενταχθεί και η εκθετική αύξηση της «παράνοιας» της πολιτικής ηγεσίας του τουρκικού υπουργείου Άμυνας. Όπως προκύπτει από τα τελευταία επεισόδια της ρητορικής του Χουλούσι Ακάρ, το κρεσέντο των απειλητικών δηλώσεων σε βάρος της Ελλάδας αφορά την πεποίθηση που έχει διαμορφωθεί για κάποιον λόγο στην ηγεσία της Τουρκίας, ότι οι Έλληνες ετοιμάζονται να επιχειρήσουν να εκμεταλλευθούν την οφθαλμοφανή τους αδυναμία, για να προχωρήσουν στην επέκταση των χωρικών τους υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια, αψηφώντας το τουρκικό casus belli.
Όταν αυτή η αδυναμία είναι τόσο οφθαλμοφανής, οι πολεμικές κραυγές είναι προϊόν αδυναμίας και όχι ισχύος. Αν και είναι νομοτελειακά βέβαιο ότι κάποια στιγμή πριν τις εκλογές, όταν και εάν διεξαχθούν, η σημερινή ηγεσία θα κομπάζει ότι η αποφασιστική της στάση απέτρεψε τους Έλληνες που φοβήθηκαν και έκαναν πίσω! Το θέμα είναι ποιος θα τους πιστέψει…
https://hellasjournal.com/
