Του Θάνου Τζήμερου
Η κατάληψη στην ΑΣΟΕΕ έληξε, αφήνοντας ένα κτήριο βανδαλισμένο, το οποίο πάλι θα πληρώσει ο φορολογούμενος. (Έχει υπολογίσει κανένας το συνολικό κόστος των καταλήψεων και των καταστροφών που έχουν προκαλέσει;) Αυτό όμως που δεν έληξε, και δεν φαίνεται να λήγει, είναι το οικοσύστημα στο οποίο ευδοκιμούν τέτοιου είδους ασκήσεις επαναστατικής γυμναστικής. Να δούμε τι περιλαμβάνεται σ΄ αυτό το οικοσύστημα:
Πρώτον, η μόνιμα φοβική στάση της ΝΔ απέναντι στην ιδεολογική τρομοκρατία της αριστεράς. Αντί η κυβέρνηση να πει καθαρά και ξάστερα ότι τα Πανεπιστήμια είναι μέρος της Ελληνικής Επικράτειας και η Αστυνομία θα περιπολεί και θα επεμβαίνει όπως σε κάθε άλλο σημείο της Επικράτειας, έφτιαξε ένα ανέκδοτο που το ονόμασε Πανεπιστημιακή Αστυνομία με άοπλους αστυνομικούς που θα χρησιμεύουν προφανώς ως σάκος του μποξ για τους αναρχοαριστερούς.
Το απίστευτο είναι ότι ακούσαμε τον υπουργό να λέει ότι την κατάληψη της ΑΣΟΕΕ τη σέβεται διότι... την αποφάσισε ο Σύλλογος των Φοιτητών! Να μην σχολιάσω το πώς παίρνουν αποφάσεις οι φοιτητικοί σύλλογοι. Ας δεχθώ ότι όλα έγιναν βάσει καταστατικού (που δεν έγιναν). Ρωτάω: Είναι δυνατόν, ένα νόμιμο όργανο να παίρνει μια ΠΑΡΑΝΟΜΗ απόφαση; Δεν είναι η κατάληψη παράνομη πράξη, ούτως ή άλλως; Είναι δυνατόν ο Υπουργός να υπακούει στην παράνομη απόφαση; Έχουμε τρελαθεί εντελώς;
Αν δηλαδή ο Σύλλογος των Φοιτητών αποφάσιζε να γκρεμίσει εκείνον τον τοίχο που άρχισαν να τρυπάν τα καλόπαιδα με το κομπρεσέρ, θα το επιτρέπαμε; Είναι λιγότερο παράνομη η διακοπή της λειτουργίας – με το έτσι γουστάρουμε – ενός Πανεπιστημίου το οποίο κοστίζει στον φορολογούμενο δεκάδες χιλιάδες ευρώ τη μέρα; Δεν τιμωρείται η κατάληψη από τον ΠΚ;
Τραγική είναι και η συμπεριφορά του πρύτανη. Αντί να καλέσει την Αστυνομία για να συλλάβει τους παρανομούντες, έστειλε ένα e-mail στους καθηγητές λέγοντας ότι, ξέρετε, η Σχολή θα είναι κλειστή την Παρασκευή διότι, τι να κάνουμε, τα παιδιά αποφάσισαν κατάληψη, άρα μην έρθετε. Είναι εκείνος ο πρύτανης, που αφού του κρέμασαν την ταμπέλα στον λαιμό, σε μια κατοπινή συνέντευξή του έλεγε πως "απαιτούνται τολμηρές αποφάσεις για την προστασία του πανεπιστημίου". Η δική σας τόλμη, κε Μπουραντώνη πού είναι; Παραπέμψατε ποτέ στο πειθαρχικό με το ερώτημα της οριστικής διαγραφής όσους φοιτητές έχουν κάνει το Οικονομικό Πανεπιστήμιο άντρο του υποκόσμου; Τι περιμένετε; Να μπουν στην πρυτανεία με τα καλάσνικωφ ή να έρθουν να κατεδαφίσουν την ΑΣΟΕΕ με την μπουλντόζα;
Αλλά κι ο ΠΚ δεν τα λέει καθαρά. Οι κακογραμμένοι και αόριστοι νόμοι είναι ένα άλλο μεγάλο πρόβλημα του οικοσυστήματος της ανομίας. Η παράγραφος 1 του άρθρου 168, λέει το εξής περίεργο: "Όποιος εισέρχεται παράνομα σε χώρο δημόσιας υπηρεσίας ή υπηρεσίας οργανισμού τοπικής αυτοδιοίκησης ή νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου ή επιχείρησης κοινής ωφέλειας ή παραμένει στους χώρους αυτούς παρά τη ρητή εναντίωση της υπηρεσίας που τους χρησιμοποιεί, τιμωρείται με φυλάκιση έως τρία (3) έτη ή χρηματική ποινή."
Δηλαδή μπορεί η υπηρεσία να μην εναντιωθεί; "Τι θέλετε παιδιά; Κατάληψη; Πολύ ευχαρίστως! Να τα κλειδιά, κι όποτε βαρεθείτε, μας ειδοποιείτε. Να παραγγείλω πίτσες;" Αν λοιπόν ο διευθυντής του εκπαιδευτικού ιδρύματος (Γυμνασίου, Λυκείου, ΑΕΙ – προς το παρόν τα Δημοτικά δεν συμμετέχουν) συναινέσει στην κατάληψη, ο ΠΚ (με την ευλογία ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ) λέει ότι δεν υπάρχει αδίκημα για τους καταληψίες!
Συγκριτικά, δείτε τον αντίστοιχο προπολεμικό νόμο: (Α.Ν. 1539/1938 περί προστασίας των δημοσίων κτημάτων, άρθρο 23 παρ. 1): "Ο αυτογνωμόνως επιλαμβανόμενος οιουδήποτε δημοσίου κτήματος, ευρισκομένου αναμφισβητήτως υπό την κατοχήν του Δημοσίου, τιμωρείται, διωκόμενος αυτεπαγγέλτως, διά φυλακίσεως τουλάχιστον εξ (6) μηνών, ης δεν συγχωρείται η μετατροπή, και διά χρηματικής ποινής, τουλάχιστον, εκατόν χιλιάδων (100.000) δραχμών." Ούτε ρητές εναντιώσεις ούτε παρακαλετά στους μπάχαλους.
Ρωτάω πάλι: δεν είναι υποχρεωμένη η υπηρεσία να εναντιωθεί; Κι αν αυτός που έχει ορισθεί να εγγυάται την ομαλή λειτουργία του εκπαιδευτικού ιδρύματος, και πληρώνεται γι’ αυτό, προσχωρήσει στην ανομία, είτε επειδή συμπλέει ιδεολογικά είτε επειδή κιότεψε, δεν πρέπει να διωχθεί, αυτεπαγγέλτως, για παράβαση καθήκοντος; Ναι ή όχι; Ναι, λέω εγώ. Τι λέει ο πολιτικός κόσμος, μπλε, πράσινος και κόκκινος; Όχι! Διότι τέτοια δίωξη δεν υπήρξε ούτε για δείγμα στη διάρκεια της μεταπολιτευτικής σοβιετικής μας ιστορίας. Άρα, τι τους έχουμε τους νόμους; Ας ψηφίσουν και οι 300 έναν νόμο που να λέει πως από τη στιγμή που θα σηκώσεις κομματική σημαία ή θα αυτοχρισθείς κοινωνικός επαναστάτης είσαι υπεράνω νόμου! Δεν σε αγγίζει κανένας! Όμως η ατιμωρησία, σε όλα τα επίπεδα, οδηγεί πάντα σε αναρχία και αυτοδικία.
Και λέω σε όλα τα επίπεδα, διότι υπάρχει και η δυσώδης ιστορία των δύο καθηγητών. Πανεπιστημιακοί, που ο ένας στήνει φάμπρικα απάτης με πυραμίδες, συνεταιρίζεται αρχικά με τον άλλον, δανείζεται εκατομμύρια για να τροφοδοτει την απάτη, (πού τα βρίσκουν τόσα εκατομμύρια, μισθωτοί άνθρωποι;) μετά τα σπάνε, τον καταγγέλλει για τοκογλυφία, για "τρενάκια” με αγοράκια στη Ρουμανία, κυκλοφορούν φωτογραφίες από αυτές τις δραστηριότητες, γίνεται απόπειρα δολοφονίας του ενός, όλα αυτά δεν συνθέτουν μια εικόνα για την οποία το Οικονομικό Πανεπιστήμιο μπορεί να είναι υπερήφανο. Ειδικά όταν η υπόθεση... τρενάρει, και στο Πειθαρχικό και στη Δικαιοσύνη. Με σκέτες καταγγελίες και μηνύσεις, αν δεν εκδικασθεί η υπόθεση, δεν μπορεί κάποιος να παυθεί. Αλλά το να περνάει ο καιρός και να μην εκδικάζεται, να μην συγκαλείται το πειθαρχικό, και όλοι να ξέρουν ότι αυτός που είναι στην έδρα έχει... περίεργα γούστα, για να το πω όσο πιο ήπια γίνεται, οδηγεί κάποιους προνεωτερικούς, που αφθονούν στα Πανεπιστήμια, στην απόδοση δικαιοσύνης, όπως την ήξερε ο άνθρωπος επί χιλιάδες χρόνια πριν φτιάξουμε τον πολιτισμό: τον πλακώνουμε στο ξύλο!
Δυστυχώς, είναι βαθιά η σήψη σε όλα τα θεσμικά όργανα αυτής της χώρας. Και ο πολίτης αισθάνεται εντελώς απροστάτευτος. Διαβάστε τη μαρτυρία μιας μητέρας μαθητή, που τη βρήκα σε ένα σχετικό chat:
"Πριν από κάποια χρόνια, που υπήρχε φυσικά το ίδιο θέμα των καταλήψεων, έκανα μήνυση στην αστυνομία κατά παντός υπευθύνου. Κατόπιν μίλησα, η ίδια, με την εισαγγελέα ανηλίκων και της εξέθεσα το πρόβλημα. Το σχολείο μας τότε είχε κατάληψη σχεδόν ένα μήνα. Ήμουν απλώς ένας γονέας που ήθελε να έχει δικαίωμα το παιδί του να πάει στο σχολείο. Τόσο απλά. Αποτέλεσμα; ΜΗΔΕΝ. Με κοιτούσαν σαν να κατέβηκα από άλλο πλανήτη. Ο τότε διευθυντής, τελείως αδιάφορος έως και επιθετικός. ΄Εψαχναν να βρουν σε ποια κομματική οργάνωση ήμουν, ενώ ουδέποτε έχω ασχοληθεί με τέτοιου είδους οργανώσεις. Αυτά και άλλα πολλά που θέλω σελίδες να τα γράψω. Ο αγώνας μου και οι πάρα πολλές ώρες που σπατάλησα δεν δικαιώθηκε ποτέ. Αντιθέτως λοιδωρήθηκα και εγώ και το παιδί μου που ήταν και αριστούχο, ας σημειωθεί. Αυτοί είμαστε.”
Για να καθαρίσεις τη γάγγραινα, πρέπει να συγκρουσθείς. Όχι μόνο να σπάσεις αυγά. Να ξεκληρίσεις πτηνοτροφεία ολόκληρα, διαφθοράς, παρακμής και ανομίας. Ποιος είναι διατεθειμένος να το κάνει; Όχι, πάντως, αυτοί που μέχρι σήμερα το αποφεύγουν.
