Tου Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Εμφανίζουν αυτήν την τοποθέτηση ως μια παρέμβαση αμιγώς τεχνοκρατική και αρκούντως υστερόβουλη, στην οποία διακρίνουν μόνον κοστολογικό σκεπτικισμό, περιβαλλοντικές ανησυχίες και φυσικά τον ενδόμυχο καημό των ΗΠΑ, προκειμένου να περπατήσει απρόσκοπτα η μπίζνα του LNG. Τίποτε άλλο δεν διακρίνουν…
Η συγκεκριμένη πρακτική των συγκεκριμένων κύκλων, στην οποία πρωταγωνιστεί η στρατευμένη δημοσιογραφία αλλά και η συστημική στρατηγική σκέψη, ήταν επίσης αναμενόμενη και αυτό δεν το λέμε τώρα και εκ του ασφαλούς. Από την πρώτη στιγμή είχαμε προειδοποιήσει ότι «αυτά ακριβώς θα σπεύσουν να διαδώσουν όσοι φροντίζουν να εξασφαλίσουν πίστωση χρόνου στην κυβέρνηση, διευκολύνοντας την προσπάθειά της να διαχειριστεί επικοινωνιακά την κατάρρευση του φαιδρού διπλωματικού της αφηγήματος, αλλά κι εκείνοι που επιδιώκουν να συντηρήσουν ένα περιβάλλον τεχνητής ασάφειας και ψευδαισθήσεων για τις πραγματικές Αμερικανικές προθέσεις απέναντι στην χώρα μας».
Βεβαίως, όσοι από εμάς τολμήσαμε να αναδείξουμε το προκλητικά απαράδεκτο (και όπως πιστοποιούν οι εξελίξεις, διόλου τυχαίο αλλά και διόλου μοναδικό) της συγκεκριμένης Αμερικανικής παρέμβασης, ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΑΜΕ ΕΠΕΙΔΗ (όπως «αφελώς» πιστεύουν αυτοί οι κύκλοι) ξεβολευτήκαμε από το ροζ συννεφάκι που είχαμε επαναπαυθεί, σαγηνεμένοι δήθεν από την λαγνεία ενός μαγευτικού μεγαλοενεργειακού ονείρου. Γι’ αυτό άλλωστε και τονίσαμε κατ’ επανάληψη και με ξεκάθαρο τρόπο, ότι το όλον αφήγημα, είναι ένα «φαιδρό διπλωματικό αφήγημα» το οποίο με την μονομέρεια που αντιμετωπίστηκε από την Ελληνική πολιτεία, απορρόφησε και ουσιαστικά εκτόνωσε (κατά κανόνα στρεβλά και ανώφελα) τον δυναμισμό αλλά και ένα κρίσιμο διπλωματικό κεφάλαιο από την εξωστρέφεια που εμφάνισε την τελευταία περίοδο η εξωτερική μας πολιτική, το οποίο θα μπορούσε να είχε διοχετευτεί σε περισσότερο «παραγωγικές» και στοχευμένες διεξόδους.
ΤΟ ΚΑΝΑΜΕ λοιπόν ΔΙΟΤΙ θεωρήσαμε – και συνεχίζουμε να θεωρούμε – πως η «απόφαση των ΗΠΑ να αποδομήσουν πλήρως το έτσι κι αλλιώς υπερτιμημένο αφήγημα του EastΜed, είναι μια συνειδητή επιλογή και είναι απολύτως εναρμονισμένη με τον οπορτουνιστικό τακτικισμό στον οποίο καταφεύγει η πολλαπλά «τσαλακωμένη» υπερδύναμη, προκειμένου να διαχειριστεί στοιχειωδώς την περιφερειακή της ατζέντα. Είναι λοιπόν φανερό ότι, η επίκληση των αιτιάσεων που σχετίζονται με το «κακό περιβαλλοντικό αποτύπωμα και την αμφίβολη οικονομική βιωσιμότητα» του συγκεκριμένου προγράμματος, είναι εντελώς προσχηματική και ως τέτοια δεν μπορεί να «χρυσώσει το χάπι» μιας απροκάλυπτης αθλιότητας. Οι Αμερικανοί άλλωστε, κλείνοντας ευθέως το μάτι στην δήθεν «απομονωμένη» Τουρκία, δηλώνουν χωρίς περιστροφές αλλά και χωρίς να μασάνε τα λόγια τους, ότι εκλαμβάνουν το πρόγραμμα EastMed ως αιτία που προκαλεί εντάσεις και τροφοδοτεί την αποσταθεροποίηση της Ανατολικής Μεσογείου. Η επιλογή τους λοιπόν να επενδύσουν στην προσδοκώμενη εργαλειοποίηση της Τουρκίας, προκειμένου να την έχουν αρωγό στα πολλαπλά μέτωπα της ρευστής Ευρασιατικής σκακιέρας που θεωρούνται κρίσιμα για την ευόδωση της αναθεωρημένης Αμερικανικής στρατηγικής, εξαργυρώνεται κατ’ αρχήν με την ουσιαστική αποδοχή εκ μέρους τους, της Τουρκικής αναθεωρητικής ατζέντας». Και δυστυχώς έπεται και συνέχεια σε μια αλυσίδα αρνητικών εξελίξεων, αφού όπως έγινε ήδη γνωστό, η κοινοπραξία Total Energies – Exxon Mobil – Ελληνικά Πετρέλαια, «παγώνει τις σεισμικές έρευνες για τον εντοπισμό κοιτασμάτων στις θαλάσσιες παραχωρήσεις της Κρήτης».
Μια κρίσιμη παράμετρος της «κριτικής» που μας ασκούν αυτοί οι κύριοι, σχετίζεται με το γεγονός ότι προβαίνουμε (λένε) σε εκτιμήσεις αξιολογικές, ενώ δεν καταγράφονται συγκεκριμένα στοιχεία και αδιαμφισβήτητες πληροφορίες που να πιστοποιούν…
- Τις ανομολόγητες προθέσεις των ΗΠΑ…
- Τον τρόπο με τον οποίο βγαίνει ωφελημένη η Τουρκία και…
- Την ευθεία αλληλοσύνδεση των περιφερειακών εξελίξεων με την χρονική συγκυρία που επελέγη για να υπάρξει αυτή η παρέμβαση των Αμερικανών.
Και επειδή δεν προκύπτουν στοιχεία, πρακτικά και μαρτυρίες που να επιβεβαιώνουν την διαφαινόμενη Αμερικανοτουρκική κολεγιά, η προσπάθειά μας να αναδείξουμε τις ολέθριες συνέπειές της θεωρείται από τους συγκεκριμένους κυρίους εν πολλοίς ως «υπεραπλούστευση» στο πλαίσιο της δικής τους υπεραπλουστευμένης και μάλλον μπακαλίστικης λογικής…
Η συγκεκριμένη κριτική, είναι μια καταφανώς προσχηματική κριτική…
Είναι μια κριτική που συναγωνίζεται επάξια τον προσχηματικό τρόπο με τον οποίο οι ίδιοι άνθρωποι προσεγγίζουν ΚΑΙ την Αμερικανική αντίδραση αυτήν καθ’ εαυτή, αλλά ΚΑΙ το ευρύτερο περιβάλλον των εξελίξεων μέσα στο οποίο καλείται να λειτουργήσει.
Θέλουμε λοιπόν να είμαστε ξεκάθαροι με όλους αυτούς τους κυρίους, διότι όλα δείχνουν πως στα απόνερα αυτής της παρέμβασης των ΗΠΑ, έχει αρχίσει να οργανώνεται μια επικίνδυνη και εξόχως ανησυχητική διεργασία που θα πρέπει να μας προβληματίσει πάρα πολύ σοβαρά πριν έρθει η ώρα του ταμείου. Άλλωστε… Οι κινήσεις στην διπλωματική σκακιέρα, με όποια μορφή και αν εκδηλώνονται… ΚΑΙ μπορούν, αλλά είναι ΚΑΙ επιβεβλημένο να σταθμίζονται μεταξύ άλλων ΚΑΙ αξιολογικά και φυσικά να συνεκτιμώνται οι δυνητικές επιπτώσεις και η αλληλοσύνδεσή τους με τα περιβάλλοντα της αναφοράς. Ας πούμε λοιπόν τα πράγματα με το όνομά τους…
- Πρώτον: Οι Αμερικανοί ΔΕΝ προέβησαν, αλλά και ΔΕΝ τους ζητήθηκε να προβούν (πέρα από το γεγονός ότι δεν νομιμοποιούνται έτσι κι αλλιώς να το κάνουν, αφού δεν είναι αυτοί που θα πληρώσουν ούτε την τσόχα ούτε τα ραφτικά) σε κανενός είδους οικονομοτεχνική και περιβαλλοντική μελέτη ή άλλη μελέτη σκοπιμότητας, αναφορικά με την βιωσιμότητα του συγκεκριμένου αγωγού. Αυτό που έκαναν ήταν να αποτυπώσουν μια ευθεία πινελιά αμφισβήτησης στο κυριαρχικό status της περιοχής, με τρόπο απροκάλυπτο και καταφανώς υπέρ της Τουρκικής αναθεωρητικής ατζέντας.
Στους καλοθελητές που επιμένουν να υποβαθμίζουν αυτήν την διάσταση του προβλήματος η οποία είναι η κυρίαρχη, συνιστούμε να ρίξουν μια ματιά σε σχετικό άρθρο της τουρκικής εφημερίδας «Μιλιέτ» και του δημοσιογράφου Οζάι Σεντίρ, ο οποίος αναφερόμενος στο έγγραφο του Στέιτ Ντιπάρτμεντ αποτυπώνει με ξεκάθαρο τρόπο την εκτίμηση, ότι το συγκεκριμένο non paper, συνιστά «το τέλος ενός μακροχρόνιου αγώνα». Σας λέει κάτι αυτό;;;
Σε όλους δε τους υπόλοιπους οι οποίοι θέλουν να διακρίνουν μονάχα ένα ευτελές εμπορικό κίνητρο πίσω από την παρέμβαση των Αμερικανών, θα θέλαμε να θυμίσουμε ότι ακόμη και εάν τα πάντα συνηγορούσαν στην άμεση έναρξη των εργασιών για την κατασκευή του αγωγού, η πραγματική δυναμικότητα του EastMed, προβλέπεται να είναι γύρω στα 10 δις κυβικά μέτρα φυσικού αερίου ετησίως, ενώ το maximum της δυναμικότητάς του δεν θα μπορεί να ξεπεράσει τα 16 δις κυβικά μέτρα. Πολύ κάτω δηλαδή από τις πραγματικές απαιτήσεις της ενεργοβόρας Ευρώπης, πράγμα που σημαίνει ότι «όλοι οι καλοί χωράνε» σε αυτήν την μεγάλη μπίζνα. Δεν θα υπήρχε κανένας απολύτως λόγος δηλαδή να επιδοθούν οι Αμερικανοί σε μια τέτοια σικέ και άνευ αντικειμένου ρητορική, που θα απαξίωνε πριν απ όλα την ίδια την σοβαρότητά τους, εμφορούμενοι αποκλειστικά και μόνο από εμπορικά κίνητρα. Ας σοβαρευτούμε…
- Δεύτερον: Εμμένοντας οι Αμερικανοί στην επικίνδυνη αντίληψή τους για το κυριαρχικό status της περιοχής, αυτό που σε τελευταία ανάλυση έρχονται να ναρκοθετήσουν, δεν είναι την βιωσιμότητα ενός τεχνικού έργου στρατηγικής υποδομής, αλλά τον στρατηγικό χαρακτήρα ενός αφηγήματος πολλαπλών εμπλεκομένων, γύρω από το οποίο θα μπορούσε να δομηθεί ένα πλέγμα πολυδύναμης στρατηγικής ανάσχεσης της Τουρκικής επιθετικότητας αλλά και του ίδιου του σκληρού πυρήνα του Τουρκικού μεγαλοϊδεατισμού κι αυτό αγαπητοί κύριοι, ισοδυναμεί με έμμεση αλλά απολύτως ξεκάθαρη στήριξη του νεο-οθωμανικού αναθεωρητικού αφηγήματος.
Όσοι λοιπόν επιμένουν να φλυαρούν αναδεικνύοντας την γενικά σωστή παραδοχή περί της πολυπλοκότητας των στοιχημάτων με τα οποία βρίσκονται αντιμέτωπες οι μεγάλες δυνάμεις και τα οποία εν πολλοίς προσδιορίζουν τις αποφάσεις τους, καλό θα είναι να μην ξεχνούν ότι αυτή η πολυπλοκότητα δεν εξαντλείται στους προβληματισμούς για το ενεργειακό μείγμα που θα καταστεί κυρίαρχο στις επιλογές της επόμενης μέρας. Επεκτείνεται αναγκαστικά και σε πολύ ευρύτερα ζητήματα, διαχείρισης ισορροπιών, ισχύος, προσεταιρισμών, στρατηγικών ανταγωνισμών αλλά και εσωτερικών αντιθέσεων κλπ κλπ κλπ, οπότε η επικαιροποιημένη εξίσωση, είναι περισσότερο σύνθετη απ όσο επιχειρούν να την εμφανίσουν και η διαχείρισή της δεν μπορεί να είναι προϊόν μιας αλληλουχίας απλουστευτικών και λογικοφανών απαντήσεων.
- Τρίτον: Το επιχείρημα που επιστρατεύεται από ορισμένους, στην προσπάθειά τους να επιβεβαιώσουν την Αμερικανική «αθωότητα», σύμφωνα με το οποίο η Ελληνική κυβέρνηση στηρίζει και αποδέχεται την νέα Αμερικανική εκδοχή η οποία δήθεν δεν συνιστά «παροχή» στην Τουρκική πλευρά, αφού «δεν αμφισβητεί σοβαρά έργα και παρεμβάσεις που αφορούν στην Ελλάδα και στα χωρικά μας ύδατα», είναι η πεμπτουσία της επικίνδυνης συστημικής αντίληψης και στρατηγικής σκέψης. Το δικαίωμά μας να είμαστε αφεντικά στα 6 νμ, όντως δεν το αμφισβητούν οι Αμερικανοί (άλλωστε δεν το αμφισβητούν ούτε και οι Τούρκοι) οπότε… Είμαστε σε καλό δρόμο κατά την άποψη των συγκεκριμένων αναλυτών.
Η Ελληνική κυβέρνηση λοιπόν επιβεβαιώνει και νομιμοποιεί με την στάση της την Αμερικανική αμφισβήτηση… Το δικαίωμά μας στα 6 νμ «κλειδώνει οριστικά»… Και κάθε περαιτέρω συζήτηση για ΑΟΖ και άσκηση κυριαρχικών δικαιωμάτων εντός της ΑΟΖ, παραπέμπεται οριστικά στις Ελληνικές καλένδες. Σωστά;;;
- Τέταρτον: Της μιας σύμπτωσης μύριες έπονται. Έτσι, μετά την αποφασιστική στροφή των ΗΠΑ στην… Οικολογία, έρχεται και η «υπέροχη είδηση» που λέει πως η κοινοπραξία Total Energies – ExxonMobil – Ελληνικά Πετρέλαια, «παγώνει τις σεισμικές έρευνες για τον εντοπισμό κοιτασμάτων στις θαλάσσιες παραχωρήσεις της Κρήτης». Γιατί;;;
Και κυρίως στην βάση ποίου εθνικού σχεδίου στρατηγικής ανάπτυξης λαμβάνεται η συγκεκριμένη απόφαση και με την ανοχή ποιών συμβάσεων νομιμοποιούνται τέτοιες υπαναχωρήσεις;;;
- Πέμπτον: Της μιας περιβαλλοντικής ανησυχίας όμως δεν έπονται, όχι μονάχα μύριες, αλλά ούτε καν οι αυτονόητες ανησυχίες, αφού οι ΗΠΑ, αν και στρατηγικός μας σύμμαχος στον οποίο εξασφαλίστηκε προνομιακή παρουσία στην Ελλάδα, σιωπούν για τα τέσσερα (4) τουρκικά γεωτρύπανα τα οποία συνεχίζουν να τρυπούν ανενόχλητα σε ΑΟΖ που δεν τους ανήκει, και ουδείς ανησυχεί ούτε για το περιβάλλον που πλήττεται, ούτε βεβαίως για το Διεθνές Δίκαιο που ματώνει καθημερινά εξ αιτίας της πειρατικής Τουρκικής αλητείας. Τυχαίο;;;
- Έκτον: Για τους Αμερικανούς φίλους μας και αγαπητικούς της περιφερειακής σταθερότητας, και μόνο η συζήτηση για το νεφέλωμα του EastMED, συνιστά παράγοντα που προκαλεί εντάσεις και αποσταθεροποίηση στην περιοχή. Γι αυτούς τους πολύτιμους φίλους μας όμως, η πειρατική διεργασία και η αλληλουχία των μαφιόζικου τύπου πιέσεων που εξεβίασε την υπογραφή του Τουρκολιβυκού μνημονίου, συνιστά εγγύηση περιφερειακής σταθερότητας, κι αυτό ερμηνεύει το γεγονός ότι δεν το συμπεριέλαβαν στις όψιμες περιφερειακές τους ανησυχίες κι ας έχει στείλει στον Καιάδα το Διεθνές Δίκαιο με όλες του τις θεμελιώδεις προβλέψεις. Τυχαίο και αυτό;;;
Τόσο τυχαίο που ερμηνεύει με όρους περιβαλλοντικής ευαισθησίας και μόνο την απόφαση της κοινοπραξίας Total Energies –ExxonMobil – Ελληνικά Πετρέλαια, να «παγώνει τις σεισμικές έρευνες»;;;
- Έβδομον: Και βέβαια οι φορείς αυτής της «κριτικής», πιστοί στην προσχηματικότητα η οποία διαπερνά την συλλογιστική τους, επιστρατεύουν και το σούπερ επιχείρημα με βάση το οποίο οι Αμερικανοί δεν έχουν αντιρρήσεις αναφορικά με το έργο της ηλεκτρικής διασύνδεσης Ισραήλ – Κύπρου – Ελλάδας αφού το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών εκφράζει την στήριξή του, σημειώνοντας ότι ο αγωγός Euro-Asia Interconnector ακολουθεί μια αποδοτική και ευέλικτη διαδρομή. Η απάντηση και εδώ βέβαια έρχεται και πάλι από την τουρκική εφημερίδα Μιλιέτ η οποία αναγνωρίζει πως «το EuroAfrica Project, το οποίο προβλέπει τη σύνδεση του ηλεκτρικού δικτύου από την Αίγυπτο στην Κρήτη, εξακολουθεί να ισχύει αλλά δεν είναι τόσο σημαντικό όσο η EastMed».
Μήπως αντιλαμβανόμαστε γιατί το project της ηλεκτρικής διασύνδεσης δεν είναι τόσο σημαντικό για την Τουρκία;;; Μήπως συνειδητοποιούμε έστω το παιχνίδι τακτικής και την ευελιξία διαχείρισης που παρέχει στον πειρατή η μαξιμαλιστική ατζέντα σε ένα περιβάλλον καθολικής αμφισβήτησης και επιθετικής αναθεώρησης των κρίσιμων γεωπολιτικών του παραμέτρων;;; Ας είμαστε λοιπόν ξεκάθαροι…
Το Αμερικανικό non paper, ΔΕΝ μπορεί να εκλαμβάνεται ως εκδήλωση αγνού και άδολου τεχνοκρατισμού, στην οποία δεν εμπεριέχεται ίχνος φιλοτουρκικής μεροληψίας. Η κατά τα λοιπά λαλίστατη Τουρκική Διπλωματία η οποία από την πρώτη στιγμή πολέμησε λυσσαλέα το συγκεκριμένο αφήγημα, γνώριζε πάρα πολύ καλά ότι απέναντί της δεν είχε μια τεχνική πρόκληση με συζητήσιμες περιβαλλοντικές και κοστολογικές παραμέτρους, αλλά ένα στρατηγικό αφήγημα που η δυναμική του προέκταση, είχε τις προδιαγραφές να αντιπαρατεθεί ευθέως με τις αναθεωρητικές ονειρώξεις της, γι αυτό και το πολέμησε συστηματικά.
Τότε λυσσομανούσε, όχι βεβαίως εξ αιτίας των περιβαλλοντικών της ανησυχιών ούτε από υπέρμετρη αλληλεγγύη στις Ευρωπαϊκές οικονομίες που θα επιβαρύνονταν με τα 10 δις του κατασκευαστικού του κόστους του EastMed. Σήμερα, η ίδια λαλίστατη Τουρκική Διπλωματία, βγάζει απλά τον σκασμό, διότι αντιλαμβάνεται τι ακριβώς σηματοδοτεί το non paper του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και προτιμά να ασχολείται με τις δηλώσεις… Σακελλαροπούλου…
Τουρκία και εξελίξεις στο Καζακστάν…
Από την πρώτη στιγμή τονίσαμε πως το «θείο» δώρο το οποίο χάρισε ο θείος Μπάιντεν στην Τουρκία, με το πλαγιοκόπημα της στρατηγικής δυναμικής του EastMed και την ουσιαστική αποδοχή της Τουρκικής αναθεωρητικής ατζέντας, μπορεί να εκλαμβάνεται μεταξύ άλλων ΚΑΙ ως αντάλλαγμα για τις πολύτιμες proxy υπηρεσίες που δέχτηκε να προσφέρει στο παρασκήνιο ο Ερντογάν, ώστε να διευκολύνει την ευόδωση του Αμερικανικού σχεδίου με στόχο την αποσταθεροποίηση του Καζακστάν και τον έλεγχο των εξελίξεων στην Κεντρική Ασία. Φυσικά και αυτή μας η τοποθέτηση, μπήκε στο στόχαστρο όλων εκείνων που επιδιώκουν να υποβαθμίσουν την σημασία της, θεωρώντας πως πρόκειται απλώς για αναπόδεικτη εικασία.
Ειλικρινά δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται ο καθένας την διαδικασία διευθέτησης μιας γεωπολιτικής «κολεγιάς», ούτε τον βαθμό της ικανότητάς του να σταθμίζει το ειδικό βάρος δηλώσεων, διαρροών και δημοσίων παρεμβάσεων, ως εργαλείο επιβράβευσης, γνωστοποίησης προθέσεων ή προτροπής. Γι αυτό και απέναντι σε κάθε εκδήλωση νεοπεφτοσυννεφακισμού, αυτό που θα κάνουμε θα είναι να παραθέσουμε ορισμένα κομβικά δεδομένα και ο καθένας ας βγάλει μόνος του τα συμπεράσματά του…
Στο Καζακστάν, οι πρώιμες λαϊκές κινητοποιήσεις επεκτάθηκαν μέσα σε ελάχιστες ώρες σε ολόκληρη την χώρα και ιδίως στις πλούσιες σε κοιτάσματα δυτικές περιοχές. Τυχαίο;;; Ενδεχομένως… Το λαϊκό κίνημα πάντως και οι συνδικαλιστικές του οργανώσεις, ΔΕΝ λειτουργούν με αυτούς τους όρους και αυτό το λέμε μετά λόγου γνώσεως…
Μέσα σε ελάχιστες ώρες εμφανίστηκαν ομάδες εξτρεμιστών «διαδηλωτών» και ο φακός τους συνέλαβε να μοιράζουν ακόμη και όπλα στους «εξεγερμένους». Τυχαίο;;; Ενδεχομένως… Αλλά το λαϊκό κίνημα και οι συνδικαλιστικές του οργανώσεις ΔΕΝ λειτουργούν ΟΥΤΕ με αυτούς τους όρους… Και το επίσης τυχαίο σε μια ιστορική συγκυρία που κάνουν παρέλαση οι συμπτώσεις, είναι το γεγονός πως και σε αντίστοιχη τοπική κινητοποίηση στο Μανγκιστάν το 2011, προέκυψε ότι ο υποκινητής ήταν μια ισλαμιστική εξτρεμιστική οργάνωση.
Σήμερα τα ινία ανέλαβαν τζιχαντιστές από την Συρία και το Ιράκ. Πως βρέθηκαν αυτοί οι εξαιρετικοί κύριοι στο Καζακστάν οεο;;; Από που προέκυψαν οι καλά οργανωμένες ομάδες ενόπλων οι οποίες έδρασαν με βάση συγκεκριμένο σχέδιο ήδη από τις 5 Ιανουαρίου και μετά και κυρίως ποιος κατέστρωσε αυτό το σχέδιο;;; Ποιος τους εξόπλισε;;; Ποιος τους εκπαίδευσε;;; Που απέκτησαν επιχειρησιακή εμπειρία για να δράσουν όπως έδρασαν σε μια χώρα και ποιος τους μετέφερε εκεί αφού ήσαν στο σύνολό τους ξενόγλωσσοι μιας και δεν μιλούσαν ούτε Καζακικά ούτε Ρωσικά αλλά ήσαν Αραβόφωνοι;;; Οι χώρες με τις οποίες συνορεύει το Καζακστάν είναι συγκεκριμένες.
Και το σημαντικότερο που αξίζει να σημειωθεί, είναι το γεγονός πως μόλις η κατάσταση άρχισε να τουμπάρει και ανακοινώθηκαν οι πρώτοι νεκροί Τζιχαντιστές, ο Τσαβούσογλου τηλεφώνησε στον Καζάκο ομόλογό του για να του πει ότι στηρίζει την νόμιμη κυβέρνηση. Τι ακριβώς έκανε νωρίτερα είπαμε και δεν παρενέβη;;;
Η επιλογή των ενόπλων ομάδων ήταν να καταληφθούν κτίρια νευραλγικής σημασίας (Δημαρχεία, τηλεοπτικοί σταθμοί, γραφεία εταιρειών κλπ). Τι σχέση έχουν όλα αυτά με τον αγώνα εργαζομένων που κινητοποιούνται απαιτώντας να ανακληθούν οι αυξήσεις στις τιμές των καυσίμων;;; Απολύτως καμία…
Γιατί αν και ο Καζάκος πρόεδρος Τοκάγεφ ακύρωσε τις αυξήσεις στις τιμές των καυσίμων και κάλεσε σε διάλογο, οι ένοπλες ομάδες συνέχισαν την δράση τους με προφανή σκοπό την ολοκληρωτική αποσταθεροποίηση της χώρας;;;
Ποιος ήταν ο ρόλος του Μασίμοφ (επικεφαλής των υπηρεσιών ασφαλείας) ο οποίος πρώτα απομακρύνθηκε από τα καθήκοντά του και στην συνέχεια συνελήφθη με την κατηγορία της Εσχάτης Προδοσίας;;;
Ήταν τυχαίο που ο Τοκάγεφ απέλυσε ακόμη και τον πρώην ισχυρό άνδρα του Καζακστάν Νουρσουλτάν Ναζαρμπάγεφ (ο οποίος είχε εξαιρετικά καλές οικονομικές σχέσεις και με την Βρετανία, αλλά και με τις ΗΠΑ) και έδωσε εντολή στις δυνάμεις ασφαλείας να χτυπούν χωρίς προειδοποίηση τις περιφερόμενες συμμορίες ενόπλων;;; Και κυρίως είναι τυχαία η απόφασή του να καλέσει τον Οργανισμό για το Σύμφωνο Συλλογικής Ασφάλειας (CSTO) με σκοπό την ανάκτηση του ελέγχου της χώρας;;;
Καλή και βολική η επιλεκτική ανάγνωση των δεδομένων στην Κεντρική Ασία αγαπητοί, αλλά η βεβιασμένη προσπάθεια να απενοχοποιήσουν κάποιοι τις ΗΠΑ από τα τεκταινόμενα και κυρίως η προσπάθεια να αποσυνδέσουν τις Αμερικανικές επιλογές από την πολύ ξεκάθαρη προσπάθεια αξιοποίησης της Τουρκίας, η οποία επιβεβαιώνεται από μια αλυσίδα συμπτώσεων, τους οδηγεί στο να προσπερνούν ενσυνείδητα τρεις τουλάχιστον κρίσιμες και καθοριστικές παραμέτρους…
Α. Η κρισιμότητα της κατάστασης στην Ουκρανία και ελάχιστα 24ωρα πριν τις συναντήσεις των δυο αντιπροσωπειών, οι Αμερικανοί είχαν ανάγκη από μια ανατροπή που θα καθιστούσε δυσμενέστερη την θέση της Ρωσίας.
Η ανατροπή αυτή δεν τους βγήκε στο Καζακστάν. Αντιθέτως πήγαν για μαλλί και βγήκαν κουρεμένοι αφού η Ρωσία βγαίνει πολλαπλά πιο ενισχυμένη από τις εξελίξεις και η στρατηγική της συνεύρεση με την Κίνα έρχεται ακόμη πιο κοντά.Β. Η δυαρχία (Τοκάγεφ – Ναζαρμπάγεφ) με τον διττό γεωπολιτικό προσανατολισμό, έκανε το Καζακστάν να φαντάζει ως ο αδύναμος κρίκος σε μια περιοχή όπου επιπροσθέτως η Τουρκία «δουλεύει» συστηματικά το τουρκογενές της αφήγημα.
Αυτό βεβαίως ήταν και το λάθος της «Ιερής συμμαχίας» (ΗΠΑ – Τουρκίας). Δεν υπολόγισαν καλά το γεγονός ότι ο Τοκάγεφ, με καλές διασυνδέσεις στην Κίνα και εξαιρετικά έμπειρος στην διαχείριση διπλωματικών κρίσεων ως Γενικός Διευθυντής του γραφείου του ΟΗΕ, δεν είναι ένας κλασικός μετασοβιετικός ηγέτης αλλά ένας ικανότατος διαχειριστής που τους τελείωσε το βρώμικο σχέδιο μέσα σε ελάχιστα 24ωρα.
Γ. Επιμένουν να θεωρούν πως το κυρίαρχο πρίσμα υπό το οποίο θα πρέπει να προσεγγίζεται ο Τουρκικός τυχοδιωκτισμός, είναι το περιβάλλον των δυσκολιών και των δεσμεύσεων με το οποίο βρίσκεται αντιμέτωπος ο Ερντογάν και όχι αυτός καθ εαυτός ο τυχοδιωκτισμός ενός αδίστακτου ο οποίος γι ακόμη μια φορά προσπάθησε να χρησιμοποιήσει την εύνοια ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΟ, αλλά τελικά των εξέθεσε η γεωπολιτική του προστυχιά και το «όνειρο» ΔΕΝ του βγήκε…
Όσο λοιπόν και αν επιμένουν κάποιοι να βγάλουν από την εξίσωση της ντροπής την απαράδεκτη συναλλαγή που επιτάχυνε την αποκάλυψη για το Αμερικανικό μπακαλόχαρτο, οι συμπτώσεις είναι κραυγαλέες και εξαιρετικά τραγικές, που δεν αφήνουν περιθώρια αμφιβολίας, για το τι συνέβη στο παρασκήνιο και που ακριβώς παραπέμπει η συγκεκριμένη παρέμβαση των Αμερικανών.
Είναι λοιπόν φανερό, ότι το μείζον πρόβλημα με το συγκεκριμένο non paper…
Δεν είναι ούτε κοστολογικό, ούτε περιβαλλοντικό. Και είναι να απορεί κανείς με την επιμονή ορισμένων να πετούν την μπάλα στην εξέδρα και να αναλώνονται σε μια ανούσια συζήτηση για τα δευτερεύοντα και τα επουσιώδη.
Το κρίσιμο ζήτημα είναι η έναρξη της ραγδαίας Αμερικανικής μεταστροφής απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα και η ανάγκη που επιβάλει στους Αμερικανούς (στο όνομα αυτής της μεταστροφής) την διακριτή αποστασιοποίησή τους από τον «προστατευτικό» ρόλο τον οποίο οι πολιτικοί μας ταγοί θεωρούσαν ότι απέσπασαν ως αντιστάθμισμα των πρωτοφανών εκχωρήσεων στις οποίες έχουν προβεί για να εξυπηρετήσουν τους περιφερειακούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ.
Οι Αμερικανοί γι ακόμη μια φορά ροκάνισαν τον χρόνο κατά το πως ήθελαν, και γνωρίζοντας καλά την στόφα του γιουσουφακισμού από την οποία είναι φτιαγμένο το πολιτικό προσωπικό της χώρας, το σύρουν γι ακόμη μια φορά στον απόλυτο εξευτελισμό και πλασάροντα δίπλα σε αυτόν που επιδιώκουν να επανασυστρατεύσουν στο περιφερειακό στρατηγικό τους αφήγημα. Με τον δεδομένο, δεν έχουν κανέναν απολύτως λόγο να ανησυχούν, και σπεύδουν γι ακόμη μια φορά να το διαμηνύσουν σε κάθε σοβαρό και απαιτητικό παίκτη… Την ίδια στιγμή ο Ακάρ προϊδεάζει (ΚΑΙ ΔΕΝ ΔΙΑΨΕΥΔΕΤΑΙ) για την ολική επαναφορά της Τουρκίας στο πρόγραμμα των F-35…
Και κάτι τελευταίο…
Η ιδιότητα του «καθηγητή» δεν παραπέμπει από μόνη της σε σοβαρή και στοιχειοθετημένη ανάλυση, από εκείνες που δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους και αμφισβήτηση στον σκληρό πυρήνα της σκέψης των εμπνευστών… Το κυρίαρχο στοιχείο άλλωστε που προσδίδει ταυτότητα, σοβαρότητα, υπευθυνότητα και κύρος σε μια ανάλυση, είναι ο Εθνισμός της και όχι οι τίτλοι ή η ενασχόληση του φέροντα και εμπνευστή…
Και ο κ. Ιωακειμίδης καθηγητής είναι… Και ο κ. Ηρακλείδης καθηγητής είναι… Και για έναν περίεργο λόγο αναδεικνύονται τακτικότατα και οι δυό, σε υποδειγματικά πρωτοσέλιδα στον Τουρκικό τύπο, για την «νηφαλιότητα» της σκέψης τους και τις «εποικοδομητικές» τους τοποθετήσεις. Αυτό θέλουμε;;; Ελληνόκτητους τίτλους που τίθενται στην υπηρεσία της Τουρκικής Εξωτερικής πολιτικής;;; Ιδού η Ρόδος… Και ως κοινωνία οφείλουμε να πάρουμε τις αποφάσεις μας…
