Η διορατικότητα είναι κορυφαίο κριτήριο στην πολιτική και έχει νόημα όταν ασκείται εκ των προτέρων σε στρατηγικά ζητήματα. Για παράδειγμα, ο Πρόεδρος Τάσσος Παπαδόπουλος (2003-2008) επιδίωξε διορατικά να συνομολογήσει αμυντική συνεργασία με τη Γαλλία, στη βάση του αμοιβαίου συμφέροντος ενόψει των εξορύξεων στην Κυπριακή ΑΟΖ. Με την αποτυχία επανεκλογής του, η επιδίωξή του εγκαταλείφθηκε και επικράτησε η μονοδιάστατη πολιτική των «διακοινοτικών συνομιλιών», με την προσδοκία (!) ότι η Τουρκία, θα επιθυμούσε λύση για επανενωμένο κράτος εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.), που θα μας απάλλασσε από την ίδια… Σήμερα, η Τουρκία συνεχίζει την κατοχή μέρους της Κύπρου και επιπλέον κατέχει παράνομα έδαφος στη Συρία και στο Ιράκ. Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών αντιλαμβανόταν εξαρχής τις αδυσώπητες πραγματικότητες λόγω του τουρκικού επεκτατισμού και παραμένει ως σήμερα προσγειωμένη. - Ωστόσο, διάφορες ελίτ (από πολιτικούς, ακαδημαϊκούς και δημοσιογραφικούς κύκλους) συνεχίζουν να προσδοκούν «λύση» σε συνεργασία με το ισλαμοφασιστικό καθεστώς στην Τουρκία και τον εγκάθετό του στα κατεχόμενα.
Τώρα, το πρώτο εξάμηνο του 2022, η Γαλλία προεδρεύει του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της ΕΕ, με προτεραιότητες σε κορυφαία για το μέλλον της Ευρώπης ζητήματα, από τη μεταρρύθμιση του Συμφώνου Σταθερότητας για τα όρια οικονομικής ευελιξίας των κρατών, μέχρι την οικοδόμηση κοινής άμυνας και ασφάλειας της ΕΕ. Πρόκειται για καίρια θέματα για τον ευρωπαϊκό νότο, ιδιαίτερα Κύπρο και Ελλάδα στην Αν. Μεσόγειο, όπου η Γαλλία έχει ζωτικά συμφέροντα. Στην ίδια περιοχή η Τουρκία επιχειρεί ανασύσταση της οθωμανικής της επικυριαρχίας, στηρίζοντας ισλαμιστικές τρομοκρατικές οργανώσεις και ασκώντας υβριδικές επιθέσεις εναντίον των δύο κρατών μας, που θεωρεί τα κύρια εμπόδια. Ο Πρόεδρος της Γαλλίας Μακρόν αποδεικνύει ότι πέρα από τα αμοιβαία συμφέροντα, διαδραματίζουν και οι προσωπικότητες τον ρόλο τους. Από το 2017 που αναδείχθηκε, κατάφερε σε λίγα χρόνια να καταστεί πανευρωπαϊκή ηγετική φυσιογνωμία. Καθώς το χάσμα απέναντι στη Γερμανία μειώνεται προς καλύτερο ισοζύγιο, τα γερμανικά ΜΜΕ επιδιώκουν να το ανατρέψουν, διότι όπως ισχυρίζονται «η ισχύς εντός ΕΕ μετατοπίζεται νότια, προς το Παρίσι», αναπολώντας την ποδηγέτηση της ΕΕ από την Μέρκελ. Σε αυτό το περιβάλλον, τους επόμενους μήνες θα έχουμε τη διάσκεψη για την κοινή άμυνα και ασφάλεια της ΕΕ, και τον Απρίλιο εκλογές στην Γαλλία με τεράστιο διακύβευμα για τη Μεσόγειο και την Ευρώπη. - Σε σχέση με την Κύπρο, οι συνομιλίες για ένα επανενωμένο κράτος εντός της ΕΕ απαλλαγμένο από την τουρκική κατοχή παραμένει αμετάθετος στόχος, σε συμμαχία με τη μερίδα των Τουρκοκυπρίων που έχουν αντικατοχικό προσανατολισμό.
Όμως, με ή χωρίς τον Ερντογάν στην εξουσία, ο τουρκικός επεκτατισμός είναι δεδομένος και οφείλουμε να οικοδομούμε πολιτικές αντιμετώπισής του και όχι θεωρίες με «εύκολες» και ανέξοδες επιλογές που εκτρέφουν ψευδαισθήσεις. Για αυτό και η συνομολόγηση αμυντικής συμφωνίας με τη Γαλλία ως προέκτασης της υφιστάμενης μεταξύ Γαλλίας-Ελλάδας είναι απαραίτητη. (*) Ο Κώστας Μαυρίδης είναι Ευρωβουλευτής του ΔΗΚΟ (S & D), και Πρόεδρος Πολιτικής Επιτροπής για την Μεσόγειο – costas.mavrides@europarl.europa.eu https://hellasjournal.com/ | 
