Τα τουρκικά αεροσκάφη CN-235 & ART-72, το πρώτο ηλεκτρονικού πολέμου/ κατασκοπείας και το δεύτερο ναυτικής συνεργασίας, (σ.σ. με πολύ αναβαθμισμένες δυνατότητες από το υπάρχον Ελληνικό P-3B ORION), συνηθίζουν να φορούν το «Νατοϊκό καπέλο» και με αυτό διέρχονται το FIR Αθηνών, φτάνοντας ακόμα και μέχρι τις Σικελικές ακτές.
Μπορεί τα Ελληνικά «γεράκια» να κάνουν τη γνωστή εναέρια αστυνόμευση και να παίρνουν τους αριθμούς τους ώστε να τους καταγράψουν στο έγγραφο που αποστέλλουν οι Ελληνικές αρχές προς το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, όμως αυτό οι Σύμμαχοι μάλλον το βλέπουν με δυο… διαφορετικά μάτια.
Από τη μια πλευρά έχει αναγνωριστεί από Συμμάχους- όχι όλους- ότι οι Τούρκοι είναι οι «ταραξίες» και δημιουργούν, δια της όποιας ισχύος διαθέτουν, προβλήματα στην ευρύτερη περιοχή καθώς δεν έχουν σταματήσει να έχουν επεκτατικές βλέψεις κι αναζητούν τρόπους αλλαγής του status quo.
Από την άλλη πλευρά ουδείς στο ΝΑΤΟ μπορεί να αγνοήσει ότι η Τουρκία είναι ένας Σύμμαχος ο οποίος, πρώτος «σηκώνει το χέρι του» να δηλώσει συμμετοχή οπουδήποτε ζητηθεί. Δείχνει παντού πρόθυμη να εμφανιστεί ως η περιφερειακή δύναμη που τοποθετεί τις Ένοπλες Δυνάμεις της στον αγώνα της Συμμαχίας.
Με αυτό τον τρόπο, δηλαδή, η Άγκυρα καταφέρνει από την πλευρά της να βάλει «βουλοκέρι»- δια της πλαγίας οδού της Συμμαχίας- στις διαχρονικές αιτιάσεις που έχει για το Αιγαίο, είτε αυτές αφορούν το FIR Αθηνών, είτε αυτές έχουν να κάνουν με τα Εθνικά Χωρικά Ύδατα και τα Κυριαρχικά Δικαιώματα της Ελλάδας.
Δηλαδή την ώρα που η Πολεμική Αεροπορία μετρά παραβάσεις στο FIR Αθηνών και παραβιάσεις του Εθνικού Εναέριου Χώρου, απογειώνει μαχητικά αεροσκάφη για την αναχαίτιση των τουρκικών μέσων, η Άγκυρα επικαλούμενη το ΝΑΤΟ, κάνει ό,τι μπορεί για ν’ αμφισβητεί τον Ελληνικό ουρανό και να καταγράφει αριθμούς ώστε να διατηρεί υψηλά ποσοστά και να φαίνονται οι αμφισβητήσεις της.
Και σε αυτό το σημείο, κακά τα ψέματα, εκμεταλλεύεται ουσιαστικά αδυναμίες των μέσων από τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις.
Το πρόγραμμα που καρκινοβατεί
Διότι τα τουρκικά CN-235 & ATR-72 ή ακόμη και τα UAV’s δεν θα είχαν θέση και δεν θα μπορούσαν τόσο εύκολα να πάρουν το «Νατοϊκό καπέλο» αν υπήρχαν διαθέσιμα πχ τα Ελληνικά, με νέα συστήματα που απαιτεί το ΝΑΤΟ, P-3B ORION.
Ή αν οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις είχαν προηγμένα και περισσότερα Μη Επανδρωμένα Αεροσκάφη επιπέδου MALE, για να πετούν ανά πάσα ώρα και στιγμή, εξυπηρετώντας τις αποστολές της Συμμαχίας στη Μεσόγειο.
Το θέμα των P-3B ORION είναι πλέον γνωστό, με μια σύμβαση που έγινε με την κατασκευάστρια εταιρεία εν έτει 2015 και την Lockheed Martin να έχει ολοκληρώσει τις συμβατικές υποχρεώσεις της, αλλά την Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία να βαλτώνει και σε αυτό το πρόγραμμα.
Μόνο με ένα θαύμα η ΕΑΒ θα έδινε στην 353 Μοίρα Ναυτικής Συνεργασίας τα τέσσερα P-3B ORION έως το 2024. Απίθανο θεωρείται να παραδώσει δυο αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας εντός του 2022, όπως προβλέπει το χρονοδιάγραμμα.
Η υποστελέχωση σε δυναμικό για την ολοκλήρωση του προγράμματος έχει φέρει ως δεδομένο ότι 20 τεχνικοί εργάζονται πάνω σ’ ένα μόνο από τα τέσσερα αεροσκάφη.
Το υπουργείο Εθνικής Άμυνας και ο Νίκος Παναγιωτόπουλος ήδη έχουν κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου προς την ΕΑΒ, ζητώντας της να τελειώσει αυτή η κατάσταση και τα νέα αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας- που λέγεται ότι θα έχουν ασύλληπτες δυνατότητες- ν’ αποδοθούν στο Πολεμικό Ναυτικό και τα εκπαιδευμένα στις ΗΠΑ πληρώματα της Πολεμικής Αεροπορίας.
Τα UAV’s που λείπουν…
Αλλά αν αφήσουμε το P-3B ORION και πάμε σε άλλα μέσα που έκαναν παλαιότερα τη δουλειά που «κλέβουν» τα τουρκικά αεροσκάφη, θα δούμε κι εκεί ότι κάτι λείπει από την Ελληνική πραγματικότητα.
Και αυτό μπορεί να λέγεται C-130 (σ.σ. πάλι εμπλεκόμενη η ΕΑΒ είναι) που τώρα η πολιτική ηγεσία αλλά και το αεροπορικό Επιτελείο προσπαθούν να συνδυάσουν κινήσεις ώστε να υπάρξουν σύντομα αποτελέσματα ή να είναι η νέα μορφή μέσων, τα UAV’s.
Στο κομμάτι των Μη Επανδρωμένων, τα Ελληνικά πανεπιστήμια έχουν δείξει στην κυβέρνηση ότι διαθέτουν τόσο το μεράκι όσο και τα μυαλά. Μένει να φανεί στην επόμενη διετία αν αυτό το στοίχημα θα αποφέρει πολύτιμους καρπούς.
Νωρίτερα πάντως όσες προσπάθειες υπήρξαν για απόκτηση ισχυρών UAV’s, είτε σκόνταφταν στην Ελληνική γραφειοκρατία, είτε στη δημοσιονομική κρίση, είτε σε άλλους λόγους…
Η λύση που ήρθε πριν λίγους μήνες είναι η μίσθωση του Ισραηλινού Μη Επανδρωμένου HERON που δρα από την 135 Σμηναρχία Μάχης της Σκύρου κι έχει βάλει μετά από πολλά χρόνια τις ΕΔ «στα άδυτα» των UAV’s. Αλλά εκείνο που επισημαίνουν καλά πληροφορημένες πηγές είναι πως σ’ αυτόν τον τομέα χρειάζονται οπωσδήποτε επιπλέον επενδύσεις διότι το μέλλον δεν θα περιμένει το πότε θα ληφθούν αποφάσεις…
Η γείτονα άλλωστε έχει επιδείξει τις δυνατότητές που ανέπτυξε στον τομέα των Μη Επανδρωμένων κι αυτό δεν φαίνεται μόνο με ορισμένες παραβιάσεις UAV’s.
Οι δυνατότητες των τουρκικών Μη Επανδρωμένων φάνηκαν στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, στη Συρία, τη Λιβύη, ενώ πριν λίγες ημέρες έγιναν γνωστές οι πληροφορίες ότι η Άγκυρα έχει συζητήσει με την Αιθιοπία την πιθανότητα προμήθειας UAV Bayraktar.
