Εφιάλτης για την Άγκυρα o ανίκητος συνδυασμός F-35, Rafale, Viper και Mirage που θα κάνει απροσπέλαστο το Αιγαίο
Το εφιαλτικό για την Τουρκική αεροπορία σενάριο να βρει τα επόμενα χρόνια απέναντί της, πάνω από το Αιγαίο τον Ελληνικό, αεροπορικό στόλο με τα πιο σύγχρονα μαχητικά πάνω στην υφήλιο, φαίνεται ότι ήδη προκαλεί τρόμο.
Με μία Μοίρα Rafale, με 84 F-16 block 52+,η ‘’ραχοκοκαλιά’’ δηλαδή της HAF, που εκσυγχρονίζονται σε διαμόρφωση Viper η χώρα μας αποκτά σοβαρό πλεονέκτημα έναντι των Τουρκικών F-16 C/D, ενώ στο πρόγραμμα βρίσκεται ο εκσυγχρονισμός των 37 F-16 block50 σε block 52 με τα ανταλλακτικά τα οποία θα προκύψουν από το πρόγραμμα Viper.
Mε τέτοιο συνδυασμό μαχητικών τα οποία θα μπορούν να απογειώνονται κατά κύματα φέροντας Α/Α όπλα όπως ‘’METEOR’’, ‘’MICA’’ και ‘’ΑMRAAM’’, τα οποία θα καθοδηγούνται από τα υπερσύγχρονα ραντάρ τους αλλά και όπλα κρούσης όπως οι ‘’SCALP’’ αλλά και τα βλήματα “AGM-88E AARGM ή τα “AGM-158 JASSM που έχει ζητήσει η ΠΑ οι γείτονες είναι καταδικασμένοι.
Μέχρι και ο στρατιωτικός αναλυτής Χακάν Κιλίτς, τάραξε τα νερά στην Τουρκία, όταν τόνισε ότι η Ελλάδα θα αποκτήσει υπεροπλία με την αγορά γαλλικών Rafale, τον εκσυγχρονισμό των F-16 και την πιθανή αγορά μαχητικών F-35. Ο Χακάν Κιλίτς δεν έκρυψε την ανησυχία του για το γεγονός, ότι τα Rafale είναι πολύ ανώτερα μαχητικά από εκείνα που διαθέτει η Τουρκία, προσθέτοντας ότι η τουρκική αεροπορία χρειάζεται ενίσχυση.
Η Τουρκία ζήτησε από τις Ηνωμένες Πολιτείες, την αγορά 40 μαχητικών αεροσκαφών F-16 της Lockheed Martin και 80 κιτ αναβάθμισης για τον γηρασμένο στόλο της. Η προβλεπόμενη αγορά, αξίας περίπου 7 δισεκατομμυρίων δολαρίων, ανακοινώθηκε μόλις μία ημέρα μετά τη συνάντηση του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν με τον Ρώσο Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν στο Σότσι, στις 29 Σεπτεμβρίου.
Μετά από αυτή τη συνάντηση, ο Ερντογάν είχε δηλώσει ότι η Τουρκία σκοπεύει να εμβαθύνει την αμυντική συνεργασία με τη Ρωσία, για κινητήρες μαχητικών, υποβρυχίων και κινητήρων πυραύλων και με την προμήθεια μιας δεύτερης παρτίδας πυραύλων S-400.
Το ταυτόχρονο αίτημα του Ερντογάν για F-16 από τις ΗΠΑ και η δήλωσή του ότι «θα αναπτύξουμε δεσμούς αμυντικής βιομηχανίας με τη Ρωσία», παρά τη στάση των ΗΠΑ για τους S-400, μπορεί να θεωρηθεί παράδοξο.
Είναι σαφές ότι η τουρκική Πολεμική Αεροπορία απαιτεί μαχητικά αεροσκάφη. Ως εκ τούτου, ο πιο ρεαλιστικός τρόπος για να καλυφθεί αυτό το χάσμα, είναι η απόκτηση πρόσθετων F-16 και κιτ τροποποίησης από τις Ηνωμένες Πολιτείες και η ανανέωση γηρασμένων αεροσκαφών ως προσωρινή λύση. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, αφαίρεσαν την Τουρκία από το πρόγραμμα F-35 και στη συνέχεια επέβαλαν περιορισμούς του νόμου Countering America's Adversaries Through Sanctions (CAATSA), ως απάντηση, στην αγορά S-400 από τη Ρωσία, με αποτέλεσμα οι αμερικανικές πωλήσεις όπλων στην Τουρκία να έχουν περιοριστεί.
Τότε γιατί ο Ερντογάν ζητά F-16, παρόλο που δεν μπορεί να αγοράσει όπλα από τις Ηνωμένες Πολιτείες, ενώ ταυτόχρονα ενισχύει τους στρατιωτικούς δεσμούς με τη Ρωσία στην αμυντική βιομηχανία;Το Κογκρέσο έχει καταστήσει σαφές σε πολλές περιπτώσεις, ότι δεν θα επιβάλει κυρώσεις για τις πωλήσεις όπλων στην Τουρκία εκτός εάν απομακρυνθούν οι S-400 από το τουρκικό έδαφος. Ο γερουσιαστής Robert Menendez, πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας, δήλωσε ότι «δεν βλέπω νέες πωλήσεις οπλικών συστημάτων (ΗΠΑ) στην Τουρκία, εκτός εάν υπάρξει δραματική αλλαγή στη συμπεριφορά των S-400» κατά την ακρόαση επιβεβαίωσης του πρώην γερουσιαστή Τζεφ Φλέικ, του υποψηφίου του Προέδρου των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν για τον επόμενο πρεσβευτή στην Τουρκία.
Η τουρκική Πολεμική Αεροπορία (TAF), βρίσκεται σε κρίση μετά από ένα αποτυχημένο πραξικόπημα τον Ιούλιο του 2016. Η απόπειρα πραξικοπήματος οδήγησε σε μείωση στο μισό της ομάδας πιλότων της TAF, από 1.350 σε 680. Η TAF αναγκάστηκε να στρατολογήσει Πακιστανούς πιλότους για να εκπαιδεύσει τους δικούς της πιλότους F-16. Η TAF διαθέτει συνολικά 270 αεροσκάφη F-16C/D στο απόθεμά της, όλα μοντέλα Block 30/40/50.
Επιπλέον, ο τουρκικός στόλος F-16 έχει απασχοληθεί σε μεγάλο βαθμό για περιπολία στα σύνορα από την έναρξη του συριακού εμφυλίου πολέμου, αποστολές του αντικουρδικού Εργατικού Κόμματος (PKK) από το 2015 και για την υποστήριξη των τουρκικών επιχειρήσεων στην Ιντλίμπ της Συρίας το 2020. Σημειωτέον, ότι αυτά τα αεροσκάφη θα πρέπει να καταργηθούν σταδιακά τα επόμενα 10 έως 15 χρόνια, ανάλογα με τις αναβαθμίσεις τους.
Η απομάκρυνση της Τουρκίας από το πρόγραμμα F-35, οι καθυστερήσεις στην ανάπτυξη του πρώτου εγχώριου μαχητικού αεροσκάφους της, του TF-X, και η γήρανση των υφιστάμενων F-16 θα οδηγήσουν σε σημαντικές ελλείψεις στην εναέρια πολεμική της ικανότητα.
Ταυτόχρονα, καθώς η Ελλάδα, το Ισραήλ και η Αίγυπτος ενισχύουν τις αεροπορικές τους δυνάμεις, η ασφάλεια της Τουρκίας στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο, μπορεί να επιδεινωθεί καθώς η ισορροπία των αεροπορικών δυνάμεων μετατοπίζεται εναντίον της. Επιπλέον, αυτές οι αεροπορικές δυνάμεις μπορούν να υποστηρίξουν τις ναυτικές τους δυνάμεις στον ρόλο ASFAO (Anti-surface air operations), εναντίον τουρκικών ναυτικών μέσων για να μειώσουν τη ναυτική αποτροπή της Τουρκίας στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο.
Από την άλλη, το αίτημα της Τουρκίας για F-16 ήρθε μια μέρα μετά τη σύνοδο Ερντογάν-Πούτιν. Οι επακόλουθες εξελίξεις δείχνουν, ότι το αίτημα δεν υποβλήθηκε για στρατιωτικούς σκοπούς αλλά για να προωθήσει τον μυστικό στόχο του Ερντογάν.Ως εκ τούτου, το αίτημα της Τουρκίας για πρόσθετα F-16 είναι η πιο λογική πορεία δράσης υπό τις παρούσες συνθήκες. Η προμήθεια νέων F-16 σε συνδυασμό με μια ενδελεχή αναβάθμιση των σημερινών, θα ήταν μια κατάλληλη ενδιάμεση επιλογή.
Αν και οικοδομεί ένα αυταρχικό καθεστώς, ο Ερντογάν προσπαθεί να διατηρήσει την ένταξη στο δυτικό σύστημα χρησιμοποιώντας την απειλή της προσέγγισης με τη Ρωσία. Ο Πούτιν, επίσης αξιολογεί την κατάσταση και προσπαθεί να αποσπάσει όσο το δυνατόν περισσότερες παραχωρήσεις από την Τουρκία.
Αλλά είναι κρίσιμο για τον Ερντογάν να αποδείξει, ότι εξακολουθεί να έχει καλές σχέσεις με τις ΗΠΑ συναντώντας τον Μπάιντεν, στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής της G20. Όμως το τετ-α-τετ Μπάιντεν-Ερντογάν, δεν φάνηκε να αλλάζει δραματικά το τοπίο των αμερικανικοτουρκικών σχέσεων. Αν έπρεπε κανείς να βάλει ένα τίτλο, αυτός θα ήταν «μία από τα ίδια».
Πράγματι, ούτε βήμα πίσω, ούτε βήμα μπροστά... Μπορεί η Ουάσιγκτον να έχει κουραστεί από τα τερτίπια του Τούρκου ηγέτη, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι έτοιμη να εγκαταλείψει την Άγκυρα στην τύχη της. Για την ακρίβεια, στην αγκαλιά της Ρωσίας. Αν και πλαγιοσκοπεί τον Ταγίπ Ερντογάν, τόσο με την υπόθεση της τουρκικής κρατικής τράπεζας Halkbank όσο με την παράνομη κράτηση του Οσμαν Καβαλά και τη συμμαχία με Σύριους Κούρδους, δεν φαίνεται έτοιμη να «σπάσει» το τεντωμένο σκοινί. Τι σημαίνει αυτό; Δεν προχωράει σε οριστική ρήξη των σχέσεων, ακόμα και αν «τράβηξε το αυτί» του Σουλτάνου. Παράλληλα, δεν επιστρέφει και στη σκανδαλώδη ανεκτική συμπεριφορά απέναντί του.
Ο Ερντογάν άκουσε για μια ακόμη φορά, τον Πρόεδρο Μπάιντεν να επιβεβαιώνει την αμυντική συνεργασία και τη σημασία της Τουρκίας ως Σύμμαχου του ΝΑΤΟ, αλλά σημείωσε τις ανησυχίες των ΗΠΑ για την κατοχή από την Τουρκία του ρωσικού πυραυλικού συστήματος S-400. Επίσης τόνισε τη σημασία των ισχυρών δημοκρατικών θεσμών, του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του κράτους δικαίου για την ειρήνη και την ευημερία.
