Επιμέλεια από Αντώνη Αντωνά.
Τα βέλη του κατά της Ελλάδας έστρεψε για ακόμη μία φορά ο Τούρκος υπουργός Άμυνας, Χουλουσί Ακάρ, ο οποίος με προκλητικές δηλώσεις καταφέρεται για πολλοστή φορά κατά της Ελλάδας και της Κύπρου.
«Στη Μεσόγειο κάποιες χώρες δεν κοιτάζουν το μπόϊ τους και την ισχύ τους», είπε σε συνέντευξή του στην Hurriyet. Συγκεκριμένα, ο Τούρκος υπουργός σε συνέντευξή του στη Hurriyet αναφέρει ότι οι διμερείς συμμαχίες της Ελλάδας θα προκαλέσουν ζημιά στην ευρωατλαντική συμμαχία ενώ κάνοντας ένα ακόμη βήμα στις προκλητικές δηλώσεις τόνισε πως δεν είναι λογικό «να μην κοιτάς τον μπόι σου και την ισχύ σου». «Στη Μεσόγειο κάποιες χώρες δεν κοιτάζουν το μπόι τους και την ισχύ τους και προσπαθούν να αναλάβουν κάποιους ρόλους», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Παραγνωρίζοντας τις προκλητικές συμπεριφορές της Τουρκίας στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο, ο Χουλουσί Ακάρ επιχείρησε να παρουσιάσει την χώρα του ως «εγγύηση ειρήνης και σταθερότητας στην περιοχή» Την Ελλάδα μαθηματικά δεν την συμφέρει να πολεμήσει με την Τουρκία συμπλήρωσε. Είμαστε αποφασισμένοι και ικανοί να προστατεύσουμε τα δικαιώματα, τα ενδιαφέροντα και τα συμφέροντά μας στη ‘Γαλάζια Πατρίδα’ μας, συμπεριλαμβανομένης της Κύπρου. Δεν θα επιτρέψουμε κανένα τετελεσμένο”, είπε ο Τούρκος Υπουργός …ο οποίος έφτασε στο σημείο να θυμηθεί τη Μικρασιατική καταστροφή καλώντας τους Έλληνες «να διδαχθούν από την ιστορία και το 1922».Δυστυχώς η ανοχή των μεγάλων δυνάμεων και τα γεωπολιτικά τους οικονομικά συμφέροντα δίνουν μέχρι σήμερα, το καταχρηστικό δικαίωμα στην Τουρκία, που ζει σε ματωμένα ΕΛΛΗΝΙΚΑ χώματα, της Μικράς Ασίας και της Ελληνικής κατεχόμενης Κύπρου, να απειλεί, διεκδικεί και παραβιάζει θάλασσες, γη και ουρανό …
Και επειδή αναφέρουν περί Ελληνικής Ιστορίας ο ανιστόρητοι, αυτή είναι καταγεγραμμένη σνεξίτηλα. Είναι ένδοξη και τιμημένη από αρχαιοτάτων χρόνων, όταν ενωμένοι οι ολίγοι Έλληνες αντιμετώπιζαν στρατούς μυρίων και προάσπιζαν τα πάτρια εδάφη …. Π.χ. Ενδεικτικά.
Η Μάχη του Μαραθώνα – 490 π. Χ., των Θερμοπυλών – 480 π. Χ., του Αρτεμισίου – 480 π. Χ., της Σαλαμίνας – 480 π. Χ., των Πλαταιών – 479 π. Χ., της Μικάλης – 479 π. Χ., των Συβότων – 433 π. Χ., της Πάτρας και της Ναυπάκτου – 429 π. Χ., της Σφακτηρίας – 425 π. Χ., του Δηλίου – 424 π. Χ., της Αμφίπολης – 422 π. Χ.,της Μαντινείας – 418 π. Χ., τωνΣυρακουσών – 413 π. Χ., των Αργινουσών – 406 π.Χ,, των Αιγός Ποταμών – 405 π. Χ., του Ποταμού Νεμέα – 394 π. Χ., της Κορώνειας – 394 π. Χ., των Λεύκτρων – 371 π. Χ,. των Κυνός Κεφαλών – 364 π. Χ., της Μαντινείας – 362 π. Χ., της Χαιρώνειας – 338 π. Χ., Γρανικού Ποταμού – 334 π. Χ., της Ισσού – 333 π. Χ., των Γαυγαμήλων – 331 π. Χ., του Ποταμού Υδάσπη – 326 π. Χ., της Ιψού – 301 π. Χ., της Πύδνας – 168 π. Χ. Κ.ά.π.
Μέγας Αλέξανδρος 356-323 π.Χ. Η εκστρατεία που άλλαξε τον ρούν της παγκόσμιας ιστορίας και εκπολίτισε τους βαρβάρους της Ανατολής. Κατανίκησε με ολίγους Μακεδόνες και συμμάχους Έλληνες και Κυπρίους βασιλείς, τον ανίκητο Περσικό στρατό, που απειλούσε συνεχώς Ελλάδα και Κύπρο.
Αρχικά, θα ξεκινήσω με ένα σοφό γνωμικό του Μεγάλου Εθνικού μας ποιητή Κωστή Παλαμά «Η Μεγαλοσύνη των λαών δεν μετριέται με το στρέμμα. Με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και το αίμα.»
Συνεχίστε λοιπόν επίδοξοι ολετήρες του Ελληνισμού να προκαλείτε και προσβάλετε, αλλά ας λάβετε υπ όψιν ότι έστω και αν αυτός ο λαός είναι πάντα διχασμένος, αφού δυστυχώς η διχόνοια είναι και το “προπατορικό μας αμάρτημα” , προ του κινδύνου αυτή η πατρίδα η Ελληνική από γένεσης της να αλωθεί από βαρβάρους, ο Έλληνας παραμερίζει τα πάντα και βάζει πάνω από όλα την ΕΝΟΤΗΤΑ του και γνωστό είναι …Ομονοούντων αδελφών συμβίωσιν παντός τείχους ισχυροτέραν είναι. Αντισθένης. Ubi concordia, ibi victoria.
Ενδεικτικά:
Μάχη του Μαλανδρινού. Λίγες δεκάδες Έλληνες νικούν χιλιάδες Μωαμεθανούς, Χάνι της Γραβιάς. 120 άνδρες του Ανδρούτσου, ντροπιάζουν 9.000 άνδρες του Ομέρ Βρυώνη, 6 Έλληνες νεκροί 1030 νεκροί και τραυματίες Τούρκοι, Μάχη στα Δολιανά. Ο Νικηταράς με 200 άνδρες τρέπουν σε φυγή 10.000 Τούρκους. Αφήνουν πίσω τους άνω των 300 νεκρών και εκατοντάδες όπλα, Μάχη Βαλτετσίου. Μεγάλη νίκη του Κολοκοτρώνη με 3.000 άνδρες έναντι 12.000 Τούρκων. Αφήνουν πίσω τους 3500 όπλα και 4 κανόνια, Μάχη της Γράνας. Ο Γέρος του Μωριά με ελάχιστους άνδρες εξολοθρεύει τον πολυάριθμο τουρκικό ιππικό. Βασιλικά Ευβοίας. Ο Γκούρας Ιωάννης με 1000 άνδρες κατατροπώνει, με την βοήθεια του Οδυσσέα, Μπούσγου, Λάππα, και Μήτρου τους 8-10000 Μωμεθανούς του Βεϋφάν Πασά που χάνει και τον γιό του. Ο ίδιος πεθαίνει από ανακοπή ή όπως λέγεται από το σπαθί του Γκούρα. 3000 Μωαμεθανοί νεκροί και 50 Έλληνες. Λάφυρα 800 άλογα, 2 κανόνια και ….18 σημαίες. (Ήταν μεγάλη ντροπή για τους Μωαμεθανούς η κατάληψη Οθωμανικών σημαιών. Οι σημαιοφόροι φυλάσσονταν από εκατοντάδες φανατικούς Μωαμεθανούς. Κάθε σημαία εκπροσωπούσε και ένα «τάγμα», ως εκ τούτου, η υφαρπαγή της σημαίας, σήμαινε και την παράδοση ή εξολόθρευση του Τουρκικού τάγματος. Εκατοντάδες στρατιωτικές Τουρκικές σημαίες κατέλαβαν οι Έλληνες επαναστάτες, τις οποίες μετέφεραν σε κάθε μάχη σαν τρόπαια και προς αποδυνάμωση του ηθικού των Μωαμεθανών, Μάχη στα Δερβενάκια. Ο Κολοκοτρώνης με 8000 άνδρες διαλύει τον στρατό του Δράμαλη που αποτελείτο από 36.000 άνδρες. Νεκροί Τούρκοι, το μεγαλύτερο μέρος του στρατού τους, κατά τον κληρικό αγωνιστή Αμβρόσιο Φραντζή, Μάχη της Ακράτας. Μερικές εκατοντάδες Έλληνες τρέπουν σε φυγή χιλιάδες Τούρκων, εκατοντάδες Τούρκοι νεκροί. Τους υπόλοιπους σώζουν Οθωμανικά πλοία που ναυλοχούσαν στην Πάτρα,
Μάχη Κεφαλόβρυσου. 400 Σουλιώτες υπό τον Μάρκο Μπότσαρη επιτίθενται σε 9.000 Οθωμανούς, που τρέπονται σε φυγή και αφήνουν εκατοντάδες νεκρούς πίσω τους. Ο Μπότσαρης πέφτει ηρωικά μαχόμενος, Μάχη της Κλείσοβας. 131 Έλληνες αποκρούουν με επιτυχία τον στρατό του Ιμπραήμ και Κιουταχή, Μάχη της Αράχωβας. Ο Καραϊσκάκης με ελάχιστους άνδρες αποδεκατίζει τον ισχυρό στρατό του Μουσταφά Μπέη….
Προσθέτω επίσης εν περιλήψει και ενδεικτικά, διότι τόμοι χρειάζονται για να καταγραφούν οι επικές νικηφόρες μάχες αυτοθυσίας των ολίγων Ελλήνων κατά των θρασύδειλων μυρίων βαρβάρων ,την μάχη των Μύλων μαζί με τα επικά λόγια του Μεγάλου Στρατηγού Γιάννη Μακρυγιάννη, που εκπροσωπούσε επάξια όλους τους αγωνιστές της Ελευθερίας……
1825: Μάχη των Μύλων - Εκεί όπου 480 Έλληνες διέλυσαν 6.200 του Ιμπραήμ … Πριν από την επική μάχη, ο διάλογος Μακρυγιάννη και του φιλέλληνα ναυάρχου Δεριγνύ από τα απομνημονεύματα του Στρατηγού, τα οποία όλοι οι Έλληνες πρέπει να μελετήσουν…
"Ἐκεῖ ὀποὔφκιανα τίς θέσες εἰς τούς Μύλους, ἦρθε ὁ Ντερνύς νά μέ ἰδῆ. Μοῦ λέγει: "Τί κάνεις αὐτοῦ; Αὐτές οἱ θέσες εἶναι ἀδύνατες· τί πόλεμο θά κάνετε μέ τόν Μπραΐμη αὐτοῦ;". Τοῦ λέγω: "Εἶναι ἀδύνατες οἱ θέσες καί ἐμεῖς, ὅμως εἶναι δυνατός ὁ Θεός ὁποῦ μᾶς προστατεύει· καί θά δείξωμεν τήν τύχη μας σ’ αὐτές τίς θέσες τίς ἀδύνατες· κι’ ἄν εἴμαστε ὀλίγοι εἰς τό πλῆθος τοῦ Μπραΐμη, παρηγοριόμαστε μ’ ἕναν τρόπον, ὅτι ἡ τύχη μᾶς ἔχει τούς Ἕλληνες πάντοτε ὀλίγους. Ὅτι ἀρχή καί τέλος, παλαιόθεν καί ὥς τώρα, ὅλα τά θερία πολεμοῦν νά μᾶς φᾶνε καί δέν μποροῦνε· τρῶνε ἀπό μᾶς καί μένει καί μαγιά. Καί οἱ ὀλίγοι ἀποφασίζουν νά πεθάνουν· καί ὅταν κάνουν αὐτείνη τήν ἀπόφασιν, λίγες φορές χάνουν καί πολλές κερδαίνουν. Ἡ θέση ὁποῦ εἴμαστε σήμερα ἐδῶ εἶναι τοιούτη· καί θά ἰδοῦμεν τήν τύχη μας οἱ ἀδύνατοι μέ τούς δυνατούς". –"Τρέ μπιέν", λέγει κι’ ἀναχώρησε ὁ ναύαρχος".
Και άλλες εκατοντάδες νικηφόρες Ελληνικές μάχες. Η Ελληνική ανδρεία πλέον ήταν μια καταιγίδα που σάρωσε τους Οθωμανούς, οι οποίοι πλέον από δειλία κατεχόμενοι ετρέποντο σε φυγή για να διασωθούν…
Αυτές και άλλες μύριες……
Εν συνεχεία ας θυμηθούμε επίσης ,,,,
Και μετά την νικηφόρα επανάσταση του 1821, ουκ ολίγες ντροπιαστικές ήττες είχαν οι μύριοι θρασύδειλοι βάρβαρο…. Παντού ο Ελληνικός στρατός ήταν αήττητος… πλην όταν συνέβη η Μικρασιατική καταστροφή, όπου, αφού μας παρότρυναν οι δόλιοι σύμμαχοι για την εκστρατεία, η οποία αρχικά ήταν νικηφόρα και ο Ελληνικός στρατός έφτασε προ των πυλών της Άγκυρας, οι ίδιοι και οι Ρώσοι μας εγκατέλειψαν, συμμάχησαν και βοήθησαν τον αιματόβρεκτο Ατατούρκ, αφού τους πρόσφερε ανταλλάγματα τα …οποία ποτέ δεν έλαβαν….
Οι ΕΛΛΗΝΕΣ δεν έπρεπε να δυναμώσουν. Ήταν επικίνδυνοι…..
Π.χ. Η περίφημη νίκη του Σαραντάπορου, η κατάληψη της Θεσσαλονίκης… Νικηφορες ναυμαχίες στο Ελληνικό Αιγαίο… Βαλκανικοί Πόλεμοι κ.ά.π.
Παράδοση των μυρίων Τούρκων στον Ελληνικό στρατό. Η Θεσσαλονίκη ΕΛΕΥΘΕΡΗ. Ήταν η 26η Οκτ.1912, Την 28η Οκτ, στις 11 το πρωί ο Κωνσταντίνος εισέρχεται στην Ελεύθερη πόλη. 25000 Αιχμάλωτοι Τούρκοι και 1000 αξιωματικοί….
ΣΑΝ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΟ ΘΩΡΗΚΤΟ ΑΒΕΡΩΦ, ΕΜΦΑΝΙΖΟΤΑΝ ΠΑΝΤΟΥ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΚΑΙ ΚΑΤΑΤΡΟΠΩΝΕ ΤΟΝ ΥΠΕΡΤΕΡΟ ΣΤΟΛΟ ΤΩΝ ΒΑΡΒΑΡΩΝ, ΠΟΥ ΠΑΘΑΙΝΕ ΠΑΝΩΛΕΘΡΙΑ …
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΙΓΑΙΟ….. ΝΙΚΗΦΟΡΟΙ ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ….. ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΣ κ.ά.π. (ΘΩΡΗΚΤΟ ΑΒΕΡΩΦ- ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗΣ) ΤΟ ΥΠΕΡΤΕΡΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΝΑΥΤΙΚΟ ΚΑΤΑΤΡΟΠΩΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΕΝΔΟΞΟ ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΝΑΥΤΙΚΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ. Ο ΤΟΥΡΚΙΚΟΣ ΣΤΟΛΟΣ ΕΓΚΛΩΒΙΖΕΤΑΙ ΣΤΑ ΔΑΡΔΕΛΙΑ.
Ο ΝΑΥΑΡΧΟΣ ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΘΩΡΗΚΤΟ ΑΒΕΡΩΦ ΤΟ 1912, ΜΕ 5 ΛΕΞΕΙΣ ΜΟΡΣ, ΔΙΑΜΗΝΥΕ ΣΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ, ΟΤΑΝ Ο ΡΑΜΙΖ ΜΠΕΗΣ ΤΟΝ ΑΠΕΙΛΟΥΣΕ: *«ΕΛΑΤΕ ΤΟΥΡΚΟΙ ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΕΔΩ…» ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΒΥΘΙΖΕ!
*GEL TURKLER BIZ SIZI BEKLIYORUZ … ( *Το αφήνω στα τουρκικά παρ όλον ότι τα αποφεύγω, ίσως το θυμηθούν καλύτερα..Είναι καταγεγραμμένα στο ημερολόγιο του Ραμίζ…)
Τούρκοι το θυμάστε; Αν όχι, διαβάστε το πολεμικό ημερολόγιο του τότε ναυάρχου σας Ραμίζ Μπέη. Είναι στο πολεμικό σας μουσείο καταχωνιασμένο!
Χρονολογία 3/16 Δεκ. 1912. Τόπος προ των στενών Δαρδανελλίων, νήσος Έλλη. Έκβαση, Νίκη του Ελληνικού στόλου, καταβύθιση του υπέρτερου Τουρκικού στόλου. Εγκλεισμός του Οθωμανών εντός των στενών, για όσο διαρκούσε η πολεμική σύρραξη και αργότερα.
Ενδεικτικά αναφέρθηκαν τα πιο πάνω ολίγα, προς αφύπνιση μνήμης των δόλιων νεοθωμανών και νεοσουλτάνων, για να πάψουν τους λεονταρισμούς και επαίσχυντες απειλές και διεκδικήσεις … ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ. Η Οθωμανική σας αυτοκρατορία τελείωσε και το πάλαι ποτέ δεν θα ξανάρθει.
Και τελειώνω και πάλι εν συντομία, περί υπενθύμισης του Ακάρ, για την Μκρασιατική καταστροφή του 1922 και προσθέτω….
Ο Ελληνικός ένδοξος στρατός πρό των πυλών της Άγκυρας έφτασε, αλλά οι δόλιοι σύμμαχοι μας τότε που αρχικά με παρότρυνση τους, ξεκίνησε αυτή η εκστρατεία μας πρόδωσαν για πολλοστή φορά. Ποτέ δεν ήθελα τους Έλληνες δυνατούς… Ποτέ. Στην Μικρά Ασία δεν ηττηθήκαμε, αλλά προδοθήκαμε, από Εφιάλτες συμμάχους ….
Ο Δ. Γούναρης ο οποίος είχε μεταβεί εσπευσμένα στο Λονδίνο, τότε ενημέρωσε τον Lloyd George ότι σύντομα η Ελλάδα θα ξεκινήσει στρατιωτική επιχείρηση στη Μικρά Ασία και ο Βρετανός πρωθυπουργός επικρότησε την ενέργεια αυτή λέγοντας: «μία θερμή γωνία της αγγλικής καρδίας είναι αφιερωμένη στην Ελλάδα, ην (=την οποία) η Αγγλία προτίθεται να βοηθήσει ίνα επανέλθει εις την παλαιάν της εύκλειαν (=δόξα)». Ήταν οι πρώτοι που μας εγκατέλειψαν, αποστερώντας τον Ελληνικό στρατό, από πολεμοφόδια…
Ωστόσο, οι κεμαλικοί είχαν αρχίσει τη διπλωματική αντεπίθεση. Στις 25 Φεβρουαρίου/10 Μαρτίου 1921, υπέγραψαν συμφωνία ανακωχής των εχθροπραξιών με τους Γάλλους στην Κιλικία. Από την πλευρά των κεμαλιστών τη συμφωνία υπέγραψε ο Υπουργός Εξωτερικών Bekir Sami Bry και προέβλεπε την εκκένωση της περιοχής από τα γαλλικά στρατεύματα και την ανταλλαγή αιχμαλώτων ενώ οι Γάλλοι κεφαλαιούχοι είχαν προτεραιότητα στην εκμετάλλευση των Αργάνων και του Ακ Νταγ και προβλεπόταν η συμμετοχή Γάλλων βιομηχάνων στις σιδηροδρομικές επιχειρήσεις της Τουρκίας. Οι Γάλλοι «αμέλησαν» να ενημερώσουν επίσημα Βρετανούς και Έλληνες.
Έξι μέρες αργότερα, οι κεμαλικοί υπέγραψαν συμφωνία με τους Μπολσεβίκους (Συνθήκη της Μόσχας) στην οποία είχαμε αναφερθεί εκτενώς στο άρθρο «Η Ολέθρια για την Ελλάδα συνεργασία Λένιν-Κεμάλ» (09/04/2017) … Και τέλος, την άνοιξη του 1921 υπογράφτηκε και ιταλοτουρκική συμφωνία (Σύμφωνο Sforza-Bekir Sami), που προέβλεπε παραχωρήσεις σε ιταλικές εταιρείας στην Τουρκία σε αντάλλαγμα για την άδεια προμήθειας οπλισμού. Θεωρούμε ότι αυτές οι τρεις συμφωνίες έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της μικρασιατικής εκστρατείας.
Συμπληρώνονται φέτος 100 χρόνια από τις επιχειρήσεις του Ελληνικού Στρατού στη Μικρά Ασία, που έφεραν τις ελληνικές δυνάμεις πολύ κοντά στην Άγκυρα. Παρά τις αντίξοες συνθήκες, τα λάθη της στρατιωτικής ηγεσίας και τη λυσσαλέα αντίσταση των Τούρκων, οι πρόγονοί μας έφτασαν σε απόσταση αναπνοής από την Άγκυρα. 25 Ιουνίου 1921. Στις 30 Ιουνίου 1921, ο Στρατός μας, συγκεκριμένα το Νότιο Συγκρότημα Μεραρχιών, καταλαμβάνει την περιοχή του Αφιόν Καραχισάρ και κινείται προς τον βορρά. Στις 2 Ιουλίου 1921, διασπώνται οι τουρκικές αμυντικές γραμμές στην Κιουτάχεια από το Α’ Σώμα Στρατού. Στις 4 Ιουλίου 1921, καταλαμβάνεται η Κιουτάχεια από το Γ΄ Σώμα Στρατού και τη ΙΧ Μεραρχία.
Οι Τούρκοι είχαν καταλάβει ότι έπαιζαν το τελευταίο τους χαρτί. Ο Κεμάλ ήξερε ότι αν έχανε, του περίμενε οικτρό τέλος. Πολύ εύστοχα έγραψε σε σχόλιο του στο παρελθόν ένας αναγνώστης, ότι θα τον κρεμούσαν από κάποιον φανοστάτη της Άγκυρας… Έδωσε εντολή όποιος αξιωματικός ή οπλίτης επιχειρούσε να λιποτακτήσει , να εκτελείται επί τόπου. Οι Τούρκοι εθνικιστές είχαν περιέλθει σε δεινή θέση, γιατί εκτός από τις ελληνικές επιτυχίες, είχαν ν’ αντιμετωπίσουν και την αντίδραση του λαού. Πολλοί ανέμεναν λαϊκή εξέγερση και πίστευαν ότι θα τους λιντσάρει ο λαός . Κάποιοι μάλιστα είχαν προμηθευτεί δηλητήριο για να αυτοκτονήσουν. Η Χαλιντέ Εντίπ Αντιβάρ (η εβραϊκής καταγωγής ΄΄πασιονάρια΄΄ του κεμαλισμού), γράφει: ΄΄Ποτέ μου δεν είχα δει τόσο κουρασμένο και απελπισμένο τον Μουσταφά Κεμάλ όσο τότε… Όλοι ανεξαιρέτως πιστεύαμε πως πλησιάζουν οι τελευταίες μέρες της ζωής μας΄΄. Με κινήσεις απελπισίας ο Κεμάλ, έδωσε διαταγή να μεταφερθεί η πρωτεύουσα από την Άγκυρα στη Σεβάστεια ενώ σε επιστολές του στους Κούρδους φυλάρχους που είχαν πρωτοστατήσει σε σφαγές χριστιανικών πληθυσμών, τους ενημερώνει ότι αν νικήσουν οι Έλληνες, θα δικαστούν για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Τους καλεί λοιπόν να συνεχίσουν να μάχονται στο πλευρό των Τούρκων εθνικιστών και τους υπόσχεται αυτονομία (ανεκπλήρωτες υποσχέσεις)
Να σημειώσουμε εδώ, ότι πολύ σημαντικό ρόλο έπαιξε ο οπλισμός, που είχαν προσφέρει οι Μπολσεβίκοι στον Κεμάλ. Τα περισσότερα τυφέκια των κεμαλικών ήταν σοβιετικής κατασκευής (και ήταν τριπλάσια από τα γαλλικά), ενώ οι μπολσεβίκοι έδωσαν στον Κεμάλ το 1/3 των πυροβόλων και το 1/4 των μυδραλιοβόλων, όπως γράφει ο αείμνηστος Σαρρής.
Από την 10 Αυγούστου 1921, η ελληνική στρατιά πέρασε τη γραμμή εξορμήσεως της και κινήθηκε ανατολικά. Ως τις 1η Αυγούστου, δεχόταν μόνο σποραδικές επιθέσεις από τουρκικές δυνάμεις και άτακτους Τούρκους αντάρτες (Τσέτες). Ωστόσο, κατά την πορεία προς τον Σαγγάριο, ως τις 10 Αυγούστου, άρχισαν να παρουσιάζονται σοβαρά προβλήματα ανεφοδιασμού. Αρρώστιες και πυρετοί από διάφορες αιτίες με σοβαρές απώλειες..
Το πρωί της 10ης Αυγούστου, άρχισε η γενική επίθεση με σκοπό την επίτευξη ρήγματος στο τουρκικό μέτωπο και την υπερκέραση του από τα ανατολικά. Οι πρώτες επιθέσεις υπήρξαν νικηφόρες παρά τη λυσσαλέα αντίσταση των Τούρκων. Οι μάχες ήταν σκληρές. Οι απώλειες εκατέρωθεν πολύ σημαντικές. Η τουρκική άμυνα είχε ενισχυθεί. Στις 28 Αυγούστου εκδηλώθηκε σφοδρή τουρκική αντεπίθεση, η οποία αποκρούστηκε. Το βράδυ τις 29ης Αυγούστου ο Κεμάλ ανέστειλε τις επιχειρήσεις. Όμως στις 30 και 31 Αυγούστου οι ελληνικές δυνάμεις μετακινήθηκαν λόγω έλλειψης πυρομαχικών και εφεδρειών, δυτικά του Σαγγαρίου, στις παλιές τους θέσεις στο Εσκί Σεχίρ. Η μάχη για την κατάληψη της Άγκυρας είχε χαθεί…
Οι απώλειες ήταν μεγάλες κι από τις δύο πλευρές. Ο Στρατός μας είχε 208 νεκρούς αξιωματικούς, 3.469 νεκρούς στρατιώτες, 713 τραυματίες αξιωματικούς, πολλούς στρατιώτες τραυματίες και 354 αγνοούμενους., τους οποίους δυστυχώς λόγω αποκοπής συγκοινωνιών, από τους δόλιους συμμάχους μας δεν μπορούσε να αναπληρώσει.
Η τουρκική πλευρά είχε: 235 νεκρούς αξιωματικούς, 4-5000 νεκρούς στρατιώτες, 571 τραυματίες αξιωματικούς, 9.582 στρατιώτες τραυματίες και 5.-6000 αγνοούμενους (τακτικός στρατός). Σημαντικές ήταν οι απώλειες των ατάκτων: περίπου 500 νεκροί αξιωματικοί, 2000 νεκροί στρατιώτες, 230 τραυματίες αξιωματικοί και 3.650 τραυματίες στρατιώτες…
Παρά τη δυσμενή για τους Έλληνες τελική έκβαση της επιχείρησης, η ανδρεία και η αντοχή του Στρατού μας, προκάλεσαν τον παγκόσμιο θαυμασμό. Ο Γάλος ιστορικός Ντριό έγραψε: «Οι Έλληνες επιτέθηκαν με μεγαλειώδη ορμή και πραγματοποίησαν πραγματικό άθλο. Παρά τις δυσχέρειες, την ανεπάρκεια του εφοδιασμού και την δίψα, κατόρθωσαν να εισδύσουν τις εχθρικές θέσεις, να περάσουν τον Σαγγάριο..»
Συμπυκνωμένα αποσπάσματα..
Η εγκατάλειψη από τους Συμμάχους, η στάση των αξιωματούχων, η διαταγή προς αναχώρηση επέφεραν την κατάρρευση. Η Σμύρνη παραδόθηκε στις φλόγες με τις τουρκικές δυνάμεις να επιδίδονται σε άγριες σφαγές – προσφιλής τούρκικη πολεμική τακτική. Οι ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις πήραν τον δρόμο της διαφυγής στα νησιά, ενώ ο άμαχος πληθυσμός δεχόταν την άρνηση των ξένων να τους παραλάβουν στα πλοία τους. Η Γαλλία και η Ιταλία, πήραν το μέρος του Αττατούρκ επειδή ήθελαν να επεκτείνουν την επιρροή τους στη Μ. Ασία και εμάχοντο υπέρ της Τουρκίας.
Προδοτικός ήταν και ο αγγλικός διπλωματικός ρόλος –ανέντιμος– με την απόφασή τους να διακόψουν εντελώς τον ανεφοδιασμό του Ελληνικού Στρατού. Πρόκειται για έναν αήθη εμπαιγμό της Αγγλίας προς την Ελλάδα, που αφού φρόντισε να αποκαταστήσει τις φιλικές σχέσεις της με την Τουρκία και να θέσει τα πετρέλαια της Μοσούλης υπό την κυριαρχία της άφησε στην τύχη τον Ελληνικό Στρατό.
Η Γερμανία τάχτηκε με τους Τούρκους τους οποίους ανεφοδίαζε, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες υπέγραψαν συμφωνία με τους τουρκικούς όρους, προσφέροντάς τους ηθική υποστήριξη παρά τις καταστροφές που υπέστησαν τα αμερικάνικα ιδρύματα. Πρώτοι οι Γάλλοι εγκατέλειψαν τις ελληνικές δυνάμεις ύστερα από Σύμβαση με τον Κεμάλ παρέχοντάς του στρατιωτικούς συμβούλους και οπλισμό (!)… και ακολουθώντας και οι υπόλοιποι «σύμμαχοι» των Ελλήνων, οι ευρισκόμενοι στην Μ. Ασία τα ίδια επαίσχυντα προδοτικά έπραξαν …κατά του Ελληνικού στρατού. ΑΙΔΩΣ!!!
Κακουχίες, πείνα, επιδημίες… Η Ελλάδα μαζεύει τις στάχτες της και αναγεννάται ως μυθικός Φοίνικας και εν δικαίω στρέφει τα πυρά της προς τα άχρηστα –μηδενικά– υποκείμενα, που ανέκαθεν τόσο την πίκραναν εγκαταλείποντάς την στις κρίσιμες της ώρες. Αλλά, γιατί αυτή η στάση των Συμμάχων; Η Μ. Ασία ήταν η μόνη που παρεμβάλλεται ανάμεσα στην Ευρώπη και στην κυρίως Ασία. Ενώ, κάθε μια από τις Μ. Δυνάμεις ήθελε να εκμεταλλευθεί τη γεωγραφική θέση της Τουρκίας για το δικό της συμφέρον. Ο υπουργός των ΗΠΑ Χίους δήλωσε ότι δεν θα απειλούσαν την Τουρκία και δεν θα της κήρυσσαν πόλεμο για να προστατεύσουν το αμερικάνικο δημόσιο. Αυτή την πολιτική εκμεταλλεύτηκε η Τουρκία η οποία επιδίδεται πλέον συστηματικά στη σφαγή και στην εξόντωση κάθε μειονότητας υπό τη βράβευση των Δυνάμεων. Σημαντική προσφορά στον Αττατούρκ είχε και η άτιμη διαγωγή των αξιωματικών έναντι του Ελληνικού στρατού, όλων των ξένων στρατιωτικών αποσπασμάτων.
Με τις σφαγές στη Σμύρνη παραβιάστηκαν στοιχειώδεις κανόνες του Διεθνούς Δίκαιου. Η Μικρασιάτικη Καταστροφή επηρέασε βαθύτατα την πορεία του μικρασιατικού πολιτισμού από την τουρκική κοινωνία, χάθηκαν από τον πληθυσμό στοιχεία ανθρωπισμού και ο δυτικός τρόπος ζωής. Ο πολιτισμός του ελληνικού και του αρμένικου λαού με τις βαθιές ρίζες τους, ακρωτηριάσθηκε και τα πεπρωμένα τους υπέστησαν τον βιασμό της Μεγάλης Προδοσίας με την ανοχή των Μεγάλων. Δείκτης της Πολιτικής της Ελλάδας το Κυπριακό, το δράμα της Μικρασιατικής Καταστροφής και τα δικά της συμφέροντα.
Και ο ρόλος του Λένιν ….
Στα τέλη Αυγούστου – αρχάς Σεπτεμβρίου του 1922, ολοκληρώθηκε η Μικρασιατική Καταστροφή. Τι οδήγησε σ’ αυτήν; Πρώτα και κύρια, η συμμαχία Λένιν-Κεμάλ!
«Δεχόμαστε να ενώσουμε τις προσπάθειες και τις ενέργειες με τους Μπολσεβίκους Ρώσσους, οι οποίοι στρέφονται ενάντια στα ιμπεριαλιστικά κράτη και έχουν σαν σκοπό τους την σωτηρία των λαών που κατατυραννούνται κάτω από το πέλμα αυτών των κρατών», έγραφε στις 26 Απριλίου του 1920, ο Κεμάλ προς τον Λένιν, εις απάντησιν των σχετικών κρούσεων από τους σιωνιστάς της Μόσχας.
Η απάντηση των Σοβιετικών υπάρχει σε κείμενο που υπογράφει ο υπουργός Εξωτερικών, Γιούρι Τσιτσέριν.
«Η Σοβιετική Κυβέρνηση σκέφτεται να στηριχθεί η Τουρκοσοβιετική συνεργασία στις παρακάτω αρχές:
Ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της Τουρκίας.
Ένταξη στο Τουρκικό κράτος των εδαφών για τα οποία ούτε εμείς ούτε εσείς έχουμε αντίρρηση ότι ανήκουν στους Τούρκους…».
Επιστέγασμα της προσεγγίσεως Λένιν-Κεμάλ, το Τουρκοσοβιετικό «Σύμφωνο Φιλίας και Αδελφοσύνης ενάντια στον ιμπεριαλισμό», που υπεγράφη τον Μάρτιο του 1921, ταυτοχρόνως με την πρώτη μεγάλη επιχείρηση του Ελληνικού Στρατού εναντίον των κεμαλικών στην Κιουτάχεια.
Παντός είδους οπλισμός καθώς επίσης και άφθονα χρήματα –ενώ την περίοδο εκείνη ο ρωσσικός λαός υπέφερε από λιμό!- εδόθησαν στον Κεμάλ από τις αρχές των επαφών τους. Αλλά, μετά την υπογραφή του Συμφώνου, η σοβιετική βοήθεια έρρευσε άφθονη και χάρισε την νίκη στον Κεμάλ, ο οποίος δήλωσε αιωνίως ευγνώμων στον Λένιν: «Αυτή η μεγαλοσύνη και η φιλανθρωπική πράξη της σοβιετικής Pωσσίας ως προς τους άτυχους, τους οποίους η απληστία του ιμπεριαλισμού και η βαρβαρότητα των Ελλήνων έριξαν στην πιο φρικτή ανέχεια, θα εκτιμηθεί ανάλογα από τον τουρκικό λαό».
Ιδού πως περιγράφουν με την σειρά τους οι Σοβιετικοί ιστορικοί την βοήθεια προς τον Κεμάλ και την σημασία της για την έκβαση του πολέμου («Παγκόσμια Ιστορία», Ακαδημία Επιστημών της ΕΣΣΔ, εκδόσεις «Μέλισσα»): «Πριν ακόμα υπογραφεί το Σύμφωνο της Μόσχας, η σοβιετική κυβέρνηση είχε αρχίσει να βοηθάει τον τουρκικό λαό. Αργότερα, η βοήθεια αυξήθηκε και πλάτυνε, παρ’ όλο που η ίδια η Σοβιετική χώρα δοκίμαζε τεράστιες στερήσεις. Η σοβιετική κυβέρνηση έδωσε στον τουρκικό λαό δωρεάν πάνω από 10 εκατομμύρια χρυσά ρούβλια και σημαντικές ποσότητες από όπλα και πυρομαχικά. Η ανιδιοτελής σοβιετική ενίσχυση βοήθησε την Τουρκία να συγκεντρώσει δυνάμεις, να οργανώσει τακτικό στρατό και να ανακόψει την επίθεση των Ελλήνων εισβολέων».
Ποιο ήτο το «μυστικό» της τουρκο-σοβιετικής συμμαχίας; Η αποστολή ελληνικού εκστρατευτικού σώματος στην Ουκρανία, κατά των μπολσεβίκων, δικαιολογούνται οι κομμουνισταί. Στην πραγματικότητα, η κοινή προέλευση Κεμάλ και Λένιν και τα οικονομκά συμφέροντα, ήταν η αιτία της προσεγγίσεως! Ο μεν Κεμάλ προερχόταν από τους φαινομενικώς εξισλαμισθέντες , εβραίους «ντονμέδες», ο δε Λένιν ήτο εβραίος εκ μητρός, εγγονός του Ισραήλινού Μπλανκ!
Στο δια ταύτα τυχεροί είστε Τούρκοι βάρβαροι, αλλά ταυτόχρονα πρέπει κάποιος να σας βγάζει το καπέλλο, για την πετυχημένη σας παμπέσικη ύπουλη διπλωματική πολιτική … Απέχουμε κατά παρασάγγας από αυτή, οι Έλληνες. Παρ όλον ότι ανέκαθεν προδίδετε τους συμμάχους, αλώβητοι και κερδισμένοι βγαίνετε ειδικά και στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, που συμμαχία συνάψατε με τους ΝΑΖΙ, την στιγμή που η Ελλάδα έχυνε ποταμούς αίματος πολεμώντας τους.
Μέχρι σήμερα η πιστή Ελλάδα και η Ελληνική Κύπρος και προδίδονται και υποσκάπτονται και η Τουρκία κατάντησε η άπιστη παραχαϊδεμένη αμοιβομένη παλλακίδα των συμμάχων, που τους χορεύει στο ταψί. ΦΕΥ!
Δυστυχισμένε μου λαέ, καλέ και αγαπημένε, πάντα ευκολόπιστε και πάντα προδομένε!. Σολωμός
Αυτά τα ολίγα και άλλα μύρια για τις προδομένες ήττες του Ένδοξου Ελληνικού στρατού στην Ελληνική Μ. Ασία, ο οποίος επαναλαμβάνω δεν ηττήθηκε, αλλά προδόθηκε….
Πηγές με πρόσθετα σχόλια και πληροφορίες:
ΚΩΝ/ΝΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, «ΟΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΓΚΥΡΑ», Περιοδικό ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, τ. 288 Πηγές: ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ, τ. ΙΕ, ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΘΗΝΩ .Δρ. Ιωάννης Παπαφλωράτος, «Η Ιστορία του Ελληνικού Στρατού (1833-1949), Τόμος Ι, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΣΑΚΚΟΥΛΑ, 20 .Dr Ι. Παπαφλωράτο
ΓΙΑΝΝΗΣ Κ. ΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΣ, «ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗΣ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑΣ»,ΕΚΔΟΣΕΙΣ HISTORICAL QUEST, 2019
ΚΩΣΤΑΣ Μ. ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΣ, «1992: Πώς φτάσαμε στην καταστροφή», ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΠΟΝ, Ιστορικά βιβλία Αντώνη Αντωνά. Κλπ.
Επιμέλεια από Αντώνη Αντωνά-Συγγραφέα – Ερευνητή.
Υ.Γ. Απολογούμαι για το μακροσκελές κείμενο. Είναι μια ελάχιστη σταγόνα μνήμης, αλήθειας και γνώσης ιστορίας, για τους νεοσουλτάνους της Άγκυρας. Α.Α.
