Γράφει ο Αντιστράτηγος ε.α.
Διονύσης Ι. Θεοδωρίτσης (*)
Στη Φωτογραφία ο κ. Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ( Recep Tayyip Erdoğan ), ο αρχικά προοριζόμενος από τους «κατασκευαστές» του και αποτυχών – μέχρι τώρα – ως «ΧΑΛΙΦΗΣ» , επονομαζόμενος όμως στη συνέχεια « ΣΟΥΛΤΑΝΟΣ ».
Γεννήθηκε το 1954 στην Κωνσταντινούπολη. Εργάσθηκε ως φοιτητής της Σχολής Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών του Ακσαράι ( Σχολή που ανήκει σήμερα στο Πανεπιστήμιο του Μαρμαρά, ως Σχολή Οικονομικών και Διοικητικών Επιστημών ) στην εργατική γειτονιά του Κασίμπασα , και ως ημιεπαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Διαπνεόμενος από τις ιδέες του Σουνιτικού Ισλάμ , εισήλθε ενωρίς στη νεολαία του Κόμματος του Νετσμετίν Ερμπακάν.
Στο Κόμμα χαρακτηριζόταν ως « mas-kom-ya » , επιτιθέμενος με πάθος στους λόγους του εναντίον των freemasons (mason ), communists ( komunists ) and jews ( yahudi ) .
Μαζί και με τον Αμπτουλάχ Γκιούλ στην αντικομμουνιστική «Εθνική Ένωση Τούρκων Σπουδαστών », επείσθη από αυτόν να κατέλθει το 1991 ως υποψήφιος του Κόμματος της Ευημερίας
( Refah Partisi ) του Νετσμετίν Ερμπακάν στην Κωνσταντινούπολη. Ήταν η αρχή της πολιτικής σταδιοδρομίας του Ερντογάν, ο οποίος στη συνέχεια έγινε και δήμαρχος της πόλης (1994 – 1998 ).
Στις 28 Ιουνίου 1996, ο Ερμπακάν ανέλαβε πρωθυπουργός στην κυβέρνηση συνασπισμού του Κόμματος της Ευημερίας και του Κόμματος του Ορθού Δρόμου (Doğru Yol Partisi) της Τανσού Τσιλέρ.
Στις 3 Νοεμβρίου 1996 στην περιοχή Σουσουρλούκ ( Susurluk ), μία θωρακισμένη Μερσεντές, που έτρεχε με μεγάλη ταχύτητα, καρφώθηκε επάνω σε φορτηγό. Αποτέλεσμα τρία άτομα νεκρά και ένα ζωντανό, όλα επιβαίνοντες του θωρακισμένου οχήματος Μερσεντές.
Στα συντρίμμια του οχήματος βρέθηκαν όπλα , ναρκωτικά , χρήματα, εξοπλισμός υποκλοπών και μυστικών επιχειρήσεων, καθώς και λίαν αποκαλυπτικά έγγραφα. Οι αποκαλύψεις που προέκυψαν από το ατύχημα ( προσωπικό και υλικά ) προκάλεσαν μείζονα πολιτική κρίση, η οποία οδήγησε στην κατάρρευση της κυβέρνησης Τσιλέρ . Έπειτα από μία διαδικασία φθοράς, με αποτέλεσμα να χάσει την πλειοψηφία στη Βουλή, η κυβέρνηση Ερμπακάν παραιτήθηκε στις 18 Ιουνίου 1997.
Στις διαδηλώσεις που ακολούθησαν ο Ερντογάν έγινε ένας από τους κύριους ομιλητές. Το Δεκέμβριο του 1997 κατά τη διάρκεια διαδήλωσης , ο Ερντογάν απήγγειλε ένα ποίημα ενός Τούρκου εθνικιστή ποιητή των αρχών του 3ου αιώνα . Η δημόσια ανάγνωση του συγκεκριμένου ποιήματος θεωρήθηκε από το δικαστήριο (σύμφωνα με το άρθρο 312/2 του Τουρκικού Ποινικού Κώδικα) ως δυνάμενη να υποκινήσει σε θρησκευτικό ή φυλετικό μίσος και να προκαλέσει τέλεση αδικήματος.
Το 1998, κατά τη διάρκεια της θητείας του Ερντογάν ως δημάρχου της Κωνσταντινούπολης, το Κόμμα της Ευημερίας κρίθηκε παράνομο από το Τουρκικό Συνταγματικό Δικαστήριο.
Ο Ερντογάν αναγκάστηκε να παραιτηθεί από τη θέση του δημάρχου το 1998 , και τελικά καταδικάστηκε το 1999 σε δεκάμηνη φυλάκιση, και με αφαίρεση των πολιτικών του δικαιωμάτων, μέχρι την 24 Ιουλίου 1999.
Ιδρυτής και πρώτος αρχηγός του ισλαμικών καταβολών κόμματος του AKP ( Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης ) ο Ταγίπ Ερντογάν κέρδισε τις εκλογές του 2002, αλλά ο ίδιος δεν κατέστη δυνατό να γίνει άμεσα Πρωθυπουργός, λόγω κωλύματος εκλογιμότητας. Πρωθυπουργός ορίστηκε αρχικά ο στενός του συνεργάτης, και φίλος του από τα παλιά, ( αγγλοτραφείς) Αμπντουλάχ Γκιούλ.
Ο Ερντογάν διετέλεσε Πρωθυπουργός της Τουρκίας για τρεις συνεχόμενες θητείες, από το 2003 έως το 2014.
Με τη νίκη του στις προεδρικές εκλογές τον Αύγουστο του 2014 έγινε ο πρώτος Τούρκος πρόεδρος που εκλέχθηκε από το λαό, μετά τον Αμπντουλάχ Γκιούλ ( τον οποίο και έθεσε τελικά στο «περιθώριο» ) , όπου και παραμένει ( μετά και από ένα – αμφιλεγόμενο για μερικούς – στρατιωτικό πραξικόπημα ) μέχρι και σήμερα ως Πρόεδρος της Τουρκίας, επονομαζόμενος και « Σουλτάνος ».
Οποιοσδήποτε καλός σκηνοθέτης , δεν θα μπορούσε – κατά την άποψή μας – να διαλέξει καλλίτερο ρόλο «Σουλτάνου» ως πρωταγωνιστή ( λόγω του παρελθόντος του Ερντογάν, αλλά σαφώς και των ικανοτήτων του, που τον βοήθησαν να διορισθεί από μόνος του ως χωροφύλακας των πετρελαϊκών συμφερόντων πολλών στη Ν.Α. Μεσόγειο ), σε μια κινηματογραφική ταινία για τα τεκταινόμενα της Ενέργειαςστην ευρύτερη περιοχή μας . Λόγω της ……. επίκτητης «ηθοποιίας» των Αιγυπτίων ( ίδε π.χ. …. Ομάρ Σαρίφ ) έχασε μάλλον ο «Σουλτάνος» Ταγίπ το ρόλο και του «Χαλίφη» στο σημερινό περιοχικό ενεργειακό γίγνεσθαι , στο οποίο ως Έλληνες έχουμε μάλλον κερδίσει το ρόλο του μάχιμου ……. κομπάρσου. Ίδωμεν …… .
Ο Ταγίπ Ερντογάν διοικεί σήμερα μια χώρα με δυσανάλογα μεγάλη έκταση , συγκριτικά με τις χώρες στην περιοχή της .
Μια χώρα επίσης ταραξία και αναθεωρητική στην ευρύτερη περιοχή, η οποία και ρίχνει διαχρονικά ( η παλαιά δοκιμασμένη τουρκική τέχνη / συνταγή ) τα σχοινιά προς ( και τραβώντας τα δάνεια από ) : ΗΠΑ , ΡΩΣΙΑ ( και επί ΕΣΣΔ ), ΑΓΓΛΙΑ , και ΕΕ ( ΓΕΡΜΑΝΙΑ.)
Ο «Σουλτάνος» Ερντογάν , έχει σαφώς επιτύχει σήμερα πολλά για τη χώρα του , με την υποστήριξη των ΗΠΑ, ΡΩΣΙΑΣ, ΑΓΓΛΙΑΣ και ΕΕ ( ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ), και με Βασικά ΥΠΕΡ του Στοιχεία, τα ακόλουθα :
– ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟ , με όλα όσα αυτό σημαίνει και συνεπάγεται, από : Τα Στενά , τη Μαύρη Θάλασσα, τον Καύκασο , τους Ενεργειακούς Αγωγούς , τη Συνέχιση της Παράνομης Κατοχής στην Κύπρο , την Προβολή και Χειραγώγηση του Παράνομου «Τουρκοκυπριακού» Κράτους της Βόρειας Κύπρου , τον Ακήρυχτο επί μισό και πλέον αιώνα Πόλεμο με την Ελλάδα στο
Αιγαίο ( με νίπτοντας τας χείρας των οι σύγχρονοι Διεθνείς Οργανισμοί και τα μεγάλα Κράτη / Πιλάτοι , και – παράλληλα – με «κόκκινες» τις τουρκικές παρειές από τα ελληνικά λεκτικά χαστούκια/μηνύματα ) , την Εμπλοκή της Τουρκίας στη Λιβύη και στο Αρτσάχ , τη Δημιουργία Ψευτο – ΑΟΖ με τη Λιβύη, την Προβολή της Πλασματικής «Γαλάζιας Πατρίδας» , τη Διείσδυση σε κάποιες Αραβικές και Αφρικανικές Χώρες , την επιδίωξη κεντρικού ρόλου στην Ανατολική Μεσόγειο , κλπ/κλπ.
– ΥΠΑΡΞΗ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΑΞΟΝΑ στην ευρύτερη περιοχή , του οποίου η Τουρκία ( η οποία και δεν αποτελεί βεβαίως “γεωπολιτικό παίκτη” ) αποτελεί λίαν ενεργό μέρος .
– ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟ/ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΣΥΓΓΕΝΕΙΑ, με τα πάλαι ποτέ
“ Ανατολικό και Δυτικό ΤΟΥΡΚΕΣΤΑΝ “ . Γνωστές οι Χώρες και
η περιοχή μιας μεγάλης Χώρας , που απαρτίζουν σήμερα αυτούς τους παλαιούς γεωγραφικούς όρους , κάτι που βοηθά κάποιους να προσεγγίζουν άλλους , ανελθόντες ήδη πολύ οικονομικά και διψούντες σήμερα για πολλά …. οκτάνια και παράγωγα αυτών.
– ΑΝΤΙΠΑΛΟΤΗΤΑ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ( μόνιμη ή μη , θα το δείξει βεβαίως ο χρόνος αυτό ) με το ΙΣΡΑΗΛ, κάτι που παρουσιάζεται ως να ευνοεί σήμερα και το ΙΡΑΝ , αντίπαλο δέος της ΤΟΥΡΚΙΑΣ στην ευρύτερη περιοχή ( ένα κράτος αντίπαλο της Τουρκίας , με πολλές ομοιότητες , ίδιους φόβους από μειονότητες και περιοχικές διαφορές . )
– ΦΙΛΙΚΗ ΣΧΕΣΗ με τη ΣΑΟΥΔΙΚΗ ΑΡΑΒΙΑ και ΧΩΡΕΣ του ΚΟΛΠΟΥ ( άρα και με την ΑRΑΜCΟ , κ.α. παγκόσμιες πολυεθνικές ενεργειακές και συναφώς οικονομικές δυνάμεις.)
Επί του θέματος Σαουδική Αραβία, υπόψη ότι ο ISIS είχε/έχει τo ίδιο λεκτικό motto στη σημαία του, που ευνοεί σημειολογικά και το «Σουλτάνο» Ερντογάν .
Από αυτό , αλλά και από μερικά άλλα , προκαλείται και η εύλογη απορία : Πώς και γιατί προσεγγίζουμε Εμείς τη Σαουδική Αραβία γεωπολιτικά ? ( σημ. : διάθεση/ενίσχυση Patriot σε μια χώρα που έχει άφθονα μέσα , αλλά και δύναται να αγοράσει όποιο εξοπλιστικό μέσο επιθυμεί ). Η Σαουδική Αραβία είναι φυσικά η μεγαλύτερη εξαγωγική χώρα πετρελαίου στον κόσμο , της οποίας όμως η βασιλική μακαριότητα απειλείται διπλά , τόσο από το ισλαμικό ιερατείο, όσο και από τον αραβικό εθνικισμό. Η Αραβική Σουνιτική Αίγυπτος, που ευχερώς θα μπορούσε, δεν την ενίσχυσε. Από Εμάς εξετάστηκε ποτέ άραγε αυτό και γιατί ?
– Η ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΔΙΑΛΥΣΗΣ της Σημερινής ΕΕ ( επί αυτού καλόν είναι να μας πουν μερικοί γεωπολιτικοί αναλυτές , εάν βεβαίως το κατέχουν . Κάποιοι ξένοι – κυρίως – αναλυτές , μελετούν ήδη και αυτό το σενάριο ) , μέσω κατάλληλου χειρισμού ( «εργαλειοποίηση» …. το αποκαλούν σήμερα ) – υπό της Τουρκίας – των μεταναστών και των μεταναστευτικών ροών , και λοιπών άλλων γεγονότων, και ενδεχομένως κατόπιν αποφάσεως κάποιων ισχυρών γεωπολιτικών παικτών της Ευρασίας και της Αμερικής .
ΕΧΕΙ βεβαίως και αρκετά Στοιχεία ΕΝΑΝΤΙΟΝ του ο «Σουλτάνος» Ερντογάν , τα οποία δεν αναφέρονται όλα εδώ , για λόγους οικονομίας της γραφής.
Πλέον της διάλυσης των δημοκρατικών θεσμών και της οικονομικής εξαθλίωσης του λαού του , τον οποίο και «ταίζει» άκρατο θρησκευτικό και εθνικιστικό φανατισμό , αναφέρεται ενδεικτικά ένα ακόμα βασικό από τα εναντίον του στοιχεία :
Η ΕΝΕΡΓΕΙΑ . Δεν συγχωρεί ποτέ λάθη . Δεν ξεχνά ποτέ και τιμωρεί πάντα ( και κυρίως , την εμμονή και τα «κόλπα» για περισσότερα ποσοστά επί των κερδών, καθώς και το «κρυφό» λαθρεμπόριο.) Και τα λάθη για το «Σουλτάνο» δύναται να προκύψουν ανά πάσα στιγμή και μάλιστα να προέλθουν από χώρες , ισχυρότερες σήμερα ή και ασθενέστερες οικονομικά της Τουρκίας.
Με Βάση τα προαναφερθέντα , ο «Σουλτάνος» ΕΡΝΤΟΓΑΝ , θα μπορούσε μελλοντικά να :
– Αποκτήσει , μετά θάνατο , ένα μαυσωλείο αλλά Κεμάλ Ατατούρκ.
– Δώσει , μετά θάνατο , το όνομά του σε μεγάλο τουρκικό Α/Δ , όπως π.χ. σήμερα το Α/Δ της Σμύρνης ονομάζεται Αντνάν Μεντερές ( μπορεί να έχει και την τύχη αυτού ……. ποιός να
ξέρει ;)
– Αποσυρθεί λόγω υγείας ή για οποιονδήποτε άλλο λόγο .
– Αντικατασταθεί από άλλους μνηστήρες καραδοκούντες στην Τουρκία : π.χ. Αμπντουλάχ Γκιούλ , νυν ανερχόμενους πολιτικούς, διαφημισμένους δημάρχους , ανώτατους στρατιωτικούς , κλπ. Μπορεί να τον διαδεχθεί ακόμα, μέχρι και κάποιος …..“φυλετικά συγγενής” του Οτζαλάν ( είναι και θέμα μελλοντικών / ενδεχόμενων εξελίξεων και σχεδιασμών υπό των αποκαλούμενων μεγάλων Κρατών / Δυνάμεων ).
Εκτιμάται όμως ότι – σε κάθε περίπτωση – η αρπακτική στάση, η διάθεση και οι επιδιώξεις της Τουρκίας έναντι της Χώρας μας , δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξουν , και θα αποτελούν το μόνιμα ζητούμενο του όποιου επιθυμεί να αναρριχηθεί στην τουρκική εξουσία , ευνοούμενος πάντα από άλλους παγκόσμιους γεωπολιτικούς παίκτες .
Αυτό υποβάλλει σε εμάς και το βασανιστικό ερώτημα, που αφορά στο « worst case scenario » :
Θεωρούμε ότι είμαστε πράγματι έτοιμοι;
Αυτό , καίτοι δεν φαίνεται από όλους «καθαρά » , μόνο η Ελληνική Πολιτεία – η οποία έχει και την ευθύνη – οφείλει να το ελέγχει , να το γνωρίζει ( πέρα από κομματισμούς και «πολιτικά παίγνια») και να το επιδιώκει ακατάπαυστα .
Η θεσμική δημιουργία ενός «Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας / ΣΕΑ» – το μέγιστο – το οποίο όμως δεν δημιουργείται μέχρι σήμερα επί χρόνια, ή – το ελάχιστο – η θεσμική δημιουργία ενός «Συμβουλίου Αρχηγών των εις την Ελληνική Βουλή Κομμάτων » προς καθορισμό κοινής Γραμμής στα Εθνικά μας Θέματα , θα μπορούσε να προσφέρει πάρα πολλά .
« Οι Καιροί ου Μενετοί » ( Οι καιροί – οι ευκαιρίες – δεν περιμένουν ) , Θουκυδίδης.
Εκτιμήσεις , Κρίσεις , και Επικρίσεις ( κατά το δοκούν ) στις προαναφερθείσες προσωπικές και μόνο απόψεις ( δοσμένες ενδεχομένως και με κάποια δόση ” κουταμαρολογίας” ), θα προσέφεραν πολλά επί του Πάζλ : Ο «Σουλτάνος» Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και ο αντικειμενικός του σκοπός στα Ελληνο-Τουρκικά (Ε/Τ) θέματα , κάτι το οποίο βεβαίως είναι τελικά και το ζητούμενο για Εμάς .
(*) Ο Αντιστράτηγος ε.α. Διονύσης Ι. Θεοδωρίτησης , είναι Αρχηγός της Τάξεως ΣΣΕ/1975 και απόφοιτος της Ανωτάτης Στρατιωτικής Ακαδημίας Νάσσερ της Αιγύπτου , καθώς και Εταίρος αυτής.
