Γιατί η Επιτροπή Άμυνας οφείλει να ξεκαθαρίσει το σκηνικό με το Ταμείο Αμυντικής Θωράκισης - Αλλάζει και πώς το ισοζύγιο και η αποτροπή στο Αιγαίο - Μπορεί και πώς να καλυφθεί η αχίλλειος πτέρνα της Κύπρου και να μπει φρένο στη Γαλάζια Πατρίδα
Η Ελλάδα προχωρεί σε ένα στρατηγικό άλμα για να εξισορροπήσει τα ισοζύγια δυνάμεων με την Τουρκία στη θάλασσα και στον αέρα, σε μια προσπάθεια να βάλει φρένο στην επεκτατική πολιτική του Νεο-οθωμανισμού και της Γαλάζιας Πατρίδας. Οι νέες αγορές από τη Γαλλία φτάνουν τα 5 δις ευρώ! Την ίδια στιγμή, η Κυπριακή Δημοκρατία διαθέτει για το 2021 μόνο το ένα τρίτο (περίπου 33,2% - €104.283.844) του συνολικού ποσού των 320 περίπου εκ. ευρώ που προσφέρει ο φορολογούμενος πολίτης για την αμυντική του θωράκιση. Σημειώνουμε, δε, ότι το 2020, όπως και τα προηγούμενα χρόνια, ήταν χειρότερη η κατάσταση, αφού δαπανήθηκαν €43.566.390 μόνο. Και λιγότερα…
Μόνο το 1/3 από τα χρήματα του φορολογουμένου θα διατεθούν το 2021 για τα εξοπλιστικά συστήματα
Μπορεί να οικοδομηθεί κοινό σύστημα αεράμυνας μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ και Γαλλίας
Η αντίληψη της Γαλλίας ως ηγέτιδας της ΕΕ και η γεωπολιτική της περιοχής μας
Η αρχή της αμοιβαιότητας και το άρθρο 51 του ΟΗΕ
Η σημασία της συμφωνίας
Η αγορά από την Ελλάδα των 24 γαλλικών Ραφάλ, 3 φρεγατών «Belh@rra», καθώς και 3 κορβετών, με δικαίωμα συν μία, δημιουργεί ένα νέο περιβάλλον ισχύος στη θάλασσα και στον αέρα του Αιγαίου και ευρύτερα. Ταυτοχρόνως, αναδύεται για άλλη μια φορά στην επιφάνεια η αχίλλειος πτέρνα του Ελληνισμού. Δηλαδή η Κύπρος, η οποία στη θάλασσα είναι 11 φορές μεγαλύτερη απ’ ό,τι στην ξηρά. Παρόλ’ αυτά διαθέτει μόνο υποτυπώδεις ναυτικές δυνάμεις. Και καθόλου αεροπορική δύναμη. Η αισιόδοξη νότα μέσω της αγοράς των νέων γαλλικών Exocet, καθώς και ραντάρ, για την κάλυψη της ΑΟΖ, δεν συνιστά πανάκεια. Εφόσον, μάλιστα, επικράτησε το δόγμα ότι, "ευτυχώς που δεν έχουμε ναυτικό για να μην μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε και να ξεσπάσει η κρίση", επιτρέπει στην Άγκυρα να αλωνίζει. Εάν ήταν σοβαρό ένα τέτοιο δόγμα, ούτε η Ελλάδα ούτε καμιά άλλη χώρα, τελούσα υπό απειλή, θα προχωρούσε στην αγορά εξοπλιστικών συστημάτων και θα συνήπτε συμμαχίες. Τονίζουμε τη λέξη συμμαχίες, διότι: 1) Αντιλαμβανόμαστε ότι δεν μπορούμε στον τομέα των εξοπλισμών να γίνουμε Τουρκία, αλλά μπορούμε να εξισορροπήσουμε τα ανισοζύγια δυνάμεων μέσα από συμμαχίες. 2) Το άρθρο 2 της συμφωνίας Ελλάδας - Γαλλίας, επί της οποίας έχει στηριχθεί και η αγορά μαμούθ, που αποτυπώνεται σε 5 δις ευρώ, αναφέρεται σε αμοιβαία συνδρομή στην περίπτωση που μία εκ των δύο χωρών δεχθεί εξωτερική επίθεση επί της επικράτειάς της. Στηρίζεται στο άρθρο 51, δηλαδή της αυτοάμυνας, του Χάρτη του ΟΗΕ. Επί μακρόν υποστηρίζαμε ότι τέτοιας μορφής θα έπρεπε να ήταν οι συμμαχικές συμφωνίες της Κύπρου τόσο με τη Γαλλία όσο και με το Ισραήλ. Βεβαίως, δεν μπορεί να ισχυριστεί κάποιος ότι εάν ξεσπάσει ελληνοτουρκικός πόλεμος, η Γαλλία θα σπεύσει ασυζητητί να πολεμήσει στο πλευρό της Ελλάδας. Όμως ποιος ξέρει, εξαρτάται από το διακύβευμα των συμφερόντων, όχι μόνο των στρατιωτικών αλλά και των ενεργειακών, καθώς και άλλων. Υπάρχει, άλλωστε, σχετική ρήτρα και για την ενέργεια και για την ασφάλεια στην περιοχή μας. Πάντως, από την εν λόγω συμφωνία, διαπιστώνεται ότι ενισχύεται η αποτροπή της Ελλάδος έναντι της Τουρκίας σε στρατιωτικό και σε διπλωματικό επίπεδο. Είναι πρόδηλη η πρόθεση της Γαλλίας να διαδραματίσει τον δικό της ρόλο στη νοτιοανατολική Μεσόγειο ως ηγέτιδα χώρα της ΕΕ, η οποία αντιλαμβάνεται πλέον ότι δεν μπορεί να επιτρέψει στην Τουρκία να ελέγχει θαλάσσιες και εναέριες οδούς μέσω της πολιτικής που αναπτύσσει στη λογική της Γαλάζιας Πατρίδας.
Τα 5 δις ευρώ για αποτροπή και η σφήνα…
Αυτές οι γεωπολιτικές αλλαγές φαίνεται ότι αγγίζουν μερικώς τη Λευκωσία και ότι επιβάλλεται μία στρατηγική αναθεώρηση των σχέσεών μας με την Ελλάδα και τη Γαλλία. Εγείρεται, λοιπόν, το εξής ερώτημα: Εφόσον θα υπέγραφαν μια τέτοια συμφωνία η Ελλάδα και η Γαλλία, γιατί δεν μπήκε σφήνα η Κύπρος; Αληθές είναι ότι η Ελλάδα πλήρωσε ακριβά αυτήν τη συμφωνία και μάλιστα μέσω του φορολογούμενου πολίτη, παρά τα τεράστια οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει, και τα οποία είναι πολύ περισσότερο από τα δικά μας. Δεν ισχυριζόμαστε ότι μπορούμε να δαπανήσουμε ποσά της τάξης των 5 δις. Όμως, οι αγορές της Ελλάδας θα ήταν δυνατό να συνδυαστούν με κάποιες δικές μας στη βάση του ενιαίου αμυντικού χώρου. Λεφτά υπάρχουν. Οι εισφορές για το Ταμείο Αμυντικής Θωράκισης ξεπερνούν πλέον τα 9 δισεκατομμύρια από την ημέρα που άρχισε να πληρώνει ο πολίτης αυτήν την ειδική φορολογία. Δαπανήθηκαν και δεν δαπανήθηκαν τα μισά μόνο…
Το Ταμείο Αμυντικής Θωράκισης
Εξ αφορμής, λοιπόν, η ιστορία της φορολογίας για την άμυνα και η διάθεση των χρημάτων αυτών για θέματα ασφάλειας θα πρέπει να ξεκαθαρίσει άπαξ και διά παντός. Ευθύνες επί τούτου δεν έχει μόνο η Κυβέρνηση, αλλά και η Βουλή και δη η Επιτροπή Άμυνας, η οποία είχε συναινέσει προ μερικών ετών σε αλχημικές ερμηνείες, ώστε τα χρήματα για την αμυντική θωράκιση να διατίθενται σε άλλους συναφείς και μη σκοπούς. Το θέμα είναι ηθικό αλλά και εξόχως πολιτικό και νομικό. Δεν μπορεί να ζητάς από τον πολίτη να πληρώνει για την αμυντική του θωράκιση σε μια πατρίδα η οποία είναι υπό κατοχή και τα χρήματα που προσφέρει από το υστέρημά του να διατίθενται με πονηρό τρόπο αλλού. Τι προφασιζόταν η Κυβέρνηση, ακόμη και οι Υπουργοί Άμυνας; Προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι τα χρήματα για το Ταμείο Αμυντικής Θωράκισης πρέπει να καλύπτουν και τα λειτουργικά και άλλα έξοδα του Υπουργείου Άμυνας και της Εθνικής Φρουράς. Και συμβαίνει αυτό, παρότι οι δαπάνες αυτές είναι χωριστές. Το δε Ταμείο Αμυντικής Θωράκισης δεν θεσμοθετήθηκε για τις μισθοδοσίες και τα λειτουργικά έξοδα, αλλά για την αγορά εξοπλιστικών συστημάτων. Υπό αυτές τις συνθήκες, η Επιτροπή Άμυνας οφείλει να θέσει εκ νέου το θέμα επί τάπητος. Κάθε χρόνο εισπράττονται για την αμυντική θωράκιση περί τα 320 εκατομμύρια ευρώ. Από αυτά. για το 2020 διατέθηκαν μόνο €43.566.390 και το 2021 το ποσό εκτιμάται να φτάσει €104.283.844 λόγω αγοράς εξοπλιστικών συστημάτων. Δηλαδή μόνο το εν τρίτο διατίθεται για τους εξοπλισμούς για το 2021. Τα προηγούμενα χρόνια ήταν περί τα 40 εκ ευρώ και λιγότερα.
Στρατιωτική τεχνολογία και αποτροπή
Όπως πολλάκις έχουμε αναφέρει από αυτές τις στήλες, μεταξύ των πολιτικών επιλογών διά των οποίων μπορεί να ενισχυθεί η ΕΦ και να περιοριστεί το όποιο κόστος από τον προϋπολογισμό του κράτους, είναι η ανάπτυξη της πολεμικής βιομηχανίας με συνέργειες και εταιρείες άλλων χωρών όπως της Σερβίας και του Ισραήλ, που θα έχουν έδρα την Κύπρο και ως εκ τούτου θα μπορούν ως ευρωπαϊκές να λαμβάνουν μέρος σε προγράμματα της ΕΕ. Πέραν τούτων, σημαντική είναι η δημιουργία Ινστιτούτου Τεχνολογίας και Ανάπτυξης Εθνικής Φρουράς. Ήδη είναι πρόδηλον ότι ο προϋπολογισμός του κράτους δεν επιβαρύνεται σε ό,τι αφορά τις αμυντικές δαπάνες, διότι μόνο το ένα τρίτο των χρημάτων για το 2021 θα διατεθεί από το Ταμείο Αμυντικής Θωράκισης για εξοπλιστικά συστήματα. Όπως και να έχουν τα πράγματα, δεν πρόκειται περί κόστους όταν μιλούμε για αμυντική θωράκιση μιας κατεχόμενης πατρίδας, αλλά για επένδυση στους τομείς της αμυντικής-στρατιωτικής τεχνολογίας και ασφάλειας, η οποία συνιστά υποχρέωση του Κράτους έναντι του πολίτη. Αυτά δεν τα γράφουμε σήμερα αλλά χρόνια πριν, που σημαίνει ότι εάν υπήρχε πολιτική βούληση, θα είχαμε έναν από τους καλύτερους στρατούς της Μέσης Ανατολής. Η αποτροπή μας θα ήταν στα ύψη και όχι στον αναπνευστήρα, αφού το υλικό είναι γερασμένο, το οποίο με περιστασιακές ενέσεις προσπαθούμε να συνεφέρουμε. Μακάρι να μην είναι αργά…
Το Δόγμα και οι καναπέδες
Αληθές είναι ότι ακούγονται φωνές που επισημαίνουν ότι τα νέα εξοπλιστικά συστήματα της Ελλάδας μπορούν να εκμηδενίσουν αποστάσεις και να φτάσουν ώς την Κύπρο. Οι νέες φρεγάτες και κορβέτες και οι δυνατότητές τους θα ήταν δυνατόν να καλύψουν την αποτρεπτική ικανότητα της Ελλάδας και πέραν αυτής, προς την περιοχή μας. Είναι θέμα κατά πόσον υπάρχει στρατηγική προς αυτήν την κατεύθυνση ή όχι. Τα νέα εξοπλιστικά συστήματα έχουν τρομερές δυνατότητες. Είναι όπλα υψηλής τεχνολογίας και αιχμής, δύνανται δηλαδή να διεξάγουν πόλεμο επιφάνειας, ανθυποβρυχιακό και αντιαεροπορικό και θα πρέπει να ιδωθούν σε συνδυασμό με τα άλλα όπλα που διαθέτει ο στρατός μιας χώρας, καθώς και με τα στρατιωτικά και στρατηγικά δόγματα της ίδιας της Ελλάδας. Ερώτημα: Πού είναι το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου; Υπάρχει; Ταυτοχρόνως, είναι εύκολο και ανεύθυνο να λέει κάποιος ότι επειδή η Ελλάδα αγόρασε Ραφάλ και σύγχρονες γαλλικές φρεγάτες και κορβέτες, εμείς ως Κύπριοι θα πρέπει να καθόμαστε στους καναπέδες και να αξιώνουμε από την Αθήνα να επεκτείνει την αποτροπή της στην Κύπρο, χωρίς εμείς να πράξουμε τα ουσιώδη.
Κοινό σύστημα αεράμυνας
Το ορθολογιστικότερο είναι να εξετάσουμε κατά πόσον τα νέα εξοπλιστικά συστήματα της Ελλάδας μπορούν να καλύπτουν την Κύπρο και ποια θα είναι η δική μας οικονομική και άλλη συνεισφορά. Όπως και κάτι άλλο: Η κάλυψη της Κύπρου από την Ελλάδα θα είναι ένας σχεδιασμός στη λογική της αναβίωσης του Δόγματος ή θα αφορά τη Γαλλία και το Ισραήλ; Αληθές είναι ότι εμείς, δηλαδή οι Κύπριοι, είναι που έχουμε σοβαρά προβλήματα σε όλους τους τομείς. Όχι μόνο ναυτικό και αεροπορία δεν διαθέτουμε, αλλά και η αντιαεροπορική μας ομπρέλα και δη οι Buk είναι γερασμένοι. Και φτάσαμε σε αυτό το σημείο διότι επί μακρόν ούτε επισκευές ούτε αγορές έχουν γίνει. Συνεπώς, θα πρέπει να φτιαχτούν υποδομές και να προωθηθεί η στρατιωτική τεχνολογία και βιομηχανία, καθώς και η κάλυψη των βασικών αναγκών και η υποβολή αναπτυξιακού προγράμματος για την άμυνα, που να συνδυάζει αγορές και συνεργασίες. Μπορούν, δε, να προσφερθούν υποδομές σε αεροδρόμια και λιμάνια για την υπογραφή συμφωνιών με ρήτρες αμοιβαίας συνδρομής όπως έπραξε η Ελλάδα, τόσο με τη Γαλλία όσο και με το Ισραήλ. Ήδη υπάρχει μία στρατιωτική συμφωνία μαζί με τη Γαλλία, η οποία θα μπορούσε να αναθεωρηθεί προς το θετικότερο στην αρχή της αμοιβαιότητας. Με το Ισραήλ όμως τι γίνεται που είναι ένας από τους πιο αξιόπιστους δρώντες στην περιοχή μας και σύμμαχος; Και με το Ισραήλ και με τη Γαλλία έχουμε κοινά ενεργειακά και άλλα συμφέροντα. Συνεπώς, θα ήταν πλέον δυνατό να στηθεί ένα συμμαχικό σύστημα αεράμυνας Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ, με τη συνδρομή της Γαλλίας, που θα έχει αποτρεπτικό στις όποιες απειλές χαρακτήρα και το οποίο θα διασφαλίζει τη σταθερότητα και την ειρήνη στην περιοχή και δη την ομαλή εκμετάλλευση του φυσικού αερίου. Η πρωτοβουλία αυτή θα πρέπει να αναληφθεί από τη Λευκωσία, διότι εμείς είμαστε η αχίλλειος πτέρνα. Εμείς έχουμε το κυρίως πρόβλημα. Θα πρέπει βεβαίως να είμαστε έτοιμοι για προσφορές και επενδύσεις στην αρχή της αμοιβαιότητας.
Το μήνυμα της Ελλάδας
Η συμφωνία Γαλλίας - Ελλάδας υποδηλώνει ότι το Παρίσι θέλει να διαδραματίσει τον δικό του ρόλο στην περιοχή μας και, ως εκ τούτου, θα ήταν δυνατό προωθηθεί η εμβάθυνση συνεργασιών σε στρατιωτικό επίπεδο για να ανατραπεί η τουρκική αυθάδεια, η οποία αποτυπώνεται στην επεκτατική πολιτική της Γαλάζιας Πατρίδας και της λύσης των δύο χωριστών κρατών στο Κυπριακό. Η διευθέτηση των συγκρούσεων στηρίζεται πάνω στα ισοζύγια ή ανισοζύγια δυνάμεων που αποτυπώνονται επί της συνταγματικής συμφωνίας. Το Κυπριακό παραμένει άλυτο επειδή η Τουρκία διαθέτει ισχύ και εμείς το δίκαιο, χωρίς ισχύ. Συνεπώς, η λύση περνά μέσα από τους κανόνες ισχύος και αποτροπής. Η αντίληψη της ανοχύρωτης πολιτείας ήταν αυτή που τροφοδότησε την τουρκική αδιαλλαξία και επιθετικότητα. Το παράδειγμα της Ελλάδας θα πρέπει να ληφθεί υπόψη για να αλλάξει και η δική μας προσέγγιση και μεθοδολογία ως προς τις προσπάθειες διευθέτησης του Κυπριακού. Σήμερα η Άγκυρα αναγκάζει την Αθήνα να προχωρεί σε αγορές αποτρεπτικού χαρακτήρα, για να αισθάνεται ασφαλής.
Το θέμα είναι η προσαρμογή των αγορών αυτών με τις διπλωματικές διεκδικήσεις. Σημαντικό πρόβλημα παραμένει η αχίλλειος πτέρνα που ονομάζεται Κύπρος, η οποία θα πρέπει να αποφασίσει εάν θα περάσει από τον εξευμενισμό στην αποτροπή. Από την ανασφάλεια, στην ασφάλεια. Και αυτό σημαίνει μία σειρά πολιτικών και στρατηγικών πρωτοβουλιών, που ξεκινούν από το πιο απλό. Τη διάθεση του συνολικού ποσού για το Ταμείο Αμυντικής Θωράκισης, ώστε να αρχίσει η δημιουργία αξιόπιστης αποτροπής για να δημιουργηθούν μαζί με άλλα κοινά συμφέροντα οι συνθήκες συμμαχιών με γειτονικές χώρες. Για να μας λαμβάνουν σοβαρά υπόψη. Άλλωστε, κανείς άλλος δεν μπορεί να τρέξει να σε σώσει εάν εσύ δεν αποδείξεις ότι θέλεις να σώσεις τον εαυτό σου. Αυτό είναι ένα από τα βασικά μηνύματα της συμφωνίας Ελλάδας - Γαλλίας…
Μερικά από τα τεχνικά χαρακτηριστικά
Οι Bellh@rra ή οι φρεγάτες FDI (Defence and Intervension Frigate) έχουν σχεδιαστεί και εξοπλιστεί ώστε να έχουν καθεστώς αυτονομίας και να αντιμετωπίζουν υφιστάμενες και μελλοντικές απειλές κατά τη διάρκεια επιχειρησιακής τους δραστηριότητας όπως UAVs, Cyber-attacks, βαλλιστικούς πυραύλους, υπερηχητικούς πυραύλους, απειλές στελθ κάτω ή πάνω από την επιφάνεια του νερού. Δύνανται: 1. Να διενεργούν αντιαεροπορικό, ανθυποβρυχιακό πόλεμο, καθώς και επιφανείας. 2. Να πλήττουν ακόμη και πυρηνοκίνητα υποβρύχια, να εντοπίζουν και να εξουδετερώνουν πυραύλους που κινούνται στην επιφάνεια της θάλασσας. 3. Να επιχειρήσουν με πλήρωμα 60 ατόμων, ενώ τα υπόλοιπα 60 άτομα που απαιτούνται για την υποστήριξη του πλοίου (σύνολο 120), μπορούν να συνδράμουν στις λειτουργίες του από ανάλογο κέντρο που θα είναι εγκατεστημένο στην ξηρά.
Οι γαλλικές φρεγάτες αναπτύσσουν μέγιστη ταχύτητα 27 κόμβων και έχουν αυτονομία 45 ημερών και επιχειρησιακή διαθεσιμότητα 3.500 ωρών κατ’ έτος. Από ειδικούς χώρους στο κατάστρωμα μπορούν να επιχειρούν ελικόπτερα βάρους έως 10 τόνων, όπως S-70 ή MH-60, ενώ διαθέτουν και drone. Τα γαλλικά πλοία έρχονται και με το σύστημα RAM για αντιπυραυλική προστασία, ενώ μπορούν να φέρουν φορτίο 32 βλημάτων Aster.
Διαθέτουν βλήματα cruise όπως Scalp NAVAL με βεληνεκές 600 χλμ, αλλά και πυραύλους exocet ώς και 180 χλμ. Επίσης, τον οπλισμό τους συμπληρώνουν πυροβόλα Strales και εκτοξευτές τορπιλών.
Ο χάρτης αποτυπώνει την αποτρεπτική ικανότητα της Ελλάδας με την αγορά των γαλλικών φρεγατών, κορβετών και μαχητικών τύπου Ραφάλ. Οι θέσεις ανάπτυξης είναι ενδεικτικές και αφορούν στους τρεις κύκλους βεληνεκούς των Αστέρ και Exocet από τα 120 ώς τα 180 και 200 χιλιόμετρα. Τα νέα οπλικά συστήματα θα πρέπει να είναι ενταγμένα σε ένα γενικότερο στρατηγικό σχεδιασμό, που περιλαμβάνει και τα υποβρύχια και τις λοιπές ναυτικές μονάδες επιφανείας και αέρος. Το ερώτημα είναι αν και πώς η ελληνική ενισχυμένη πλέον αποτροπή μπορεί να φτάσει ώς την Κύπρο, που παραμένει η αχίλλειος πτέρνα του Ελληνισμού…
