Αγγελόπουλος Κωνσταντίνος
Δεν υπάρχουν “μυστικά” στην πολιτική που ακολουθεί το ισλαμικό καθεστώς Ερντογάν απέναντι στην Ελλάδα και την Κύπρο. Οι προθέσεις του είναι καταφανείς και μόνο μακάριοι “ειρηνιστές” των Αθηνών μπορεί να μην καταλαβαίνουν ότι η Τουρκία επιχειρεί με πολεμικές απειλές να καταστήσει την Ελλάδα χώρα περιορισμένης κυριαρχίας και να θέσει υπό τον απόλυτο στρατιωτικό έλεγχό της την Κύπρο.
Ο ξέφρενα φιλόδοξος Ταγίπ Ερντογάν, παρά τα ελληνικά λάθη πολλών ετών, δεν έχει πετύχει ακόμα το στόχο του, καθώς οι ακραίες συμπεριφορές του το 2019-20 τον εξέθεσαν διεθνώς ως “ταραχοποιό” και φρέναραν τις ίδιες τις πολιτικές του. Παρ’ όλα αυτά, η Τουρκία δεν έχει στο παραμικρό αλλάξει το σχέδιο της για την Ελλάδα. Έτσι, το “ξύπνημα” της Αθήνας το 2021 αιφνιδίασε την Άγκυρα.
Όλα δείχνουν, όμως, ότι ο Ερντογάν, παρ’ ότι σε δύσκολη θέση σήμερα, θα κάνει τα πάντα για να αξιοποιήσει τα γεωστρατηγικά πλεονεκτήματα της Τουρκίας ως χώρας-μέλους του ΝΑΤΟ και να πετύχει μια συνολική “συνεννόηση” με την Ουάσινγκτον στη βάση των σημερινών δεδομένων στον Καύκασο, στη Μαύρη Θάλασσα, στην Εγγύς Ανατολή και στην Ανατολική Μεσόγειο. Η συνάντηση Μπάιντεν-Ερντογάν που μόλις έγινε στο περιθώριο της συνόδου G20 επιβεβαίωσε τη σημασία που έχει η Τουρκία για τις ΗΠΑ. Άλλωστε, ο Μπάιντεν επιβεβαίωσε την αμυντική συνεργασία και τη σημασία της Τουρκίας ως σύμμαχου του ΝΑΤΟ.
Η ελληνική διπλωματία γνωρίζει ότι για τον Ερντογάν είναι σήμερα αναγκαίος δρόμος η επιδίωξη μίας συμφωνίας με τις ΗΠΑ. Συμφωνίας που θα αναγνωρίζει την Τουρκία ως “παίκτη” στο ευρύτερο γεωπολιτικό περιβάλλον της στη βάση των αλλαγών που σταδιακά δημιουργήθηκαν μετά τη διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας και την ανάδειξη δυνάμεων του πολιτικού και ένοπλου Ισλάμ μετά τους πολέμους στο Ιράκ, στη Συρία και στο Αφγανιστάν. Από εκεί και πέρα, “περιμένουν” τον Ερντογάν η Μόσχα και το Πεκίνο.
Το στοίχημα για την Ελλάδα είναι να αναδείξει στο σύστημα ασφαλείας των Δυτικών τα δικά της πλεονεκτήματα που θα την καθιστούν αξιόπιστο “παίκτη” με ιδιαίτερο ειδικό βάρος στη δική της περιοχή, από τα Βαλκάνια έως την Ανατολική Μεσόγειο, επάνω στη στρατηγική γραμμή Στενών-Σουέζ και σε ενεργειακούς “διαδρόμους” προς την Ευρώπη.
Έμπειροι διπλωμάτες μας επισημαίνουν: Όλα αυτά, θα έπρεπε να τα επιδιώξει η Αθήνα, καθορίζοντας στρατηγικούς στόχους και μετρώντας τις δυνάμεις της, χωρίς όμως να εξαρτά αναγκαστικά τις κινήσεις της από επιλογές της Τουρκίας. Οι άμεσες “απαντήσεις” της Αθήνας στις “καθημερινές” προκλητικές πολιτικές της Άγκυρας είναι μια “ξεχωριστή” υπόθεση, όπως άλλωστε και η Άγκυρα, πέρα απ’ τα συνολικά στρατηγήματά της, διαχειρίζεται “ξεχωριστά” την υπόθεση της Ελλάδας.
------------------
Αναρτήθηκε στην Efenpress, από τον Μιχάλη Τσολάκη
