Εύχεται ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος
Σήμερα, παραμονή της Ύψωσης του Τιμίου & Ζωοποιού Σταυρού, ακούγονται μύρια χτυποκάρδια, χαρές και προσδοκίες καθώς ξεκινά, χωρίς αναβολή, η νέα σχολική χρονιά και σύντομα, ηλεκτρονικά, αρχίζουν οι εγγραφές στα ελληνικά Πανεπιστήμια για τα παιδιά που με τις επιδόσεις τους στις φετινές, πρωτόγνωρης μορφής, Πανελλήνιες Εξετάσεις πέτυχαν μια θέση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Καταθέτω σήμερα στο φιλόξενο αγαπημένο blog, ως συνταξιούχος πλέον Πανεπιστημιακός δάσκαλος (και, δεν το κρύβω, περήφανος παππούς έφηβου εγγονιού που φέτος θα πάει 1η τάξη Δημοσίου Λυκείου αριστούχου μαθητή και ταλαντούχου μπασκετμπολίστα) κάποιες πρακτικές συμβουλές σε παιδιά, γονείς, συγγενείς και συναδέλφους μου όλων των βαθμίδων Παιδείας με το ξεκίνημα της Νέας Σχολικής Χρονιάς.
Η σχολική χρονιά που αρχίζει σήμερα απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή και ευαισθησία καθώς τα παιδιά της Ελλάδος (όπως, δυστυχώς, και ολάκερης της Υφηλίου) ξεκινούν τη νέα σχολική χρονιά έχοντας περατώσει την προηγούμενη οδυνηρά «κουτσουρεμένη» λόγω πανδημίας covid-19.
Βιώνουμε περίεργες εποχές αντιμέτωποι με τον «φονικό ιό», όπως πολλοί τον αποκαλούν πλέον διεθνώς, που εμφανίστηκς αρχές του 2020 στην Κινεζική Wuhan και εξαπλώθηκε γοργά σε ολάκερη την ανθρωπότητα.
Για τα «πρωτάκια» και τους γονείς τους τα χτυποκάρδια έχουν μέσα τους την ανυπέρβλητη γοητεία και δυσκολία τού πώς θα αποχωρισθεί η μανούλα τον κανακάρη ή την κανακάρισσά της, πώς θα φανεί στα παιδιά ο κόσμος του σχολείου όπου θα πρέπει να υποταχθούν σε νέους κανόνες, να μάθουν να συνυπάρχουν με ένα τσούρμο άλλα παιδάκια, να δεχθούν ότι δεν είναι ΟΛΑ δικά τους, ότι στο σχολείο ΔΕΝ πρόκειται να ικανοποιηθούν όλες οι επιθυμίες τους όπως συνέβαινε μέχρι τώρα στο σπίτι τους;
Η συμβουλή μου εδώ ήταν για πολλά χρόνια και παραμένει, αυτή την απίστευτα πρωτόγνωρη εποχή της πανδημίας, πραγματιστικά απλή: ΑΠΟΓΑΛΑΚΤΙΣΜΟΣ!...
Μαμάδες (κυρίως και δευτερευόντως μπαμπάδες) κόψτε τον συμβολικό «ομφάλιο λώρο» και αφήστε το παιδί σας να ενταχθεί στην ομάδα, να απελευθερωθεί από την οικοστρέφεια που άθελά μας, γονείς και συγγενικό περιβάλλον, καλλιεργούμε.
Τη νεότερη στην ηλικία και σχετικά άπειρη δασκάλα, αυτήν που θα κληθεί, όπως το έγραψε και ο ποιητής μας, «να σμιλέψει ψυχές», θα συμβούλευα να επιτελέσει το λειτούργημά της με δυνατό αίσθημα ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ!
Να μάθει, ως δασκάλα, να κρατά ίσες αποστάσεις καθώς θα σκύβει με αγάπη πάνω από όλα τα παιδιά, να ξεπεράσει τις δικές της ανθρώπινες υποκειμενικές αδυναμίες διαφορετικής αντιμετώπισης των παιδιών που η Πολιτεία τής εμπιστεύθηκε.
Για τους συναδέλφους της μέσης εκπαίδευσης οι συμβουλές μου υποχρεωτικά επικεντρώνονται στο ιδιόμορφα απαιτητικό θέμα της εφηβείας που ταλανίζει κάθε γενιά. Οι έφηβοι δεν αντιμετωπίζουν μόνο τις εγγενείς στα μαθήματα απαιτήσεις και δυσκολίες, αλλά παράλληλα με ιδιαίτερη έμφαση απαιτήσεις ψυχοκοινωνικές καθώς οδεύουν από την παιδική στην εφηβική ηλικία.
Στο κρίσιμο σταυροδρόμι της εφηβείας αρχίζουν οι υποκειμενικές δυσκολίες της αποδοχής ή απόρριψης της σωματικής τους οντότητας και του ψυχολογικού τους ΕΓΩ, που ταυτίζεται με το πώς το ίδιο το παιδί «βλέπει» τον εαυτό του, πώς νομίζει ότι το βλέπουν οι άλλοι και κατά πόσο αισθάνεται ότι αυτό που ΕΙΝΑΙ βρίσκεται μέσα ή έξω από τα πρότυπα που το κοινωνικό σύστημα καθιερώνει και προβάλλει με τα ΜΜΕ.
Η συμβουλή μου στους γονείς των εφήβων περικλείεται πάλι σε απλή αλλά ταυτόχρονα απαιτητική έννοια... ΥΠΟΜΟΝΗ.
Στους λιγότερο έμπειρους συναδέλφους της Μέσης εκπαίδευσης θα συνιστούσα να επιδείχνουν στον σύγχρονο έφηβο ΑΓΑΠΗ και ΑΝΟΧΗ την ίδια στιγμή που θα απαιτούν και την προσήλωση σε αποδεκτά πλαίσια ευπρέπειας.
Στα παιδιά συνιστώ περισσότερη προσπάθεια για δημιουργικότητα και απόκτηση γνώσεων και δεξιοτήτων με συνεπή και σταθερή προσήλωση στην επίτευξη στόχων.
Για γονείς παιδιών της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης οι συμβουλές μου αφορούν στις αυξημένες προσδοκίες που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και εξηγώ: είναι δεδομένο ότι στα Πανεπιστήμια προετοιμάζονται τα αυριανά στελέχη και οι ηγέτες του κοινωνικού και οικονομικού μας συστήματος.
Το Πανεπιστημιακό πτυχίο από μόνο του ποτέ ΔΕΝ εξασφάλιζε την επιθυμητή θέση εργασίας αλλά ήταν και παραμένει το ΚΛΕΙΔΙ με το οποίο οι κάτοχοί του θα ανοίξουν την πόρτα της προσωπικής τους κοινωνικής, οικονομικής και επαγγελματικής ολοκλήρωσης μέσα στο δεδομένο «Μνημονιακό» δραματικό ελληνικό οικονομικό περιβάλλον .
Και εσείς συνάδελφοι πανεπιστημιακοί «δάσκαλοι» φροντίστε όσο επιτρέπει η άχαρη επικοινωνία ηλεκτρονικών μέσων να μορφώσετε φοιτητές και φοιτήτριες ξεπερνώντας τις δεδομένες από την πανδημία δυσκολίες έως ότου επανέλθουν τα ελληνόπουλα στα αμφιθέατρα και τις αίθουσες διδασκαλίας.
Συνεχίστε άοκνα και δημιουργικά τις προσπάθειες για παραγωγική ζεύξη των γνώσεων και δεξιοτήτων που προσφέρει η τριτοβάθμια εκπαίδευση με τις απαιτήσεις της αγοράς εργασίας (με την οποία προσωπικά δέχομαι τη διασύνδεση αλλά απορρίπτω ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΙΚΑ την υποτέλεια) σε όλα τα γνωστικά αντικείμενα κορεσμένα με πληθώρα πτυχιούχων και ελάχιστες θέσεις εργασίας!...
Σίγουρα η σχολική χρονιά του 2021-2022 ξεκινά με πολλές δυσκολίες σε κάθε ελληνική οικογένεια, σε κάθε ελληνικό σπίτι. Τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα για σπίτια με άνεργους και σπίτια με παππούδες και γιαγιάδες με «σακατεμένες» συντάξεις…
Αλλά, προσωπικά, σήμερα από βάθος καρδιάς στα παιδιά, τους γονείς και συναδέλφους «δασκάλους» εύχομαι να είναι παραγωγική, με υγεία και μεράκι για απόκτηση χρήσιμων γνώσεων η ΝΕΑ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ!.
