Φίλιππου Νικολόπουλου
Δρα Κοινωνιολογίας - πρ. Επίκ. Καθηγ. Φιλοσοφικής Σχολής Παν/μίου Κρήτης,
πρ. Α/τή Καθηγητή Παν/μίου Ινδιανάπολης,
Γραμ. των Σχολείων και της Κοσμητείας του Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός»
Ένας μεγάλος Έλληνας μουσικός δημιουργός και αγωνιστής, μία εμβληματική φυσιογνωμία του Ελληνισμού του 20ου αιώνα έφυγε. Κι είναι σαν να έφυγε ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μας εμπνευσμένο και ζυμωμένο με μουσικά βιώματα κι αγωνιστικές εξάρσεις. Γιατί ο Μίκης κι η μουσική του είχε γίνει δεκαετίες τώρα μέρος της πολιτιστικής ζωής μας και της ελληνικής ταυτότητάς μας.
Όμως μένουν αθάνατα τα μηνύματά του και το αναζωογονητικό κι αναγεννητικό φως που εκπέμπουν. Ο δημιουργός που έφερε στα χείλια των απλών ανθρώπων τους στίχους μεγάλων ποιητών, Ελλήνων και ξένων. Ο δημιουργός που πάντρεψε τη μεγάλη ελληνική παράδοση με τα σύγχρονα αγωνιστικά καθήκοντα. Ο Δημιουργός που ένωσε τη βυζαντινή με τη λαϊκή μουσική, τη βυζαντινή μουσική αρμονία με τον τραγουδισμένο πόνο του αγωνιστή των ημερών μας. Ο Δημιουργός που πάντρεψε το εθνικό με το παγκόσμιο! Ο Δημιουργός που εξέφρασε τον ελληνικό πόνο, αγωνία και μεγαλουργία σε παγκόσμιο επίπεδο!
Ευχαριστούμε Μίκη που ανέβασες ψηλά σε παγκόσμιο επίπεδο την ελληνική ποίηση, την ελληνική παράδοση, την ελληνική ψυχή, το ελληνικό όραμα, το ελληνικό φως χωρίς καμία υπεροψία απέναντι σε άλλους λαούς και πολιτισμούς. Γιατί έδειξες τον δρόμο του πώς αντλώντας απ’ την παράδοση και τον πολιτισμό του τόπου σου μπορείς να περάσεις δημιουργικά και διδακτικά στους δρόμους της οικουμενικότητας.
Ευχαριστούμε Μίκη και σου υποσχόμαστε ότι η θύμησή μας για σένα, ανεξάρτητα αν με ορισμένες πολιτικές σου επιλογές διαφωνήσαμε, θα είναι ένα συνεχές κάλεσμα σε αγώνες, μία δημιουργική πάντα δράση με σημείο αναφοράς ό,τι υψηλότερο περικλείεται στη λέξη «Ελλάδα».
