Γράφει ο ΣΤΕΛΙΟΣ ΦΕΝΕΚΟΣ
Πρόεδρος Κοινωνίας Αξιών
Υποναύαρχος ε.α
1. ΟΙ ΠΑΡΕΝΟΧΛΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΟΥΡΚΟΛΥΒΙΚΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ
Όσοι παρακολουθείτε τα άρθρα και τις συνεντεύξεις στη σελίδα μου γνωρίζετε τις θέσεις μου για το Τουρκολυβικό μνημόνιο, για την αδυναμία μας να το ακυρώσουμε σε διεθνές επίπεδο και για τις προειδοποιήσεις από την πρώτη στιγμή, ότι έτσι όπως το αντιμετωπίζουμε όχι μόνο δεν θα ακυρωθεί ή απαξιωθεί αλλά θα επιβιώσει στην καλύτερη περίπτωση για χρόνια.
Συγκεκριμένα προσδιόρισα, ότι τουλάχιστον μέχρι να γίνουν πραγματικές εκλογές στην Λιβύη +2 ακόμη χρόνια, το μνημόνιο θα επιβιώσει, ακόμη και αν στην καλύτερη για εμάς περίπτωση το καταγγείλει η νέα κυβέρνηση που θα προκύψει στην Λιβύη μετά τις εκλογές (εάν γίνουν το τέλος του 2021).
α) Επισήμαινα μάλιστα:
– ότι η τωρινή μεταβατική Λιβυκή κυβέρνηση θα καταχραστεί την εντολή που πήρε, για να πάει την χώρα για εκλογές μέχρι τον Δεκέμβριο αυτού του έτους,
– ότι θα επιδιώξει μεγάλες εμπορικές συμφωνίες με την Τουρκία,
– ότι οι Τουρκικές δυνάμεις στην Λιβύη δεν πρόκειται να φύγουν
– και ότι εμείς θα έπρεπε ως συνομιλητή να έχουμε τον πρόεδρο του Λιβυκού Κοινοβουλίου Ακίλα Σάλεχ (του μόνο εκλεγμένου οργάνου με εκλογές από τον Λιβυκό λαό),
– να συντηρούμε μεν την επικοινωνία και με τον πρόεδρο της Λιβυκής κυβέρνησης
– και να ενισχύσουμε τις προσπάθειες αναστήλωσης της περιοχής της Βεγγάζης ,
– δημιουργώντας ακόμη και αεροπορική σύνδεση για την βελτίωση των εμπορικών μας σχέσεων
– αλλά και Τράπεζα για τις διεθνείς συναλλαγές στην Κυρηναϊκή, ει δυνατόν σε συνεργασία με Γαλλικά συμφέροντα εκεί, σε όλη την περιοχή της Κυρηναϊκής και της Φεζάν – Σαχελ (Γαλλικής επιρροής).
β) Επίσης ότι είναι αναγκαίο να επεκτείνουμε την χωρική μας θάλασσα στα 12 νμλ στην Κρήτη, όπως διακήρυξε η προηγούμενη αλλά και η Τωρινή κυβέρνηση αλλά δεν το έκαναν, γιατί τότε το Τουρκολυβικό μνημόνιο θα ήταν αναμφισβήτητα διεθνώς άκυρο, αφού θα ήταν αντίθετο με αναγκαστικό κανόνα διεθνούς δικαίου.
Δυστυχώς ολιγωρήσαμε αναμένοντας παθητικά τις εξελίξεις στην Λιβύη, εκλιπαρώντας άλλους να μας βοηθήσουν και ελπίζοντας σε διεθνείς συγκυρίες που θα απαξίωναν το Τουρκολυβικό μνημόνιο.
γ) Επίσης πρότεινα ευθύς εξ αρχής, να αναλάβουμε πρωτοβουλία για την προσφυγή μας μαζί με Αίγυπτο και Κύπρο στο ΔΔΧ είτε του Αμβούργου για να διευθετήσουμε τις μεταξύ μας διαφορές για την ΑΟΖ (υπάρχουν σε σχέση με την Αίγυπτο).
Έτσι θα αναγκαζόταν η Τουρκία να συμμετάσχει είτε εάν δεν συμμετείχε (λόγω της μη αναγνώρισης της Κυπριακής Δημοκρατίας) να παρακολουθεί παθητικά τις εξελίξεις.
Αντ’ αυτού και για να προλάβουμε μήπως η Τουρκία κάνει συμφωνία πρώτη με την Αίγυπτο εις βάρος μας, κάναμε την κουτσουρεμένη συμφωνία με την Αίγυπτο, που δεν λύνει τα βασικά μας προβλήματα, αλλά αποκαλύπτει ότι κι εμείς δεν αναγνωρίζουμε πλήρη επίδραση στην ΑΟΖ νησιών μας και ιδιαίτερα της Κρήτης (πολυπληθέστατης και 5ου σε έκταση νησιού της Μεσογείου).
Στην συνέχεια παθητικά αποδεχθήκαμε την παρενόχληση και τις απειλές από Τουρκικά πλοία του Γαλλικού ερευνητικού πλοίου “Αταλάντη”, που ισχυριζόντουσαν ότι κάνει έρευνες σε Τουρκική υφαλοκρηπίδα, αποκρύπτοντας ότι αναγκάσθηκε να αλλάξει τον πλάνο ερευνών Νοτιοανατολικά της Κρήτης γι αυτόν τον λόγο (περίπου στην ίδια περιοχή με αυτή που κάνει σήμερα έρευνες το Nautical Geo).
Σήμερα οι Τούρκοι αποθρασύνθηκαν, αφού μας μέτρησαν και είδαν αυτήν την παθητική στάση, και διεύρυναν τις διεκδικήσεις τους, παραβιάζοντας ακόμη και αυτά τα χωρικά μας ύδατα και γράφοντας στα παλιά τους παπούτσια την νόμιμη συμφωνία μας για την ΑΟΖ με την Αίγυπτο.
Αδύναμες κυβερνητικές φωνές ακούγονται για τα μάτια του κόσμου, με υποβάθμιση των γεγονότων, απόκρυψη στοιχείων, με δήθεν διαρροές περί αβλαβούς διέλευσης και με διπλωματικές ανακοινώσεις που αποκαλύπτουν την απροθυμία μας να λάβουμε σοβαρά μέτρα.
Και οπωσδήποτε σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί αβλαβής διέλευση η συγκεκριμένη παραβίαση των χωρικών μας υδάτων, αφού πέραν του ισοταχούς και την σταθερής πορείας θα πρέπει να τηρούντα και άλλες σοβαρές προϋποθέσεις, που έχουν σχέση και με τον σκοπό της διέλευσης εντός χωρικών υδάτων (συλλογή πληροφοριών, επικοινωνίες με προκλήσεις και συνέχιση παρακολούθησης και απειλών εντός των υδάτων μας κλπ).
2. Η ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΙΕΙΑ
Και έρχομαι στο θέμα της παράνομης αλιείας, για το οποίο τόσες και τόσες φορές έχω αναφερθεί με συγκεκριμένες προτάσεις όπως:
α) Εγκαθίδρυση ζώνης προστασίας της αλιείας, όπως έχει γίνει και οδηγία από ΕΕ προς όλα τα κράτη μέλη της και έχουν κάνει όλες οι Ευρωπαϊκές Μεσογειακές χώρες.
β) Εγκαθίδρυση συνορεύουσας ζώνης τουλάχιστον μέχρι τα 10 νμλ από τις ακτές, όπως μας δίνει την δυνατότητα μονομερώς να ανακηρύξουμε για τον έλεγχο των παράνομων θαλάσσιων δραστηριοτήτων (λαθρεμπόριο, ναρκωτικά, δουλεμπόριο, παράνομη μετανάστευση, πειρατεία-συνέβη και στις θάλασσές μας- τρομοκρατία, παράνομη διακίνηση όπλων, παράνομη αλιεία κλπ).
γ) Ενίσχυση της Ακτοφυλακής με σκάφη κατάλληλα (ακόμη και με περιπολικά σκάφη από το Π.Ν. που θα αλλάξουν υπαγωγή) και προσωπικό, με συνεκπαίδευση με το Π.Ν. επιχειρησιακά και επέκταση θεσμικά της αρμοδιότητας της και πέραν των 6 νμλ, όχι μόνο εντός της συνορεύουσας ζώνης και της ζώνης προστασίας αλιείας, αλλά και σε όλο το εύρος της υφαλοκρηπίδας μας (και της ΑΟΖ).
Όχι μόνο δεν κάναμε κάτι από όλα αυτά, αλλά όπως αποκαλύφθηκε φτιάξαμε και τροπολογία στον νόμο, όπου η αλιεία από Τουρκικά πλοία εντός των χωρικών μας υδάτων δεν συνιστά ποινικό αδίκημα. Δηλαδή αφού δεν διώκονται και δεν τιμωρούνται μπορούν να ψαρεύουν ανενόχλητοι. Και αυτό χωρίς καμία διακρατική συμφωνία με βάση την αμοιβαιότητα όπως προβλέπει το Σύνταγμά μας,, χωρίς κάποια αποζημίωσή μας χωρίς κάποιον έλεγχο επί του τρόπου αλιείας και των αποθεμάτων τέλος πάντων.
Πιο κάτω παραθέτω τα άρθρα του Συντάγματος που καταστρατηγήθηκαν με μία γελοία τροπολογία, που δίνει περιθώρια υποκατάστασης στην ουσία του Διεθνούς Δικαίου και των διεθνών συμφωνιών της χώρας. Η έμμεση παραχώρηση με την ατιμωρησία της δυνατότητας αλιείας στα Τουρκικά αλιευτικά εντός των χωρικών μας υδάτων, στην καλύτερη περίπτωση θα έπρεπε να προκύπτει από Διεθνή διακρατική συμφωνία, επικυρωμένη από την Βουλή και οπωσδήποτε με βάση την αρχή της αμοιβαιότητας (είτε αυτό σημαίνει αποζημιώσεις, είτε ανάλογες ελευθερίες στα Τουρκικά χωρικά ύδατα παντού. Αντιθέτως οι δικοί μας αλιείς απειλούνται, διώκονται και συλλαμβάνονται με κυρώσεις εντός των Τουρκικών χωρικών υδάτων –για να μην αναφερθούμε και για γι τι συμβαίνει στα Ίμια)
3. ΤΙ ΛΕΕΙ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ
‘Άρθρο 28: (Κανόνες του διεθνούς δικαίου και διεθνείς οργανισμοί)
1. Oι γενικά παραδεγμένοι κανόνες του διεθνούς δικαίου, καθώς και οι διεθνείς συμβάσεις, από την επικύρωσή τους με νόμο και τη θέση τους σε ισχύ σύμφωνα με τους όρους καθεμιάς, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του εσωτερικού ελληνικού δικαίου και υπερισχύουν από κάθε άλλη αντίθετη διάταξη νόμου. H εφαρμογή των κανόνων του διεθνούς δικαίου και των διεθνών συμβάσεων στους αλλοδαπούς τελεί πάντοτε υπό τον όρο της αμοιβαιότητας.
2. Για να εξυπηρετηθεί σπουδαίο εθνικό συμφέρον και να προαχθεί η συνεργασία με άλλα κράτη, μπορεί να αναγνωρισθούν, με συνθήκη ή συμφωνία, σε όργανα διεθνών οργανισμών αρμοδιότητες που προβλέπονται από το Σύνταγμα. Για την ψήφιση νόμου που κυρώνει αυτή τη συνθήκη ή συμφωνία απαιτείται πλειοψηφία των τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών.
3. H Ελλάδα προβαίνει ελεύθερα, με νόμο που ψηφίζεται από την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών, σε περιορισμούς ως προς την άσκηση της εθνικής κυριαρχίας της, εφόσον αυτό υπαγορεύεται από σπουδαίο εθνικό συμφέρον, δεν θίγει τα δικαιώματα του ανθρώπου και τις βάσεις του δημοκρατικού πολιτεύματος και γίνεται με βάση τις αρχές της ισότητας και με τον όρο της αμοιβαιότητας.
4. ΚΑΤΑΛΗΓΟΝΤΑΣ
Ο οιοσδήποτε εξ υμών αναρωτιέται τι κάνουν οι βουλευτές, εκπρόσωποι του λαού στο Κοινοβούλιο, που δεν είδαν, δεν άκουσαν, δεν διάβασαν τις αλλαγές που έφερε ο ΣΥΡΙΖΑ το 2019 για τον Ποινικό κώδικα και δεν αντέδρασαν στην τροποποίηση αυτήν (ούτε τότε αλλά ούτε και τώρα) που είναι κατάφωρα και χωρίς λόγο εις βάρος των Εθνικών συμφερόντων.
Πέραν του ότι δημιουργεί αμφισβήτηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων στις θάλασσές μας και της δυνατότητάς μας να ενασκήσουμε την δικαιοδοσία μας σε αυτές, όπως οι κανόνες του Διεθνούς Δικαίου – UNCLOS (που είναι νόμος του κράτους ) μας δίνουν το δικαίωμα.
Και φυσικά αναρωτιόμαστε: Το ΥΠΕΞ δεν γνωρίζει την συγκεκριμένη τροπολογία (που γνωρίζουν όπως αποδείχθηκε το Υπουργείο Ναυτιλίας και Δικαιοσύνης- και έκανε μάλιστα και διάβημα προς την Τουρκία για την παράνομη αλιεία εντός των χωρικών μας υδάτων- ποια παράνομη άραγε αφού δεν διώκεται δια νόμου);
ΣΗΜ: Ευτυχώς ο κ. Τσιάρας ,Υπουργός Δικαιοσύνης σήμερα, εξέδωσε τάχιστα ανακοίνωση, μετά την δημόσια ανάδειξη του θέματος (πρωτίστως και κυρίως από τα κοινωνικά δίκτυα), για την επανεξέταση των απαράδεκτων αυτών προβλέψεων (με τροπολογίες) του νόμου.
