Ομολογουμένως, η εμφάνιση του υπουργού Εξωτερικών, Άντονι Μπλίνκεν, ενώπιον των Επιτροπών Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής και Διεθνών Σχέσεων της Γερουσίας δεν ήταν καλή.
Τα μέσα ενημέρωσης στην Αμερικής, ειδικά τα συντηρητικά, χρησιμοποίησαν πολύ άσχημες κουβέντες για να περιγράψουν τις καταθέσεις του στις δύο Επιτροπές, όπου την πλειοψηφία έχουν οι Δημοκρατικοί, άρα το περιβάλλον ήταν «φιλικό». Ακούστηκαν απίστευτα σκληρές εκφράσεις, ακόμα και αυτή περί «προδοσίας», σε σώματα όπου κυριαρχούν οι Δημοκρατικοί!
Βεβαίως, για να είμαστε δίκαιοι, και Δημοκρατικοί νομοθέτες έχουν σοβαρό πρόβλημα με τον τρόπο με τον οποίο αποχώρησε η Αμερική από το Αφγανιστάν.
Το μείζον πρόβλημα για όλους είναι η παράδοση της χώρας, μίας πολύ σημαντικής στρατηγικά περιοχής, στους Ταλιμπάν. Ναι, στους ίδιους Ταλιμπάν που βοήθησαν την τρομοκρατική οργάνωση αλ Κάιντα, να επιτεθεί στην Αμερική και να την ταπεινώσει.
Πολλοί άνθρωποι φοβούνται -και δικαιολογημένα- ότι ήδη οργανώνονται και σχεδιάζουν να επιτεθούν ξανά εναντίον της υπερδύναμης.
Μία τέτοια εξέλιξη, που όλοι απευχόμαστε, θα κατατάξει τον πρόεδρο Τζο Μπάιντεν σε χειρότερη θέση και από αυτή του προκατόχου του, του Ντόναλντ Τραμπ.
Ο πρώην πρόεδρος την «μίκρυνε» την υπερδύναμη και ο σημερινός ηγέτης της, της κατάφερε ένα ισχυρό κτύπημα. Την αποδυνάμωσε περαιτέρω.
Η Αμερική μας συνήθισε να είναι ο παγκόσμιος «χωροφύλακας». Σε πολλούς δεν άρεσε, αλλά μετά τα γεγονότα στο Αφγανιστάν, δεν είδαμε να πανηγυρίζουν ούτε οι κατ’ επάγγελμα αντιαμερικάνοι. Διότι βολεύονταν και αυτοί με την παγκόσμια παρουσία των ΗΠΑ.
Αν κανείς παρακολουθήσει εκ του σύνεγγυς όσα συμβαίνουν σε διεθνές επίπεδο, αντιλαμβάνεται εύκολα ότι η αμερικανική υποχώρηση συμβαίνει και σε άλλα μέτωπα. Την ίδια στιγμή, αναβαθμίζεται η παρουσία της σε περιοχές κοντά στην Κίνα. Αυτό σημαίνει ότι οι Αμερικανοί στοχεύουν στον κινέζικο «δράκο», ο οποίος όμως είναι αργά για να δαμαστεί.
Η Κίνα είναι ήδη παγκόσμια δύναμη, ίσως πιο ισχυρή και από την Αμερική. Συντηρεί τις δυνάμεις της, δεν τις ξοδεύει σε άσκοπες περιπέτειες, όπως οι Αμερικανοί, τους οποίους θα αντιμετωπίσει επί της …θάλασσας. Και με τα σημερινά δεδομένα είναι άτρωτη.
Γι’ αυτό σημαντικοί Αμερικανοί αναλυτές «βλέπουν» την ανάγκη μίας προσέγγισης με τη Μόσχα. Η Ρωσία, σύμφωνα με διπλωμάτες στην Ουάσιγκτον, είναι απλά μία δύναμη, η οποία δεν μπορεί να συγκριθεί με την Αμερική και την Κίνα. Μπροστά σε αυτές είναι μικρή χώρα.
Ίσως να ήταν φρόνιμο και συνετό για την Αμερική, «να τα βρει» με τη Μόσχα στο πλαίσιο του υπόγειου πολέμου της με την Κίνα, η οποία -προβλέπουν οι ειδικοί- θα είναι κυρίαρχη πολύ σύντομα. Όχι το 2050, όπως υποστηρίζουν οι μυστικές υπηρεσίες για να μην πανικοβάλλουν τον δυτικό κόσμο, αλλά το 2030.
Μπροστά σε αυτή την Κίνα, δεν ξέρουμε τι έχει να αντιπαραβάλει η Αμερική. Διότι η εμφάνιση του κ. Μπλίνκεν στο Βουλή και τη Γερουσία έδωσε ένα μήνυμα μεγάλης αδυναμίας.
Είναι δικαιολογία ότι ο πρόεδρος Μπάιντεν έπρεπε να υλοποιήσει την κάκιστη συμφωνία του κ. Τραμπ με τους Ταλιμπάν. Να την αλλάξει έπρεπε. Και είναι τυχερός που δεν είχε περισσότερα θύματα. Θα μπορούσε να έχει εκατοντάδες εάν το Ισλαμικό Κράτος πετύχαινε τη δεύτερη αποστολή αυτοκτονίας, η οποία, όμως, αμφισβητήθηκε από την εφημερίδα New York Times.
Το μόνο που είχε να πει ο κ. Μπλίνκεν ήταν ότι δεν γνώριζε. Αλλά είναι τραγικό για τις αμερικανικές Ένοπλες Δυνάμεις να έχουν σκοτώσει επτά παιδιά και ένα πατέρα ο οποίος εργαζόταν για δυτική ανθρωπιστική οργάνωση, και να ανακοινώνουν ότι εξολόθρευσαν ένα τρομοκράτη.
Το Κογκρέσο «βράζει» για την αποχώρηση από το Αφγανιστάν και το επόμενο διάστημα θα έχουμε αρκετές καταθέσεις αξιωματούχων στις αρμόδιες επιτροπές της Βουλής και της Γερουσίας.
Είναι βέβαιο ότι οι καρέκλες των υπουργών Εξωτερικών και Άμυνας «τρίζουν», διότι διέπραξαν σοβαρά λάθη και δεν συμβούλεψαν σωστά στον πρόεδρο Μπάιντεν. Ακόμα και αν επέμενε να υλοποιήσει τη συμφωνία του κ. Τραμπ, οι σύμβουλοι του που γνώριζαν τι θα συνέβαινε, έπρεπε να του εξηγήσουν την ακριβή κατάσταση επί του εδάφους.
Οι Αμερικανοί, με μόνο 2,5 χιλιάδες πεζοναύτες μπορούσαν να σταματήσουν τους Ταλιμπάν, σύμφωνα με τον επικεφαλής των αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων.
Δεν τον άκουσε κανείς. Ούτε ο επικεφαλής του Πενταγώνου, Λόιντ Όστιν που είναι επίσης στρατιωτικός. Οι υπουργοί στην Αμερική, μας έχουν συνηθίσει να δίνουν μάχες πίσω από τις κλειστές πόρτες. Στην περίπτωση του Αφγανιστάν, απλά παρέδωσαν τη χώρα στους Ταλιμπάν και άνοιξαν ένα νέο κύκλο φόβου και τρόμου για τον αμερικανικό λαό.
Στο πρόσωπο του κ. Μπλίνκεν, ο αμερικανικός λαός -αλλά και όλος ο κόσμος- είδε μία κατάσταση που ομοιάζει με την προηγούμενη. Όταν κυβερνούσε ο Ντόναλντ Τραμπ. Δεν είναι καλά τα πράγματα. Και το βλέπει κανείς και από μακριά. Δεν χρειάζεται να βρίσκεται στην Ουάσιγκτον…
