Η φρασεολογία που χρησιμοποιεί το αμερικανικό State Department στην ανακοίνωσή του για τις διαπραγματεύσεις νέας ελληνοαμερικανικής αμυντικής συμφωνίας προκαλεί αίσθηση, καθώς εισάγει την έννοια της “επ’ αόριστον ανανέωση” της αμυντικής συμφωνίας. Όχι για ένα χρόνο, ούτε καν με πενταετή διάρκεια…
Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο του αμερικανικού ΥΠΕΞ αναφέρει πως «μια νέα επικαιροποίηση θα συμπεριλαμβάνει την επ’ αόριστον χρονική επέκταση της συμφωνίας»
(“potential updates to the MDCA including extending agreement indefinitely from its current annual duration”, η ακριβής φρασεολογία).Η ελληνική πλευρά, ωστόσο, διαρρέει ότι το βέλτιστο που βρίσκεται στο τραπέζι είναι η πενταετής επέκταση της συμφωνίας. Η αμερικανική αναφορά όμως είναι λογικό να χρήζει διευκρίνισης…
Ποια είναι όμως η πιθανότερη ερμηνεία; Οι Ηνωμένες Πολιτείες επέλεξαν, όπως αναμενόταν, μια πολιτικώς ορθή διατύπωση αναφορικά με τον σχολιασμό του ελληνογαλλικού αμυντικού συμφώνου.
Πώς να ψέξουν έναν σύμμαχο από τον οποίο ζητούνται υψηλές αμυντικές δαπάνες, όταν προχωρά σε ένα φιλόδοξο εξοπλιστικό – ναυπηγικό πρόγραμμα σε συνεργασία με μια σύμμαχο χώρο;
Πώς να ψέξουν έναν σύμμαχο ο οποίος το πρόγραμμα επανεξοπλισμού του το εντάσσει με σαφήνεια στο ευρύτερο ευρωατλαντικό πλαίσιο και την υπό ανάδυση αρχιτεκτονική ασφαλείας, πάντα με γνώμονα την τήρηση των προβλέψεων του διεθνούς δικαίου;
Ωστόσο, το ότι δεν υπήρχε περιθώριο “καταδίκης” της μη επιλογής αμερικανικών εταιριών στο εξοπλιστικό πρόγραμμα, δεν σημαίνει ότι ικανοποιούνται και στο απόλυτο τα αμερικανικά εθνικά συμφέροντα.
Το DP κατανοεί την αμερικανική αποστροφή περί “επ’ αόριστον ανανέωση της MDCA” ως μια νέα θέση η οποία θα απασχολήσει τη διαπραγμάτευση Ελλάδας και ΗΠΑ για την MDCA. Η λογική της είναι καταρχήν απλή. Όπως τα πάντα στη ζωή προτού αναλυθούν με λεπτομέρεια…
Η υποψία είναι ότι οι Αμερικανοί με τον τρόπο αυτό ετοιμάζονται να ζητήσουν έμμεσα ένα αντάλλαγμα για την μη επιλογή τους ως εταίρου του Πολεμικού Ναυτικού στο πλαίσιο του εκσυγχρονισμού του Κλάδου. Θα μπορούσε να θεωρηθεί ως “εκνευρισμός“, ακόμα και ως “έμμεσος εκβιασμός“!
Θα μπορούσε κανείς να το θεωρήσει υπερβολικό. Η απάντηση είναι ότι στη διαπραγμάτευση όλοι υιοθετούν “υπερβολικές” (βλ. μαξιμαλιστικές) θέσεις, ώστε να υπάρχει περιθώριο επίδειξης ευελιξίας, έως ότου, υποχωρώντας αμφότεροι, να καταλήξουμε σε μια συμφωνία.
Κατά συνέπεια, θα μπορούσε κανείς να εκτιμήσει ότι ο πραγματικός στόχος των Αμερικανών είναι να δημιουργήσουν κάποιες “μόνιμες” και κοινά αποδεκτές “αρχές” που θα διέπουν αυτή τη διμερή αμυντική συνεργασία, οι οποίες και δεν θα αλλάζουν.
Το επιχείρημα θα είναι η συμμαχική σχέση των δυο χωρών στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ. Μπορεί αυτό να ακούγεται λογικό. Όμως ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες. Το σίγουρο είναι πως “αθώες διατυπώσεις” σε κείμενα του State Department” ΔΕΝ συνηθίζονται.
Όμως, από την ελληνική οπτική, εάν οι ΗΠΑ “κατηγορούνται” για άρνηση αντιμετώπισης της Ελλάδας με τον τρόπο που αντιμετωπίζονται π.χ. το Ισραήλ και η Αίγυπτος (3,8 και 2 δισ. δολ. ετήσια δωρεάν αμυντική βοήθεια αντίστοιχα), πόσο πιο άκαμπτες θα καταστούν εάν διασφαλίσουν “επ’ αόριστον” τα βασικά που τους ενδιαφέρουν; Προσοχή…
ΜΙΧΑΗΛ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
_______________________
Αναρτήθηκε από Μιχάλη Τσολάκη
