Δεν ήταν δυνατό να μετατραπεί το Αφγανιστάν σε μια σύγχρονη δημοκρατία, αλλά η δημιουργική διπλωματία και η δύναμη θα μπορούσαν να έχουν ξεπεράσει την τρομοκρατία, τονίζει ο Χένρι Κίσινγκερ
Η κατάληψη του Αφγανιστάν από τους Ταλιμπάν επικεντρώνει την άμεση ανησυχία στην απομάκρυνση δεκάδων χιλιάδων Αμερικανών, συμμάχων και Αφγανών που έχουν παγιδευτεί σε ολόκληρη τη χώρα. Η διάσωσή τους πρέπει να είναι επείγουσα προτεραιότητά μας.
Η πιο θεμελιώδης ανησυχία, ωστόσο, είναι πώς η Αμερική οδηγήθηκε σε μια απόφαση που ελήφθη χωρίς ιδιαίτερη προειδοποίηση ή διαβούλευση με συμμάχους ή με τους πιο άμεσα εμπλεκόμενους σε αυτά τα 20 χρόνια θυσίας. Και γιατί η βασική πρόκληση στο Αφγανιστάν έχει σχεδιαστεί και παρουσιαστεί στο κοινό ως επιλογή μεταξύ πλήρους ελέγχου του Αφγανιστάν ή πλήρους αποχώρησης.Ένα υποκείμενο ζήτημα έχει οδηγήσει τις αντι-ανταρτικές προσπάθειές μας από το Βιετνάμ στο Ιράκ για πάνω από μια γενιά. Όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή του στρατού τους, διακυβεύουν το κύρος τους και εμπλέκουν άλλες χώρες, πρέπει να το πράξουν με βάση ένα συνδυασμό στρατηγικών και πολιτικών στόχων. Στρατηγικούς, για να ξεκαθαρίσουμε τις συνθήκες για τις οποίες αγωνιζόμαστε, πολιτικούς για τον καθορισμό του κυβερνητικού πλαισίου για να διατηρηθεί το αποτέλεσμα τόσο εντός της συγκεκριμένης χώρας όσο και διεθνώςΟι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν αυτοδιαλυθεί λόγω των αντι- ανταρτικών προσπάθειών τους ένεκα της αδυναμίας τους να καθορίσουν εφικτούς στόχους και να τους συνδέσουν με τρόπο βιώσιμο με την αμερικανική πολιτική διαδικασία. Οι στρατιωτικοί στόχοι ήταν πολύ απόλυτοι και ανέφικτοι και οι πολιτικοί πολύ αφηρημένοι και άπιαστοι.
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
