Αγαπητέ κύριε Μητσοτάκη.
Γνωρίζεις ότι εσύ και η τάξη σου, οι όμοιοι σου δηλαδή, δεν ιδρώσατε ποτέ προκειμένου να αποκτήσετε μια καλύβα, όχι βίλα, επειδή τα βρήκατε όλα έτοιμα.
Ορισμένοι μάλιστα αποκτήσατε και το σπίτι του Μπωντλαίρ στο Παρίσι επειδή κάποιοι σας αγάπησαν έστω… περιστασιακά και σας βοήθησαν ελαφρά τη καρδία.
Γνωρίζεις ότι δεν ζοριστήκατε ποτέ να πληρώσετε τη δόση του ψυγείου που έχετε στο σπίτι, ούτε καν τον εξοπλισμό του γραφείου σας. Ούτε τη θέση που πήρατε σε μεγάλο οργανισμό ή τράπεζα δίχως φυσιολογική ανέλιξη και προϋπηρεσία.
Γνωρίζεις επίσης ότι ελέω της πρωτόγονης πολιτικής δομής της χώρας μας οι πιο «προικισμένοι» γεννηθήκατε πρωθυπουργοί.
Μιας χώρας της οποίας τα περιθώρια επιλογής των πολιτών είναι τόσο στενά ώστε το μοναδικό δίλημμα που είχε τεθεί στιγμιαία ήταν ή εσύ ή η αδερφή σου Ντόρα.
Ένα πράγμα δεν γνωρίζεις όμως σίγουρα και μάλλον ήρθε η ώρα να το μάθεις. Ότι για κάποιες έρημες χελωνίτσες που δεν διαθέτουν τη δική σου ταχύτητα ανέλιξης και για τον ανθρωπάκο του βίντεο που δεν διέθετε μέσο για να γλιτώσει το σπίτι του από τη φωτιά, η πολιτική σου καριέρα τελειώνει κάπου εδώ.
Λυπάμαι, αλλά δυστυχώς μετά το αριστερό ανέκδοτο «Αλέξης», πέρασες στον αμείλικτο κόσμο της ανεκδοτολογίας κι εσύ.
Γνωρίζεις πολύ καλά τι φωνάζουν οι πολίτες στο δρόμο.
Ως Κυριάκος αποδείχτηκες Κούλης.
