Γράφει ο Δημ Σπάθας
Νομικός-Ιστορικός ερευνητής
Περιοριστικά μέτρα κατά των πυρκαγιών δεν πήραμε
για τις ευπαθείς και ευάλωτες ομάδες των δασών μας
«Φοβάμαι γι αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα..»
1.000.000 στρέμματα καμένων δασών, μαζί με σπίτια ζώα και ψυχές, μέσα σε λίγες μέρες, ήταν το αποτέλεσμα της αμέλειας ή του ενδεχόμενου δόλου. Για να συνεχίζονται διαρκώς καταστροφές, δεν φταίει μόνο ο κακός καιρός και η συγκυρία. Εδώ κάτι συμβαίνει!
Εν μέσω κατακαιγομένων δασικών εκτάσεων και χωριών ανά την Νότια Ελλάδα, εν μέσω απόγνωσης, πόνου και αγανάκτησης του λαού, βγαίνει ο Πρωθυπουργός και οι υπουργοί του και αρχίζει να εξαγγέλλει οικονομικές αποζημιώσεις και μέτρα για… μελλοντικές πλέον πυρκαγιές. Απορίας άξιον, γιατί αυτά δεν τα έκανε πριν να καταστραφούν οι περιοχές; Τι το καινούργιο έχουν να προσθέσουν σε όλα αυτά που ήδη είχαν εξαγγείλει ύστερα από προηγούμενες καταστροφές; Και ποιος μας εγγυάται ότι δεν θα τα πετάξουν στα συρτάρια, όταν σβήσουν οι φωτιές και οι κάμερες;
Ο νύν πρωθυπουργός ανέλαβε τις τύχες της χώρας ένα χρόνο ακριβώς μετά την καταστροφική και φονική πυρκαγιά στο Μάτι, επί προκατόχου του κ. Τσίπρα. Τι ακριβώς μέτρα έλαβε ώστε να μην ξανασυμβεί τέτοιος όλεθρος και καταστροφή; Μήπως αξιοποίησε την έκθεση Γκολντάμερ του 2018 ή την άφησε επιδεικτικά στα συρτάρια, επειδή την είχε ζητήσει ο πολιτικός του εχθρός; Ναι, πολιτικός εχθρός, είναι ο προηγούμενος πρωθυπουργός για τον νύν και το αντίθετο, αυτό το βλέπουν και τα μικρά παιδιά. Εδώ τώρα δεν επικαλούνται το περίφημο «το κράτος έχει συνέχεια» αλλά όσον αφορά την «Συμφωνία Πρεσπών» έχουμε συνέχεια;
Πραγματικά πόσες και πόσες εξαγγελίες έχουμε ακούσει όλα αυτά τα χρόνια όπου η Ελλάδα κυριολεκτικά αφανίζεται από πυρκαγιές, ιδιαίτερα μετά την πύρινη λαίλαπα στην Ηλεία το 2007, αλλά και στα αμέσως επόμενα χρόνια και το αποτέλεσμα να επέρχεται ακόμη καταστροφικότερο. Μήπως πρέπει να παραδεχτούμε ότι είμαστε χώρα ηλιθίων; Όμως όση αγανάκτηση και να έχουμε δεν το παραδεχόμαστε γιατί δεν είμαστε ηλίθιοι ούτε καθυστερημένοι. Κάτι άλλο συμβαίνει ένα από τα οποία είναι φαινομενικά τουλάχιστον η αδιαφορία, η επιτηδευμένη ανοργανωσιά και γραφειοκρατία. Εάν αυτά συμβαίνουν ύστερα από συνεχείς καταστροφές θα πρέπει πλέον να μιλήσουμε με όρους ποινικού δικαίου για «ενδεχόμενο δόλο» που σημαίνει καταλαβαίνω ότι με τις ενέργειες και παραλείψεις μου μπορεί να επέλθει το εγκληματικό αποτέλεσμα αλλά θεωρώ ότι τελικά θα το αποφύγω. Αλλά τελικά δεν το αποφύγαμε. Αυτό φυσικά από άποψη ευθυνών διαβαθμίζεται ως μέγιστο στις κορυφές εξουσίας και βαίνει ελαττούμενο προς τα κάτω. Όχι, φταίμε όλοι μας και τελείωσε.
Προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι δια των εκάστοτε κυβερνήσεων το κράτος μας φαίνεται να προτιμά να καταβάλλει πολλαπλάσια ποσά για το αποτέλεσμα των πυρκαγιών που συμβαίνουν παρά για πρόληψη και προετοιμασία. Γιατί άραγε συμβαίνει αυτό μονίμως; Μήπως θεωρούν ότι «τέτοια καταστροφική πυρκαγιά δεν θα ξανασυμβεί» ότι ήταν κάτι τυχαίο και συγκυριακό; Γιατί διαρκώς αποτυγχάνουν εκ του αποτελέσματος τα διάφορα μέτρα που αφειδώς εξαγγέλλονται άνευ ουσιαστικά εφαρμογής ή πλημμελούς εφαρμογής; Ας δούμε όμως πιο συγκεκριμένα ορισμένα στοιχεία.
Για την «προστασία» του 65% του χερσαίου εδάφους της χώρας που αποτελούν τα δασικά οικοσυστήματα, δόθηκε από το Πράσινο Ταμείο για την αντιπυρική περίοδο του 2021 σε όλα τα δασαρχεία 1.7εκατ. ήτοι το 0,43% του προϋπολογισμού του (391.792.435 ευρώ). Όπως ήδη έχει αναφερθεί τα δασαρχεία είχαν αιτηθεί 17,7 εκατ. για το τρέχον έτος. Για κάποιες απαραίτητες προσλήψεις, έστω και εποχιακών, για καθαρισμό και προφύλαξη των δασών και άλλα σχετικά. Θα μου πείτε και θα λυνόταν το πρόβλημα; Ίσως θα μετρίαζε το μέγεθος της καταστροφής, αλλά αυτό δεν θα το γνωρίσουμε γιατί απλώς δεν έλαβε ποτέ χώρα η σχετική δαπάνη. Από το 2019 προβλεπόταν κονδύλι ύψους 140 εκατ. για σχέδια πρόληψης πυρκαγιάς στις μικτές ζώνες δάσους-κατοικίας και έργων αναβάθμισης και καθαρισμού, το οποίο και αυτό ποτέ δεν πραγματοποιήθηκε. Όπως αναφέρει σε έκθεσή της (2019) η WWF: «Συνεχίζεται η μείωση των πιστώσεων στη Δασική Υπηρεσία για την πρόληψη των δασικών πυρκαγιών (3 εκατ. ευρώ το 2012, 2,5 εκατ. ευρώ το 2013, 1,6 εκατ. ευρώ το 2019), που σήμερα μετά βίας καλύπτουν το 10% των αιτούμενων ετήσιων αναγκών και κατά κανόνα αποδίδονται αργοπορημένα, λίγες μέρες πριν την έναρξη της αντιπυρικής περιόδου.» Θα μπορούσε κανείς να δεί το ζήτημα με επιείκεια λόγω «οικονομικής στενότητος » αν πάλι δεν μοιράζονταν αφειδώς εκατομμύρια σε ενισχύσεις ιδιωτικών επιχειρήσεων.
Ομως ο κ. Πρωθυπουργός ήδη δήλωσε ότι θα καταβληθούν για αποζημιώσεις σε πρώτη φάση 500εκατ. (9-8-21) αλλά τα ποσά θα είναι διευρυμένα από πολλές παράπλευρες καταστροφές ( δίκτυα ηλεκτρισμού, ύδρευσης κλπ) . Θα τρελαθούμε δηλαδή από τον διάχυτο ανορθολογισμό διαχείρισης δημοσίων δαπανών και κινδύνων;
Αφού μας βομβαρδίζουν συνεχώς με τον επερχόμενο κίνδυνο της «κλιματικής αλλαγής» γιατί δεν διέθεσαν από πριν κάποια σαφώς λιγότερα χρήματα για πρόληψη και προετοιμασία; Μήπως αυτές τις μέρες αντιλήφθηκαν ότι τα δάση μας είναι λίαν εύφλεκτα λόγω ξηρασίας-ανομβρίας, λόγω συσσώρευσης μέσα σ’ αυτά άφθονης καύσιμης ύλης, αφού ένα διαχειριζόμενο πευκοδάσος θα ήταν λιγότερο ευάλωτο στις πυρκαγιές από ένα μη-διαχειριζόμενο.
Όπως αναφέρεται από το 2018 στην Έκθεση Γκολντάμερ «….σημαντικό ρόλο παίζει η αύξηση της ποσότητας της καύσιμης ύλης, εξαιτίας της εγκατάλειψης της υπαίθρου και της ελλιπούς διαχείρισης των δασών λόγω περιορισμού των διαθέσιμων κονδυλίων»
Τι ακριβώς συμβαίνει σ’ αυτή την έρμη χώρα; Μήπως το κόστος της αδιαφορίας, της ανικανότητας και της αδυναμίας αντιμετώπισης των κινδύνων κατά της χώρας πρέπει διαρκώς να τον πληρώνουν οι φορολογούμενοι πολίτες; Ποια ήταν όλα αυτά τα πιο σημαντικά ζητήματα που τους απασχολούσαν, δεδομένου ότι με τον εμβολιασμό δεν αποτρέπονται οι πυρκαγιές και οι επερχόμενες πλημμύρες.
Και καλά αυτό να συνέβαινε μια-δύο φορές σε βάθος χρόνων έδώ ουσιαστικά αποψιλώνεται και καίγεται η Ελλάδα, χωρίς πόλεμο, γιατί ήδη έχουμε καταστραφεί οικονομικά από τα μνημόνια πάλι χωρίς πόλεμο , με ένα δημόσιο χρέος που έχει φτάσει στο 270% ήτοι 380 δις φανερά. Το χειμώνα πνιγόμαστε και το καλοκαίρι καιγόμαστε σε μόνιμη βάση. Σύμφωνα με το πόρισμα της επιτροπής Γκολντάμερ σημειώνεται αύξηση του αριθμού των δασικών πυρκαγιών και των καμένων δασικών εκτάσεων στην Ελλάδα από τη δεκαετία του ’80 και μετά, φθάνοντας μάλιστα τα 2.700.000 καμένα στρέμματα κατά τη δραματική χρονιά του 2007, περίπου πενταπλάσια του μέσου όρου των τελευταίων σαράντα ετών. Τεκμηριώνεται ναι ή όχι «ενδεχόμενος δόλος» για παραλείψεις κρατικών παραγόντων στην αποτελεσματική θωράκιση και ασφάλεια της χώρας, ή οι κυβερνήσεις είναι υπεράνω των ελληνικών νόμων και τις συνέπειες καλούνται να πληρώσουν μετά την αποκαθήλωσή τους από την εξουσία κατηγορούμενοι από τον πολιτικό τους αντίπαλο.
Οι νύν κυβερνώντες με τη βοήθεια των φιλικών τους τηλεοράσεων ξεσήκωσαν τον τόπο δύο χρόνια τώρα να υπενθυμίζουν μετ’ επιτάσεως τις ευθύνες του προηγούμενου πρωθυπουργού για την φονική πυρκαγιά στο Μάτι και να ζητούν την ποινική τιμωρία των υπευθύνων, μονο και μόνο για να αποκομίσουν πολιτικά οφέλη. Γιατί όμως πέταξαν στο συρτάρι το πόρισμα Γκολντάμερ που ζήτησε η τότε κυβέρνηση; Γιατί εξακολουθούν να δέχονται τις υπηρεσίες του τότε αρχηγού της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας κ. Κουλούρη, ο οποίος και στην παρούσα καταστροφή «λάμπει» δια της παρουσίας του ως Αρχηγός;
Γιατί όπως λέει ο λαός, δεν έχουν «τσίπα» επάνω τους.
Η αυτονόμηση των κυβερνώντων από τις αγωνίες και τα πραγματικά προβλήματα των Ελλήνων είναι πρωτοφανής. Δίνουν λογαριασμό μόνο σε εξωχωρίους παράγοντες για να επιβεβαιώσουν ότι δεν είναι κυβέρνηση Ελλήνων, αλλά Επιτροπή επιβολής οικονομικών και γεωπολιτικών συμφερόντων της Ευρωπαϊκής υπερδομής. Με έκπληξη πάντως είδαμε να πετά πάνω από τις φωτιές το ρωσικό Beriev-με τα χρώματα της ρωσικής σημαίας- παρά τις οδηγίες Πάιατ. Και τά άλλα γιγαντιαία ρωσικά που ήρθαν να μας βοηθήσουν σίγουρα θα αποτελέσουν πεδίο έντονης κριτικής από τους επικυρίαρχούς μας. Τα ρώσικα πυροσβεστικά τα ζητήσαμε το ρώσικο εμβόλιο όμως δεν παίρνει διαβατήριο για Ελλάδα.
Επικαλούνται το γεγονός ότι σε πολλές χώρες συμβαίνουν καταστροφικές πυρκαγιές και πλημμύρες, ως αποτέλεσμα της περίφημης «κλιματικής αλλαγής» αλλά αυτό δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως άλλοθι εσκεμμένης αποφυγής λήψης απαραίτητων προληπτικών μέτρων.
Ο κατακαμένος κόσμος όμως στη Βόρεια Εύβοια και στην Πελοπόννησο φωνάζει και απορρίπτει με βδελυγμία τις δικαιολογίες που εκπέμπονται . Όπως διαπιστώνουμε από τις τοποθετήσεις των πολιτών αναφέρονται συνεχώς ότι τα «καταφέρατε να μας κάψετε». Ήδη υπάρχουν πριν από ένα μήνα συζητήσεις και αποφάσεις Δημοτικών Συμβουλίων της περιοχής της Β. Εύβοιας, ότι υπάρχει σχέδιο καταστροφής των δασών για να ανοίξει ο δρόμος της αθρόας τοποθέτησης ανεμογεννητριών και αιολικών πάρκων στις καμένες περιοχές. Οι κατηγορίες είναι πολύ σοβαρές και οι αρμόδιοι οφείλουν σοβαρές απαντήσεις και διαψεύσεις. Αν όμως συνδυάσουμε όσα καταγγέλλονται με την πρεμούρα κλεισίματος των εργοστασίων παραγωγής λιγνίτη στη χώρα μας και τις εξαγγελίες για εισαγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από γειτονικές χώρες τότε πράγματι συμβαίνουν τρομερά πράγματα. Σχετικά δημοσιεύματα και αναλύσεις είναι διάσπαρτα σε πολλά site του διαδικτύου. Δυστυχώς το συστημικό πολιτικό κατεστημένο έχει προ πολλού απωλέσει την έξωθεν καλή μαρτυρία του, αφού έχει συλληφθεί να εκπέμπει ανακρίβειες και ψέμματα ή να αποσιωπά απόψεις που δεν συνάδουν με τους στόχους τους. Όμως το πιο τρομερό απ’ όλα είναι μια κατάσταση όπου το ψέμα και η αλήθεια είναι εσκεμμένως αναμεμιγμένα, ώστε να μην μπορεί ο κόσμος να καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει.
Υπάρχουν εμπρησμοί και ποιοι τους κάνουν;
Ακούμε από πολλές μεριές την ανακάλυψη ιχνών εμπρησμού, συλλήψεις και καταδίκες εμπρηστών. Αλλά δεν έχουμε ακούσει ακόμη τα κίνητρά τους και αν υπάρχουν ηθικοί αυτουργοί αυτών των εμπρησμών. Ποιοι είναι αυτοί που μας καίνε και για ποιο λόγο. Θέλουμε ονόματα, πράξεις και αιτιολογία τέτοιων εμπρησμών κι ας μην αποκρύπτουμε πλέον τα στοιχεία λόγω δήθεν προσωπικών δεδομένων και τα τοιαύτα. Εδώ έχουμε πόλεμο πλέον και βάλλεται η ασφάλεια της πατρίδας μας, τα άτομα αυτά είτε το καταλαβαίνουν είτε όχι είναι εχθροί της κοινωνίας, του λαού και της χώρας και οι ενέργειές τους προσομοιάζουν με πράξεις προδοσίας εν καιρώ πολέμου. Ας τελειώνουμε επιτέλους με την μαλθακότητα που μας χαρακτηρίζει τόσα χρόνια για τέτοια ζητήματα. Ποιος γνωρίζει πως θα εκμεταλλευθεί αυτή την κατάσταση ο απέναντι εχθρός μας. Αν αντιθέτως δεν υπάρχουν εμπρησμοί τότε έχουμε παραπληροφόρηση για να συγκαλυφθούν μεγάλες ευθύνες πολιτειακών παραγόντων. Ότι και να συμβαίνει πρέπει να το μάθουμε και θα το μάθουμε.
Τι να κάνουμε;
Η παραπάνω φράση δεν έχει καμιά σχέση με το μοιρολατρικά εκπεμπόμενο «ε, και τι να κάνουμε;» Τη ζωή και το βιός μας δεν πρέπει να τα χαρίσουμε σε κανέναν, αλλά να πάρουμε τις τύχες μας στα δικά μας χέρια. Η αγανάκτηση και απογοήτευση μας από τους εκάστοτε πολιτικούς μας ηγέτες πρέπει να μας αφυπνίσει και ενεργοποιήσει προς την κατεύθυνση της αυτοοργάνωσης μας. Κάθε περιοχή, κάθε πόλη, κάθε χωριό, κάθε Δήμος και κοινότητα μόνοι μας και μεταξύ μας να ξαναβρεθούμε στην πλατεία στο καφενείο, στο δρόμο και να ενδιαφερθούμε για το χώρο μας, και όσο μπορούμε να τον προστατεύσουμε από κάθε λεηλασία. Και τότε θα δούμε που θα πάει η αδιαφορία και η αλαζονεία των επαγγελματιών πολιτικών και των συστημάτων τους. Μας φαίνονται ψηλοί γιατί εμείς είμαστε σκυμμένοι.
