Οι λαβωμένοι έρημοι φοίνικες του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ μετά από 47 χρόνια στέκουν, περήφανοι- αγέρωχοι και σιωπηλοί αδιάψευστοι μάρτυρες της θυσίας των εγκαταλελειμμένων ΕΛΔΥΚΑΡΙΩΝ και της επικής άνισης μάχης κατά των βαρβάρων, που θυμίζουν την αυτοθυσία, αλλά και προδοσία κατά της Ελληνικής Κύπρου. Είναι η μετουσίωση των νεκρών μας ηρώων, που το πνεύμα τους αθάνατο πλανιέται πάνω από τον ιερό χώρο του Ελληνικού ηρωϊκού στρατοπέδου και της ακρωτηριασμένης Ελληνική Κύπρου. Με πύρρεια δάκρυα, θλιμμένο και θυμωμένο, μας κοιτά νοερά για το σημερινό μας κατάντημα ….
Ελληνική Κύπρος. 14η – 15η Αυγούστου 1974. Β΄ΑΤΤΙΛΑΣ.
ΕΘΝΙΚΩΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΩΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ …..
Α΄ Μέρος.
Το μαυροπικραμμένο Μικρό Πάσχα του Ελληνισμού της μαρτυρικής Ελληνικής Κύπρου.
Επιμέλεια - έρευνα από Αντώνη Αντωνά.
Σταγόνες μνήμης και γνώσης προς αφύπνιση,
Ένα συμβολικό ποίημα του Βαλαωρίτη απευθυνόμενο στον μαραμαρένιο αδριάντα του δολοφονημένου από βαρβάρους τούρκους, εθνομάρτυρα Γρηγορίου του Ε΄.
Κατά παράφραση … (μικρό απόσπασμα)
Πώς μας θωρείτε ακίνητοι;… Πού τρέχει ο λογισμός σας,
τα φτερωτά σας τα όνειρα;… Γιατί στο μέτωπο σας
να μη φυτρώνουν, τόσαις χρυσαίς αχτίδες,
όσαις μας δίδ’ η όψη σας παρηγοριαίς κ’ ελπίδες;…
Γιατί στα ουράνια χείλη σας να μη γλυκοχαράζη,
ήρωες, ένα χαμόγελο;… Γιατί να μη σπαράζη
μέσα στα στήθη σας η καρδιά, και πώς στο βλέφαρο σας
ούτ’ ένα δάκρυ επρόβαλε, ούτ’ έλαμψε το φως σας ;……..
Απλά γαρ εστι της αληθείας έπη. (Τα λόγια της αλήθειας είναι απλά.) Αισχύλος.
Μέρες λύπης και περισυλλογής, για όλες τις οικογένειες, που απώλεσαν αγαπημένα πρόσωπα, την μαύρη επέτειο της 14ης-15ης Αυγούστου 1974, αλλά και την 20η Ιουλίου.. Οι ολίγοι φύλαξαν Θερμοπύλες, αντιστάθηκαν στους μυρίους και έπεσαν ηρωϊκά μαχόμενοι. Οι ηρωϊκες τους πράξεις ας μας νουθετούν και καθοδηγούν....
«Στην Κύπρο δεν ηττηθήκαμε προδοθήκαμε.» Σταυρουλόπουλος ο ηρωϊκός Δτής της ΕΛΔΥΚ.
Ω ΞΕΙΝ ΑΓΓΕΛΕΙΝ ΤΟΙΣ ΕΛΛΗΣΙΝ ΟΤΙ ΤΗΔΕ ΚΕΙΜΕΘΑ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΥΠΡΙΟΙ ΤΟΙΣ ΚΕΙΝΩΝ ΡΗΜΑΣΗ ΠΕΙΘΟΜΕΝΟΙ….
14η Αυγούστου έναρξη δεύτερης φάσης εισβολής ΑΤΤΙΛΑΣ 2.
Πρόλογος.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής στις 14 Αυγούστου 1974, κατά τη διάρκεια του Αττίλα ΙΙ και όταν ο τότε αείμνηστος Προεδρος Γλαύκος Κληρίδης απεγνωσμένα ζητούσε βοήθεια …. «για να μην κατασφαγώμεν», ασυγκίνητος επανέλαβε την επαίσχυντη φράση, όπως και στην πρώτη εισβολή του Ιουλίου, «Η Κύπρος κείται μακράν». Κατ’ αυτόν τον τρόπο συνόψισε την αδυναμία, απροθυμία και δειλία της νέας τότε κυβέρνησής του, την οποία επανέφερε η θυσία της Κύπριδας Ιφιγένειας, να μην συνδράμει την Κύπρo εναντίο της τουρκικής εισβολής, όπως το ίδιο προδοτικά έπραξε και ο χουντικός αρχηγός ΓΕΣ, την 20η Ιουλίου ο οποίος δήλωνε ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΧΤΥΠΟΥΝ. ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΛΑΣ!!!!
Έτσι, οι Τούρκοι εισβολείς, παρά την σθεναρή αντίσταση της άοπλης Εθνικής Φρουράς κατέλαβαν το 37% της Κυπριακής Δημοκρατίας, διχοτομώντας το νησί, ισοπεδώνοντας όλη την Κύπρο με βομβαρδισμούς από σμήνη αεροπλάνων, αλλά και όλα τα παράκτια ελληνικά χωριά με κανονιοβολισμούς από δεκάδες πολεμικά πλοία… Η Κύπρος λοιπόν, «έκειτο μακράν « για τα υπερσύγχρονα τελευταίου τύπου Φάντομς και με δεδομένη την αεροπορική υπεροχή μας έναντι των Τούρκων, αλλά και την ναυτικό μας πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού των υποβρύχιων Τρίτων, *Γλαύκος και Νηρεύς, που είχαν προσεγγίσει τον τουρκικό αποβατικό στόλο, αλλά έλαβαν την προδοτική εντολή από χούντα να μην ανοίξουν πυρ και να επιστρέψουν πάραυτα στα ελληνικά χωρικά ύδατα, παρά της εύτολμες αντιρρήσεις των κυβερνητών τους, που απειλήθηκαν ακόμη και με ναυτοδικείο αν δεν υπήκουαν
*Απόσπασμα.
Ο Πλωτάρχης τότε Βασίλης Γαβριήλ κυβερνήτης του «Γλαύκος», αναφέρει στην απόρρητη έκθεσή του ( Στο ίδιο μήκος και οι υπόλοιποι κυβερνήτες), ότι την 20η Ιουλίου έχοντας οδηγίες να βρεθεί μεταξύ Κύπρου και Τουρκίας και γνωρίζοντας ότι εξελισσόταν η τουρκική εισβολή ετοίμαζε πολεμικά σχέδια. «Υπελόγισα ότι αι τουρκικαί δυνάμεις αι οποίαι θα μοι απησχόλουν θα ήσαν, κατά μεν την μετακίνησιν (TRANSIT) του Υποβρυχίου περίπου 4 υποβρύχια και εγγύς της Κύπρου περίπου 10 αντιτορπιλλικά, εξαιρουμένων βεβαίως των τουρκικών μεταγωγικών ως και των πλοίων επιφανείας και υποβρυχίων ετέρων κρατών. Ως εκ τούτου έπλευσα νοτιώτερον και εσκόπευα όπως εκτελέσω προσγείωσιν εις Κάβον Αρναούτι της Κύπρου και εν συνεχεία πλέων εγγύς των ακτών μέχρις του τομέως περιπολίας θα επιτιθέμην εναντίον παντός τουρκικού αντιτορπιλλικού και μεγάλου μεταγωγικού. Αντικειμενικός μου σκοπός κυρίως ήτο όπως διέλθω εκ του λιμένος της Κυρηνείας ένθα και θα έβαλον τας τορπίλλας εναντίον παντός στόχου ευρισκομένου εκεί και ανεξαρτήτως εθνικότητος. Οσον αφορά τα τουρκικά αντιτορπιλλικά τα οποία τυχόν θα συναντούσα κατά το TRANSIT, είχα αποφασίσει να τους επιτεθώ εφ' όσον διήρχοντο εις απόστασιν μικροτέρα των 10.000 υαρδών και υφίστατο πιθανότης εντοπισμού μου, δεδομένου ότι επίστευσα πως εφ όσον εντοπιζόμην υπό τουρκικού αντιτορπιλλικού θα μοι επιτίθετο. Εις τον τομέα περιπολίας μου και ανεξαρτήτως της λήψεως διαταγής ενάρξεως ΠΥΡ είχον αποφασίσει όπως επιτίθεμαι εναντίον οιασδήποτε εθνικότητος πλοίου, κατά προτεραιότητα αντιτορπιλικών, καθ' όσον η αναγνώρισις της εθνικότητος ενός στόχου, ιδίως εν νυκτί, αποτελεί ουτοπία».
Η Τούρκοι τότε κατά τον προδότη Μπονάνο, κτυπούσαν την Κύπρο και εμείς είμαστε Ελλάς και ακολούθησε βεβαίως από την νέα δημοκρατική κυβέρνηση για δεύτερη φορά το Η ΚΥΠΡΟΣ ΚΕΙΤΑΙ ΜΑΚΡΑΝ, ενώ ήταν κοντά για τις Τριήρεις του Κίμωνα το 450 π. Χ. που προσέτρεξε να βοηθήσει την Ελληνική Κύπρο, που απειλείτο από βαρβάρους…. Και τους κατατρόπωσε….. ΚΑΙ ΝΕΚΡΟΣ ΕΝΙΚΑ….
Σημειώνεται ότι ο τότε Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας Γεώργιος Μαύρος της Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας υπό το Κ. Καραμανλή, όταν ειρηνευτικές συνομιλίες οδηγήθηκα, εσκεμμένα σε αδιέξοδο από τους Τούρκους στη Γενεύη την 14η Αυγούστου 1974 και διαφαινόταν πλέον ότι η Τουρκία θα προχωρούσε σε κατάληψη νέων Κυπριακών εδαφών με τον υπέρτερο πολλαπλάσιο στρατό της,, προς τιμή του δήλωσε προς τιμή του μετά το τέλος της διάσκεψης την επική φράση, ενώπιον του αείμνηστου Γλαύκου Κληρίδη….και του τότε ΥΠ.ΑΜ Κύπρου *Γιαννάκη Ομήρου ( Με την σύμφωνο γνώμη τους) …«Μεταξύ πολέμου και ντροπής θα επιλέξουμε το πρώτο….» Ο Καραμανλής σε λίγες ώρες και όταν πλέον ήταν σε εξέλιξη η νέα εισβολή των Τούρκων, δηλώνει ιταμά στον Γλαύκο Κληρίδη…Άλλο τι λέει ο Μαύρος και άλλο τι θα αποφασίσω ΕΓΩ. Και μεταξύ πολέμου και ντροπής επέλεξε το δεύτερο……
Τονίζεται ότι μετά την άρνηση να βοηθηθεί η Κύπρος, οι κ.κ. Κληρίδης και Ομήρου απευθύνθηκαν στον Καραμανλή με πολύ έντονες εκφράσεις…Εάν μας αφήσετε να κατασφαγώμεν … πρέπει να ντρέπεσθαι…..Ακολούθησε ..έντονος διάλογος και αποχώρηση χωρίς καν να ανταλλάξουν χειραψία…Ο κ. Ομήρου μόλις έφτασαν στην Κύπρο σε ένδειξη δυσαρέσκειας και ντροπής για την στάση του Καραμανλή παραιτήθηκε. Ήδη ο Κυπριακός λαός εγκαταλελειμμένος κατασφαζόταν …
Αυτό ήταν το ματοβαμμένο θλιβερό κλίμα εν μέσω πανηγυρισμών, από σύγχρονους Έλληνες Κάλχες, όταν επανήλθε η Δημοκρατία στην Ελλάδα λόγω της εθνικής καταστροφής της Κύπρου. Και ακολούθησε η διχοτόμηση της Κύπρου και εάλω η έρημη Κύπρος αφού κειτόταν μακράν.
( Ο Γ. Κληρίδης περισσότερα αποκαλυπτικά γράφει στα ιστορικά του βιβλία «Η κατάθεση μου» κ.ά., αλλά και ο εν ζωή έντιμος πολιτικός Ομήρου ουκ ολίγα αναφέρει … Τόμοι χρειάζονται για να αναφερθούν, όλα που αφορούν την προδοσία και εγκατάλειψη της Κύπρου.)
Εν μέσω λοιπόν πανηγυρισμών και ως …αντίποινα …. «αποχωρούμε» από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ κάτι που απετέλεσε μάννα εξ ουρανού για την Τουρκία, η οποία αφού χαρακτήρισε την Ελλάδα …αναξιόπιστο σύμμαχο του ΝΑΤΟ …άρχισε δε από τότε τις απειλές και διεκδικήσεις σε αέρα, ξηρά και θάλασσα …. Και στο Ελληνικό Αιγαίο, που ΠΟΤΕ δεν της ανήκε …όπως και η Ελληνική Μ. Ασία…
Είχαν την εντύπωση οι δόλιοι, ότι ρίχνοντας στάχτη στα μάτια και του Κυπριακού και του Ελληνικού λαού… ότι πλέον «εξιλεώθηκαν.» και επετέλεσαν το εθνικό τους καθήκον !!!
Και χρωστάμε και χάρη στους Βαρβάρους διότι όπως δήλωσε ο εγκληματίας πολέμου πρωθυπουργός της εισβολής «Επαναφέραμεν την Δημοκρατίαν εις την Ελλάδα. Επαναφέραμεν τον κ. Καραμανλήν». Ο Τουργκούτ Οζάλ είχε πει επίσης : «Χάρις εις τους Τούρκους στρατιώτες, επανήλθε η Δημοκρατία εις την Ελλάδα. Εμείς βοηθήσαμε να επανέλθει ο Καραμανλής». Ενώ η ιδιοκτήτρια της «Καθημερινής» Ελένη Βλάχου δήλωνε στη τουρκική Μιλιέτ στις 16 Ιουνίου 1976: «Δεν ήμουν εναντίον των Τούρκων, ήμουν εναντίον της Χούντας». Ας έλεγε τουλάχιστον ότι ήταν εναντίον αμφοτέρων… και υπέρ της Κύπρου…
5000 άμαχοι και αιχμάλωτοι δολοφονήθηκαν, 1619 Αγνοούμενοι, 250 - 300000 εκτοπισμένοι πρόσφυγες, 30000 εγκλωβισμένοι άμαχοι, 800 όμηροι γυναίκες από 12 έως 82 ετών κακοποιήθηκαν….Όλοι οι πολιτιστικοί θησαυροί, μνημεία, μουσεία, θησαυροφυλάκια, τράπεζες, ιερά χριστιανικά σκεύη, από όλες τις εκκλησίες λεηλατήθηκαν. Ακόμη και ο οικιακός εξοπλισμός των νοικοκυρεμένων κατεχόμενων κυπριακών σπιτιών, μεταφέρθηκε στην Τουρκία …Πλήρης λαφυραγωγία, σύληση, βανδαλισμοί και … κλεψιές από τους βαρβάρους. Δεν άφησαν τίποτα όρθιο…. Οι αξιωματικοί του τουρκικού στρατού είχαν τον πρώτο λόγο…. στα λάφυρα….Ήρθαν πένητες και έφυγαν εκατομμυριούχοι….. Οι δε στρατιώτες γιουρούκηδες, σαν κοράκια δεν άφηναν τίποτα στους αιχμαλώτους στρατιώτες και αμάχους … αλλά και στους νεκρούς…..
Το *37% των Κυπριακών εδαφών κατελήφθη….. Η άοπλη προδομένη και εγκαταλελειμμένη Ελληνική Κύπρος ΕΑΛΩ…
*Οι εισβολείς παρά τον υπέρτερο και πλήρως εξοπλισμένο στρατό τους εγκλωβίζονται τις πρώτες μέρες στο 3% στο 5 μίλι Κερύνειας, λόγω της σθεναρής αντίστασης των ολίγων μαχητών, Ελλήνων Κυπρίων και Ελλαδιτών αδελφών…
Παραβιάζοντας την «εκεχειρία», που επέβαλε ο ΟΗΕ και αφού μεταφέρουν ισχυρότατες ενισχύσεις καταλαμβάνουν επί πλέον 5% και λεηλατούν την Κερύνεια…. Με την μεσολάβηση του ΟΗΕ και πάλι υπογράφεται νέα εκεχειρία και δίνεται η ευκαιρία στους βαρβάρους με την εσκεμμένη ανοχή και ΟΗΕ και ΝΑΤΟ, να μεταφέρουν εκατοντάδες τάνκς και βαρέα πυροβόλα…. Η Εθνική Φρουρά καμία ενίσχυση – βοήθεια και χωρίς πυρομαχικά…
Κώστας Μόντης – Απόσπασμα.
Ώσπου την άλλη μέρα πέσαμε ως το βυθό/ώσπου την άλλη μέρα πέσαμε πέρα απ’ το βυθό,/ώσπου την άλλη μέρα βούλιαξε το Τρίπυλο,/ώσπου την άλλη μέρα πισωπάτησε/σιωπηλό το Τρόοδος να βρει βράχο να καθίσει,/ώσπου την άλλη μέρα γούρλωσε τα μάτια η Αίπεια,/ώσπου την άλλη μέρα γούρλωσαν τα μάτια οι Σόλοι και το Κούριο/κ’ οι αγχόνες της Λευκωσίας/γιατί η Ελλάδα δεν ήρθε,/γιατί ήταν ψεύτικο το μήνυμα,/ψέμα η Ελληνική μεραρχία στην Πάφο,/γιατί μας είπαν ψέμα οι ουρανοί και ψέμα οι θάλασσες/και ψέμα τα χελιδόνια και ψέμα η καρδιά/και ψέμα οι Ιστορίες μας,/ψέμα, όλα ψέμα./Είχε λέει, άλλη δουλειά η Ελλάδα,/κάτι …πανηγυρισμούς,/κ ήμαστε και μακριά και δεν μπορούσε, λέει,/λυπόταν, δεν το περίμενε,/ειλικρινά λυπόταν,/ειλικρινά λυπόταν πάρα πολύ…..!!!
Σκοπός μου δεν είναι να επεκταθώ διότι δεκάδες τόμοι χρειάζονται για την Άλωση της Κύπρου και εξ άλλου τοις πάσι είναι γνωστή η προδοσία και εγκατάλειψη της Ελληνικής Κύπρου, πλην των λαλίστατων ειδωλολατρών, που εσκεμμένα, αλλά μάταια προσπαθούν να αθωώσουν προσωποπαγή τους πρόσωπα …. Η ιστορία άρχισε να καταγράφει τις μέρες και πράξεις όλων όσων ευθύνονται για αυτή την Εθνική καταστροφή ….. Όσον αφορά αυτούς που τυχόν υπερασπισθούν όποιον εγκατέλειψε την Κύπρο να σημειώσουν μόνο αυτά τα ολίγα… Είναι αρκετά για να εξαχθούν αυτονόητα συμπεράσματα.
Απώτερος σκοπός είναι να αποδωθούν τιμές σε όλους τους εθνομάρτυρες μας Κυπρίους και Ελλαδίτες αδελφούς που έπεσαν μαχόμενοι προδομένοι και εγκαταλελειμμένοι, αλλά και οι πρέπουσες ευθύνες σε αυτούς, που πρόδωσαν και εγκατέλειψαν την Κύπρο ανέκαθεν….
Ολίγα ενδεικτικά και αυτονόητα.
Μετά το ενωτικό δημοψήφισμα….Χαρακτηριστική ήταν η δήλωση του τότε αντιπροέδρου Γεώργιου Παπανδρέου που δήλωσε ότι η «Η Ελλάς αναπνέει σήμερον με δύο πνεύμονας, τον μεν αγγλικόν, τον δε αμερικανικόν. Δεν ημπορεί, λόγω του Κυπριακού, να διακινδυνεύσει από ασφυξίαν». ( Παρά αυτή την ατυχή δήλωση ο Γέρος της Δημοκρατίας, αντιλαμβανόμενος ότι η Κύπρος θα χαθεί, προς τιμή του απέστειλε κρυφά το 1964 την *Ελληνική μεραρχία για να την υπερασπισθεί)
*Μετά τα Ματωμένα χριστούγεννα του 1963 και την ανταρσία των εξτρεμιστών ΤΚ με την βοήθεια και καθοδήγηση της Τουρκίας, η ελληνοκυπριακή και ελληνική πλευρά αντιμετώπιζαν τον κίνδυνο της τούρκικης εισβολής στο νησί. Έτσι ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, Γεώργιος Παπανδρέου, αποφάσισε την μυστική αποστολή μεραρχίας στο νησί με 8,500 χιλιάδες άνδρες με 3 συντάγματα πεζικού, 2 μοίρες καταδρομών και 2 ίλες αρμάτων. Η μετάβαση της μεραρχίας ολοκληρώθηκε ως τις 20 Οκτωβρίου 1964.
Σημειώνεται ότι η Ελληνική Μεραρχία μετά τις νικηφόρες επικές μάχες της Κοφίνου-Αγίων Θεοδώρων, απεσύρθη ( εξοστρακίσθηκε καλύτερα) από την χούντα μαζί με τον Στρατηγό Γεώργιο Γρίβα Διγενή κατόπιν τελεσιγράφου της Τουρκίας. Η Χούντα των Αθηνών δεν διαπραγματεύτηκε ποτέ. Μέσω του υπουργού Εξωτερικών του καθεστώτος Παναγιώτη Πιπινέλη έκανε αμέσως δεκτό το αίτημα της Άγκυρας. Στις 19 Νοεμβρίου 1967 ο Στρατηγός Γρίβας έπαιρνε το αεροπλάνο για την Αθήνα. Από τα τέλη του 1967, άρχισε σταδιακά και η αποχώρηση της ελληνικής μεραρχίας από την Κύπρο, που ολοκληρώθηκε στις αρχές του 1968. Αναμενόμενο, μετά από 6 χρόνια η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο.. με αιτιολογία το προδοτικό πραξικόπημα … Όμως έγγραφα και ντοκουμέντα αποδεικνύουν ότι η Τουρκία είχε προετοιμασθεί προ πολλού και κανένα πρόβλημα δεν είχε να κατασκευάσει όποια προβοκάτσια κατά της Κύπρου αν δεν γινόταν το προδοτικό πραξικόπημα… πχ. να δολοφονήσει και ισοπεδώσει ΤΚ χωριό και να αποδώσει την σφαγή στην Κυπριακή Δημοκρατία….(Ως ντοκουμέντα αναφέρουν) Πολλά αποκαλυπτικά έγγραφα βρέθηκαν το 1963, σε κατειλημμένα ΤΚ σπίτια – πολυβολεία στην Ομορφίτα-Καϊμακλί αλλά και στα χρηματοκιβώτιο του ΤΚ Κουτσιούκ … «αντιπροέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας» όσον και Μπλουμέρ, «Υπουργού Υγείας» της Κ.Δ, εκ των ηγετών της εξτρεμιστικής Τ/Κ ΤΜΤ, με υπογραφές του αρχιδολοφόνου και αρχηγού Ντεκτάς, που αποκάλυπταν τους δόλιους σκοπούς, μεθοδεύσεις και προβοκάτσιες για εισβολή της Τουρκίας. Φίδια στον κόρφο μας είχαμε και ο σκοπός αγίασε τα μέσα, για τους Τούρκους και στον ύπνο του δικαίου οι Έλληνες …
Σημειώνεται ότι παρά την εγκατάλειψη πάντα της Κύπρου, από ταγούς, ηγέτες και άρχοντες η παλλαϊκή αντίδραση και συμπαράσταση του αδελφού ελληνικού λαού ήταν εντελώς διαφορετική από της επίσημης Αθήνας.
Στις 20 Μαΐου 1950, χιλιάδες κόσμου ξεχύθηκε στους δρόμους για να υποστηρίξουν το αίτημα των Κυπρίων για Ένωση. Δεν ήταν η πρώτη φορά, ούτε και η ελευταία….
Τονίζω ότι ΜΟΝΟ ο απλός Ελληνικός λαός συμπαραστεκόταν στην πολύπαθη ελληνική Κύπρο και προ του 1950 και το 55-59 και το 63-64-67 και το 1974 σε αντίθεση με τους ταγούς του …..
Η παλλαϊκή υποδοχή της Κυπριακής πρεσβείας στην Αθήνα στις 20 Μαΐου 1950 από τον αθηναϊκό λαό.
Επαναλαμβάνω και αποτίω φόρο τιμής, διότι δεκάδες φορές ο Ελληνικός λαός συμπαραστάθηκε στους αγωνιζόμενους Έλληνες Κυπρίους. Γαλάζιες λαοθάλασσες σε όλη την Ελλάδα.
Π.χ. Αναφέρω την 9 Μαΐου 1956. Χιλιάδες Αθηναίοι συγκεντρώθηκαν στο συλλαλητήριο στην πλατεία Ομονοίας αλλά και σε όλη την Ελλάδα. Διαδήλωναν υπέρ της ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα και υπέρ των ηρώων του ΕΟΚΑ, Μιχάλη Καραολή και Ανδρέα Δημητρίου που θα εκτελούνταν την επόμενη ημέρα, στις 10 Μαΐου 1956, από τη βρετανική κυβέρνηση. Το παλλαϊκό ειρηνικό συλλαλητήριο πνίγηκε στο αίμα … και γρήγορα εξελίχτηκε σε πεδίο μάχης που είχε ως αποτέλεσμα να σκοτωθούν τρείς διαδηλωτές και ένας αστυνομικός και να τραυματιστούν συνολικά 265 άτομα από σφαίρες αστυνομικών, οι οποίοι είχαν εντολές να διαλύσουν έστω και με την βία τούς χιλιάδες ειρηνικούς διαδηλωτές κατά των … συμμάχων τους δόλιων Άγγλων.
Η αντιπολίτευση κατήγγειλε την κυβέρνηση Καραμανλή, δηλώνοντας σύσσωμη πως “η κυβέρνηση αίματος πρέπει να φύγει αμέσως” και καλούσε τον Καραμανλή σε άμεση παραίτηση. Εν συνεχεία …
Νικόλας Πλαστήρας: «Δεν είναι η κατάλληλη στιγμή όπως η Ελληνική Κυβέρνηση αναλάβει πρωτοβουλία λύσεως του Κυπριακού!»
«Υπομονή και τήρηση εφεκτικής (επιφυλακτικής), στάσης για να μην συγκρουσθώμεν με τους Άγγλους συμμάχους!»
Σοφοκλής Βενιζέλος: «Δια τους γνωστούς διεθνείς λόγους δεν δυνάμεθα να ζητήσωμεν την ευόδωση και επίλυση της Πανελλήνιας αυτής αξίωσης!» (Ένωσης)
Κ. Καραμανλής. «Το Κυπριακό έχει μεταβληθεί σε εθνική γάγγραινα και αποτελεί εθνική περιπέτεια στην οποία σύρεται η Ελλάς και η μόνη λύση που σπομένει είναι μια απ ευθείας συνεννόηση με τους Τούρκους.» (Βουλή Ελλήνων 14-12-1958.)
Ποτέ στα άγια αιματόβρεχτα χώματα της Ελληνικής Κύπρου δεν πάτησε το πόδι, ένα στεφάνι να καταθέσει στα φυλακισμένα μνήματα και στους χιλιάδες νεκρούς Κυπρίους και Ελλαδίτες αδελφούς του 1974, για να τους τιμήσει, να προσκυνήσει και εξιλεωθεί … για τον …ξεριζωμό της γάγγραινας. ΠΟΤΕ!
Η αρχή του τέλους. 1959-1960 Συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου….Και ακολούθησαν οι επαίσχυντες συμφωνίες Ζυρίχης μετά από ένα νικηφόρο αγώνα κατά τον οποίον θυσιάστηκαν δεκάδες αγωνιστές υπέρ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ και ΕΝΩΣΗΣ και μας εξανάγκασαν να «συνθηκολογήσουμε» και να βάλουμε ασήκωτη ταφόπλακα στο εθνικά μας οράματα, διότι ΟΛΟΙ ήθελαν να απαλλαγούν από αυτή την «γάγγραινα και τον μπελά» των απροσκύνητων Ελλήνων Κυπρίων….Ήταν η αρχή όλων των δεινών μας…και αυτό απεδείχθη όταν ο Μακάριος αργά αντελήφθη ότι έπρεπε να ανατρέψει με την κατάργηση των 13 σημείων που ευνοούσαν κατάφωρα τους Τουρκοκυπρίους…. Και ακολούθησε η αιματοβαμμένη εξέγερση των εξτρεμιστών ΤΚ με δάκτυλο της Τουρκίας 1963, 1964, 1967, 15η Ιουλίου το άφρων και προδοτικό πραξικόπημα και το τελος η 20η Ιουλίου 1974, η εισβολή των Βαρβάρων, 6000 και 1619 αγνοούμενοι, 250-300000 εκτοπισμένοι, 800 όμηροι γυναίκες από 12 έως 82 ετών κακοποιημένες, το 37% των πατρίων εδαφών κατεχόμενο …ΑΙΔΩΣ ΑΧΡΕΙΟΙ.
Ακολουθεί Β΄Μέρος.
Επιμέλεια- Έρευνα από Αντώνη Αντωνά – Συγγραφέα, αδελφό εθνομάρτυρα. www.ledrastory.com
