Αν και τη συζήτηση για τους εξοπλισμούς στην Ελλάδα μονοπωλεί το θέμα των νέων φρεγατών και των μαχητικών αεροσκαφών, καλό είναι να θυμόμαστε πως το βασικό “δομικό στοιχείο” κάθε στρατεύματος είναι ο πεζός στρατιώτης.
Τα τελευταία χρόνια, λοιπόν, η βληματική επανάσταση περιλαμβάνει και φορητά οπλικά συστήματα και “έξυπνα όπλα” τα οποία μπορούν να ενισχύσουν δραστικά τις ικανότητες μικρών ομάδων πεζικού να μπορούν να ασκούν σφαιρική προβολή ισχύος (spherical power projection), προσβάλλοντας με πυρά ακριβείας επίγειους, εναέριους και θαλάσσιους στόχους σε μεγάλες αποστάσεις.
Ένα εξ αυτών είναι το Pike της αμερικανικής εταιρείας Raytheon. Αυτός είναι ένας μικρός πύραυλος, ή καλύτερα ένα πυραυλοωθούμενο (rocket-propelled) κατευθυνόμενο πυρομαχικό των 40 χιλιοστών, που διαθέτει έναν σμικρυμένο (miniaturized) ερευνητή ημιενεργού καθοδήγησης λέιζερ (SAL). Έχει μήκος 43,2 εκατοστών, βάρος 0,9 κιλών, βεληνεκές 1,5 με 2 χλμ και επιτυγχάνει ακρίβεια σ’ ένα κύκλο διαμέτρου (CEP) πέντε μέτρων. Έχει σχεδιαστεί για να χρησιμοποιείται από εκτοξευτές βομβίδων των 40 χιλιοστών με αποτέλεσμα να είναι ιδιαίτερα εύχρηστο.
Οι εφαρμογές του όπλου αυτού είναι πολύ μεγάλες. Θα προσφέρει ακόμη και δυνατότητες αυτοάμυνας σε μεμονωμένους στρατιώτες εναντίον μαχητικών ελικοπτέρων. Φυσικά είναι ένα πολύ αποτελεσματικό όπλο για την άμυνα εναντίον drones και γενικότερα μικρές ομάδες στρατιωτών με παρόμοια όπλα θα ενισχύσουν αποφασιστικά τις δυνατότητές τους να προσβάλουν στόχους στη στεριά, τη θάλασσα και τον αέρα.
Ένα ακόμη υποσχόμενο σύστημα είναι ο υπερελαφρύς αντιαρματικός πύραυλος ULM (Ultra Light Missile) που χρησιμοποιείται από τους εκτοξευτές της σειράς Carl Gustav M3/M4 και πιθανώς και από τον μίας χρήσης ΑΤ4. Το σύστημα αναπτύσσεται από τη Raytheon Missile Systems και τη Saab Dynamics. Τον Σεπτέμβριο 2014 η Saab παρουσίασε το σχέδιο του ULM.
Εκείνη την εποχή το πρόγραμμα αναφερόταν στη δημιουργία ενός κατευθυνόμενου βλήματος για το Carl Gustav που απαιτούσε εγκλωβισμό του στόχου πριν την εκτόξευση, βάρους περίπου πέντε κιλών και διαμετρήματος 84 χιλιοστών. Το βλήμα χρησιμοποιούσε τεχνολογίες που διέθετε η Saab από προηγούμενα προγράμματα, όπως από το βλήμα αέρος-αέρος IRIS-T και συνδυαζόταν με ένα έξυπνο σκοπευτικό που τοποθετούνταν στον εκτοξευτή. Ένα υποψήφιο σκοπευτικό ήταν το Aimpoint FCS12.
Εν συνεχεία, επιδιώχθηκε η ανάπτυξη ενός βλήματος που θα διαθέτει ικανότητες καθοδήγησης τόσο μέσω κατάδειξης με λέιζερ (SAL) όσο και με ηλεκτροοπτικό αισθητήρα, θα είναι top-attack, δηλαδή θα προσβάλει τα άρματα στο πιο ευπαθές άνω μέρος τους, αλλά θα μπορεί να καταστρέφει και άλλους στόχους. Η Raytheon αξιοποιεί στην προσπάθεια αυτή τεχνολογίες που έχει αναπτύξει για το βλήμα Pike, όπως είναι ο σμικρυμένος ερευνητής SAL που μπορεί να τοποθετηθεί στο ULM.
Τουρκικά συστήματα
Παρόμοιο με το Pike είναι το τουρκικό σύστημα Yatagan της εταιρείας Roketsan. Αυτή είναι μια μικρή κατευθυνόμενη ρουκέτα διαμετρήματος 40 χιλιοστών και βάρους ενός κιλού που μπορεί να εκτοξευτεί από εκτοξευτή βομβίδων αντίστοιχου διαμετρήματος. Διαθέτει μια μικρή προωθητική γόμωση που επιτρέπει την εξαπόλυση του βλήματος από τον εκτοξευτή και εν συνεχεία ενεργοποιείται ένας μικρός πυραυλοκινητήρας που του προσφέρει βεληνεκές 1000 m περίπου. Καθοδηγείται προς τον στόχο του με ερευνητή ημιενεργής καθοδήγησης λέιζερ (SAL) που του προσφέρει μεγάλη ακρίβεια πλήγματος. Την κατάδειξη λέιζερ μπορεί να αναλάβει ένα άλλο μέλος της ομάδας μάχης που χειρίζεται τη σχετική συσκευή.
Η Roketsan αναπτύσσει επίσης την έξυπνη ρουκέτα μιας χρήσης των 90 χιλιοστών Cida. Ο χειριστής του εκτοξευτή ενεργοποιεί το σκοπευτικό και πατάει την σκανδάλη εγκλωβισμού για περίπου τρία δευτερόλεπτα. Το υπολογιστικό σύστημα του εκτοξευτή υπολογίζει την πορεία του βλήματος και τον ενεργοποιεί. Το βλήμα επιτυγχάνει ακρίβεια πλήγματος σ’ ένα κύκλο διαμέτρου πέντε μέτρων και είναι fire & forget. Δηλαδή, μετά την εκτόξευσή του κατευθύνεται μόνο του προς τον στόχο και δεν απαιτεί καθοδήγηση από τον χειριστή.
Οι ειδήσεις αυτές είναι εξόχως ανησυχητικές και δείχνουν ότι η τουρκική βιομηχανία παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις στην τέχνη και την επιστήμη του πολέμου, με αποτέλεσμα να παράγει οπλικά συστήματα προσαρμοσμένα ακριβώς στις νέες συνθήκες. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να προβληματίσει τις πολιτικοστρατιωτικές ηγεσίες στην Ελλάδα, όπου οι δυνατότητες σ’ αυτό το επίπεδο είναι μάλλον παρωχημένες.
Αναρτήθηκε από το συνεργάτη μας Μιχάλη Τσολάκη
