Η ανθρώπινη ζωή είναι συνυφασμένη με προβλήματα, συχνά ανυπέρβλητα, δυσκολίες και αντιξοότητες. Ουδέποτε υπήρξε άνθρωπος και κοινωνία απόλυτα απαλλαγμένοι από προβλήματα, πόνους, οδύνες, πίκρες και απογοητεύσεις. Η χειρότερη προφανώς δοκιμασία είναι οι ασθένειες, οι οποίες ταλαιπωρούν και φθείρουν τα ανθρώπινα πρόσωπα, οδηγώντας τα σε επώδυνες καταστάσεις και στο θάνατο. Αυτή είναι η τραγικότητα του ανθρώπου, να είναι η ζωή του, από τη στιγμή της γέννησής του ως το θάνατό του, ένας αδιάκοπος αγώνας για την επιβίωσή του, χωρίς να μπορεί τελικά να αποφύγει τη μοιραία κατάληξή του.
Αυτή η τραγωδία έχει την εξήγησή της στη διδασκαλία της Εκκλησίας μας. Ο άνθρωπος δεν πλάστηκε από το Δημιουργό μας να πάσχει, να υποφέρει και να πεθαίνει. Πλάστηκε δυνάμει αθάνατος, να είναι μέτοχος των ακτίστων ενεργειών του Θεού, να γεύεται τη θεία μακαριότητα και να είναι προορισμένος για την αιώνια ζωή και την κατά χάριν θέωσή του. Όμως δυστυχώς το τραγικό γεγονός της πτώσεως ανέστειλε το σκοπό της δημιουργίας του. Η είσοδος του κακού και της αμαρτίας στην φύση του, τον έκανε θνητό και η θνητότητά του εκδηλώνεται με την συνεχή φθορά του, η οποία ολίγο κατ’ ολίγο τον οδηγεί στο θάνατο. Ο Θεός είχε προειδοποιήσει τους πρωτοπλάστους: «ἀπὸ δὲ τοῦ ξύλου τοῦ γινώσκειν καλὸν καὶ πονηρόν, οὐ φάγεσθε ἀπ᾿ αὐτοῦ· ᾗ δ᾿ ἂν ἡμέρᾳ φάγητε ἀπ᾿ αὐτοῦ, θανάτῳ ἀποθανεῖσθε» (Γεν.2,17). Και πράγματι, την ίδια ημέρα πέθαναν πνευματικά, αποχωριζόμενοι από το Θεό, που είναι η πηγή της ζωής. Ταυτόχρονα άρχισε και η φθορά τους, η οποία τους οδήγησε σταθερά και στο σωματικό τους θάνατο. Ο απόστολος Παύλος είναι ξεκάθαρος, πως «τα οψώνια της αμαρτίας (είναι) θάνατος» (Ρωμ.6,23), όποιος «αγοράζει» και «πουλάει» την αμαρτία, φθείρεται και οδηγείται στο θάνατο, τόσο τον σωματικό, όσο και τον πνευματικό, ο οποίος λογίζεται από τους αγίους Πατέρες ως ο αιώνιος χωρισμός από το Θεό, αυτό που ονομάζεται, στη βιβλική και εκκλησιαστική γλώσσα, κόλαση.
Αυτή την κατάσταση ήρθε στον κόσμο να ανατρέψει και να αναστρέψει ο σαρκωμένος Θεός μας, ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός. Έγινε άνθρωπος για να απελευθερώσει τον άνθρωπο από την αιχμαλωσία του διαβόλου, τη δουλεία της αμαρτίας, από τη φθορά και το θάνατο. Αν τα οψώνια της αμαρτίας είναι θάνατος, το «χάρισμα τοῦ Θεοῦ (είναι) ζωὴ αἰώνιος ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν» (Ρωμ.6,23), διευκρινίζει πανηγυρικότατα ο απόστολος Παύλος. Το φάρμακο της αθανασίας δόθηκε από το Θεό στον άνθρωπο της θνητότητας και είναι η μετοχή του στο Χριστό. Όποιος πιστέψει σ’ Αυτόν και ενωθεί μαζί Του, «έχει ζωήν αιώνιον» (Ιωάν.6,47), διότι, δι’ Αυτού, «μεταβέβηκεν εκ του θανάτου εις την ζωήν» (Ιωάν.5,24).
Αλλά δυστυχώς η αμαρτία έριξε βαθιές ρίζες στην ανθρώπινη φύση. Η πλειοψηφία των ανθρώπων «ηγάπησαν το σκότος μάλλον ή το φως» (Ιωάν.3,19) και αρέσκονται να βιώνουν την αμαρτία και να υπόκεινται στη φθορά και το θάνατο. Απέρριψαν την πρόσκληση για τη σωτηρία και αγνόησαν την δωρεά της αιώνιας ζωής. Αυτό είναι δυστυχώς μια τραγική διαπίστωση της αποστατημένης εποχής μας. Ο σύγχρονος άνθρωπος αρέσκεται να βιώνει την αμαρτία και να οδηγείται δια της συνεχούς φθοράς στο θάνατο! Η κλήση του Θεού για απελευθέρωση από τη δουλεία τα αμαρτίας και τη σωτηρία, όχι απλά απορρίπτεται, αλλά και λοιδορείται!
Αφορμή για την παρούσα ανακοίνωσή μας πήραμε από την κοινή διαπίστωση, ότι η φονική επιδημία του κορωνοϊού, η οποία ήρθε ως απειλή αυτή της ίδιας της ζωής στον πλανήτη, όχι μόνο δεν αφύπνισε την ανθρωπότητα από τον πνευματικό λήθαργο και τον οίστρο της αμαρτίας, αλλά μάλλον τον θέριεψε! Οι πληροφορίες για υπερπερρίσευση της απιστίας και της αμαρτίας, αφότου η υφήλιος υπήχθη σε πρωτόγνωρους περιορισμούς για την αναχαίτιση της επιδημίας, είναι καταιγιστικές. Αντί να συναισθανθεί ο σύγχρονος άνθρωπος την μικρότητά του, την απιστία του, την αμαρτωλότητά του και την αθλιότητά του, αγρίεψε περισσότερο, πολλαπλασίασε την αμαρτωλή του διάθεση, φάνηκε χειρότερος από πριν!
Να διευκρινίσουμε εδώ πως ο Θεός είναι ο στοργικός μας πατέρας, ο οποίος όχι μόνο δεν ευθύνεται για τις συμφορές του βίου μας, αλλά «ματώνει η καρδιά» Του για τους πόνους και τα προβλήματά μας. Μας στέλνει τις άμετρες δωρεές Του, τις οποίες δυστυχώς τις προσπερνάμε ανεπαίσθητα. Το μόνο που δεν μπορεί να κάμει είναι να μας στερήσει την ελευθερία μας, διότι έτσι θα μας αφαιρούσε το δικαίωμα να είμαστε πρόσωπα, δηλαδή εικόνες δικές Του (Γέν.1,26). Αλλά όμως, και πάλι ως στοργικός πατέρας, χρησιμοποιεί τις αντιξοότητες και τα προβλήματα της ζωής μας για την παιδαγωγία μας. Όπως οι καλοί φυσικοί γονείς, χρησιμοποιούν συχνά επώδυνες παιδαγωγικές μεθόδους για την συνέτιση των παιδιών τους, έτσι και ο ουράνιος Πατέρας μας, θέλει να μας συνετίσει με τα επώδυνα συμβεβηκότα της ζωής μας. Αυτή είναι μια σημαντική παράμετρος της εκκλησιαστικής μας ζωής. Και είναι γεγονός πως αμέτρητοι άνθρωποι βρήκαν τον εαυτό τους και γνώρισαν την οδό της σωτηρίας μέσα από τις θλίψεις.
Αλλά δυστυχώς, όπως προαναφέραμε, ο σύγχρονος άνθρωπος, μέσα στην δίνη της φονικής πανδημίας και μπροστά στο φάσμα του θανάτου «ουκ ηβουλήθη συνιέναι». Δεν θέλησε να δει την αδυναμία του και να ζητήσει βοήθεια από την θεία παντοδυναμία. Εκτός από μια μικρή μειοψηφία πιστών, οι οποίοι εναπέθεσαν την ελπίδα τους στον μέγα Ιατρό των ψυχών και των σωμάτων το Θεό, η μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων τον αγνόησαν. Οι άρχοντες απαξίωσαν να ζητήσουν έστω και τυπικά τη βοήθεια του Θεού και να προφέρουν το άγιο όνομά Του έστω υποκριτικά για τη στήριξη του λαού. Αντίθετα μάλιστα, με πρόσχημα τον περιορισμό της διασποράς του ιού, περιόρισαν ή και ανέστειλαν κάθε λατρευτική πράξη. Ως και η Θεία Κοινωνία, η μετάληψη του Σώματος και του Αίματος του Κυρίου στοχοποιήθηκε, ως «μέσον μεταδόσεως» του ιού!
Παλιότερα οι άνθρωποι, σε περιόδους λοιμικών καταστάσεων, πιθανόν πολύ χειρότερες από τη σημερινή και χωρίς τα σύγχρονα μέσα, χωρίς να αρνούνται την κατ’ άνθρωπον βοήθεια, κατέφευγαν στους ναούς, ικετεύοντας το Θεό την Παναγία και τους Αγίους, να γίνουν αρωγοί τους στην δύσκολη κατάσταση. Υπάρχουν πάμπολλες ιστορικές μαρτυρίες, σύμφωνα με τις οποίες, θαυματουργικά αντιμετωπίστηκαν από την χάρη του Θεού και την αγιαστική δύναμη της Εκκλησίας. Διηγούνται οι ευσεβείς κάτοικοι του Αγρινίου, πως στα 1920, όπου η «ισπανική γρίπη» θέριζε την πόλη, με 50 νεκρούς την ημέρα. Όταν μετέφεραν την θαυματουργή Εικόνα της Παναγίας της Προυσιώτισσας και μετά την πάνδημη λιτανεία της, το θανατικό σταμάτησε αμέσως και η επιδημία εξαφανίστηκε! Τήν ιδία εμπειρία έχομε και εδώ στον Πειραιά το 1895 με την τρομακτική πανδημία της θανατηφόρου ευλογιάς όταν όπως καταγράφεται στον ημερήσιο Τύπο της εποχής κατέπαυσε η πανδημία με την επίκληση της χάριτος της θαυματουργού εικόνος της Παναγίας «Ρόδον το Αμάραντον».
Ο Θεός εγκαταλείφτηκε και τη θέση Του πήρε η «θεά» επιστήμη! Η Εκκλησία μας δεν αρνείται τις δυνατότητες της επιστήμης, αλλά δεν τις απολυτοποιεί και δεν τις αυτονομεί, σε σχέση με τη χάρη του Θεού. Θεωρεί την επιστήμη (όταν αυτή βεβαίως υπηρετεί τον άνθρωπο, ως εικόνα του Θεού και όχι αλλότριες σκοπιμότητες), ως θείο δώρο. Κάθε αυτονόμησή της και υπερεκτίμησή της την απομειώνει, διότι της προσδίδεται πλασματική εικόνα των δυνατοτήτων της. Ας μη λησμονούμε ότι οι μεγαλύτεροι πρωτοπόροι της υπήρξαν πιστοί, συνετοί και ηθικοί άνθρωποι και οι άπιστοι μικρή μειοψηφία!
Αξίζει να αναφέρουμε εδώ πως αυτόν τον καιρό κυριαρχεί μια αφάνταστη σύγχυση στο λαό, ο οποίος έχει χωριστεί σε δύο σφόδρα αντιμαχόμενες παρατάξεις. Στους υποστηρικτές του εμβολιασμού και στους αρνητές τους. Νομίζουμε πως αυτή η λίαν νοσηρή και ανησυχητική κατάσταση δημιουργήθηκε με κύρια ευθύνη των ειδικών. Με την υπεροψία τους, την απολυτοποίηση της επιστήμης και την εμφανή αποστροφή τους προς τους θρησκευόμενους, δημιούργησαν συνθήκες προκαταλήψεων και σκοπιμοτήτων, όσον αφορά τα εμβόλια. Δεν εξήγησαν με πειστικό τρόπο την σύστασή τους, τον τρόπο δράσης τους και τις ενδεχόμενες παρενέργειές τους. Αντίθετα μάλιστα, όταν εμφανίζονταν προβλήματα από τα εμβόλια, φρόντιζαν να τα αποκρύπτουν, να συσκοτίζουν τις περιπτώσεις και να «δαιμονοποιούν» τις δικαιολογημένες αντιδράσεις των πολιτών. Το ίδιο και με τις διγλωσσίες τους και τις αντιφατικότητές τους. Το χειρότερο αποτέλεσμα αυτή της νοσηρής κατάστασης είναι η δημιουργία μας απίστευτης συνομωσιολογίας, η οποία έχει κατατρομοκρατήσει τους επιφυλακτικούς των εμβολιασμών. Καταιγισμός δημοσιευμάτων, κύρια στο διαδίκτυο, από μη επαΐοντες και συχνά άσχετους περί την ιατρική επιστήμη, προβάλλουν θεωρίες συνομωσίας και αποφαίνονται για «μελλοντικές καταστροφικές συνέπειες» σε όσους έλαβαν το εμβόλιο κατά του κορωνοϊού. Τρομοκρατούν, χωρίς να έχουν επιστημονικά στοιχεία, ότι οι εμβολιασμένοι θα ζήσουν το πολύ 3 χρόνια και θα έχουν φρικτό θάνατο! Μεταξύ αυτών συγκαταλέγονται και εκκλησιαστικά πρόσωπα, τα οποία έχουν ξεπεράσει κάθε όριο τρομοκρατίας στον ανυποψίαστο λαό. Κληρικός της Αττικής ζητά να επιβληθούν επιτίμια σε όσους λαϊκούς εμβολιάστηκαν και καθαίρεση των κληρικών! Αγιορείτης μοναχός διαδίδει ότι τα εμβόλια είναι το «σφράγισμα του Αντιχρίστου» και τολμά να αποφανθεί πως οι εμβολιασμένοι και αν ακόμα μετανοήσουν, η μετάνοιά τους δεν θα γίνει δεκτή από το Θεό, τους στέλνει εξάπαντος στην …κόλαση, προκαταλαμβάνοντας το έλεος του Θεού! Να σημειώσουμε πως όλη αυτή η νοσηρή κατάσταση είναι, εν πολλοίς, «εισαγόμενη» από ευσεβιστικούς κύκλους αιρετικών Προτεσταντών των Η.Π.Α. Τα επιχειρήματά τους και η όλη ορολογία τους κατά των εμβολίων είναι πανομοιότυπη με τα επιχειρήματα και την ορολογία γνωστής διεθνούς αίρεσης, η οποία πολεμά με λύσσα τους εμβολιασμούς και τις μεταγγίσεις αίματος, αφήνοντας χιλιάδες ασθενείς να πεθαίνουν, διότι χαρακτηρίζουν αυτά τα επιστημονικά επιτεύγματα ως «διαβολικά έργα», «αντίθετα με το θέλημα του Θεού»!
Το γραφείο μας δέχεται καταιγισμό τηλεφωνημάτων από πιστούς, οι οποίοι βρίσκονται σε σοβαρότατη κρίση, μη γνωρίζοντας που βρίσκεται η αλήθεια και σε απόγνωση, τι πρέπει να κάμουν.
Εκτός, όπως είπαμε, μιας μειοψηφίας, η πλειοψηφία του λαού βρίσκεται σε πλήρη πνευματική και ηθική κατάρρευση. Η έννοια της μετάνοιας και της κατανοήσεως της πανδημίας ως παιδαγωγίας και ευκαιρία πνευματικής αφύπνισης είναι όχι μόνον ακατανόητη, αλλά θεωρείται «αντιδραστική» και «σκοταδιστική». Οι εκδηλώσεις πίστης και ευσέβειας των πιστών λοιδορούνται και καταγγέλλονται ως «εστίες μετάδοσης του ιού». Τα ΜΜΕ, πέρα από την μονομερή προβολή των απόψεων των κρατούντων, καλλιεργούν τα φαινόμενα αμοραλισμού. Ειδησεογραφικές πληροφορίες μας πληροφορούν ότι στην περίοδο της υγειονομικής κρίσης έχει ενταθεί η εγκληματικότητα. Η ενδοοικογενειακή βία έχει εκτραχηλιστεί. Τα σεξουαλικής φύσεως εγκλήματα έχουν πάρει τρομακτικές διαστάσεις. Η πορνεία και μάλιστα η παράνομη, έχει πάρει πρωτοφανείς εκτάσεις. Οι δύστυχες γυναίκες, οι οποίες ασκούν το επαίσχυντο αυτό επάγγελμα, υπερβαίνουν τις 100.000! Μάλιστα κατά τη διάρκεια της καραντίνας εξαρθρώνονταν παράνομα πορνεία σε τροχόσπιτα. Μετά τη λήξη της καραντίνας παρατηρήθηκαν ατέλειωτες «ουρές» στα πορνεία! Τα σεξομάγαζα «sex shops» έκαναν «χρυσές δουλειές» αυτή την περίοδο, πουλώντας εξαρτήματα αμαρτίας! Οι διάφορες απάτες, κύρια ηλεκτρονικές έγιναν επιδημία. Η σκληρότητα και η απανθρωπιά έχει κυριαρχήσει στην κοινωνία, το έλεος και η ανεκτικότητα εξαφανίστηκαν.
Κλείνοντας την ανακοίνωσή μας, εκφράζουμε την ανησυχία μας για τα όσα πρωτόγνωρα συμβαίνουν στις τραγικές και αποκαλυπτικές ημέρες μας. Το μέγεθος της αποστασία του σύγχρονου ανθρώπου δεν του επιτρέπει να συνειδητοποιήσει την μικρότητά του μπροστά στην πανταχού παρουσία του Θεού, ο Οποίος, παρά την αποστασία του, συνεχίζει να τον αγαπά και να τον παιδαγωγεί. Αντίθετα, θέλγεται από τα ολέθρια διδάγματα της «Νέας Εποχής», ανάγοντας ως «θεό» τον εαυτό του και ως «θεία» τα έργα του.
Όλα αυτά θα πρέπει να μας προβληματίζουν σοβαρά, διότι είναι προμηνύματα πολύ άσχημων εξελίξεων. Έτσι, απευθυνόμαστε, με αίσθημα ευθύνης, στον πιστό λαό της μητροπολιτικής μας περιφέρειας και ευρύτερα, να κωφεύσουμε στα καταστροφικά κελεύσματα του κόσμου και να χαλυβδώσουμε την πίστη μας στον αρχηγό και τελειωτή της πίστεώς μας Κύριο Ιησού Χριστό, για να μπορέσουμε να βγούμε αλώβητοι από αυτόν τον δαιμονικό κυκεώνα της απώλειας και της καταστροφής. Να αγνοήσουμε ανεύθυνες κραυγές και φήμες, μισαλλόδοξα κηρύγματα και καταστροφολογίες, ένθεν και ένθεν, τα οποία δεν συνάδουν με το ορθόδοξο ήθος, την ασκητικότητα, την πραότητα και πάνω απ όλα την πίστη στην πρόνοια του Θεού. Ας αποβάλλουμε το φόβο και την αγωνία από τις ψυχές μας, βαδίζοντας την μέση βασιλική οδό της διακρίσεως και έχοντας ως στήριγμα, τα παρήγορα και ελπιδοφόρα λόγια του αποστόλου Παύλου: «Τί οὖν ἐροῦμεν πρὸς ταῦτα; εἰ ὁ Θεὸς ὑπὲρ ἡμῶν, τίς καθ᾿ ἡμῶν; … τίς ἡμᾶς χωρίσει ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ; θλῖψις ἢ στενοχωρία ἢ διωγμὸς ἢ λιμὸς ἢ γυμνότης ἢ κίνδυνος ἢ μάχαιρα; καθὼς γέγραπται ὅτι ἕνεκά σου θανατούμεθα ὅλην τὴν ἡμέραν· ἐλογίσθημεν ὡς πρόβατα σφαγῆς. ἀλλ᾿ ἐν τούτοις πᾶσιν ὑπερνικῶμεν διὰ τοῦ ἀγαπήσαντος ἡμᾶς. πέπεισμαι γὰρ ὅτι οὔτε θάνατος οὔτε ζωὴ οὔτε ἄγγελοι οὔτε ἀρχαὶ οὔτε δυνάμεις οὔτε ἐνεστῶτα οὔτε μέλλοντα οὔτε ὕψωμα οὔτε βάθος οὔτε τις κτίσις ἑτέρα δυνήσεται ἡμᾶς χωρίσαι ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ τῆς ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν» (Ρωμ.8,31-39)! Θα ευχόμασταν, οι ένθεν και ένθεν ακραίοι αντιμαχόμενοι της κοινωνίας, να μελετούσαν τα υπέροχα αυτά διδάγματα του μεγάλου αποστόλου, για να αλλάξουν στάση απέναντι στον δοκιμαζόμενο και συνθλιβόμενο από αυτούς, λαό μας!
Εκ του Γραφείου επί των αιρέσεων και των παραθρησκειών
